FACEBOOK : Georgios panagou 30 – 10 – 2019
Καλημέρα σας
Τάσος Λειβαδίτης
Κι όταν πεθάνω και δε θάμαι ούτε λίγη σκόνη πια μέσα στους δρόμους σας , τα βιβλία μου στέρεα και απλά , θα βρίσκουν πάντοτε μία θέση πάνω στα ξύλινα τραπέζια , ανάμεσα στο ψωμί και τα εργαλεία του λαού .
Πέρασαν κιόλας τριάντα δύο χρόνια και τα βιβλία του , στέρεα και απλά , κατέχουν πάντοτε μία θέση πάνω στα ξύλινα τραπέζια μας , για να μπορούμε να διαβάζουμε και να ονειρεύομαστε από το τεράστιο έργο του , που άφησε παρακαταθήκη στις νέες γενιές που θα έρθουν σε επαφή με το έργο του .
Και εγώ
ονειρεύτηκα έναν καλύτερο κόσμο
φτωχή ανθρωπότητα, δεν μπόρεσες
ούτε ένα κεφάλαιο να γράψεις ακόμα.
Σα σανίδα από θλιβερό ναυάγιο
ταξιδεύει η γηραιά μας ήπειρος.
Αλλά τα βράδια τι όμορφα που μυρίζει η γη…
Βέβαια αγάπησε
τα ιδανικά της ανθρωπότητας,
αλλά τα πουλιά
πετούσαν πιο πέρα.
Σκληρός, άκαρδος κόσμος,
που δεν άνοιξε ποτέ μιαν ομπρέλα
πάνω απ’ το δέντρο που βρέχεται.
Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη…
Κάποτε θα αποδίδουμε δικαιοσύνη
μ’ ένα άστρο ή μ’ ένα γιασεμί
σαν ένα τραγούδι που καθώς βρέχει
παίρνει το μέρος των φτωχών.
Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη!
Δως μου το χέρι σου…
Δως μου το χέρι σου…
Ο Τάσος Λειβαδίτης , ο οποίος σαν σήμερα το 1988 έκανε το άλμα στην αθανασία , υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους ποιητές της χώρας μας .
Μαζί με άλλους της γενιάς του , άφησε τα πρώτα του γραπτά ίχνη, πάνω στους τοίχους της Αδήλωτης Πολιτείας , γράφοντας συνθήματα , παλεύοντας μέσα από τις γραμμές της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης .
Την τετραετία 1948 – 1952 εξορίστηκε για τις πολιτικές ιδέες στο Μούδρο , στον Αη Στράτη και την Μακρόνησο .
https://youtu.be/uXtMEDx4fTQ
Το 1953 ο Τάσος Λειβαδίτης δημοσιεύει το ” Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου ” που είχε χαρακτηρισθεί το “λαϊκό ανάγνωσμα της αριστεράς “. Για το έργο αυτό του απονεμήθηκε το πρώτο βραβείο στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Νεολαίας στη Βαρσοβία . Το βιβλίο αργότερα κατασχέθηκε με αιτία το Φιλιρεινικό περιεχόμενο . Το 1955 ο ποιητής , θα δικαστεί για το συγκεκριμένο έργο και η δίκη του θα αποκτήσει Πανελλήνιο ενδιαφέρον . Στο εδώλιο , ο ποιητής με αξιοπρέπεια , ανθρωπιά και συναίσθηση της πνευματικής ευθύνης , διατυπώνει το σκοπό της τέχνης , πείθοντας το ακροατήριο και τους δικαστές και αθωώνεται .
Για το συγκεκριμένο ποίημα ο Μάρκος Αυγέρης Θ ‘ αναφέρει ότι είναι μια κραυγή ελπίδας και προσδοκίας, που ανεβαίνει μέσα από τους σημερινούς , τάφους των ηρωικών μαρτύρων .