Καλημέρα σε όλους!
Ενα αφιέρωμα στο Μάη του 68 για το πόσο σημαντικός ήταν , για ποιούς ήταν , πως αντιμετωπίστηκε από τα επιτελεία της άρχουσας τάξης και φυσικά για το ρόλο του οπορτουνισμού τότε αλλά και σήμερα , είναι απαραίτητος ειδικά στις σημερινές συνθήκες . Ο Γαλλικός Μάης , ο Μάης του 68 έχει περάσει από την άρχουσα τάξη ως έκφραση συνώνυμη της αμφισβήτησης , της διεκδίκησης της νιότης, της φαντασίας και του έρωτα . Με συνθήματα όπως , απαγορεύεται το απαγορεύεται , η φαντασία στην εξουσία και ” κάτω από το πλακόστρωτο είναι παραλία ” μπορεί να δείχνουν μία πρωτοτυπία , ακόμα και μία ποιητική διάθεση ειδικά στο τελευταίο , με κανένα τρόπο όμως δεν μπορούσαν να δώσουν λύση στα οξυμένα προβλήματα της νεολαίας .
Για την εργατική τάξη και το λαϊκό κίνημα όμως , έχει περάσει ως μία εξέγερση των φοιτητών της νεολαίας και των καθηγητών με καταλήψεις στα Πανεπιστήμια της Ναντέρ και της Σορβόννης και ταραχές με εκατοντάδες τραυματίες με αφορμή τις διαφορές στη διαβάθμιση του κύκλου σπουδών και στα προβλήματα στην ανισοτιμία των πτυχίων. Ξεκίνησαν στο τέλος του Μάρτη και συνεχίστηκαν όλο τον Απρίλη με αυξημένη συμμετοχή . Στις 5 Μάη στήνονται οδοφράγματα στο Καρτιέ Λατέν . Στις 11 Μάη τη νύχτα των οδοφραγμάτων , η Αστυνομία χτυπά με αποτέλεσμα τον τραυματισμό 400 ατόμων . Τότε το Κ.Κ.Γ και τα συνδικάτα κάλεσαν τους εργαζόμενους ν ‘ αντισταθούν στη πολιτική του Ντε Γκολ .
Από εκείνη τη στιγμή και μετά η κατάσταση άλλαξε άρδην σε όλη τη Γαλλία . Στις 13 Μάη έγινε η μεγάλη διαδήλωση που είχε πάνω από 2.5 εκατομμύρια λαό και νεολαία . Σε αυτή τη διαδήλωση , επικεφαλής δεν ήταν φοιτητές . Στην πρώτη γραμμή ήταν οι εργάτες με επικεφαλής το Κ.Κ.Γ , τα συνδικάτα CGT( ΣΕ ΖΕ ΤΕ) . Στις 15 Μάη γίνεται κατάληψη στο εργοστάσιο της ΡΕΝΟ και μέσα σε τρείς μέρες οι καταλήψεις γενικεύτηκαν σχεδόν σε όλα τα εργοστάσια του Δημοσίου και ιδιωτικού τομέα , με γενίκευση των διαδηλώσεων οι οποίες κορυφώνονται στις 25 Μάη όταν η ΣΕ ΖΕ ΤΕ κινητοποιεί την εργατική τάξη του Παρισιού . Σε αυτή τη διαδήλωση παίρνουν μέρος 2.5 εκατομμύρια εργαζόμενοι , παραλύοντας το Παρίσι , αναγκάζοντας τον Ντε Γκόλ να φύγει από τη Γαλλία και να πηγαίνει στο Μπάτεν – Μπάτεν της Γερμανίας συναντώντας τον εκεί Γάλλο στρατηγό Μασί , ο οποίος παρά τις αντιθέσεις τους λόγω του κινήματος των στρατηγών , συμβάλλει στην αντιμετώπιση της κατάστασης . Επιστρέφει στο Παρίσι και κατεβάζει στρατό στους δρόμους της πρωτεύουσας. Η αστική τάξη παραμέρισε τις αντιθέσεις της μπροστά στο κίνδυνο . Ήδη όμως από τις 25 του Μάη τα συνδικάτα έχουν ξεκινήσει με τον πρωθυπουργό Πομπιντού συζητήσεις και στις 27 Μάη κερδίζουν αύξηση 10% , περισσότερες μέρες άδειας και αποδοχή των εργασιακών επιτροπών . Στις 30 Μάη ο Ντε Γκόλ διαλύει τη Βουλή προκυρρήσοντας εκλογές .
Αυτός ήταν ο δικός μας Μάης ο Μάης της εργατικής τάξης και του λαϊκού κινήματος , που ναι μεν δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει την ιστορική αποστολή της , πέτυχε όμως σημαντικές κατακτήσεις όταν μιλάμε για μια χώρα αναπτυγμένη στο ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού . Ο ηρωικός αυτός αγώνας χτυπήθηκε από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του αστικού κράτους . Στην προσπάθειά τους αυτή όπως ήταν φυσικό είχαν σύμμαχό τους τον οπορτουνισμό που πρωταγωνίστησε και"ιδεολογικά " αλλά και με ύπουλα τυφλά χτυπήματα , αποδεικνύοντας πόσο ύπουλοι αντίπαλοι είναι , γι ' αυτό και η δράση τους είναι επικίνδυνη για το λαϊκό κίνημα . Τη Δευτέρα το δεύτερο μέρος με το " Κινηματογράφος και Μάης του 68 " .
Facebook : Georgios panagou