ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Με τη μεγάλη πολιτική συγκέντρωση, με ομιλητή τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα, ολοκληρώθηκαν το Σάββατο οι εκδηλώσεις του 51ου Φεστιβάλ ΚΝΕ – «Οδηγητή» που πραγματοποιήθηκαν στη Θεσσαλονίκη, με σύνθημα «Ανατρέπουμε το παλιό, ανοίγουμε τον δρόμο για το νέο. Σοσιαλισμός για να νικήσει το δίκιο!». Ο χώρος του πρώην Στρατοπέδου «Καρατάσιου», στην Πολίχνη, πλημμύρισε επί τρεις μέρες από χιλιάδες ανθρώπους όλων των ηλικιών, με ιδιαίτερα μεγάλη τη συμμετοχή της νεολαίας. Με την τρίτη μέρα να σπάει κάθε ρεκόρ συμμετοχής.
«Εναν χρόνο πριν, στα 50χρονα του Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του “Οδηγητή”, δώσαμε μια υπόσχεση, να κάνουμε αυτή την κόκκινη πολιτεία που στήνεται κάθε χρόνο ακόμη πιο όμορφη, ακόμη πιο φωτεινή. Τα καταφέραμε. Η ΚΝΕ τα κατάφερε!», σημείωσε στην αρχή της ομιλίας του ο Δ. Κουτσούμπας εν μέσω συνθημάτων.
Οι Οργανώσεις της ΚΝΕ ανέβασαν τον παλμό στη συγκέντρωση, βαδίζοντας από τις προσυγκεντρώσεις στον χώρο της ομιλίας φωνάζοντας συνθήματα και κρατώντας σημαίες του ΚΚΕ καθώς και της Παλαιστίνης. Τα μέλη και τους φίλους της ΚΝΕ υποδέχθηκαν με χειροκροτήματα όσοι είχαν ήδη συγκεντρωθεί στην κατάμεστη Κεντρική Σκηνή.
Στο τέλος της ομιλίας του ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ φώναξε το σύνθημα «Λευτεριά στην Παλαιστίνη» και αμέσως μετά άναψαν πυρσοί με τα χρώματα της σημαίας της Παλαιστίνης. Συγκλονιστική ήταν η στιγμή όταν όλοι οι συγκεντρωμένοι τραγούδησαν τη «Διεθνή» και πίσω από τους καπνούς από τους πυρσούς ξεπρόβαλε μία τεράστια παλαιστινιακή σημαία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣ
Συνεχίζουμε με πείσμα τον δρόμο της ανατροπής αυτού του σάπιου συστήματος, για την ανατολή μιας νέας κοινωνίας, του σοσιαλισμού
Η ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στο Φεστιβάλ ΚΝΕ – «Οδηγητή» στη Θεσσαλονίκη
Εναν χρόνο πριν, στα 50χρονα του Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του «Οδηγητή», δώσαμε μια υπόσχεση, να κάνουμε αυτή την κόκκινη πολιτεία που στήνεται κάθε χρόνο ακόμη πιο όμορφη, ακόμη πιο φωτεινή. Τα καταφέραμε. Η ΚΝΕ τα κατάφερε!
Αυτές τις μέρες στη Θεσσαλονίκη και τις επόμενες στην Αθήνα, το Φεστιβάλ μας είναι γεμάτο με τα χρώματα, τις εικόνες, τις παραστάσεις, τους αγώνες, τους ανθρώπους του αγωνιστικού παρόντος, αλλά και του λαμπερού μέλλοντος. Του μέλλοντος που αξίζει σ’ αυτήν τη νέα γενιά, που περήφανα ανεμίζει τις κόκκινες σημαίες.
Εδώ χωράνε όλες οι αγωνίες, οι ανησυχίες, αλλά και οι διεργασίες που εξελίσσονται στις νεανικές και ευρύτερα στις λαϊκές συνειδήσεις. Εδώ έχουν θέση όσοι προβληματίζονται από όσα ζούμε, όσοι θέλουν να αναζητήσουν τις αιτίες των φαινομένων, να δουν το δάσος πίσω από επιμέρους δέντρα. Κόντρα στο σκοτάδι του πολέμου και τη σφαγή ολόκληρων λαών. Κόντρα στη μιζέρια και στην απογοήτευση της μισής ζωής και της ασταμάτητης εκμετάλλευσης. Κόντρα στη σήψη και την παρακμή ενός συστήματος που βουλιάζει τις προσδοκίες των νέων ανθρώπων. Με το φως του αγώνα, της αλληλεγγύης, της συντροφικότητας, της τόλμης, της γνώσης, ότι τα πράγματα και μπορούν και πρέπει να αλλάξουν.
Συνεχίζουμε! Με πείσμα, με αντοχή γιατί βαδίζουμε τον δρόμο της ανατροπής αυτού του σάπιου και γερασμένου συστήματος! Τον δρόμο για την ανατολή μιας νέας κοινωνίας, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, χωρίς κρίσεις, φτώχεια, πολέμους, μια κοινωνία του σοσιαλισμού.
Μόνο οι λαοί μπορούν να σταματήσουν τους ιμπεριαλιστές
Το ΚΚΕ δεν κρύβει λόγια, σας μιλά καθαρά, με αίσθημα ευθύνης. Τα χρόνια που ζούμε και αυτά που έρχονται δεν είναι «μια από τα ίδια». Οι αντιφάσεις και τα αδιέξοδα του σημερινού σάπιου συστήματος φτάνουν σε πρωτόγνωρο βάθος.
Οι ιμπεριαλιστές δεν θα διστάσουν να θυσιάσουν τους λαούς, για να ξεκαθαρίσουν τους μεταξύ τους λογαριασμούς, προετοιμάζονται για αυτό. Ηδη δύο μεγάλοι πόλεμοι μαίνονται στη γειτονιά μας, τα ενεργά πολεμικά μέτωπα παγκόσμια είναι τα περισσότερα από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το ίδιο και οι δαπάνες για εξοπλισμούς.
Πού οφείλονται όλα αυτά; Η απάντηση βρίσκεται στη μεγάλη εικόνα. Γιατί αυτό που κρίνεται τώρα είναι η πρωτοκαθεδρία στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα, με διεκδικητές από τη μια τις ΗΠΑ, που την κατέχουν εδώ και 8 δεκαετίες και από την άλλη την Κίνα, που είναι η ανερχόμενη δύναμη.
Δηλαδή, αυτό που κρίνεται είναι ο ευρύτερος παγκόσμιος συσχετισμός δυνάμεων ανάμεσα στο ευρωατλαντικό (ΗΠΑ – ΕΕ – ΝΑΤΟ) και στο ευρασιατικό μπλοκ (Κίνα, Ρωσία κ.λπ.). Εχουν ήδη βγάλει τα μαχαίρια τους, χωρίζουν και ξαναχωρίζουν σφαίρες επιρροής, πλουτοπαραγωγικές πηγές, εργατικό δυναμικό, τραβάνε γραμμές, τη μία πάνω στην άλλη στον χάρτη για να χαράξουν τους δρόμους μεταφοράς εμπορευμάτων και αγωγών.
Οταν η πολεμοχαρής ΕΕ συγκεντρώνει δεκάδες χιλιάδες στρατεύματα στα ανατολικά σύνορα με τη Ρωσία, όταν τα ΝΑΤΟικά γυμνάσια και οι ασκήσεις – κανονικές πρόβες πολέμου – δίνουν και παίρνουν, όταν τα φουγάρα του πολέμου στις βιομηχανικές περιοχές της Ευρώπης καπνίζουν για τα καλά, εξοπλίζοντας στρατούς και βγάζοντας ταυτόχρονα δισεκατομμύρια για τους καπιταλιστές ιδιοκτήτες τους, όλα αυτά επιβεβαιώνουν ξανά και ξανά τον Μαρξ, που είπε ότι το κεφάλαιο δεν θα διστάσει μπροστά και στο πιο στυγερό έγκλημα, για να αυξήσει το κέρδος του.
Δεν τους σταματά τίποτα, δεν έχουν τύψεις, δεν έχουν ηθικές αρχές, δεν καταλαβαίνουν από τέτοια οι εκμεταλλευτές! Ακόμα και στα σκελετωμένα κορμιά των παιδιών της Παλαιστίνης αυτοί βλέπουν επενδυτικές ευκαιρίες και στα μάτια τους σχηματίζονται τα σύμβολα του δολαρίου και του ευρώ.
Μόνο οι λαοί μπορούν να τους σταματήσουν, όταν συνειδητοποιήσουν την τεράστια δύναμή τους και την αξιοποιήσουν για το δικό τους συμφέρον! Τους βάζουν και σήμερα εμπόδια οι λαοί και μπορούν να τους βάλουν ακόμα περισσότερα.
Ειδικά τώρα που μπροστά στα μάτια μας ένας ολόκληρος λαός, ο ήρωας λαός της Παλαιστίνης, βιώνει τη μεγαλύτερη κτηνωδία, με την ισοπέδωση της πόλης της Γάζας, τώρα είναι η ώρα της μέγιστης δυνατής λαϊκής κινητοποίησης.
Οσοι θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι, δεν μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια στο έγκλημα που διαπράττουν οι δολοφόνοι του κράτους του Ισραήλ με τις πλάτες των ΗΠΑ και της ΕΕ, που στηρίζουν αυτή τη γενοκτονία.
Κανένα υποτιθέμενο «εθνικό συμφέρον» δεν μπορεί να δικαιολογήσει την ντροπιαστική στάση της ελληνικής κυβέρνησης, που επιμένει να στηρίζει το κράτος – τρομοκράτη και τον σφαγέα Νετανιάχου.
«Είναι βαρύς ο όρος γενοκτονία», τόλμησε να εκστομίσει ο Μητσοτάκης γι’ αυτό που συμβαίνει στη Γάζα. Δεν τον πειράζει, βλέπετε, η ίδια η γενοκτονία, που αναγνώρισε μέχρι και ο ΟΗΕ, τον πειράζει ο όρος, γιατί χαλάει την εικόνα των συμμάχων του! Ντροπή και αίσχος!
Ποτέ και με καμία αιτιολόγηση δεν γίνεται ένας λαός να έχει συμφέρον από τη σφαγή ενός άλλου λαού! Τέτοια συμφέροντα μπορούν να έχουν μόνο όσοι σχεδιάζουν τις μπίζνες τους και θέλουν να διαμορφώσουν τον χάρτη όπως τους βολεύει για να προχωρήσουν αυτές. Για αυτούς είναι εμπόδιο ο λαός της Παλαιστίνης, που έκανε το «έγκλημα» να υπάρχει εκεί στον τόπο του και να διεκδικεί τη δική του ανεξάρτητη πατρίδα, να παλεύει για αυτή με όλα τα μέσα και με τα όπλα, όπως έχει κάθε δικαίωμα, όπως έχει κάνει και ο ελληνικός λαός στην ιστορία του.
Μόνο η ομόθυμη κατακραυγή του λαού αξίζει στην κυβέρνηση Μητσοτάκη για τη στάση της. Μόνο η περιφρόνησή του αξίζει σε όσους περηφανεύονται ακόμα και σήμερα ότι ήταν αυτοί που όταν κυβερνούσαν, ξεκίνησαν τη «στρατηγική συμμαχία» με το Ισραήλ και μέχρι πρόσφατα επέμεναν να του δίνουν το άλλοθι του δήθεν «δικαιώματος στην αυτοάμυνα»!
Τώρα είναι η ώρα να αυξηθεί η πίεση για να εφαρμοστεί επιτέλους η ομόφωνη απόφαση της Βουλής για την αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους. Να ακουστούν πιο δυνατά τα συνθήματα του λαού για ‘κείνους που «φεύγουν γελαστοί». Για να αυξηθεί ο φόβος στα μάτια των τυράννων. Γιατί τη λέγαν και τη λένε ακόμη Παλαιστίνη. Και έτσι θα τη λένε όσο υπάρχει και αγωνίζεται ο λαός της! Οσο λαμβάνει την αλληλεγγύη των άλλων λαών του κόσμου! Λευτεριά στην Παλαιστίνη!
Εξω από το μακελειό του ιμπεριαλιστικού πολέμου! Καμία εμπιστοσύνη στην αστική τάξη και τις κυβερνήσεις τους!
Η άρχουσα τάξη της χώρας μας έχει πολλούς λόγους για να θέλει να μπλέξει την Ελλάδα όλο και πιο βαθιά σε αυτούς τους ανταγωνισμούς, στα ευρωατλαντικά σχέδια, ακόμα και στο ίδιο το μακελειό του πολέμου.
Είναι ο στόχος για τη μετατροπή της Ελλάδας σε ενεργειακό και μεταφορικό κόμβο για την Ευρώπη, στόχος στον οποίο ανταγωνίζεται την αντίστοιχη άρχουσα τάξη της Τουρκίας. Είναι τα συμφέροντα του εφοπλιστικού κεφαλαίου, που είναι δεμένα σε αυτή τη φάση με τη μεταφορά του πανάκριβου για τον λαό αμερικανικού LNG. Είναι τα κέρδη του βιομηχανικού κεφαλαίου, που φιλοδοξεί να μετατρέψει βιομηχανίες, αλλά και κουφάρια παλιών βιομηχανιών σε εργοστάσια πολεμικού ολέθρου και να επωφεληθεί από τα εκατοντάδες δισ. των ευρωπαϊκών προγραμμάτων, που είναι χρήματα των λαών. Είναι οι φιλοδοξίες του κατασκευαστικού και βιομηχανικού κεφαλαίου, που φιλοδοξεί να βάλει χέρι στο μέλι της ανοικοδόμησης της Ουκρανίας…
Βλέπετε, για το κεφάλαιο κάθε ισοπεδωμένο από τους πυραύλους χωριό και πόλη είναι ένα ακόμα κερδοφόρο κατασκευαστικό «project». Γι’ αυτό και κάθε κυβέρνηση των τελευταίων ετών έχει υπηρετήσει τόσο πιστά τις ίδιες γεωπολιτικές επιλογές και ό,τι απορρέει από αυτές.
Το ΠΑΣΟΚ έστρωνε τον δρόμο, ο ΣΥΡΙΖΑ το προχωρούσε, προσφέροντας και «αριστερή» δήθεν νομιμοποίηση, η ΝΔ απογείωνε και ολοκλήρωνε, και όλοι μαζί τα υπηρετούσαν!
Ετσι έγινε με την ελληνοαμερικανική Συμφωνία για τις βάσεις, έτσι έγινε και με τη στρατηγική συμμαχία με το Ισραήλ και με τους εξοπλισμούς.
Δεν εξαιρείται φυσικά ο κ. Τσίπρας, που αποκαλούσε τον δολοφόνο Νετανιάχου «Μπίμπι» και τον Τραμπ «διαβολικά καλό»! Οσο rebranding κι αν λέει ότι έκανε, το brand της ΕΕ και του ΝΑΤΟ έμεινε αναλλοίωτο.
Για τους ίδιους λόγους, η κυβέρνηση της ΝΔ παίζει σήμερα στις πλάτες του ελληνικού λαού το επικίνδυνο παιχνίδι της δήθεν «ενεργειακής αναβάθμισης»! Και είναι ακόμη πιο επικίνδυνο το ότι προσπαθεί να αντιστρέψει την πραγματικότητα και να καλλιεργήσει τον εφησυχασμό στον λαό.
Ισχυρίζονται ότι με την εκδήλωση ενδιαφέροντος αμερικανικών μονοπωλίων για ελληνικά θαλάσσια οικόπεδα – για να βάλουν στο χέρι δηλαδή τον πλούτο του ελληνικού λαού – η χώρα «ισχυροποιείται» και «προστατεύεται», ότι έτσι «ακυρώνεται το τουρκο-λιβυκό μνημόνιο» και άλλα τέτοια. Φθάνουν μάλιστα στο σημείο να υποστηρίζουν προκλητικά ότι «η ειρήνη στην περιοχή θα έρθει μέσω των οικονομικών συμφωνιών» με μεγάλα μονοπώλια, ενώ αυτό ακριβώς είναι που φέρνει πιο κοντά τον πόλεμο, γιατί οξύνει όλους τους ανταγωνισμούς.
Μα καλά, νομίζουν ότι ο λαός έχει μνήμη χρυσόψαρου και δεν θυμάται ότι τα ίδια έλεγαν και για τον περίφημο αγωγό «Εast Med» και για την ηλεκτρική διασύνδεση Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ και για τόσα ακόμα;
Και τι απέγιναν όλα αυτά; Στον κάλαθο των αχρήστων, αφού πρώτα έριξαν το δικό τους λαδάκι στη φωτιά που σιγοκαίει στη Μεσόγειο.
Η παρουσία μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων στην περιοχή μόνο κακά μαντάτα προοιωνίζεται για τον λαό και τη νεολαία. Μόνο κινδύνους δημιουργεί, χωρίς βέβαια να υπάρχει η προοπτική να προσφέρουν ούτε κατά διάνοια πιο φτηνή Ενέργεια για τον λαό.
Δεν χωρά κανένας εφησυχασμός! Καμία επανάπαυση! Τώρα πρέπει να ακουστεί δυνατά: Εξω από το μακελειό του ιμπεριαλιστικού πολέμου! Καμία εμπιστοσύνη στην αστική τάξη και τις κυβερνήσεις τους!
Να κλείσουν οι αμερικανικές βάσεις σε όλη τη χώρα, να κλείσει το ΝΑΤΟικό αρχηγείο στο Γ’ Σώμα Στρατού, εδώ στη Θεσσαλονίκη.
Να σταματήσουν να χρησιμοποιούνται τα λιμάνια και οι υποδομές της χώρας για τους δολοφονικούς τους σκοπούς.
Να χαράξει ο λαός μας τον δικό του δρόμο, κόντρα στα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Εκεί είναι η ελπίδα!
Να πλημμυρίσουν οι δρόμοι την 1η του Οκτώβρη, να νεκρώσουν οι χώροι δουλειάς, με τη νέα βάρδια εργαζομένων στην πρώτη γραμμή
Ο,τι και να κάνει ο Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του, όσο κι αν αναποδογυρίζουν την πραγματικότητα, δεν θα μπορέσει να αποφύγει τη δυσαρέσκεια που μεγαλώνει μέσα στον λαό και τη νεολαία.
Οταν με την πολιτική τους ξεζουμίζουν τον λαό για να εξασφαλίσουν θηριώδη υπερπλεονάσματα, που φέτος θα ξεπεράσουν τα 11 δισ. ευρώ.
- Οταν για τους τραπεζικούς ομίλους, που κερδίζουν 2,5 δισ. μόνο μέσα σε ένα εξάμηνο, επιφυλάσσουν αναβαλλόμενους φόρους, ενώ για τον λαό τη ληστεία των άδικων άμεσων και έμμεσων φόρων.
- Οταν για τις εταιρείες Ενέργειας προβλέπονται επιδοτήσεις δισεκατομμυρίων, ενώ η λαϊκή οικογένεια πληρώνει τη λυπητερή του Χρηματιστηρίου Ενέργειας με λογαριασμούς στον θεό.
- Οταν πανηγυρίζουν για τα νέα ρεκόρ κερδών και αφίξεων στον τουρισμό, αλλά κάνουν «μόκο» για το γεγονός ότι 1 στους 2 εργαζόμενους φέτος είτε δεν πήγε διακοπές, είτε την έβγαλε με τριήμερα σε φιλικά σπίτια.
- Οταν παριστάνουν ότι ανησυχούν για το δημογραφικό, αλλά κρεμάνε στα μανταλάκια τις γυναίκες εκπαιδευτικούς που ζητούν άδεια τοκετού και επιπλέον φέρνουν και την 13ωρη εργασία.
- Οταν απαντούν με χλευασμό και ειρωνεία, ακόμα και με καταστολή, στους γιατρούς που ζητούν προσλήψεις προσωπικού και αναγκαίο εξοπλισμό για τα δημόσια νοσοκομεία.
- Οταν γράφουν συνεχώς νέα επεισόδια συγκάλυψης του εγκλήματος των Τεμπών, ενώ οι οικογένειες των θυμάτων με τον αγώνα τους ζητούν δικαίωση, αλλά και να γίνουν όσα απαιτούνται για να μην επαναληφθεί ποτέ ξανά αυτό το έγκλημα.
- Οταν προβάλλουν τα ανολοκλήρωτα σχέδιά τους για τα Μέσα Μεταφοράς στη Θεσσαλονίκη, το τσιμέντο στη ΔΕΘ και την καύση απορριμμάτων στη Δυτική Θεσσαλονίκη, ενώ ο λαός της πόλης ζητά γρήγορες και ασφαλείς μετακινήσεις, ελεύθερους χώρους, ανθρώπινο περιβάλλον.
- Οταν στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, που έχει τη σφραγίδα της κυβέρνησης και της ΕΕ, αποκαλύπτεται ότι τα δικά τους παιδιά βούτηξαν και το κεφάλι μέσα στο μέλι, αλλά οι βιοπαλαιστές αγρότες δίνουν τη μάχη της επιβίωσης, απαιτώντας ουσιαστικά μέτρα στήριξης όπως τώρα με τις κινητοποιήσεις τους…
Τότε μόνο μία επιλογή υπάρχει: Οργάνωση κι αγώνας για να τους χαλάσουμε τα σχέδια, να διεκδικήσουμε μέτρα ανακούφισης για να ζήσουμε εμείς και τα παιδιά μας.
Οσο αυτοί, λοιπόν, θα μας κουνάνε το δάχτυλο με τους δημοσιονομικούς κόφτες και τις «οροφές δαπανών» της ΕΕ (που απαγορεύουν να δίνεται και το παραμικρό για τις λαϊκές οικογένειες χωρίς να τους το παίρνουν την ίδια στιγμή από την άλλη τσέπη, που επιτρέπουν μόνο μέτρα στήριξης για τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων), εμείς θα επιμένουμε χωρίς να κάνουμε βήμα πίσω από τις δίκαιες διεκδικήσεις μας!
Διεκδικούμε αυξήσεις στους μισθούς, Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, 13ο και 14ο μισθό στο Δημόσιο, 13η και 14η σύνταξη, κατάργηση των άδικων φόρων, κατάργηση των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας, πρόγραμμα κοινωνικής στέγης με ανασύσταση του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας, χιλιάδες προσλήψεις στην Υγεία, στην Παιδεία, και τόσα άλλα…
Βήμα πίσω από τις διεκδικήσεις δεν έκαναν οι εργαζόμενοι πολλών κλάδων, γι’ αυτό και κατάφεραν να έχουν και ορισμένες κατακτήσεις, να παρεμποδίσουν την εφαρμογή αντιλαϊκών νόμων, να υπογράψουν Συλλογικές Συμβάσεις, όπως οι εργαζόμενοι στα Μεταλλεία Χαλκιδικής, οι εργαζόμενοι σε εταιρείες delivery και αλλού.
Και τώρα χρειάζεται να κάνουμε πολλά βήματα μπροστά στην οργάνωση των εργαζομένων, για να μείνει κενό γράμμα το νέο αντεργατικό τερατούργημα της 13ωρης εργασίας. Ενα νομοσχέδιο που δεν είναι ελληνική καινοτομία, αλλά ευρωπαϊκή «κανονικότητα»! Είναι επιταγή της ΕΕ για να αυξηθεί η «ανταγωνιστικότητα» των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων, η παραγωγικότητα και φυσικά τα κέρδη τους.
Οι Γερμανοί, οι Γάλλοι που απήργησαν και βγήκαν μαζικά στους δρόμους προχθές και οι υπόλοιποι λαοί τα ζουν κι αυτοί από πρώτο χέρι, ειδικά σε συνθήκες ύφεσης και ανησυχίας των αστικών επιτελείων για την επερχόμενη νέα και ακόμα πιο βαθιά καπιταλιστική κρίση.
Η νεολαία όμως θέλει να ζήσει. Να έχει δουλειά που θα της επιτρέπει να ζει με αξιοπρέπεια, αλλά και ελεύθερο χρόνο για να αθληθεί, να έχει πρόσβαση σε πολιτισμό, να διασκεδάσει, να φτιάξει οικογένεια όταν το πάρει απόφαση, να χαρεί τα νιάτα της με λίγα λόγια. Εκτός κι αν νομίζουν ότι το αντιπροσωπευτικό δείγμα νεολαίας είναι κάτι κλακαδόροι ΔΑΠίτες, που εμφανίζουν σε εκπομπές, για να λένε πόσο ωφελημένοι είναι από την κυβέρνηση Μητσοτάκη που τους δίνει κίνητρα να πιάσουν και δεύτερη δουλειά ενώ σπουδάζουν! Δικαιολογημένα αναρωτιέστε κι εσείς και όλοι μας: Μα καλά, πού τα βρήκανε αυτά τα φυντάνια;
Η πραγματική νέα γενιά έχει και ιδανικά και όνειρα και προσδοκίες και μεγάλα θέλω! Γι’ αυτό και η απάντηση των νέων, αλλά και όλων των εργαζόμενων πρέπει να είναι μαζική και μπορεί να είναι μόνο μία: Απεργία!
Να πλημμυρίσουν οι δρόμοι την 1η του Οκτώβρη, να νεκρώσουν οι χώροι δουλειάς, να πυκνώσουν οι γραμμές των συνδικάτων, να οργανωθούν πολλοί περισσότεροι στα σωματεία τους. Και η νέα βάρδια εργαζομένων, σε αυτή τη μάχη, πρέπει να είναι στην πρώτη γραμμή, αποφασιστικά, μαζικά, για το δικό της παρόν και μέλλον!
Οργή απέναντι στην κυβέρνηση, δυσπιστία απέναντι στη βολική αντιπολίτευση
Ναι, σήμερα το ποτήρι γεμίζει και η οργή ξεχειλίζει για την κυβέρνηση της ΝΔ του Μητσοτάκη!
Την ίδια στιγμή, ο λαός δεν φαίνεται και δεν πρέπει να είναι διατεθειμένος να δώσει κανένα συγχωροχάρτι σε όσους κυβέρνησαν στο παρελθόν και τους άνοιξαν τον δρόμο. Να μην δώσει συγχωροχάρτι σε όσους προσφέρουν συναίνεση 6 χρόνια τώρα στους βασικούς πυλώνες της πολιτικής της.
Είναι τέτοια, μάλιστα, η συναίνεση και οι συγκλίσεις τους, που φαντάζει περίπου φυσικό να βλέπουμε στελέχη τους να μεταπηδούν από το ένα κόμμα στο άλλο και να συνεχίζουν τις τηλεοπτικές τους εμφανίσεις σαν να μη συνέβη τίποτα, απλά με μια μικρή αλλαγή στην ιδιότητα και στη λεζάντα.
Ο λαός δικαιολογημένα δυσπιστεί και απέναντι στη βολική αντιπολίτευση και αυτό δεν είναι βέβαια πρόβλημα για τον ίδιο, όπως προσπαθούν να τον πείσουν, αλλά μόνο για το σάπιο αστικό πολιτικό σύστημα, την περιβόητη σταθερότητά του και την ικανότητά του να απορροφά τη δυσαρέσκεια και να τη διοχετεύει σε λύσεις για «μια από τα ίδια».
Φαίνεται όμως ότι μεγαλύτερο κομμάτι του λαού και της νεολαίας έχει χορτάσει από τα «κοστολογημένα» προγράμματα του ενός και του άλλου, που βάζουν τις ανάγκες του στην προκρούστεια κλίνη του Συμφώνου Σταθερότητας της ΕΕ και των ματωμένων πλεονασμάτων, στα οποία έχουν όλοι τους δεσμευτεί. Εχει χορτάσει από «νέα» δήθεν κόμματα, με τα ίδια παλιά πρόσωπα, που ξανάρχονται υποτίθεται να κάνουν τον καπιταλισμό δημοκρατικό! Σωθήκαμε…
Ο καπιταλισμός δεν εξανθρωπίζεται, ούτε φυσικά γίνεται πιο δημοκρατικός, γελάει ο κόσμος. Πόσο μάλλον όταν από πίσω σου έχεις ισχυρά επιχειρηματικά συμφέροντα να σε στηρίζουν…
Εχει χορτάσει ο λαός να ακούει για «νέα παραγωγικά μοντέλα», που απλά ανακυκλώνουν το παραγωγικό μοντέλο της εκμετάλλευσης, της εντατικοποίησης, της απλήρωτης εργασίας και της ενσωμάτωσης των αντιλαϊκών Οδηγιών της ΕΕ.
Εχει χορτάσει και από προσωπικότητες – διάττοντες αστέρες, προσωποπαγή κόμματα ανεμομαζώματα – ανεμοσκορπίσματα, που μεθοδικά φροντίζουν για την προβολή τους διάφορα συστημικά ΜΜΕ, γιατί εκτός των άλλων αποτελούν και τους πιο βολικούς αντιπάλους της κυβέρνησης.
Τώρα να γίνει η οργή αγώνας ρήξης, σύγκρουσης, ανατροπής και όχι νέος κύκλος αυταπατών και απογοήτευσης
Τώρα υπάρχει μπόλικη πείρα. Τώρα η οργή πρέπει να γίνει αγώνας ρήξης, σύγκρουσης, ανατροπής μέχρι τέλους και όχι νέος κύκλος αυταπατών και απογοήτευσης. Τώρα, πρέπει να κοιτάξουμε μόνο μπροστά, για να δημιουργηθεί ένα μεγάλο, ισχυρό, πανελλαδικού χαρακτήρα συντονισμένο κίνημα, που θα έχει γερές βάσεις στους χώρους δουλειάς, στα σωματεία και στα συνδικάτα, με νέα βήματα αλλαγής του συσχετισμού στις Ομοσπονδίες και στα Εργατικά Κέντρα, αλλά και στο Δημόσιο, φτάνοντας μέχρι και τα τριτοβάθμια συνδικαλιστικά όργανα, που θα χτίζει τη συμμαχία όλων όσοι πλήττονται από την αντιλαϊκή πολιτική, όσων έχουν κοινό συμφέρον, εργαζομένων, αυτοαπασχολούμενων, αγροτών, μαζί με τους φοιτητές, τους μαθητές, τους σπουδαστές της κατάρτισης.
Που θα διατρανώνει ότι νίκες και κατακτήσεις μπορούμε να έχουμε μόνο σε σύγκρουση με την πολιτική του κεφαλαίου και της ΕΕ, ότι όσα ρούχα και να αλλάξουν οι κυβερνήσεις, πάντα αντιλαϊκές θα είναι μέσα σε αυτό το σύστημα. Που δεν θα υπερασπίζεται την «κανονικότητα» της ΕΕ των λόμπι, των μονοπωλίων και των πολέμων, αλλά θα την απειλεί.
Που δεν θα υμνεί τους σάπιους θεσμούς αυτού του αντιλαϊκού αστικού κράτους, αλλά θα παλεύει για την ανατροπή τους.
Που θα είναι ικανό να αντιμετωπίζει τους ελιγμούς του συστήματος, αλλά και να απομονώνει τις χρήσιμες μαύρες εφεδρείες του, όπως τους φασίστες.
Είναι προκλητική και κατάπτυστη η απόφαση απελευθέρωσης του αρχι-ναζί Μιχαλολιάκου, λίγες μέρες μάλιστα πριν τη μαύρη επέτειο δολοφονίας του Παύλου Φύσσα από τους ναζί, χρυσαυγίτες. Να την πάρουν πίσω! Θα μείνουν στις τρύπες τους! Το εργατικό κίνημα ξέρει πώς να αντιμετωπίζει τους φασίστες!
Με ένα τέτοιο κίνημα λοιπόν δεν θα μπορούν να τα βγάλουν εύκολα πέρα. Μόνο έτσι μπορεί να ανοίξει ο δρόμος για την πραγματική προοπτική για τον λαό μας, για το μέλλον, για ριζικές αλλαγές σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο.
Γιατί όλα αυτά τα πρωτόγνωρα και κοσμοϊστορικά γεγονότα που ζούμε σήμερα, όλα αυτά τα αντιφατικά φαινόμενα, από τη μία τα απίστευτα τεχνολογικά επιτεύγματα που προσφέρουν τη δυνατότητα να ζήσουν οι σημερινές γενιές πολύ καλύτερα από όλες τις προηγούμενες και από την άλλη η δυστυχία, οι πόλεμοι και η εκμετάλλευση προσφέρουν γνώση, εφόδια και εργαλεία για να απαντήσουμε στο ερώτημα «τι φταίει» και κυρίως να παλέψουμε για να το αλλάξουμε.
Οι μεγάλες κοινωνικές ανατροπές και επαναστάσεις ωριμάζουν μέσα από συμπληγάδες, μέσα από μεγάλες δυσκολίες και καμπές. Το ζήτημα είναι να είσαι έτοιμος να ανταποκριθείς στην ανάγκη των καιρών, όταν η Ιστορία χτυπήσει την πόρτα. Γιατί, όπως λέει το τραγούδι, «το πιο βαθύ σκοτάδι είναι πριν την αυγή». Κι εμείς θα συνεχίσουμε την προσπάθεια για να χτίσουμε ένα Κόμμα που θα ανταποκριθεί σε όλα του τα καθήκοντα, για να έρθει επιτέλους αυτή η «αυγή». Αυτή την αυγή ονειρευόμαστε, γι’ αυτή την αυγή παλεύουμε!
Ακριβώς γι’ αυτό και κεντρικό θέμα στο 22ο Συνέδριό μας, που θα διεξαχθεί από τις 29 έως τις 31 Γενάρη 2026, μετά από μια τετράμηνη πλούσια εσωκομματική και δημόσια διαδικασία, είναι το ίδιο το Κόμμα. Για ένα ΚΚΕ πολύ πιο δυνατό, σταθερό σε κάθε δοκιμασία της ταξικής πάλης, πανέτοιμο στο κάλεσμα της Ιστορίας, για τον σοσιαλισμό!
Υποδεχόμαστε το 22ο Συνέδριο με πνεύμα ευθύνης, περηφάνιας, μαχητικής και ρεαλιστικής αισιοδοξίας
Υποδεχόμαστε το 22ο Συνέδριό μας με πνεύμα ευθύνης, περηφάνιας, μαχητικής και ρεαλιστικής αισιοδοξίας για το δίκιο του αγώνα μας. Γιατί το δίκιο του αγώνα μας επιβάλλει σήμερα στο Κόμμα μας να εναρμονιστεί πλήρως και με πιο γρήγορους και αποτελεσματικούς ρυθμούς με το επαναστατικό του Πρόγραμμα και το Καταστατικό του, να είναι πραγματικά «κόμμα έτοιμο για όλα», καθοδηγητής της πάλης του λαού μας στο σήμερα και το αύριο, για τον σοσιαλισμό.
ΚΚΕ δυνατό, ικανό να αντέχει σε ανηφόρες και κατηφόρες, στις δυσκολίες της ταξικής πάλης, και κυρίως θα γίνεται όλο και πιο ικανό να ανταποκριθεί στην ιστορική αποστολή του, καθοδηγώντας πρωτοπόρα την εργατική τάξη, το κίνημά της, να ηγηθεί αυτή της πάλης για την ανατροπή, για τη ριζική αλλαγή, γιατί «αυτή να πάρει πρέπει την εξουσία».
Ακριβώς για να ανταποκριθούμε σε αυτό το καθήκον, εξετάζουμε τη δράση μας, φωτίζοντας αδυναμίες, ελλείψεις, βάζοντας ψηλά τον πήχη με στόχο την καλύτερη ποιοτικά οργάνωση της καθημερινής δουλειάς του Κόμματος. Αναγνωρίζοντας πως το κρίσιμο ζήτημα σήμερα είναι ο συνδυασμός του επαναστατικού Προγράμματός μας με την καθημερινή επαναστατική δράση.
Θέλουμε να δράσουμε μέσα στους εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες, υπαλλήλους, αγρότες, αυτοαπασχολούμενους ελεύθερους επαγγελματίες της πόλης, τη νεολαία και τις γυναίκες, ώστε να ξεκόβουν οριστικά από τα κόμματα του κεφαλαίου, με όποιο μανδύα κι αν εμφανίζονται. Να ξεκόβουν συνολικά από την αστική ιδεολογία και να δυναμώνουν τους αγώνες, τις διεκδικήσεις, τις απεργιακές κινητοποιήσεις και τις διαδηλώσεις, το επαναστατικό κίνημα.
Να βελτιωνόμαστε στο να εξηγούμε απλά, κατανοητά πως δεν πρόκειται να απαλλαγούμε από τα δεινά των πολέμων, της εκμετάλλευσης, από τα χίλια δυο καθημερινά προβλήματα που μας ταλανίζουν, χωρίς την ανατροπή αυτής της σάπιας και διεφθαρμένης άρχουσας τάξης που έχει πια περάσει προ πολλού στη συνολική αντίδραση, ώστε να αναδειχτεί η νέα ηγέτιδα τάξη της Ιστορίας, η εργατική. Να βγει αυτή στο προσκήνιο, να παλέψει για την εγκαθίδρυση της δικής της νέας εργατικής, λαϊκής εξουσίας και διακυβέρνησης, στην εποχή των τεράστιων επιστημονικών επιτευγμάτων, παίρνοντας στα χέρια της, κοινωνικοποιώντας τα μέσα παραγωγής.
Τα χαρακτηριστικά αυτής της εργατικής εξουσίας, την οποία εμείς σχεδιάζουμε και προτείνουμε στον λαό, επιδιώκουμε να προβάλλουμε πιο ουσιαστικά και αποφασιστικά, προετοιμάζοντας πρωτοπόρες εργατικές και ευρύτερα λαϊκές δυνάμεις, αποκτώντας καθημερινά την απαραίτητη πείρα οργάνωσης των σκληρών συγκρούσεων απέναντι στη σύγχρονη δικτατορία του κεφαλαίου και την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα και βαναυσότητα.
Να γίνουμε πιο ικανοί να προβάλλουμε πλατιά το επιστημονικά επεξεργασμένο σχέδιο που έχει το ΚΚΕ, για να ζήσει καλύτερα αυτός και τα παιδιά του, όπως ακριβώς του αξίζει τον 21ο αιώνα, βγάζοντας το κριτήριο του κέρδους και του «κόστους – οφέλους» από τις ζωές μας, που μας έχει ήδη κοστίσει πάρα πολλά, παίρνοντας στα χέρια τους οι εργαζόμενοι την ίδια την παραγωγή και τη διοίκησή της μέσα από τα δικά τους όργανα εξουσίας.
Ετσι μπαίνει και η βάση για αληθινή, ουσιαστική δημοκρατία. Με εκλεγμένα όργανα που θα σχηματίζονται μέσα στους χώρους δουλειάς, μόρφωσης. Με εκλογικές διαδικασίες που θα δίνουν με ουσιαστικό τρόπο το δικαίωμα στους εργαζόμενους να έχουν λόγο και συμβολή στην πορεία της οικονομίας και της παραγωγής και όχι απλά μια ψήφο κάθε τέσσερα χρόνια και μετά στη θέση του θεατή. Με αιρετούς και ανακλητούς αντιπροσώπους, που θα είναι συνδεδεμένοι με τους χώρους δουλειάς και όχι επαγγελματίες γυρολόγοι που τους νοιάζει μόνο η διάσωση της βουλευτικής τους έδρας. Με διαδικασία ψηφοφορίας που θα είναι απαλλαγμένη από τις πιέσεις και τους εκβιασμούς της εργοδοσίας.
Με αυτόν τον τρόπο μπορεί να διοικηθεί ένα γνήσιο λαϊκό κράτος, που θα θέσει στο επίκεντρο την κάλυψη των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών. Κράτος που θα βάζει με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό σε κίνηση όλες τις παραγωγικές δυνάμεις, το αντίστοιχο επιστημονικό και εργατικό δυναμικό. Δεν θα κλείνει πολύτιμες παραγωγικές μονάδες, όπως η ΛΑΡΚΟ, ούτε θα διώχνει τους νέους επιστήμονες στο εξωτερικό.
Κράτος απαλλαγμένο από τις προτεραιότητες του κεφαλαίου, που θα αξιοποιεί όλες τις εγχώριες παραγωγικές δυνατότητες στην Ενέργεια για να παρέχει φτηνό και δωρεάν ρεύμα για τον λαό, στην κατοικία για να εξασφαλίζει φτηνή και σε πολλές περιπτώσεις δωρεάν λαϊκή στέγη, στη βιομηχανική και αγροτική – κτηνοτροφική παραγωγή, για να καλύπτει τις βασικές λαϊκές ανάγκες σε είδη πλατιάς, μαζικής κατανάλωσης σε φτηνές τιμές.
Με αυτόν τον τρόπο μπορούν να λυθούν σοβαρά προβλήματα, όπως είναι η εργασιακή περιπλάνηση, η εργασία σε διαφορετικό αντικείμενο από αυτό των σπουδών, η ανασφάλεια της νεολαίας για το μέλλον, η δυσκολία εύρεσης κατοικίας.
Ετσι θα αξιοποιούνται και τα πανεπιστήμιά μας, για να δημιουργούν ολοκληρωμένους επιστήμονες και προσωπικό που θα εντάσσεται άμεσα στην παραγωγή και δεν θα είναι σούπερ μάρκετ πτυχίων, σαν αυτά που ανοίγει φέτος η κυβέρνηση.
Στη βάση της ανάπτυξης της παραγωγής με τέτοιο τρόπο, θα μπορούμε να αναπτύσσουμε και ισότιμες οικονομικές και άλλες πολύμορφες σχέσεις – πολιτικές, πολιτιστικές – με άλλα κράτη, με όλα τα κράτη της περιοχής και του κόσμου. Να αξιοποιείται προς όφελος του λαού η δυνατότητα εξαγωγών, οι πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας και όχι εναντίον του όπως γίνεται τώρα.
Ξέρουμε πως το Κόμμα μας δρα σε συνθήκες πολύ δύσκολες, συνολικού αρνητικού συσχετισμού διεθνώς. Είναι, όμως, οι ίδιες συνθήκες της σαπίλας του καπιταλισμού που επιβεβαιώνουν ξανά και ξανά πως η διέξοδος για την εργατική τάξη, τον ελληνικό λαό και όλους τους λαούς του κόσμου βρίσκεται στον αγώνα για την οριστική ανατροπή αυτού του συστήματος, για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού – κομμουνισμού.
Το Κόμμα μας άντεξε και συνεχίζει
Υποδεχόμαστε το 22ο Συνέδριό μας έχοντας βαθιά πίστη ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε. Αντλούμε δύναμη από τη μακριά και τεράστια Ιστορία του Κόμματός μας.
Συνεχίζουμε στα βήματα των ηρωικών και τιμημένων νεκρών του ΚΚΕ, που έδωσαν το πολυτιμότερο αγαθό του ανθρώπου, την ίδια τους τη ζωή, στον αγώνα για να θριαμβεύσει η ζωή, όπως οι χιλιάδες αγωνιστές του Γεντί Κουλέ.
Και θα τα καταφέρουμε, γιατί το Κόμμα μας πέρασε σε όλη του την Ιστορία μέσα από φωτιά και από σίδερο, όμως στάθηκε όρθιο και άντεξε σε όλες τις στροφές της ταξικής πάλης. Και στα ωμά πέτρινα χρόνια της παρανομίας, των διώξεων, των φυλακίσεων που δεν κατάφεραν να μας λυγίσουν και στα χρόνια της ύπουλης αστικής νομιμότητας, που δεν κατάφεραν να μας ενσωματώσουν. Και στο μεγάλο ιστορικό πισωγύρισμα της αντεπανάστασης του 1989-1991, όταν το Κόμμα μας βρήκε τη δύναμη να κρατήσει ψηλά την κόκκινη σημαία που άλλοι κατέβαζαν, κατάφερε να σηκώσει το ανάστημά του, ξεκινώντας από την αρχή την προσπάθεια στο διεθνές κομμουνιστικό και εργατικό κίνημα.
Και στον δύσκολο ανήφορο της ανασυγκρότησης, και όταν αναλάμβανε τη βαριά ευθύνη να μελετήσει και να βγάλει συμπεράσματα για τις αιτίες της ανατροπής του σοσιαλισμού τον 20ό αιώνα και όταν μελετώντας την ίδια του την Ιστορία έβγαζε χρήσιμα διδάγματα για το σήμερα και το αύριο, διαμορφώνοντας το σύγχρονο Πρόγραμμά του.
Και όταν άντεξε στις πιέσεις να εγκαταλείψει το στρατόπεδο των λαϊκών συμφερόντων για να πάρει μέρος ή να δώσει στήριξη σε μια αντιλαϊκή κυβέρνηση, στο όνομα της «σωτηρίας του λαού από τα μνημόνια», για να έρθει τελικά το τρίτο και χειρότερο μνημόνιο.
Και στα χρόνια των καπιταλιστικών οικονομικών κρίσεων και της πανδημίας, όταν δεν δέχτηκε το σιωπητήριο των διεκδικήσεων στο όνομα των «έκτακτων συνθηκών» και σάλπισε νέους αγώνες, αλλά και σήμερα, με τις πρωτόγνωρες δυσκολίες, προκλήσεις, αλλά και δυνατότητες του καιρού μας.
Ναι, συνεχίζουμε και θα τα καταφέρουμε, με ΚΚΕ δυνατό, σταθερό σε κάθε δοκιμασία, έτοιμο στο κάλεσμα της Ιστορίας, για τον σοσιαλισμό!
«Μύθοι και αλήθειες για τη νεανική “παραβατικότητα”»
Μια ενδιαφέρουσα συζήτηση με τον Κ. Ιωαννίδη, μέλος της ΚΕ, πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή
Το ενδιαφέρον γονέων, εκπαιδευτικών και μαθητών στράφηκε την Παρασκευή στην εκδήλωση με θέμα «Επικίνδυνα παιδιά ή παιδιά σε κίνδυνο; Μύθοι και αλήθειες για τη νεανική “παραβατικότητα”», με ομιλητή τον Κυριάκο Ιωαννίδη, μέλος της ΚΕ και υπεύθυνο του Τμήματος Παιδείας και Ερευνας της ΚΕ του ΚΚΕ.
Ο Κυριάκος Ιωαννίδης μεταξύ άλλων ανέδειξε ότι η παραβατική συμπεριφορά δεν είναι «αστοχία ατομική», αλλά έκφραση κοινωνικού και ψυχολογικού αδιεξόδου.
Τόνισε ακόμα πως η ζωή έχει αποδείξει ότι με την αυστηροποίηση των ποινών δεν αντιμετωπίζεται ένα πρόβλημα με βαθιές κοινωνικές ρίζες και αιτίες και σημείωσε πως η υπερπροβολή τέτοιων προβλημάτων γίνεται με σκοπό να διαμορφωθεί συνείδηση «έκτακτης ανάγκης», μια εικόνα ότι η νεολαία είναι χαλασμένη και επικίνδυνη, που μόνο η ράβδος μπορεί να δώσει λύση.
Αναφέρθηκε στις εξαγγελίες της κυβέρνησης, που κάτω από την ταμπέλα της «κοινοτικής βίας» βάζουν στο ίδιο τσουβάλι τον αγώνα, τις διεκδικήσεις για καλύτερα σχολεία με τους στρατούς των ΠΑΕ.
Και στάθηκε ιδιαίτερα στην κρίση που περνάει το σχολείο, λέγοντας πως μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικοί δεν μπορούν να συναντηθούν ουσιαστικά, να βάλουν κοινούς σκοπούς.
Συμπερασματικά σημείωσε ότι δεν είναι τα παιδιά που πρέπει να «διορθωθούν», γιατί δήθεν είναι ελαττωματικά, είναι το σχολικό και κοινωνικό πλαίσιο που πρέπει να αλλάξει. Να ενθαρρύνει και να αναπτύξει τις δυνατότητες που σήμερα εμποδίζονται να εκφραστούν.
«Με τους αγώνες, τη δράση και τη συλλογική μας σκέψη, μπορούμε να μπολιάσουμε την καθημερινότητα με τα αντισώματα της αλήθειας ότι μπορούμε να γνωρίσουμε και να αλλάξουμε τον κόσμο. Και της συνεργασίας κόντρα στον ανταγωνισμό, όπου το ένας για όλους και όλοι για έναν γίνεται πράξη», τόνισε.
Ακολούθησαν παρεμβάσεις εκπροσώπων, γονέων, εκπαιδευτικών και μαθητών.
Ο Αλέξης Γουσόπουλος, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ενώσεων Γονέων και Κηδεμόνων Κεντρικής Μακεδονίας, σημείωσε ότι χρειάζεται να μπουν σε διαφορετικά κάδρα η δικαιολογημένη ανησυχία των γονέων από την προσπάθεια να μπει μια μεγάλη ταμπέλα στη νέα γενιά. Εβαλε στη συζήτηση το σημαντικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν ολοένα και περισσότερες οικογένειες σήμερα, καθώς δεν μπορούν να βρουν χρόνο για τα παιδιά τους, με τα ακατάστατα ωράρια εργασίας, τα 13ωρα.
Η Ελένη Παπαδοπούλου, σχολική ψυχολόγος, ανέφερε ότι «η νεανική παραβατικότητα είναι συστημικό φαινόμενο. Είναι το καθρέφτισμα μιας κοινωνίας που σπρώχνει τους νέους στην απόγνωση, όταν βιώνουν τη φτώχεια, όταν πηγαίνουν σε σχολεία που στραγγαλίζουν τα όνειρά τους, όταν μεγαλώνουν σε έναν κόσμο όπου κυριαρχεί το “κοίτα μόνο την πάρτη σου”». Τόνισε ότι καμία στρατηγική δεν μπορεί να είναι στα αλήθεια αποτελεσματική αν δεν συνοδεύεται από γενναία ενίσχυση των σήμερα υποστελεχωμένων και αποστερημένων από τους απαραίτητους πόρους υπηρεσιών για τα παιδιά και τις οικογένειές τους.
Η Φωτεινή Φιλίποβιτς, μαθήτρια στο 10ο Λύκειο Μαλακοπής, εκλεγμένη στο 15μελές Σχολικό Συμβούλιο, ανέφερε ότι «οι μαθητές, μέλη της ΚΝΕ δίνουμε καθημερινά τη μάχη μέσα κι από τα μαθητικά μας συμβούλια συλλογικά να αντιμετωπίσουμε αυτό το φαινόμενο και να μην μας φορτώνονται ευθύνες που δεν μας ανήκουν! (…) Απομονώνουμε κάθε ρατσιστική συμπεριφορά και φασιστική δράση μέσα στα σχολεία μας και δρούμε συλλογικά με αλληλεγγύη. (…) Για εμάς είναι σημαντικό και ο θύτης – μαθητής να βρει διέξοδο από αυτόν τον βούρκο γιατί κανένα παιδί δεν γεννιέται επικίνδυνο. Παλεύουμε για ένα διαφορετικό σχολείο, που θα μορφώνει και δεν θα εξοντώνει. Γιατί στον δικό μας, νέο κόσμο, η παραβατικότητα δεν χωράει και οι νέοι δεν θα θεωρούνται “πρόβλημα”, αλλά δύναμη αλλαγής, δημιουργίας και συμμετοχής!».
«Φαντάροι και αξιωματικοί ενάντια στον πόλεμο και στην εμπλοκή της χώρας μας»
Με έντονο ενδιαφέρον πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή η συζήτηση στο Στέκι Φαντάρων και Αξιωματικών Ενάντια στον Πόλεμο με θέμα «Φαντάροι και αξιωματικοί ενάντια στον πόλεμο και στην εμπλοκή της χώρας μας».
Την εκδήλωση άνοιξε ο Ευθύμης Δημάκης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, τονίζοντας ότι η συζήτηση είναι επίκαιρη όσο ποτέ, καθώς η εμπλοκή της χώρας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια συνεχώς αναβαθμίζεται, με τον πόλεμο που συνεχίζεται αδιάκοπα στην Ουκρανία και τη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού από το κράτος – δολοφόνο Ισραήλ.
Αρχικά, τον λόγο πήρε ο Γιάννης Ντουνιαδάκης, υποναύαρχος ε.α., αναφέροντας πως τα κόμματα του ευρωατλαντισμού έχουν τεράστιες ευθύνες για την αναβάθμιση της εμπλοκής της Ελλάδας στο ιμπεριαλιστικό μακελειό, με την Ελλάδα να μετατρέπεται σε πολεμικό ορμητήριο σε βάρος άλλων λαών αλλά και σε στόχο αντιποίνων, σημειώνοντας, μεταξύ άλλων: «Στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων στέλνονται στο “στόμα του λύκου”, όχι για να υπερασπιστούν την κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, όπως ορκίστηκαν. Δεν πάνε εθελοντικά, αφήνουν πίσω τους οικογένειες. Συμμεριζόμαστε την αγωνία όλων τους για τους δικούς τους ανθρώπους. Είναι πέρα για πέρα δίκαιες οι αντιδράσεις, που έχουν προκληθεί στις γραμμές των μονίμων στελεχών. Αξιωματικοί βγήκαν ανοιχτά με ομιλίες και αρθρογραφία εναντίον του ιμπεριαλιστικού πολέμου, αψηφώντας και τις επιπτώσεις. (…) Κάθε πατριώτης, ειδικά κάθε νέος άνθρωπος οφείλει να απαιτήσει καμιά συμμετοχή Ενόπλων Δυνάμεων και πολεμικού εξοπλισμού εκτός συνόρων. Οφείλει να απαιτήσει να κλείσουν οι ξένες βάσεις στη χώρα και έξοδο από ΝΑΤΟ – ΕΕ με τον λαό νοικοκύρη στον τόπο του. Αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη!».
Στη συνέχεια μίλησε ο Γιώργος Μελιόπουλος, πυρονόμος, σημειώνοντας πως την ίδια ώρα που συμβαίνουν τα παραπάνω, ξεδιπλώνεται ταυτόχρονα και όλη η αντιδραστική πολιτική της κυβέρνησης στην πολιτική προστασία. «Οδηγούνται συνεχώς σε απαξίωση και ιδιωτικοποίηση οι υποδομές και οι αρμοδιότητες της πολιτικής προστασίας, με αποτέλεσμα τεράστιες καταστροφές, με όσα ζούμε με τις φωτιές για παράδειγμα κάθε χρόνο (…) ακόμη και να χάνονται ζωές πολιτών και πυροσβεστών», είπε. «Τα προβλήματα αυτά τα γεννά η ίδια μήτρα, η ίδια πολιτική», σημείωσε.
Τέλος, παρέμβαση πραγματοποίησε και ο Κωνσταντίνος Πυρπασόπουλος, νέος στρατευμένος, που σημείωσε μεταξύ άλλων πως «όλα αυτά πρέπει να συζητιούνται μέσα στο στράτευμα, να γίνει αντιληπτό τόσο μέσα όσο και προς τα έξω πως οι φαντάροι έχουμε φωνή, διεκδικούμε να απεμπλακεί η χώρα μας από τα πολεμικά σχέδια του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, είμαστε στο πλάι των ηρωικών Παλαιστινίων και πως γνωρίζουμε ότι η σωστή πλευρά της Ιστορίας είναι με το μέρος των λαών».
Επίκαιρη συζήτηση για τον εργάσιμο χρόνο μπροστά και στην απεργία
«Εργάσιμος χρόνος: Γι’ αυτούς είναι χρήμα, για μας είναι η ζωή μας» ήταν ο τίτλος της εκδήλωσης που πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή στη Λαϊκή Σκηνή και ανέδειξε ότι ενώ με την τεράστια εξέλιξη της τεχνολογίας, την Τεχνητή Νοημοσύνη και την αυτοματοποίηση υπάρχουν όλες οι δυνατότητες να δουλεύουμε λιγότερο και να ζούμε περισσότερο, με σύγχρονα δικαιώματα, εμπόδιο μπαίνει η καπιταλιστική εξουσία και ιδιοκτησία, τα κέρδη των λίγων σε βάρος της ζωής των πολλών.
Εισηγητικά ο Θανάσης Κουτσουράς, μέλος της Επιτροπής Περιοχής Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ και της Γραμματείας του ΠΑΜΕ, ανέφερε ότι «οι καπιταλιστές και οι κυβερνήσεις που τους στηρίζουν, τα κόμματα που τους υπηρετούν, σταθερά ξεχείλωναν και ξεχειλώνουν τον εργάσιμο χρόνο προκειμένου να αυξάνουν την κερδοφορία τους». Εκανε μια αναδρομή από τις αλλαγές που προώθησαν διαδοχικά όλες οι κυβερνήσεις (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ) από το 1990 μέχρι σήμερα, υλοποιώντας ευρωπαϊκές Οδηγίες.
Κάλεσε τους εργαζόμενους να μη δείξουν καμία εμπιστοσύνη, καμία αναμονή στα σχέδια κυβέρνησης – ΕΕ, στους επίδοξους σωτήρες και στα δεκανίκια τους, στις δυνάμεις τους στο συνδικαλιστικό κίνημα. Να οργανωθούν στα σωματεία τους, μέσα από τις γραμμές του ΠΑΜΕ να πάρουν θέση στον συλλογικό αγώνα και, φυσικά, να δώσουν τη μάχη για την επιτυχία της πανελλαδικής απεργίας την 1η Οκτώβρη.
Στην παρέμβασή της η Λίλη Μαραγκού, μέλος του Τομεακού Γραφείου Βιομηχανίας Κ. Μακεδονίας του ΚΚΕ και του ΔΣ του ΕΚΘ, αναφέρθηκε στα όσα βιώνουν οι εργαζόμενοι στις φαρμακοβιομηχανίες, που θεωρούνται σταυροδρόμι της επιστήμης και της τεχνολογίας, με περικοπές, μαζικές απολύσεις και εξαντλητικά ωράρια.
Εκ μέρους της Κομμουνιστικής Νεολαίας Τουρκίας ο Σερπ Καζέζογλου ανέφερε ότι όπως και στις περισσότερες χώρες, έτσι και στην Τουρκία αυξάνονται οι ώρες εργασίας την ώρα που μειώνονται οι μισθοί, αφαιρούνται δικαιώματα στη στέγαση, στην Υγεία, στην Παιδεία, εντείνονται η τρομοκρατία και η πίεση από την εργοδοσία. Οπως είπε, «με πρόσφατο νόμο πάνω από 300.000 εργαζόμενοι στον Τουρισμό θα δικαιούνται μόνο 1 μέρα ανάπαυσης ύστερα από 10 μέρες δουλειάς – δηλαδή 1 ρεπό στις 11 μέρες. Ταυτόχρονα αφαιρέθηκαν και οι προβλέψεις για υπερωριακή αμοιβή και για αντισταθμιστικές άδειες».
Τέλος ο Γιώργος Παπαχαραλάμπους, μέλος του Γραφείου Περιοχής Κ. Μακεδονίας της ΚΝΕ, απαντώντας στο ερώτημα πολλών νέων αν αυτό που προτείνει το ΚΚΕ είναι ρεαλιστικό να γίνει, αν μπορεί να εφαρμοστεί τελικά ένα άλλο σύστημα, αναφέρθηκε στα παραδείγματα από τον σοσιαλισμό που οικοδομήθηκε τον 20ό αιώνα, καθώς «με τη δύναμη της γνώσης μαθαίνουμε τον κόσμο, με τη δύναμη της οργάνωσης μπορούμε να τον αλλάξουμε».
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΚΟΙΝΕΣ ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ ΚΚΕ – TKP ΓΙΑ ΤΑ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ
Μαζί αγωνιζόμαστε «για όλου του κόσμου το ψωμί, το φως και το τραγούδι»
Την Παρασκευή το βράδυ πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση και συναυλία στη Χίο
«ΚΚΕ και Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας (TKP) μαζί τιμάμε το έργο του Μίκη Θεοδωράκη, μαζί αγωνιζόμαστε “Για όλου του κόσμου το ψωμί, το φως και το τραγούδι”», για να σταματήσει το μακέλεμα του παλαιστινιακού λαού, για τη φιλία των λαών.
Με τέτοια μηνύματα και συνθήματα γέμισε το βράδυ της Παρασκευής η πλατεία Βουνακίου στη Χίο, στο πλαίσιο του κοινού αφιερώματος του ΚΚΕ και του TKP στα 100 χρόνια από τη γέννηση του Μίκη Θεοδωράκη.
Η εκδήλωση άνοιξε με ένα μαθητικό συγκρότημα και εξέπεμψε όμορφα μηνύματα, όπως όταν μικρά παιδιά με τους γονείς τους, τα οποία κρατούσαν μπαλόνια στα χρώματα της παλαιστινιακής σημαίας, τα άφησαν να πετάξουν ψηλά στον ουρανό, βροντοφωνάζοντας «Λευτεριά στην Παλαιστίνη».
Χαιρετισμό στην εκδήλωση εκ μέρους του TKP απηύθυνε ο Μπερκάς Κεμάλ Ονογλου, ο οποίος αναφέρθηκε αναλυτικά στον Μίκη Θεοδωράκη και στο έργο του, στις κοινές αξίες και προσδοκίες των λαών και στις δυο πλευρές του Αιγαίου, και πρόσθεσε: «Οι αξίες μας και οι καλλιτέχνες μας έχουν επαληθεύσει την ορθότητα του αγώνα μας ενώπιον της Ιστορίας και έχουν κάνει τον λαό μέρος αυτού. Αυτή είναι η μεγαλύτερη δύναμή μας! Ο Θεοδωράκης, ο Ναζίμ, ο Ρίτσος και ο Νεσίν είναι δικοί μας. Δεν δημιούργησαν Τέχνη για τον εαυτό τους, αλλά για τους καταπιεσμένους, τις φτωχές μάζες και τους εργάτες. Οι εχθροί μας δεν έχουν – και δεν μπορούν να έχουν – τέτοιους θησαυρούς. Οι καπιταλιστές δεν θα προσφέρουν ποτέ τέτοια παρακαταθήκη στην κοινωνία. Η στενή κοσμοθεωρία τους είναι ανίκανη να παράγει τέτοια μεγάλη παρακαταθήκη».
Στη σωστή πλευρά της Ιστορίας, για τη λευτεριά της Παλαιστίνης
Στην κεντρική ομιλία ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, τόνισε: «Με τις εκδηλώσεις μας τιμάμε μαζί με τους Τούρκους συντρόφους μας τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Μίκη Θεοδωράκη, εδώ στο νησί όπου γεννήθηκε ο μεγάλος δημιουργός και απέναντι, στη Σμύρνη – όχι μόνο γιατί από εκεί καταγόταν η μητέρα του αλλά και γιατί εκεί μπορεί να σηματοδοτηθεί καλύτερα η διεθνιστική διάσταση του έργου του, η δράση του για την ελληνοτουρκική φιλία, τη φιλία των λαών μας, κόντρα στις άρχουσες τάξεις και στη ΝΑΤΟική λυκοσυμμαχία.
Ταυτόχρονα, οι εκδηλώσεις εδώ στη Χίο που γίνονται στο πλαίσιο του Φεστιβάλ της ΚΝΕ, όπως και εκατοντάδες εκδηλώσεις σε όλη τη χώρα που θα κορυφωθούν την άλλη βδομάδα στην Αθήνα, γίνονται ένα βήμα μαχητικής αλληλεγγύης στον αγωνιζόμενο λαό της Παλαιστίνης. Αλλωστε ο Μίκης, όπως του ζήτησε ο Γιασέρ Αραφάτ, έδωσε ένα από τα μεγάλα του τραγούδια για να γίνει ο εθνικός ύμνος της ελεύθερης Παλαιστίνης.
Οι εκδηλώσεις μας αυτές τις μέρες σε όλη τη χώρα, και εδώ στη Χίο, γίνονται βήμα καταδίκης του κράτους – εγκληματία του Ισραήλ, των συμμάχων του και αυτών που του κάνουν τις πλάτες στο έγκλημα που διαπράττει σε βάρος του παλαιστινιακού λαού. Και δεν είναι μόνο ο Τραμπ κι οι Αμερικανοί, είναι οι υποκριτές της ΕΕ, αυτοί που έχουν αποφασίσει 19 πακέτα κυρώσεων ενάντια στη Ρωσία για τον πόλεμο που κάνουν μαζί της με τους ΝΑΤΟικούς και τον αχυράνθρωπο Ζελένσκι, και ούτε ένα πακέτο τιμωρίας στο κράτος – δολοφόνο. Τώρα συζητάνε να αποκλείσουν το Ισραήλ, λέει, από τη Γιουροβίζιον…».
Αναφέρθηκε αναλυτικά στα εγκλήματα του κράτους – δολοφόνου Ισραήλ στην Παλαιστίνη, αναδεικνύοντας τις ευθύνες και της ελληνικής κυβέρνησης και άλλων αστικών κομμάτων, και υπογράμμισε: «Αντιπαλεύουμε την εμπλοκή της χώρας μας στο μακελειό, απαιτούμε την αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα του ’67 με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ. Είναι ανεπιθύμητοι στην πατρίδα μας όσοι εκπροσωπούν το κράτος – τρομοκράτη. Απαιτούμε το σταμάτημα κάθε συνεργασίας, οικονομικής, πολιτικής, στρατιωτικής».
Στη συνέχεια κάλεσε να υποψιαστεί ένας κόσμος: «Με κάθε ευκαιρία θυμίζουν στα συστημικά κόμματα τους κανόνες της ΕΕ που είναι υποχρεωτικοί. Είναι αυτή η συζήτηση που παρακολουθούμε ιδιαίτερα μετά τη ΔΕΘ για τα “κοστολογημένα προγράμματα”. Και το κάνουν αυτό γιατί ξέρουν και συμφωνούν ότι υπάρχει το Σύμφωνο Δημοσιονομικής Σταθερότητας, που απαιτεί ματωμένα πλεονάσματα από τη βαριά φορολογία των μισθωτών, των συνταξιούχων, των αυτοαπασχολούμενων, των βιοπαλαιστών. Ξέρουν ότι υπάρχει οροφή δαπανών, που μπορεί να χαλαρώνει μόνο για πολεμικές δραστηριότητες στη βιομηχανία και αλλού». Και ανέφερε μια σειρά παραδείγματα όπου εκφράζεται αυτό, όπως οι ελλείψεις σε Υγεία, πυρόσβεση, πυρασφάλεια, σχολεία, μέτρα σαν το αίσχος του 13ωρου, το οποίο είναι κοινοτική Οδηγία και θέλουν να το εφαρμόσουν για να δουλεύει ο εργαζόμενος όσο, όποτε και όταν θέλει ο εργοδότης, κ.λπ.
«Αυτές είναι οι κοινές στρατηγικές επιλογές. Είναι η οικονομία του κεφαλαίου, είναι η ΕΕ, το ΝΑΤΟ, αυτές καθορίζουν τις δύο όψεις της σύγχρονης Ελλάδας», είπε περιγράφοντας τις εκφράσεις «μιας ανάπτυξης καπιταλιστικής, που εικόνες της έχουμε σε κάθε γωνιά της πατρίδας μας, που έχετε και εσείς εδώ στο νησί σας, όταν το 1/3 της Χίου κάηκε από δυο φωτιές το καλοκαίρι και η δεύτερη μεγάλη έσβησε όταν συνάντησε τα καμένα. Οταν βλέπουμε τον κόσμο που περιμένει ακόμα τις αποζημιώσεις. Οταν βλέπουμε σχέδια για το αντιμόνιο και για τα φωτοβολταϊκά, που μέχρι τώρα τα έχετε αποτρέψει και μπορείτε στην πράξη να τα αποτρέψετε τελειωτικά. Οταν θέλουν να κάνουν τα νησιά μας – και τη Χίο – φυλακή για εγκλωβισμένους, ξεριζωμένους πρόσφυγες και μετανάστες. Οταν βλέπουμε τα κενά που έχουμε στα νοσοκομεία, στα σχολεία, που δεν είναι δική σας ιδιαιτερότητα, όλα τα νοσοκομεία σε όλη τη χώρα είναι υποστελεχομένα. Οταν βλέπουμε ότι ακόμα και αυτό το δικαίωμα στο νερό πασχίζετε για να μπορείτε να το έχετε, και ακόμα δεν τα έχουν καταφέρει. Εχουμε κυριολεκτικά ένα πολιτικό σύστημα το οποίο διαχειρίζεται αυτήν την οικονομία, αυτές τις δεσμεύσεις, αυτές τις στρατηγικές επιλογές, το οποίο σήμερα μοιάζει με κινούμενη άμμο».
Απάντηση από ένα ρεύμα αντίστασης που αμφισβητεί
Κλείνοντας ανέφερε ότι υπάρχει απάντηση σε όλα αυτά, υπάρχει αντίπαλος: Από τον λαό που ξεσηκώνεται ενάντια στη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού, τους μαχόμενους υγειονομικούς, τους κατοίκους της Χίου που έχουν μπλοκάρει μια σειρά αντιλαϊκά σχέδια για το νησί, μέχρι τα εκατομμύρια που βγήκαν στους δρόμους μαζί με τους συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών, το κίνημα της νεολαίας. Και τόνισε: «Αυτά όλα τα ποτάμια αποτελούν ένα ρεύμα αντίστασης που αμφισβητεί, που προβάλλει τις σύγχρονες ανάγκες ως διεκδικήσεις που δεν κοστολογούνται αλλά απαιτούν εδώ και τώρα λύση. Αυτό το κίνημα μπορεί να συναντηθεί, μπορεί να διαμορφώσει όρους ανατροπής αυτού του συσχετισμού, όρους που θα βάλουν επιτακτικά το ζήτημα της πολιτικής αλλαγής στην Ελλάδα, που δεν μπορεί να είναι άλλοι από τον σοσιαλισμό, από την εργατική εξουσία, από τη δυνατότητα ο λαός μας να σχεδιάζει την οικονομία του με βάση τις δικές του ανάγκες και όχι την κερδοφορία του κεφαλαίου».
«Δεν υπάρχει, φίλοι και σύντροφοι, χρόνος για χάσιμο. Δεν έχουμε την πολυτέλεια για νέες αυταπάτες, νέες απογοητεύσεις», συνέχισε, καλώντας «σε αυτόν τον αγώνα, που δίνει το πραγματικά καινούργιο, που απαντάει στις αναζητήσεις της νεολαίας αλλά και στην ανάγκη να ζούμε με δικαιώματα στον 21ο αιώνα, να συναντηθούμε χιλιάδες αγωνιστές, χιλιάδες που απογοητεύτηκαν το προηγούμενο διάστημα, που συναντήθηκαν με τους κομμουνιστές στους αγώνες στην καθημερινή δράση. Μπορούμε κυριολεκτικά να διαμορφώσουμε τη δύναμη μέσα στον λαό μας που θα βάλει επί τάπητος το ζήτημα αλλαγής τάξης στην εξουσία».
«Και σε αυτόν τον αγώνα τα τραγούδια, η μουσική, η Τέχνη του Μίκη θα μας συντροφεύουν, θα συνεχίσουν να μας εμπνέουν, να μας συγκινούν, να μας ανεβάζουν», κατέληξε ο Ν. Σοφιανός, δίνοντας τη «σκυτάλη» στη μουσική.
Με τις ανεπανάληπτες μελωδίες του Μίκη
Στη σκηνή ανέβηκε η Γκιουλτζάν Αλτάν με την ορχήστρα της, και μπορεί να ξάφνιασε που ξεκίνησε με τον «Μικρόκοσμο» του Θάνου Μικρούτσικου, όμως ήταν οι στίχοι του μεγάλου Τούρκου κομμουνιστή Ναζίμ Χικμέτ που τραγουδήθηκαν. Αμέσως μετά είχαν σειρά οι μελωδίες του Μίκη Θεοδωράκη, αλλά και ένα τραγούδι της σπουδαίας Λιβανέζας τραγουδίστριας Φαϊρούζ, το οποίο μιλούσε για τον εμφύλιο στη χώρα της και τους αγώνες του λαού.
Με μοναδική δύναμη ακολούθησε το ελληνικό συγκρότημα υπό τη διεύθυνση του Θοδωρή Οικονόμου, με ερμηνευτές τον Δώρο Δημοσθένους και την Αγγελική Τουμπανάκη, που μάγεψαν το κοινό. Οι ερμηνευτές εξέφρασαν από σκηνής τη χαρά τους για την παρουσία τους σε αυτήν τη συναυλία, με την Αγγελική Τουμπανάκη να αναφέρει για τον Μίκη ότι «ένωσε λαούς, ανθρώπους και έννοιες παντοτινές, αποτελεί για μας έμπνευση για να κάνουμε ανατροπές», και τον Δώρο Δημοσθένους να δηλώνει ότι «το ΚΚΕ ξέρει να τιμά τους μεγάλους Ελληνες». Τα υπέροχα τραγούδια και οι δυο τους εναλλάσσονταν στη σκηνή, για να εισπράττουν διαρκώς θερμότατο χειροκρότημα από τον κόσμο! Και στο τέλος ξεσήκωσαν το κοινό στο «Είμαστε δυο», σε έναν κυκλικό χορό όλο δύναμη, με σημαίες του ΚΚΕ και του TKP να αρμενίζουν μαζί, και το σύνθημα «Ενας αιώνας αγώνας και θυσία, το ΚΚΕ στην πρωτοπορία» να δονεί την ατμόσφαιρα.
Η βραδιά έκλεισε με ρυθμούς της παράδοσης από νησιά και όχι μόνο, από το συγκρότημα «Σεργιάνι», με τους καρσιλαμάδες και τους κυκλικούς χορούς να συνεχίζονται…
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Μια μεγάλη, ζεστή, αδερφική σύναξη, δυο Κομμουνιστικών Κομμάτων, δυο λαών
Στη Σμύρνη, την Κυριακή το βράδυ με δυνατά μηνύματα για τη φιλία και την αλληλεγγύη των λαών
Μια μεγάλη, ζεστή, αδερφική σύναξη, δυο Κομμουνιστικών Κομμάτων, δυο λαών… Μια μεγάλη συγκέντρωση με φόντο τον κόλπο της Σμύρνης, γεμάτη με τις μουσικές του μεγάλου Μίκη Θεοδωράκη, ξετυλίχθηκε το βράδυ της Κυριακής στο Κορδελιό: Ηταν η δεύτερη μεγάλη συναυλία της ΚΕ του ΚΚΕ και της ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος Τουρκίας (TKP) για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Μίκη Θεοδωράκη, «Για όλου του κόσμου το ψωμί, το φως και το τραγούδι».
Στη συγκέντρωση μίλησαν ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, και ο Κεμάλ Οκουγιάν, ΓΓ του TKP, για τον Μίκη των λαϊκών αγώνων για την κοινωνική απελευθέρωση, για τους αγώνες των λαών σήμερα, για την Παλαιστίνη που ματώνει ακατάπαυστα, για το μέλλον που μπορούν να φέρουν οι λαοί πιστεύοντας στη δύναμή τους.
Ηχηρό μήνυμα φιλίας και αλληλεγγύης των λαών
«Θέλουμε καταρχάς να μεταφέρουμε σε όλους σας του θερμούς συντροφικούς χαιρετισμούς του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας και να εκφράσουμε τη χαρά μας που βρισκόμαστε σήμερα μαζί σας ως σύντροφοι, ως φίλοι, ως γείτονες, δυναμώνοντας τις αδελφικές σχέσεις των κομμάτων μας στον κοινό μας αγώνα για να ζήσουν οι λαοί μας μια καλύτερη ζωή, όπως αξίζει στους παραγωγούς του πλούτου», σημείωσε ξεκινώντας την ομιλία του ο Νίκος Σοφιανός και αναφέρθηκε εκτενώς στο έργο του Μίκη Θεοδωράκη.
Στη συνέχεια, μεταξύ άλλων, σημείωσε: «Η κοινή μας συναυλία σήμερα εδώ στη Σμύρνη, όπως και αυτή πριν δύο μέρες στη Χίο, αποκτούν ιδιαίτερη σημασία στις σημερινές συνθήκες. Σε μια στιγμή που συνεχίζεται ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος στην Ουκρανία με εκατομμύρια θύματα και τα ιμπεριαλιστικά αρπακτικά παζαρεύουν ανοιχτά για τη μοιρασιά της λείας, ενώ εξαπολύουν νέες απειλές για κλιμάκωση της σύγκρουσης, σήμερα που το κράτος – δολοφόνος Ισραήλ κλιμακώνει τη γενοκτονία του ηρωικού λαού της Παλαιστίνης και δρομολογεί τον μαζικό ξεριζωμό του, ενώ οι ιμπεριαλιστικές επιθέσεις και επεμβάσεις βάζουν στο στόχαστρο τους λαούς της Συρίας, του Λιβάνου, του Ιράν κ.ά., στέλνουμε ένα ηχηρό μήνυμα φιλίας και αλληλεγγύης των λαών μας, πως οι λαοί δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν μεταξύ τους, αντίθετα έχουν συμφέρον από κοινού να αντιπαλέψουν την πολεμοκάπηλη πολιτική των αστικών κυβερνήσεων και τα ιμπεριαλιστικά σχέδια του ΝΑΤΟ και της ΕΕ σε ολόκληρη την περιοχή. Δίνουμε απάντηση στον εθνικισμό με τον οποίο οι αστικές τάξεις και κυβερνήσεις τους επιχειρούν να δηλητηριάσουν τους λαούς μας.
(…) Η κοινή μας στάση, που καταδικάζει τους ανταγωνισμούς των αστικών τάξεων καθώς και τους πολεμικούς εξοπλισμούς και τους τυχοδιωκτισμούς των κυβερνήσεων, τις παραβιάσεις των συνόρων και την αμφισβήτηση των διεθνών Συνθηκών που έχουν καθορίσει τα σύνορα στην περιοχή, είναι ιδιαίτερα σημαντική για τις εξελίξεις. Φωτίζει την αλήθεια πως οι λαοί της Τουρκίας και της Ελλάδας έχουν συμφέρον να διεκδικήσουν να ζουν ειρηνικά και να παλεύουν για το δικό τους μέλλον, ενάντια στην καπιταλιστική εκμετάλλευση, στα καπιταλιστικά κέρδη, που χειροτερεύουν την κατάσταση των δύο λαών. Για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, το “ξερίζωμα” των αιτιών που οδηγούν τους λαούς στην “κρεατομηχανή” του ιμπεριαλιστικού πολέμου.
Το ΚΚΕ και το ΚΚΤ, στην πολύχρονη Ιστορία τους, έχουν περάσει μέσα από τη “φωτιά” σκληρών ταξικών αγώνων και οι κομμουνιστές των δύο χωρών μπορούμε να “θωρακίσουμε” και να ατσαλώσουμε ακόμη περισσότερο τα κόμματά μας, αντλώντας από την ιστορική διαδρομή αναγκαία διδάγματα. Στις σημερινές συνθήκες τα κόμματά μας προχωρούν με εφόδια τις επαναστατικές αρχές και κανόνες συγκρότησης και λειτουργίας τους, τη θεωρία του μαρξισμού – λενινισμού και τον προλεταριακό διεθνισμό.
Τα κόμματά μας εντείνουν τις προσπάθειες για να δυναμώσουν τις ρίζες τους μέσα στην εργατική τάξη και στο κίνημά της, να αναλύουν διαλεκτικά τις σύγχρονες διεθνείς και εσωτερικές εξελίξεις, να εμπλουτίζουν την επαναστατική στρατηγική, που ανταποκρίνεται στην εποχή μας, ως εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στον σοσιαλισμό. Είμαστε σίγουροι πως οι κομμουνιστές της Τουρκίας θα κάνουν κι άλλα σημαντικά βήματα στην πάλη τους για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και του τουρκικού λαού. Η Τουρκία, αλλά και ολόκληρη η περιοχή, χρειάζεται ένα ακόμη πιο ισχυρό ΚΚ Τουρκίας.
Καλή δύναμη στον αγώνα σας!
Ζήτω το TKP και το ΚΚΕ!
Ζήτω ο προλεταριακός διεθνισμός».
Χωρίς τον Θεοδωράκη ο 20ός αιώνας θα είχε ένα εντυπωσιακό κενό
Με τη σειρά του ο Κεμάλ Οκουγιάν τόνισε: «Συγκεντρωθήκαμε σήμερα εδώ για να τιμήσουμε έναν μεγάλο καλλιτέχνη, μουσικό, επαναστάτη και κομμουνιστή. Ο Θεοδωράκης ήταν μια τόσο σημαντική προσωπικότητα που χωρίς αυτόν ο 20ός αιώνας θα είχε ένα εντυπωσιακό κενό, μια βαθιά φτώχεια. Θα ήταν σαν να φανταζόμασταν αυτόν τον αιώνα χωρίς τους Σοστακόβιτς, Προκόφιεφ, Χατσατουριάν, Ερνστ Μπους, Βίκτορ Χάρα, Σίλβιο Ροντρίγκες, Πολ Ρόμπσον και τόσους άλλους στη μουσική – ή χωρίς τους Αραγκόν, Πάμπλο Νερούδα, Γιάννη Ρίτσο, Νάζιμ Χικμέτ, Μπέρτολτ Μπρεχτ, Μιχαήλ Σολόχοφ, Μαξίμ Γκόρκι ή Ζοζέ Σαραμάγκου στη λογοτεχνία. Και ας θυμηθούμε: Αυτά τα ονόματα αντιπροσωπεύουν μόνο ένα μικρό μέρος του τεράστιου πολιτιστικού πλούτου που δημιουργήθηκε υπό τον κομμουνισμό – παρά τους ισχυρισμούς ότι “καταστρέφει τη δημιουργικότητα” ή “οδηγεί στην ομοιομορφία”.
Τα έργα αυτών των καλλιτεχνών, που έζησαν και αγωνίστηκαν με αίσθημα ευθύνης απέναντι στην κοινωνία, ενσαρκώνουν την αντίσταση, τη χαρά για τη ζωή, την αλληλεγγύη. Οι κομμουνιστές δεν δέχονται ποτέ τον ξεπεσμό του λαού, ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές δείχνουν τον δρόμο για να σηκωθούμε, να αντισταθούμε, να αρνηθούμε την υποταγή. Και δεν είναι τελικά η τέχνη ένα από τα υψηλότερα εργαλεία που μας κάνουν ανθρώπους;
Λίγοι το κατάλαβαν αυτό καλύτερα από τον Θεοδωράκη. Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που ανακάλυψα το έργο του σε νεαρή ηλικία. Μεγαλώσαμε ακούγοντας ασταμάτητα τα τραγούδια που ερμήνευαν ο Πέτρος Πανδής και η Μαρία Φαραντούρη. Οταν αποκτήσαμε τον δίσκο του μνημειώδους Canto General, νιώσαμε απίστευτα πλούσιοι. Επανειλημμένα, υποκλινόμασταν στο μεγαλείο που προσέδωσε στον Ζορμπά και στην ταινία “Ζ”.
Σε λίγα λεπτά, θα ακούσουμε ερμηνείες από τους φίλους μας καλλιτέχνες και από τις δύο πλευρές του Αιγαίου και θα νιώσουμε ξανά τον ίδιο ενθουσιασμό. Σ’ ευχαριστούμε, μεγάλε άνθρωπε. Σ’ ευχαριστούμε, Μίκη Θεοδωράκη. Και ευχαριστούμε τους συντρόφους από την γείτονα χώρα, τους αγωνιστές και φίλους του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας.
Αντιστεκόμαστε σε όσους προσπαθούν να σπείρουν τη διχόνοια μεταξύ των λαών μας
Ο Θεοδωράκης ήταν αφοσιωμένος στη φιλία, στην αδελφοσύνη και την ειρήνη μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά για τους κομμουνιστές. Ο ρατσισμός, ο σοβινισμός και τα τύμπανα του πολέμου δεν έχουν θέση ανάμεσά μας.
Γι’ αυτό αντιστεκόμαστε σε όσους προσπαθούν να σπείρουν τη διχόνοια μεταξύ των λαών μας, που ζουν δίπλα – δίπλα εδώ και αιώνες. Οι εργαζόμενοι δεν κερδίζουν τίποτα από τους πολέμους. Οι πόλεμοι είναι δημιούργημα των εκμεταλλευτικών τάξεων που καταβροχθίζουν η μία την άλλη για το κέρδος – παλεύοντας για πρώτες ύλες, ενεργειακούς και υδάτινους πόρους, γεωργικές εκτάσεις, αγορές και φθηνό εργατικό δυναμικό. Και για να παρασύρουν τους φτωχούς σε αυτούς τους πολέμους, επικαλούνται “ιερές” αξίες και αναπαράγουν τον εθνικισμό.
Γι’ αυτό, και στις δύο όχθες του Αιγαίου, λέμε το ίδιο πράγμα: Αν δεν αγωνιστούμε για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, αν δεν αγωνιστούμε για ένα κοινωνικό σύστημα χωρίς εκμετάλλευση, δεν μπορεί να υπάρξει αληθινός αγώνας για την ειρήνη».
Μια «μαγική» συναυλία δόνησε το Κορδελιό
Την εκδήλωση παρακολούθησε πλήθος κόσμου από όλη την περιφέρεια του μητροπολιτικού δήμου της Σμύρνης, ενώ συμμετείχε και αντιπροσωπεία μελών και φίλων του ΚΚΕ από τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου.
Φωτογραφίες του Μίκη εναλλάσσονταν στην πλάτη της σκηνής και ο λόγος δόθηκε παράλληλα στη μουσική του.
Μπορεί οι στίχοι στην πλειοψηφία των τραγουδιών να μην ήταν στη γλώσσα του κοινού, αλλά αυτό δεν το εμπόδισε να συμμετέχει και να δείχνει τον ενθουσιασμό του με κάθε τρόπο, με τα ρυθμικά παλαμάκια των ανθρώπων, με το λίκνισμά τους στον ρυθμό των τραγουδιών, με τις σημαίες του TKP να ανεμίζουν, ακόμα και χορεύοντας!
Ο Δώρος Δημοσθένους και η Αγγελική Τουμπανάκη, υπό τη διεύθυνση του Θοδωρή Οικονόμου, απέσπασαν θερμότατο χειροκρότημα, μάγεψαν πραγματικά τον κόσμο που δεν σταματούσε να δείχνει τον θαυμασμό του. Κι έπειτα στη σκηνή ανέβηκε η Γκιουλτζάν Αλτάν με την ορχήστρα της. Μεταξύ άλλων ερμήνευσε μελωδίες του Μίκη Θεοδωράκη, που έχουν πάρει στίχους στα Τουρκικά, αλλά και τραγούδια του Μίκη στα Ελληνικά καθώς και τραγούδια – ύμνους του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, όπως το «Bella ciao» που ένωσαν όλες τις φωνές.
Με αυτόν τον τρόπο οδήγησε τη συναυλία σε ένα μοναδικό φινάλε, συμπράττοντας στη σκηνή με την Αγγελική Τουμπανάκη και τον Δώρο Δημοσθένους στην «Αρνηση» και το «Είμαστε δυο» όπου στη σκηνή μαζί με τους τραγουδιστές ανέβηκαν και ο Κεμάλ Οκουγιάν με τον Νίκο Σοφιανό, δίνοντας τον τόνο για την πιο θερμή έκφραση διεθνιστικής αλληλεγγύης που τραγουδήθηκε, χορεύτηκε, δόνησε το Κορδελιό!
Πηγή ; Ριζοσπάστης 23 – 9 – 2025