ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΡΙΝΟΣ
Η πολιτική της εμπλοκής στρέφεται κατά άλλων λαών και μετατρέπει τη χώρα σε στόχο αντιποίνων
Η εργατική – λαϊκή πάλη πρέπει να χαράξει αυτοτελή γραμμή μακριά από όλα τα αστικά και ιμπεριαλιστικά σχέδια
Πηγή: Eurokinissi
Η πολιτική της εμπλοκής στρέφεται κατά άλλων λαών και μετατρέπει τη χώρα σε στόχο αντιποίνων, τονίζει ο Γιώργος Μαρίνος μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σε συνέντευξή του στο δημοσιογράφο Βασίλη Σκουρή και στην ιστοσελίδα «iEidiseis». Προσθέτει ότι το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή με πολύμορφες δραστηριότητες ενημερώνει τον λαό και πρωτοστατεί στην οργάνωση της πάλης κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου, συγκρούεται με την επικίνδυνη εμπλοκή της χώρας και πως η εργατική – λαϊκή πάλη πρέπει να χαράξει αυτοτελή γραμμή μακριά από όλα τα αστικά και ιμπεριαλιστικά σχέδια.
Ολόκληρη η συνέντευξη:
Τι σηματοδοτεί για τον κόσμο η λεγόμενη «Ουκρανική κρίση» κ. Μαρίνο;
Κύριε Σκουρή, η απαράδεκτη εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία – την οποία το ΚΚΕ καταδίκασε από την πρώτη στιγμή – είναι αποτέλεσμα της σύγκρουσης μεγάλων συμφερόντων, της όξυνσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών ανάμεσα στις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ με την Ρωσία. Άνοιξε μεγάλη πληγή και η συνέχεια επιφυλάσσει μεγάλα βάσανα για τους λαούς. Οι ανταγωνισμοί στην περιοχή της Ουκρανίας, της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, της Ανατολικής Ευρώπης, των Βαλκανίων θα κλιμακωθούν πάρα πέρα και θα συνδυαστούν με άλλες επικίνδυνες εστίες, όπως η περιοχή του Ινδοειρηνικού, που συγκεντρώνει επίσης την προσοχή και μαίνεται η αναμέτρηση ΗΠΑ-Κίνας. Οι λαοί πληρώνουν τις βαριές συνέπειες του ιμπεριαλιστικού πολέμου με νεκρούς και σακατεμένους, τη φτώχεια, την ακρίβεια, τις κυρώσεις, και την προσφυγιά. Αυτόν τον βάρβαρο κόσμο καλούνται να αμφισβητήσουν, να πολεμήσουν οι λαοί με τους αγώνες τους.
Τα όσα παρατηρούνται οφείλονται αποκλειστικά στον Πούτιν, όπως πολλά κέντρα εξουσίας διατείνονται;
Ο Πούτιν έχει μεγάλες ευθύνες, ως εκπρόσωπος του ρωσικού καπιταλισμού, αλλά οι ένοχοι είναι πολλοί. Μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού στην Σοβιετική Ένωση, που είχε ανεκτίμητη ιστορική προσφορά στην πάλη των λαών, άνοιξε ο “ασκός του Αιόλου”, ενισχύθηκε η επιθετικότητα των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ. Τα συμφέροντα των μονοπωλίων τους διασταυρώθηκαν με αυτά των μονοπωλίων της Ρωσίας, η οποία σταδιακά πάτησε στα πόδια της. Η κυρίαρχη τάξη ενισχύθηκε κι έβαλε μπροστά την υλοποίηση σχεδίου ανάκτησης του ελέγχου της περιοχής της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, που αποτελεί πεδίο έντονης αναμέτρησης. Δεν μπορεί να ξεχάσει κανείς ότι το 2013-2014, με ευθύνη του ευρωατλαντισμού, εκδηλώθηκε πραξικόπημα που ανέτρεψε την εκλεγμένη κυβέρνηση της Ουκρανίας για να την αποσπάσει από την επιρροή της Ρωσίας, στηρίζοντας ένα αντιδραστικό καθεστώς κι ενισχύοντας φασιστικές δυνάμεις που έχουν κάνει μεγάλα εγκλήματα. Η Ρωσία προχώρησε το 2014 στην προσάρτηση της Κριμαίας, έλεγξε μεγάλο μέρος της Αζοφικής Θάλασσας και έβαλε τις βάσεις για την αξιοποίηση των αποσχισμένων περιοχών της ανατολικής Ουκρανίας, του Ντονιέσκ και του Λογκάνσκ, και στη συνέχεια το στόχο για τον έλεγχο της χώρας.
Αυτό ζούμε σήμερα. Ο ρωσικός στρατός έχει καταλάβει μεγάλο μέρος της Ουκρανίας. Οι δύο λαοί, που έζησαν αρμονικά, με ισότιμες σχέσεις μέσα στην Σοβιετική Ένωση τα χρόνια του σοσιαλισμού και αγωνίστηκαν για τη συντριβή του γερμανικού φασισμού, έχουν συρθεί στο πολεμικό σφαγείο, για τα συμφέροντα των αστικών τάξεων, για εχθρικά συμφέροντα. Αυτοί που χαιρέτησαν την ανατροπή του σοσιαλισμού, επιχειρώντας να κλείσουν τα μάτια των λαών, με τα περί «διασφάλισης της ειρήνης και της ασφάλειας», έχουν εκτεθεί ανεπανόρθωτα.
Ο πλανήτης εισέρχεται σε ένα νέο «ψυχρό πόλεμο». Ποιες δυνάμεις πρωταγωνιστούν στο ξαναμοίρασμα των ζωνών επιρροής και γιατί;
Ο πλανήτης σημαδεύεται από τους διασταυρούμενους ανταγωνισμούς των μεγάλων οικονομικών ομίλων και των καπιταλιστικών κρατών, με πρωταγωνιστές τις ΗΠΑ, την ΕΕ, τη Ρωσία και την Κίνα, για τον έλεγχο των αγορών, των πηγών του πλούτου, της ενέργειας και των αγωγών. Στη σύγκρουση εντάσσονται συνεχώς και νέοι τομείς, που σχετίζονται με την λεγόμενη «πράσινη και την ψηφιακή οικονομία», ενώ η κούρσα των εξοπλισμών και των πυρηνικών όπλων ενισχύεται.
Πρέπει να σημειώσουμε ότι τα σημερινά δραματικά γεγονότα δεν έχουν προκύψει από παρθενογένεση. Ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν είναι ο πρώτος -μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο- στο έδαφος της Ευρώπης, όπως ψευδώς ισχυρίζονται οι αστικοί προπαγανδιστικοί μηχανισμοί. Ο πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία, η διάλυση της και η αλλαγή συνόρων, οι ανελέητοι βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ, των Αμερικάνων και ισχυρών κρατών της ΕΕ το 1999, με τη συμμετοχή της Ελλάδας (επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ), ήταν ιμπεριαλιστικός πόλεμος σε ευρωπαϊκό έδαφος.
Η τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974, με μεγάλη ευθύνη των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και ισχυρών ευρωπαϊκών κρατών, ήταν εισβολή στο έδαφος της Ευρώπης. Αλλά δεν είναι μόνο αυτά. Οι λαοί πρέπει να θυμούνται όλους τους πολέμους και να βγάζουν συμπεράσματα. Να μην ξεχάσουν τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους στο Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Συρία και τη Λιβύη για τα συμφέροντα των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, μέσα από την αναμέτρηση με τους ανταγωνιστές τους.
Σήμερα, υπάρχουν πολλές εστίες έντασης, που μπορεί να αναπτυχθούν και να μετατραπούν σε πολεμικές συγκρούσεις. Οι ιμπεριαλιστικές διευθετήσεις, συμβιβασμοί και συμφωνίες δεν μπορούν να πάνε μακριά, γιατί διατηρούνται οι αιτίες των αντιπαραθέσεων και αναπαράγεται ο φαύλος κύκλος που οδηγεί σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Αυτό αφορά και τις συμφωνίες του Μίνσκ για την Ουκρανία ή άλλες συμφωνίες που αφορούν π.χ. τα Βαλκάνια και έχουν μπει σε τροχιά αμφισβήτησης.
Η ΕΕ ισχυρίζεται ότι «πήρε τα μαθήματά της» και ότι θα προχωρήσει στον «ευρωπαϊκό στρατό». Μπορεί να είναι η Ευρώπη αυτόνομη από την Ουάσιγκτον κ. Μαρίνο;
Η ΕΕ έχει εγκληματικές ευθύνες για τον πόλεμο στην Ουκρανία. Έχει πρωταγωνιστήσει σε όλους τους προηγούμενους πολέμους, που αναφέραμε, για την προώθηση των συμφερόντων των ευρωπαϊκών μονοπωλίων. Ανταγωνίζονται με τις ΗΠΑ για τον έλεγχο των αγορών και κινούνται μαζί κατά των λαών. Δεν έχει «κόκκο» αλήθειας αυτό που λέγεται περί «απαθούς» και «αμέτοχης ΕΕ», ενώ είναι επικίνδυνοι οι πανηγυρισμοί της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ για τη λεγόμενη “αυτονομία” της ΕΕ σε σχέση με το ΝΑΤΟ. Η λεγόμενη “πυξίδα” για τη “στρατηγική αυτονομία” της ΕΕ είναι εργαλείο των μεγάλων ευρωπαϊκών ομίλων για να επεκτείνουν τη δράση τους, να υλοποιήσουν τους στόχους τους στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο, στον ανταγωνισμό κυρίως με τη Ρωσία και την Κίνα. Παρά τις αντιθέσεις στο ευρωατλαντικό στρατόπεδο, οι Ευρωπαίοι αναγνωρίζουν ότι το ΝΑΤΟ θα παραμείνει βασικός πυλώνας της λεγόμενης ευρωπαϊκής ασφάλειας. Η συνεργασία ανάμεσα σε ΕΕ και ΝΑΤΟ επεκτείνεται σε πολλούς τομείς και στο πλαίσιο αυτής της συνεργασίας ή αυτοτελώς θα κινηθεί ο ευρωστρατός με στόχο νέες επεμβάσεις και πολέμους.
Στο πλαίσιο που δημιουργείται, πώς θα κινηθεί η Τουρκία; Εκτιμάτε ότι θα εγείρει νέες απαιτήσεις στο Αιγαίο;
Οι διεκδικήσεις της Τουρκίας έχουν τεθεί, τίθενται διαρκώς και ενισχύονται. Αυτό καταγράφεται π.χ στη θέση για την αποστρατικοποίηση των νησιών του Αιγαίου, σε σύνδεση με την αμφισβήτηση της κυριαρχία τους κι αυτό είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο. Εμπεριέχει τον κίνδυνο κλιμάκωσης της έντασης γι’ αυτά τα κρίσιμα ζητήματα, αλλά και για οδυνηρό συμβιβασμό, όπως επιζητούν οι ΗΠΑ και η ΕΕ. Οι εξελίξεις στην Ουκρανία τροφοδοτούν την αναβάθμιση του ρόλου της Τουρκίας και αυτό το αξιοποιούν τα ευρωατλαντικά επιτελεία για να «τραβήξουν» την Τουρκία από τη Ρωσία, να ενισχυθεί η ΝοτιοΑνατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ. Έτσι δουλεύουν οι “σύμμαχοι”. Στηρίζουν με τον τρόπο τους την τουρκική επιθετικότητα και έχουν μεγάλες ευθύνες για τις διεκδικήσεις, την διατήρηση της κατοχής στην Κύπρο για 48 χρόνια. Αξίζει να ενημερωθεί ο λαός για την πρόσφατη έκθεση της ΕΕ για την ενταξιακή πορεία της γειτονικής χώρας που χαρακτηρίζεται από ύμνους για τις “στρατηγικές σχέσεις” ΕΕ -Τουρκίας και φτάνει μέχρι του σημείου να διαγράψει την εισβολή και κατοχή στην Κύπρο και να την αντικαταστήσει με την έκφραση περί «ανεπίλυτης σύγκρουσης”.
Εκτιμάτε πως μπορεί η Ελλάδα να μπλέξει σε περιπέτειες; Και σε τι είδους, ακόμα και πολεμικές;
Η Ελλάδα έχει μπλέξει στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο με πολλούς τρόπους. Με την απαράδεκτη απόφαση της κυβέρνησης να αποστείλει στρατιωτικό οπλισμό στην Ουκρανία, προετοιμάζοντας ακόμα και την αποστολή στρατιωτικών μονάδων, βάζει το λαό σε μεγάλες περιπέτειες. Η Ελλάδα έχει «μπλέξει» με τις αμερικάνικες βάσεις στη Σούδα, το Στεφανοβίκειο, τη Λάρισα, την Αλεξανδρούπολη που “έσπειραν” οι κυβερνήσεις της ΝΔ , του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ μετατρέποντας τη χώρα σε ορμητήριο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Έχει «μπλέξει» με την αξιοποίηση ελληνικού εδάφους για τη μεταφορά ΝΑΤΟικών δυνάμεων με σκοπό την περικύκλωση της Ρωσίας.
Η πολιτική της εμπλοκής στρέφεται κατά άλλων λαών και μετατρέπει τη χώρα σε στόχο αντιποίνων. Τα προσχήματα που χρησιμοποιούνται είναι για να δικαιολογήσουν τη συμμετοχή της χώρας στον πόλεμο. Η τήρηση των λεγόμενων “συμβατικών υποχρεώσεων” απέναντι στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ επανέρχεται σήμερα για τη συμμετοχή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία κι αποτελεί το «δρόμο» για μεγάλες τραγωδίες. Ο ισχυρισμός ότι «η συμμετοχή στον πόλεμο στο πλευρό του ΝΑΤΟ θα επιστρέψει στη χώρα ως βοήθεια έναντι της Τουρκίας», είναι ψευδής και ανυπόστατος. Όλες οι κυβερνήσεις έχουν δώσει “γην και ύδωρ” στον αμερικανοΝΑΤΟικό ιμπεριαλισμό, όμως αυτό που καθορίζει τη στάση του είναι οι δικές του επιδιώξεις και οι στρατηγικές σχέσεις με την Τουρκία.
Το ΚΚΕ τι προτείνει;
Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή με πολύμορφες δραστηριότητες ενημερώνει τον λαό και πρωτοστατεί στην οργάνωση της πάλης κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου, συγκρούεται με την επικίνδυνη εμπλοκή της χώρας. Στο δρόμο του αγώνα, στις εκατοντάδες εκδηλώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ ακουμπάει ο προβληματισμός των εργαζομένων, της νεολαίας, η αντίθεση τους στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την εμπλοκή της χώρας, εκφράζεται μεγάλη λαϊκή απήχηση στις θέσεις των κομμουνιστών.
Κάθε μέρα και περισσότερο γίνεται πιο καθαρό ότι η απάντηση υπέρ των συμφερόντων του λαού μας δε βρίσκεται στο να συστρατευθούμε σαν λαός και χώρα με τον έναν ή τον άλλο ιμπεριαλιστικό πόλο, με τον έναν ή τον άλλο ληστή. Το δίλημμα δεν είναι ΗΠΑ ή Ρωσία, ΝΑΤΟ ή Ρωσία. Η εργατική – λαϊκή πάλη πρέπει να χαράξει αυτοτελή γραμμή μακριά από όλα τα αστικά και ιμπεριαλιστικά σχέδια.
Ο λαός με την πάλη του να απαιτήσει: Καμία εμπλοκή της Ελλάδας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία με οποιοδήποτε τρόπο και οποιοδήποτε πρόσχημα. Κανένα ελληνικό στρατιωτικό σώμα να μη σταλεί στην Ουκρανία, σε χώρες που συνορεύουν με αυτήν ή σε άλλες ιμπεριαλιστικές αποστολές. Κανένας φαντάρος ή αξιωματικός έξω από τα σύνορα. Να κλείσουν τώρα όλες οι στρατιωτικές βάσεις, που αξιοποιούνται ως ορμητήρια πολέμου, να αποδεσμευτεί η χώρα από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, με το λαό στο τιμόνι της εξουσίας.
| 1 2 |
Πηγή : 902.gr