Εις μνήμη του σκηνοθέτη, ηθοποιού και συγγραφέα Αλέξη Δαμιανού που έφυγε το 2006 . Ο Αλέξανδρος Δαμιανός ήταν μία
πολύπλευρη, ξεχωριστή προσωπικότητα, πολιτικά και κοινωνικά στρατευμένος, ο σεμνός αυτός δημιουργός διέσχισε το ταραγμένο μέτωπο της πρόσφατης ελληνικής ιστορίας συμμετέχοντας ενεργά στη φλεγόμενη εμπειρία…
Συμμετείχε με τους Ηνωμένους Καλλιτέχνες (1946) στο θέατρο του Βουνού. Ιδρυτής του ”Πειραματικού Θεάτρου” και του Θεάτρου ”Πορεία”, όπου σκηνοθέτησε πολλά θεατρικά έργα. Εχει πρωταγωνιστήσει σε πολλές ταινίες Ελλήνων σκηνοθετών.
Οι ταινίες του, τρεις στο σύνολό τους, έχοντας αναδειχτεί σε γονιμοποιό δύναμη του ελληνικού κινηματογράφου, έχουν αποσπάσει πολλά βραβεία και του έχουν χαρίσει διεθνή αναγνώριση. Το τρίπτυχο του έργου του ξεκινά το 1966 με το ”Μέχρι το Πλοίο” και μαζί του η ιστορία του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου ξετυλίγεται. Σταθμός στο 1971 και στην ”Ευδοκία”, την καλύτερη για πολλούς ελληνική ταινία όλων των εποχών. Επόμενος σταθμός στο 1995 και στον ”Ηνίοχο”, την πιο πολυαναμενόμενη κινηματογραφική επιστροφή που γνώρισε το ελληνικό σινεμά.
Περισσότερο δημιουργός παρά απλά σκηνο-Θέτης, ο Αλέξης Δαμιανός κατάφερε να διαβεί αλώβητος την αχανή έρημο του ελληνικού κινηματογράφου. Η ολοένα αυξανόμενη φήμη του, δε δημιουργήθηκε τυχαία.
Σκληρή ποίηση, κοινωνική διείσδυση, ιστορικός προβληματισμός, με επίκεντρο πάντα τον άνθρωπο, χαρακτηρίζει το μοναδικό έργο του Αλέξη Δαμιανού.
Μέσα από το έργο του θέλησε να προσφέρει τη Μνήμη, που θεωρούσε το πιο δυνατό όπλο του ανθρώπου ενάντια στη λήθη που είναι ο θάνατος του μέλλοντος.
Κατηγορίες
Μία απάντηση στο “ΤΕΧΝΕΣ”
Συνεχίζω το αφιέρωμα στο κινηματογράφο με τις καλύτερες ταινίες του παγκόσμιου και Ελληνικού κινηματογράφου , με κριτήριο πάντα , ο θεατής παρακολουθώντας μία ταινία να βγαίνει από την αίθουσα , πιο πλούσιος σε γνώση και συναισθήματα . Συνέχεια με τον Ελληνικό Κινηματογράφο
4 ) Β. Η Ευδοκία του Αλέξη Δαμιανού . Τρείς ταινίες ενίοτε αρκούν για να κατατάξουν , ένα δημιουργό στη κορυφή της τέχνης τους . Το τρίπτυχο του έργου του ξεκινά το 1965 με το : ” Μέχρι το πλοίο ” ακολουθεί το 1971 η ” Ευδοκία ” η καλύτερη για πολλούς Ελληνική ταινία όλων των εποχών και φτάνει μέχρι το 1995 με τον ” Ηνίοχο ” .
Η Ευδοκία λοιπόν είναι ένα ερωτικό δράμα . Ο έρωτας δύο νέων που τολμούν να τα βάλουν με τον κοινωνικό περίγυρο αλλά νιώθουν τη συντριβή της προκατάληψης . Κεντρικά πρόσωπα μια πόρνη , η Ευδοκία , και ένας νεαρός λοχίας , που θα ερωτευτούν και θα παντρευτούν . Γρήγορα όμως , το περιβάλλον που ζουν , ο μικροαστικός περίγυρος Θα μπουν ανάμεσά τους και θα επηρεάσουν το λοχία που θα προσπαθήσει να απομακρυνθεί από τη γυναίκα που αγαπά . Παρ’ όλα αυτά το νεαρό ζευγάρι προσπαθεί να εξεγερθεί μπροστά σε μια πραγματικότητα , που γίνεται εμπόδιο να ζήσουν τον έρωτά τους . Δεν θα τα καταφέρουν και οι εσωτερικές συγκρούσεις είναι αναπόφευκτες . Η Μουσική και το περίφημο Ζεϊμπέκικο είναι του αξέχαστου Μάνου Λο’ίζου . Πρωταγωνιστούν Μαρία Βασιλείου , Γιώργος Κουτούζης ,Κούλα Αγαγιώτου , Χρήστος Ζορμπάς .