Η σιωπή ως γλώσσα της γλυπτικής
Σάββατο, 06/09/2025 11:29
Η γλώσσα των σωμάτων και των αντικειμένων, η γλώσα της σιωπής
Αν η επικοινωνία είναι το ζητούμενο, οι λέξεις, οι ήχοι και η ακουστική του χώρου δεν την καλύπτουν εξαντλητικά. Η εξέλιξη του ανθρώπινου πολιτισμού, του ίδιου του ανθρώπου περνά μέσα από την ανταλλαγή γνώσεων, σκέψεων, πληροφοριών.
Ανταλλάσσουμε απόψεις, ενημερώνουμε ο ένας τον άλλο, προκαλούμε με κάθε τρόπο τη σκέψη και την αισθητική προσβλέποντας στην ποιοτική αλλαγή προσώπων και πραγμάτων.
Η διαλεκτική της τέχνης παίζει τον κυρίαρχο ρόλο στην αναμετάδοση ενός γενικού νοήματος για αυτό που μας περιβάλλει. Η τέχνη δεν απευθύνεται απαραίτητα στην ικανότητά μας να ακούμε τον κόσμο. Η γλυπτική, η πιο σιωπηλή από όλες τις καλλιτεχνικές εκφάνσεις, χρησιμοποιεί γεωμετρικούς κώδικες, στο βαθμό που αυτοί εκφράζουν με τη δύναμη της γραμμής και του σχήματος, ιδέες και βαθύτερες ανησυχίες της ανθρώπινης ψυχής.
Η τέχνη εκπορεύεται από τον άνθρωπο αλλά δεν ανήκει στον άνθρωπο. Δεν χρησιμοποιείται αλλά χρησιμοποιεί τον δημιουργό. Το εργαλείο δεν είναι η τέχνη αλλά ο άνθρωπος που την υπηρετεί. Η τυραννία του ωραίου έχει τον πρώτο λόγο και η αισθητική που τόσο μας καθορίζει, είναι το γεωμετρικό θεώρημα του καθενός μας.
- Πολιτισμός
- Τέχνη κα πολιτισμός
- Γλυπτική
- Πηγή : fosonline.gr
Μπιλ Έβανς – Πιάνο, τζαζ και φιλοσοφία
Παρασκευή, 05/09/2025 10:15
Πρέπει να φανταστούμε τον Μπιλ Έβανς ως φιλόσοφο
Ο Μπιλ Έβανς παραμένει μια απάτητη κορυφή της παγκόσμιας μουσικής σκηνής. Ένας τρυφερός αφηγητής του αιώνα μέσα στον οποίο έζησε και άκμασε. Αν ο εικοστός αιώνας ήταν ένα πλατύ ποτάμι που κατέληξε σε μια παράξενη θάλασσα, ο Έβανς φρόντισε να μην το εξαντλήσει. Έζησε μόλις 51 χρόνια, σε ένα κόσμο που η μουσική εξελισσόταν σε κάτι αδιανόητο. Ο ίδιος εισέφερε το μοναδικό του ταλέντο στην κοσμογονία του αυτοσχεδιασμού, ακολουθώντας ένα μονοπάτι καθαρά φιλοσοφικό.
Οι καινοτομίες που εισήγαγε δεν ήταν μια εγκεφαλική επινόηση και θα τον αδικούσε όποιος διέκρινε κάτι τέτοιο στη μουσική του. Ο Έβανς αναδείχθηκε σε σαμάνο του αυτοσχεδιασμού, αξιοποιώντας τόσο τη στρατηγική της πολυφωνίας όσο και την αυξομειούμενη πίεση πάνω στα πλήκτρα του πιάνου.
Η μουσική του φιλοσοφία μας οδηγεί σε αναπάντεχες ατραπούς, στις αδειανές λεωφόρους φανταστικών μεγαλουπόλεων όπου οι αρχιτεκτονικές σκιές μας λένε κάτι για τα εξωπραγματικά ύψη των κτιρίων.
Ο Μπιλ Έβανς δεν είναι οποιοσδήποτε πιανίστας της τζαζ. Είναι ένας διακριτικός γίγαντας της μουσικής σκέψης ή, αν θέλετε, της φιλοσοφίας που δημουργεί την τέχνη αλλά και δημιουργείται από αυτήν. Ο υποτιθέμενος μουσικός ιμπρεσιονισμός του, τα περίφημα block cords και οι πρωτόγνωρες μελωδικές του γραμμές δεν είναι παρά εργαλεία ενός τεχνίτη που χάραξε τα δικά του σύνορα σε μια μουσική χωρίς σύνορα.
Πηγή : fosonline.gr
Τα βιβλία δεν είναι νησιά. Όχι, δεν είναι!
Τετάρτη, 03/09/2025 11:21
Διαβάζουμε αποσπασματικά τον ενιαίο κόσμο που μας δόθηκε
Διαβάζουμε αποσπασματικά τον ενιαίο κόσμο που μας δόθηκε κι αυτό συμβαίνει και στην ανάγνωση της λογοτεχνίας. Μπαίνουμε στις σελίδες των βιβλίων με την πεποίθηση πως ταξιδεύουμε σε αρχιπέλαγος, όπου κάθε νησί διατηρεί την αυτονομία του, το δικό του βασίλειο, τα σύνορα που θέτει μια γεωγραφική παρανόηση.
Θα έπρεπε ωστόσο να ξαναδούμε τον λογοτεχνικό χάρτη και τότε ίσως ανακαλύψουμε πως έχουμε να κάνουμε όχι με κάποιο αρχιπέλαγος αλλά με τη Χαμένη Ατλαντίδα. Τα βιβλία δεν είναι αποκομμένα από την ηπειρωτική χώρα, συνομιλούν μεταξύ τους. Μέσα στο ένα βρίσκεις το άλλο, ο ένας δημιουργός κουβαλά τον άλλο, δεν υπάρχει κανενός είδους μόνωση.
Η λογοτεχνία στο σύνολό της είναι ένας διάλογος με ερωτήματα που κάθε εποχή απαντά με το δικό της τρόπο, κι έτσι μόνο αντιλαμβανόμαστε τη θέση της στην ατέρμονη διαδοχή του χρόνου. Στον Καμύ ανακαλύπτουμε την τεχνική των ηθικών διλημμάτων που αξιοποίησε ο Ντοστογιέφσκι, στον Έλιοτ ανακαλύπτουμε τον μηδενικό λυρισμό που εισήγαγε ο Γέιτς. Στον επινοημένο χρόνο του Προυστ θριαμβεύουν οι κοινωνιολογικές παρατηρήσεις του Μπαλζάκ, στην ομηρική Ιλιάδα προΰπάρχει εν σπέρματι ο Κάφκα, χωρίς τον οποίο ο Όμηρος θα έμοιαζε μια ανεξήγητη αφήγηση.
Τα βιβλία όπως οι πίνακες και τα γλυπτά, υποδεικνύουν το ένα το άλλο. Στον Πικάσο ανακαλύπτεις τον Βελάσκεθ και το ανάποδο, στον Μπρανκούζι και στον Τζακομέττι υπάρχει κάτι πρωτοκυικλαδικό. Μη διαβάζετε τα βιβλία σαν να είναι νησιά.
Πηγή : fosonline.gr