Κατηγορίες
ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΝΙΚΟΣ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ
《 Η ζωή μου συνδέεται
με την ιστορία του ΚΚΕ 》. Τέτοια σπορά δίνει πλούσια σοδειά
☆ ☆ ☆
《 Αγαπάμε την Ελλάδα και το λαό της περισσότερο από τους κατηγόρους μας . Το δείξαμε όταν κινδύνευε η ελευθερία , η ανεξαρτησία και η ακεραιότητά της και ακριβώς αγωνιζόμαστε για να ξημερώσουν στη χώρα μας καλύτερες μέρες χωρίς πείνα και πόλεμο . Γι ‘ αυτό το σκοπό, αν χρειασθεί , θυσιάζουμε και την ζωή μας 》.
( Από την απολογία του Νίκου Μπελογιάννη στο στρατοδικείο ) .

Κυριακή 30 Μάρτη 1952 . Λίγες ώρες πριν χαράξει , ο Νίκος Μπελογιάννης πέρασε στην “αθανασία “, καθώς τα βόλια του εκτελεστικού αποσπάσματος έπεφταν στο κορμί του . Η εκτέλεση του Μπελογιάννη και των συντρόφων του , είχε στόχο να τρομοκρατήσει την εργατική τάξη , να τσακίσει την οργανωμένη πρωτοπορία της το ΚΚΕ . Η προσπάθεια απέτυχε . Το ΚΚΕ η ” μήτρα ” των Μπελογιάννηδων παρά τα κτυπήματα της αστικής τάξης , συνέχισε και συνεχίζει να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του αγώνα για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης απ ‘ τα καπιταλιστικά δεσμά ,για το Σοσιαλισμό – Κομμουνισμό .

Η φωτογραφία είναι από το μουσείο Νίκου Μπελογιάννη που βρίσκεται στην Αμαλιάδα και δείχνει το παλτό που φορούσε ο Νίκος Μπελογιάννης κατά την ώρα της εκτέλεσης .

Κοινοποιήστε

2 απαντησεις στο “ΠΟΛΙΤΙΚΗ”

”Κι όταν σ’ έστησαν στον τοίχο δε δείλιασες./έσφιγγες ακόμα μες στα χέρια σου, εκείνο / το κόκκινο γαρύφαλλο, του μέλλοντος…/ Ηξερες πως οι σφαίρες ανοίγουν πληγές, / ήξερες πως οι σφαίρες σκοτώνουν το σώμα / όμως η ιδέα – το ‘ξερες – απομένει ανέγγιχτη…/ Γιατί είναι πάνω από τα αποσπάσματα /
γιατί στέκεται πάνω από το παρόν,/ απ’ το παρελθόν κι απ’ το μέλλον.”
Η ώρα είναι 3 μετά τα μεσάνυχτα, το ημερολόγιο γράφει 30 Μάρτη 1952. Στις φυλακές της Καλλιθέας επικρατεί νεκρική σιγή. Ακούγονται τα βαριά βήματα του δεσμοφύλακα. Φτάνει στο κελί του Νίκου Μπελογιάννη. Το ξεκλειδώνει, τον ξυπνάει. Δίπλα του στέκει, όπως ένα μακάβριο φάντασμα, ο βασιλικός επίτροπος συνταγματάρχης Αθανασούλης. Διαβάζει στον Μπελογιάννη την απόφαση να τον οδηγήσουν μαζί με τους συγκρατούμενούς του Ν. Καλούμενο, Η. Αργυριάδη και Δ. Μπάτση, στην εκτέλεση. Στις 3 και 20 η φάλαγγα βγήκε από τις πόρτες των φυλακών κατευθυνόμενη με δαιμονισμένη ταχύτητα προς το «συνήθη τόπο των εκτελέσεων», το Γουδί.
Το απόσπασμα παρατάσσεται με τα όπλα «επί σκοπόν». Είναι σκοτάδι ακόμα. Οι αρχιδήμιοι στρέφουν τους προβολείς των αυτοκινήτων στα πρόσωπα των μελλοθανάτων. Ωρα 4 και 12 λεπτά. Ακούγονται οι δολοφονικές ομοβροντίες. Το έγκλημα της κυβέρνησης Πλαστήρα ολοκληρώθηκε.
Οι εφημερίδες θα γράψουν, ότι ο Μπελογιάννης είχε ακούσει ήρεμος μ’ ένα πικρό χαμόγελο, την καταδίκη του σε θάνατο, αποχαιρέτησε τους συγκρατουμένους του στις φυλακές και μπρος στο εκτελεστικό απόσπασμα αρνήθηκε να του δέσουν τα μάτια. Ζητωκραύγασε για το ΚΚΕ και έπεσε από τις σφαίρες του αποσπάσματος. Ηταν 37 χρόνων.

30 Μαρτίου 1952. Γουδί. Ξημερώματα Κυριακής. Ούτε οι Γερμανοί δεν έκαναν εκτελέσεις την Κυριακή. Ο Νίκος Μπελογιάννης, ο Νίκος Καλούμενος, ο Δημήτρης Μπάτσης, ο Ηλίας Αργυριάδης εκτελούνται δια τυφεκισμού. Είναι η στιγμή που ιστορία γράφεται με κόκκινο ανεξιτηλο μελάνι και οι εκτελεσμένοι αντί του τάφου οδηγούνται στο πάνθεον των ηρώων! Τις μέρες πριν την εκτέλεση μέσα στο διάστημα μόλις μια εβδομαδας , η κυβέρνηση Πλαστήρα έλαβε περίπου 250.000 τηλεγραφήματα από όλο τον κόσμο, με τα οποία πολλοί επώνυμοι και μη ζητούσαν να μην εκτελεσθεί ο Μπελογιάννης. Ανάμεσά τους, ο Σαρλ ντε Γκολ και σχεδόν όλες οι προσωπικότητες της γαλλικής πολιτικής ζωής, 159 βουλευτές των δύο μεγάλων κομμάτων της Μεγάλης Βρετανίας, οι Πωλ Ελυάρ, Ζαν Κοκτώ, Ζαν-Πωλ Σαρτρ, Ναζίμ Χικμέτ, Πάμπλο Πικάσσο και Τσάρλι Τσάπλιν.
Παρέμβαση υπέρ του Μπελογιάννη έκανε και ο τότε Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Σπυρίδων αναφέροντας πως: «Έχω συγκλονιστεί από το ηθικό μεγαλείο του Μπελογιάννη. Το θεωρώ ανώτερο και από των πρώτων χριστιανών, γιατί ο Μπελογιάννης δεν πιστεύει ότι υπάρχει μέλλουσα ζωή».
Οι αγώνες και η απολογία του θα μείνουν στα δικά μας όνειρα για το πριν το μετά και το πάντα και θα παραμείνουν ο εφιαλτης στα δικά τους σχέδια!
Μ’ ένα γαρύφαλλο ξεκλείδωσε όλη την αθανασία.
Μ’ ένα χαμόγελο έλαμψε τον κόσμο για να μη νυχτώνει.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *