ΤΟΜΕΑΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΝΟΤΙΑΣ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ ΤΟΥ ΚΚΕ Η οργή να στραφεί στις κοινωνικές αιτίες για τη βία κατά των γυναικών
Ανακοίνωση με αφορμή τη δολοφονία της νεαρής εκπαιδευτικού
Την αποτρόπαια δολοφονία της νεαρής εκπαιδευτικού στη Ρόδο από τον πρώην σύντροφό της καταδικάζει σε ανακοίνωσή της η Τομεακή Επιτροπή Νότιας Δωδεκανήσου του ΚΚΕ, επισημαίνοντας ότι ο προβληματισμός και η οργή των ανθρώπων πρέπει να στραφούν κυρίως στις οικονομικές και κοινωνικές αιτίες που διαμορφώνουν τη σκληρή πραγματικότητα για χιλιάδες γυναίκες που είναι εκτεθειμένες στην ανασφάλεια και στην πολύμορφη βία.
Στην ανακοίνωση σημειώνεται: «Η δολοφονία της 32χρονης εκπαιδευτικού από τον πρώην σύντροφό της, με αφορμή τον χωρισμό τους, συγκλόνισε το νησί της Ρόδου. Ερχεται να προστεθεί σε έναν μακρύ κατάλογο τέτοιων αποτρόπαιων εγκλημάτων σε βάρος γυναικών την τελευταία περίοδο.
Δίκαια ένα τέτοιο φρικτό γεγονός προκαλεί οργή και προβληματισμό των εργαζομένων, του λαού, της νεολαίας ειδικά στο νησί της Ρόδου, όπου έχουν επανειλημμένα έρθει στην επιφάνεια περιστατικά βίας κατά των γυναικών, με κορυφαίο την τραγική υπόθεση της Ελένης Τοπαλούδη.
Το γεγονός ότι ο δράστης δολοφόνησε την πρώην σύντροφό του γιατί τον χώρισε, με βάση τα ρεπορτάζ, εκφράζει με αποκρουστικό τρόπο την κοινωνική παθογένεια της επιβολής της πειθαρχίας, της υποταγής. Επιβεβαιώνει ότι η ατομική εγκληματικότητα δεν αναπτύσσεται σε κοινωνικό κενό, αλλά στο έδαφος των αντιδραστικών, αναχρονιστικών απόψεων για την κοινωνική θέση της γυναίκας, όπου η γυναίκα θεωρείται “ιδιοκτησία” του συζύγου ή συντρόφου της. Δεν αποτελεί μια παρέκκλιση κάποιων ατόμων ή αποτέλεσμα της “κρίσης των ανθρώπινων αξιών, της ηθικής”. Στην “αρένα” και τη σήψη της σύγχρονης καπιταλιστικής κοινωνίας φυτρώνουν ο ατομισμός, ο ανταγωνισμός, τα στρεβλά πρότυπα για τις σχέσεις των δύο φύλων, η υποτίμηση της προσωπικότητας ενός ανθρώπου, ακόμη και της ζωής του. Αυτό είναι το “δίκαιο” που επιβάλλει η κοινωνία της ταξικής εκμετάλλευσης, του ανελέητου ανταγωνισμού, η οποία αναπαράγει τις κοινωνικές διακρίσεις σε βάρος των γυναικών. Και αυτές οι διακρίσεις αφορούν κάθε πλευρά της οικονομικής – κοινωνικής ζωής της γυναίκας και όχι στενά τις οικογενειακές και διαπροσωπικές σχέσεις.
Ο προβληματισμός και η οργή πρέπει να στραφούν κυρίως στις οικονομικές και κοινωνικές αιτίες που διαμορφώνουν τη σκληρή πραγματικότητα για χιλιάδες γυναίκες που είναι εκτεθειμένες στην ανασφάλεια και στην πολύμορφη βία. Είτε αυτή εκφράζεται μέσα στην οικογένεια, είτε στον χώρο δουλειάς, είτε ακόμα και στη γειτονιά ή στο ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον.
Είναι οι ίδιες αιτίες που ευθύνονται για τη δραματική έλλειψη – υποστελέχωση κρατικών υπηρεσιών και δομών πρόληψης και αντιμετώπισης της βίας κατά των γυναικών, αλλά και για τις μακροχρόνιες νομικές διαδικασίες, με ευθύνη διαχρονικά των κυβερνήσεων. Επιβεβαιώνεται ότι η αυστηροποίηση του ποινικού πλαισίου από μόνη της δεν αποτρέπει τέτοιες εγκληματικές πράξεις. Αλλά και η αναγκαία δημοσιοποίηση και καταγγελία δεν είναι αρκετή για να αντιμετωπιστούν ριζικά τέτοια φαινόμενα. Ακόμα κι αν μια γυναίκα βρει το κουράγιο να απεγκλωβιστεί από μια παθογόνα διαπροσωπική σχέση και να αποκρούσει κάθε μορφής βία, έχει να αντιμετωπίσει πολλούς σκοπέλους για να ζει χωρίς ανασφάλεια.
Μόνο η ολόπλευρη κοινωνική προστασία και στήριξη των γυναικών, με βάση τις σύγχρονες ανάγκες τους, μπορεί να αναχαιτίσει τέτοια αποκρουστικά περιστατικά βίας, λειτουργώντας αποτρεπτικά και απέναντι στους δράστες. Η “ευέλικτη” εργασία, το πετσοκομμένο εισόδημα, οι υποβαθμισμένες και εμπορευματοποιημένες υπηρεσίες Υγείας – Πρόνοιας, η επιδείνωση των συνθηκών εργασίας και ζωής των εργαζόμενων και άνεργων γυναικών αποτελούν τα “βαριά δεσμά” που περιορίζουν τις δυνατότητες των γυναικών να χειραφετηθούν οικονομικά, κοινωνικά, ψυχικά, συναισθηματικά.
Το ΚΚΕ εκφράζει την αλληλεγγύη του σε κάθε γυναίκα που έχει υποστεί βία στην οικογένεια, στον χώρο δουλειάς, στη γειτονιά. Πραγματική ασπίδα προστασίας κάθε γυναίκας, κάθε νέας και νέου απέναντι σε τέτοια περιστατικά χτίζεται στη συλλογική οργανωμένη πάλη των εργαζομένων, του λαού, της νεολαίας για τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες, για να ξεριζωθεί το αγκάθι της εκμετάλλευσης και καταπίεσης, που μας εμποδίζει να ζήσουμε όπως μας αξίζει τον 21ο αιώνα, με βάση τις σύγχρονες δυνατότητες». ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑΤο καλοκαίρι της σφαγής!(7/8/2021)Με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα για την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών(23/11/2019)Εμφανίστηκε… τιμητής των
Εφημερίδα Ριζοσπάστης 24- 9 2021