ΝΟΜΟΙ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ «ΟΠΑΔΙΚΗ ΒΙΑ»
Από το 2006 μέχρι σήμερα η ίδια ιστορία…
| Από τη δολοφονία Φιλόπουλου (φωτ.) μέχρι αυτές του Αλκη και του Μιχάλη, οι κυβερνήσεις πέρασαν πολλούς νόμους και ρυθμίσεις, αλλά η αιτία του προβλήματος είναι εδώ… |
Τα μέτρα που ανακοίνωσε χτες η κυβέρνηση δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα της εγκληματικής δράσης με τον μανδύα του «οπαδού» και αποτελούν κυριολεκτικά αυτό που λέμε …«μία απ’ τα ίδια», αφού δεν αντιμετωπίζονται οι πραγματικές αιτίες που δημιουργούν τα φαινόμενα της βίας στα γήπεδα, δηλαδή τα επιχειρηματικά συμφέροντα και οι μεταξύ τους ανταγωνισμοί. Αντίθετα θωρακίζονται και ενισχύονται με τη συνολικότερη πολιτική των κυβερνήσεων.
Για του λόγου το αληθές, ο «Ριζοσπάστης» παραθέτει σήμερα ένα «βαρύ» ιστορικό από αντίστοιχα μέτρα που πάρθηκαν από το 2006 μέχρι και σήμερα και όχι μόνο δεν απέτρεψαν την εγκληματική δράση, αλλά αντίθετα αυτή κλιμακώθηκε…
2006 – Το «ιδιώνυμο» Ορφανού
Δυο χρόνια μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 και με τα περιστατικά βίας στα γήπεδα να αυξάνονται, η τότε κυβέρνηση της ΝΔ, με πρωθυπουργό τον Κ. Καραμανλή, μέσω του υφυπουργού Αθλητισμού Γ. Ορφανού φέρνει αθλητικό νομοσχέδιο για την πάταξη του φαινομένου. Σε αυτό περιλαμβάνεται η μετατροπή των συναφών με την οπαδική βία αδικημάτων σε «ιδιώνυμα», δηλαδή κάθε ποινή φυλάκισης να εκτελείται χωρίς αναστολή. Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι το μέτρο θα φέρει σημαντική μείωση της οπαδικής βίας.
Εναν χρόνο μετά λαμβάνει χώρα μία από τις πλέον αιματηρές συγκρούσεις οπαδών στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, με το διαβόητο «ραντεβού θανάτου» οπαδών του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού στη λεωφόρο Λαυρίου και συνέπεια τη δολοφονία του οπαδού των «πρασίνων» Μιχάλη Φιλόπουλου. Με τα περιστατικά βίας να συνεχίζονται και τα επόμενα χρόνια, το ιδιώνυμο καταργήθηκε τελικά το 2009 από την επόμενη κυβέρνηση της ΝΔ.
2015 – Νόμος Κοντονή
Το 2015, επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, με αφορμή νέα έξαρση της οπαδικής βίας, με σοβαρά επεισόδια στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης», στο «Απόστολος Νικολαΐδης», στο ΟΑΚΑ και στο γήπεδο της Τούμπας, ο υφυπουργός Αθλητισμού Σταύρος Κοντονής φέρνει στη Βουλή ένα ακόμα αθλητικό νομοσχέδιο με μέτρα για την αντιμετώπιση της βίας στον αθλητισμό. Με βάση τις διατάξεις του αναβαθμίζεται ο ρόλος του αρμόδιου για τον αθλητισμό υφυπουργού, ώστε να μπορεί να επιβάλλει στους εμπλεκόμενους χρηματικά πρόστιμα, μέχρι και να προβαίνει σε ανάκληση της υφιστάμενης ειδικής αθλητικής αναγνώρισης ενός σωματείου. Επίσης, επιχειρείται ο μεγαλύτερος έλεγχος των συνδέσμων οπαδών, μέσω αυστηρών κανόνων λειτουργίας και βαριών ποινών σε περίπτωση εμπλοκής τους σε επεισόδια ή παράτυπης λειτουργίας τους, ενώ καθιερώνονται το ηλεκτρονικό εισιτήριο και η κάρτα φιλάθλου. Συνδεόταν άμεσα με τυχόν ευθύνες των ΠΑΕ για περιστατικά βίας των οπαδών τους, οι οποίες απειλούνταν με κυρώσεις, καθώς και αντίστοιχες των ΜΜΕ για δημοσιεύματα που θα θεωρούνταν ότι «παρακινούν σε βία».
Οι διατάξεις του συγκεκριμένου νόμου όχι μόνο δεν εξάλειψαν τα περιστατικά βίας, αλλά τρία χρόνια μετά, το 2018, είχαμε τα γεγονότα στην Τούμπα, στο ντέρμπι μεταξύ ΠΑΟΚ και ΑΕΚ (με την είσοδο του ιδιοκτήτη της ΠΑΕ ΠΑΟΚ στον αγωνιστικό χώρο). Λίγες βδομάδες αργότερα είχαμε σοβαρότατα επεισόδια ακόμα και μέσα στον αγωνιστικό χώρο, στον τελικό Κυπέλλου του Πανθεσσαλικού Σταδίου στον Βόλο μεταξύ ΑΕΚ και ΠΑΟΚ, με πολλούς οπαδούς μαχαιρωμένους – τραυματισμένους και από θαύμα δεν θρηνήσαμε νεκρούς…
2018 – Νόμος Βασιλειάδη
Τα γεγονότα σε Βόλο και Τούμπα, που στιγμάτισαν τη σεζόν του 2018, οδήγησαν την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ στην κατάθεση, από τον νέο υφυπουργό Αθλητισμού Γ. Βασιλειάδη, ενός ακόμα νομοσχεδίου. Μέσω του νόμου Βασιλειάδη αυστηροποιούνταν περισσότερο οι ποινές και γινόταν επαναφορά μέρους του «ιδιώνυμου» Ορφανού. Στις διατάξεις περιλαμβάνονταν για τους συλληφθέντες από απαγόρευση εισόδου στα γήπεδα μέχρι εκδίκαση της υπόθεσης από τις δικαστικές αρχές, οι οποίες στη συνέχεια θα αποφάσιζαν τη συνέχιση ή όχι της τιμωρίας. Παράλληλα καθιερωνόταν το «διαρκές αυτόφωρο», ώστε ακόμα κι αν ο ταραξίας συλλαμβανόταν κάποιες μέρες μετά την τέλεση του αδικήματος, να οδηγείται απευθείας στο δικαστήριο και να εκδικάζεται άμεσα η υπόθεσή του.
Λίγα χρόνια μετά έχουμε τον τραγικό χαμό του οπαδού του Αρη Αλκη Καμπανού, λίγα μέτρα από το σπίτι του, από οπαδούς του ΠΑΟΚ. Ενας από τους δολοφόνους εμφανίζεται ότι είχε σχέσεις με τη ναζιστική εγκληματική Χρυσή Αυγή…
2021 – Νόμος Αυγενάκη
Το 2021, με την Ελλάδα να συγκλονίζεται από τη δολοφονία του Αλκη έξω από το γήπεδο Χαριλάου, η κυβέρνηση της ΝΔ μέσω του υφυπουργού Αθλητισμού Λ. Αυγενάκη φέρνει στη Βουλή ένα ακόμα αθλητικό νομοσχέδιο στο οποίο περιλαμβάνονται νέα μέτρα για τη βία στα γήπεδα, καθώς και αντίστοιχα που αφορούν το καθεστώς ελέγχου και λειτουργίας των λεσχών φιλάθλων και των συνδέσμων οργανωμένων οπαδών. Ακόμα, περιλαμβάνονταν αυστηροποίηση στην ποινική αντιμετώπιση των πράξεων οπαδικής βίας με την πλήρη επαναφορά του «ιδιώνυμου» αδικήματος (άμεσος εγκλεισμός, χωρίς ανασταλτικό χαρακτήρα στις ποινές), μεγάλες αλλαγές στο πλαίσιο λειτουργίας των συνδέσμων φιλάθλων, με αυξημένες ευθύνες στις ΠΑΕ, απαγόρευση κάλυψης των χαρακτηριστικών του προσώπου στα γήπεδα, κατάργηση του απλού εισιτηρίου στις θύρες των οργανωμένων οπαδών (μόνο διαρκείας) και πολλές άλλες διατάξεις.
Περίπου δύο χρόνια μετά, ύστερα από τόσους και τόσους νόμους, εκατοντάδες Κροάτες ναζί – φασίστες μαζί με Ελληνες ομοϊδεάτες τους δολοφονούν τον 29χρονο Μιχάλη έξω από το γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας, σε μέρα και ώρα που δεν έχει καμία σχέση με ποδοσφαιρικό αγώνα…
Νέα στοιχεία επιβεβαιώνουν το εγκληματικό σχέδιο
Νέα στοιχεία έρχονται στο φως της δημοσιότητας, που δείχνουν ότι η δολοφονική επίθεση των φασιστών ναζί στη Νέα Φιλαδέλφεια το βράδυ της 7ης Αυγούστου ήταν ένα προσχεδιασμένο μελετημένο έγκλημα, με τις ευθύνες της κυβέρνησης να είναι τεράστιες.
Από τις καταθέσεις προκύπτει ότι περίπου 20 λεπτά μετά την επίθεση στη Νέα Φιλαδέλφεια, ομάδα 50 μοτοσικλετιστών εντοπίστηκε να κινείται σε άλλο σημείο της περιοχής και συγκεκριμένα έξω από το γήπεδο της Ριζούπολης. Εικάζεται ότι βρίσκονταν εκεί προκειμένου να βοηθήσουν τους Κροάτες ναζί και τους Ελληνες συνεργούς τους να διαφύγουν. «Περίπου στις 23.50, κατά την άφιξή μας στο γήπεδο της Ριζούπολης από την κατεύθυνση των Ανθέων, παρατηρήσαμε μια ομάδα με περίπου πενήντα μοτοσικλέτες, με δύο επιβάτες η καθεμία, σε απόσταση περίπου τριάντα μέτρων από εμάς. Μόλις μας αντιλήφθηκαν, γύρισαν γρήγορα τα οχήματά τους και διέφυγαν ολοταχώς προς την οδό Χαλκίδος», αφηγείται αστυνομικός.
Σε άλλο βίντεο φαίνονται δύο επικεφαλής να έχουν αναλάβει τον ρόλο των αρχηγών, συντονίζοντας την επιχείρηση επίθεσης έξω από το γήπεδο της ΑΕΚ. Την ώρα που είναι έτοιμοι να ξεκινήσουν τη δράση τους, ένας ανυποψίαστος περαστικός με το αυτοκίνητό του «πέφτει» πάνω τους. Αμέσως βάζει όπισθεν ενώ μια μικρή μερίδα κινείται απειλητικά εναντίον του. Το τάγμα για να ξεχωρίζονται μεταξύ τους φαίνεται ότι βάζει φωσφοριζέ κορδέλες. Επίσης κάτοικοι της περιοχής έχουν καταγράψει τις σκηνές και έχουν ειδοποιήσει την αστυνομία.
Επιπλέον, αστυνομικές πηγές αναφέρουν ότι ενδέχεται να υπάρχουν στην Ελλάδα περισσότεροι από 10 Κροάτες που εξετάζεται η συμμετοχή τους στα επεισόδια και παραμένουν ασύλληπτοι. Αυτό διαπιστώθηκε από το γεγονός ότι οι Κροάτες που εισήλθαν στη χώρα από τους συνοριακούς σταθμούς τις επίμαχες μέρες, δεν έχουν εξέλθει.
Εξάλλου, συνεχίζονται οι έρευνες των αρχών για τον εντοπισμό του δολοφόνου του 29χρονου οπαδού της ΑΕΚ. Μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει κατορθωτό να ταυτοποιηθεί το άτομο που αφαίρεσε τη ζωή του Μιχάλη, ενώ συνεχίζεται η διαδικασία λήψης γενετικού υλικού από τους συλληφθέντες.
Στο μεταξύ, χτες συνεχίστηκαν οι μεταγωγές των κρατουμένων. Συνολικά 50 άτομα έχουν φύγει από τη ΓΑΔΑ για 16 φυλακές, ενώ μένουν ακόμα 55. Δρακόντεια είναι τα μέτρα ασφαλείας τόσο κατά τη μεταγωγή, όσο και κατά την παραμονή τους στα καταστήματα κράτησης, για να αποφευχθεί κάποιο επεισόδιο είτε με Ελληνες είτε με Σέρβους κρατουμένους.
Ο συνήγορος της οικογένειας του αδικοχαμένου Μιχάλη, Στ. Γεωργόπουλος, μιλώντας σε τηλεοπτική εκπομπή, τόνισε ότι «αυτό που όλοι είδαμε είναι ότι ήρθε στην Ελλάδα ένα στρατιωτικά συντεταγμένο, πειθαρχημένο και εξοπλισμένο δολοφονικό τάγμα, το οποίο είδατε με τι διαθέσεις κινήθηκε έξω από το γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας». Σχολιάζοντας το εάν υπήρχε «ραντεβού θανάτου» μεταξύ των οπαδών των δύο ομάδων, υποστήριξε ότι «ασφαλώς δεν υπήρξε κανένα ραντεβού, αλλά συνέρρευσαν όσοι βρίσκονταν σε καφετέριες και εστιατόρια που είναι πέριξ του γηπέδου».
Η μητέρα του Μιχάλη σε μια συγκλονιστική συνέντευξή της χτες είπε: «Πρώτα ζητάω δικαίωση, να βρεθεί αυτός που έκανε στο παιδί μου αυτό το κακό…». Η μητέρα του 29χρονου δηλώνει αισιόδοξη ότι θα βρεθεί ο δολοφόνος του παιδιού της και ο Μιχάλης θα δικαιωθεί. «Ηρθαν από μια ξένη χώρα να σκοτώσουν το παιδί μου», τονίζει. Ο αδελφός του αδικοχαμένου Μιχάλη είπε: «Ζητάω να αποδοθεί δικαιοσύνη στη μνήμη του αδερφού μου. Είχε πάει να πιει έναν καφέ με τους φίλους του. Ηταν το δεύτερο σπίτι του εκεί. Και μπήκαν οι Κροάτες μέσα στο σπίτι του. Προσπάθησε να αμυνθεί».
Πηγή : Εφημερίδα Ριζοσπάστης 17 – 8 – 2023
Μία απάντηση στο “SPORTS”
ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ…
Υπήρξε (και θα υπάρξει ξανά) κι αυτός ο Αθλητισμός!
Κυβέρνηση, UEFA και μεγαλομέτοχοι των ΠΑΕ «στριμώχτηκαν» χτες στο κάδρο για μια φωτογραφία στο Μέγαρο Μαξίμου, με τίτλο «Οι εξυγιαντές του ποδοσφαίρου». Είναι να γελάει και να κλαίει κανείς με την προσπάθεια να παρουσιαστούν ως τέτοιοι αυτοί που ευθύνονται για το σημερινό χάλι στο ποδόσφαιρο και γενικά στον αθλητισμό, στο έδαφος της εμπορευματοποίησης και της επιχειρηματικής δράσης, κάτω από τις φτερούγες του κράτους αλλά και των εγχώριων, ευρωπαϊκών και διεθνών Ομοσπονδιών. Αυτών δηλαδή που λειτουργούν ως θεματοφύλακες αλλά και ως «διαιτητές» των ισχυρών οικονομικών συμφερόντων τα οποία αναπτύσσονται μέσα και γύρω από το ποδόσφαιρο.
Μέσα εκεί βρίσκουν «καταφύγιο» και οι οπαδικοί στρατοί, στην υπηρεσία του μεγαλομετόχου, του χορηγού, του επενδυτή, σε βάρος της αγάπης για την ομάδα και το άθλημα που έχει και εκδηλώνει η συντριπτική πλειοψηφία των φιλάθλων. Αυτοί δηλαδή που τους ακούς συχνά να λένε αηδιασμένοι ότι «δεν ξαναπάω στο γήπεδο», πόσο μάλλον με τα παιδιά τους.
* * *
Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι και ο ένοχος για τη σημερινή κατάντια του αθλητισμού σε όλες τις εκφάνσεις του είναι η εμπορευματοποίηση, τα οικονομικά και άλλα συμφέροντα που αναμετρούνται μέσα και έξω από τα στάδια. Είναι το ίδιο το σύστημα του κέρδους, που θυσιάζει την ανάγκη του λαού για μαζικό αθλητισμό, την ολόπλευρη στήριξη των αθλητών από το κράτος. Αυτών που όλοι χαιρόμαστε για τις επιτυχίες τους, ξέροντας ότι από πίσω κρύβονται τεράστιες δυσκολίες και εμπόδια που βάζουν η κρατική υποχρηματοδότηση, η έλλειψη υποδομών, η απληρωσιά αθλητών και προπονητών, η απουσία χορηγών στα «μη εμπορικά» αθλήματα. Και επειδή η μόνιμη επωδός πολλών από όσους ευθύνονται για αυτήν την αθλιότητα είναι «και τι να κάνουμε, αυτά έχει ο αθλητισμός», την απάντηση τη δίνουν οι χώρες όπου έγινε η πρώτη απόπειρα οικοδόμησης του σοσιαλισμού, κυρίως η ΕΣΣΔ. Εκεί όπου παρά τις δυσκολίες και τις αδυναμίες, ο μαζικός λαϊκός αθλητισμός είχε κυρίαρχη θέση στο σοσιαλιστικό κράτος, με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες και όχι το κέρδος, προσφέροντας μεγάλες κατακτήσεις και τεράστια διεθνή αναγνώριση. Παρακάτω σταχυολογούμε ορισμένα χαρακτηριστικά στοιχεία από παλιότερο αφιέρωμα του «Ριζοσπάστη».
* * *
Ο αθλητισμός στην ΕΣΣΔ δεν ήταν επαγγελματικός. Κανένας διάσημος αθλητής ή πρωταθλητής, καμία ομάδα δεν είχε τον τίτλο του επαγγελματία. «Ο αθλητισμός στην ΕΣΣΔ είναι μέσο εκπαίδευσης, μια πηγή υγείας, και όχι πλουτισμού και κέρδους. Για τους Σοβιετικούς αθλητές ο αθλητισμός είναι μια αγαπημένη απασχόληση, στην οποία αφιερώνουν τον ελεύθερο χρόνο τους»1. Ο αθλητής, ο πρωταθλητής στην ΕΣΣΔ δεν αγωνιούσε για την επαγγελματική του αποκατάσταση ή για την επιβίωσή του. Ολοι τους είχαν ή θα είχαν, με την ενηλικίωσή τους ή την ολοκλήρωση των σπουδών τους, ένα κύριο επάγγελμα από το οποίο θα ζούσαν. Διαβάζουμε χαρακτηριστικά: «Ο αθλητής βαρών Αρκάντι Βορόμπιεφ είναι διδάκτορας Ιατρικής, καθηγητής. Η ιππεύτρια Ελενα Πετούσκοβα απόφοιτος Βιολογίας, ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο Μόσχας. Ο πυγμάχος Γκουενάντι Τσάτκοφ απόφοιτος Νομικής, διδάσκει στο Πανεπιστήμιο του Λένινγκραντ. Οι ποδοσφαιριστές Βικτόρ Πονεντέλνικ και Βλαντιμίρ Μασλατσένκο, καθώς και ο παλαιστής Αλεξάντρ Ιβανίτσκι, έγιναν διάσημοι αθλητικοί σχολιαστές»2.
* * *
Πώς κατάφερναν όμως οι αθλητές να δουλεύουν, να σπουδάζουν και ταυτόχρονα να προπονούνται και να παίρνουν μέρος στους αγώνες; Πέρα από το γεγονός ότι ένας αθλητής έπαιρνε δωρεάν τον αθλητικό εξοπλισμό του, «οι Σοβιετικοί αθλητές έχουν τη δυνατότητα, κάτω από την επίβλεψη προπονητών, να επιδίδονται στον αθλητισμό και να προπονούνται δωρεάν. Ο μισθός τους πληρώνεται καθ’ όλο το διάστημα εντατικής προπόνησης ή συμμετοχής σε αθλητικές συναντήσεις, καθώς επίσης τα έξοδα του ταξιδιού τους, τόσο αν πρόκειται να πάρουν μέρος σε αγώνες στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό»3.
Η φυσική αγωγή και ο αθλητισμός χρηματοδοτούνταν αποκλειστικά από τους προϋπολογισμούς του κράτους και των συνδικάτων, από τα κονδύλια των συνεταιρισμών και από τα ειδικά έσοδα των αθλητικών οργανώσεων και των αθλητικών παραστάσεων. «Στη σοβιετική κοινωνία δεν υπάρχουν πρόσωπα ή οργανώσεις που μπορούν να επωφεληθούν από τον αθλητισμό και να αποκομίσουν κέρδη. Οι αθλητές δεν πληρώνονται εδώ για τις επιδόσεις τους. Στη Σοβιετική Ενωση ο αθλητισμός δεν προσκομίζει κέρδη»4.
* * *
Η ανάπτυξη και η μαζικοποίηση του αθλητισμού αφορούσαν όλα τα σπορ, χωρίς να γίνεται καμία διάκριση ανάμεσα σε ακριβά, απροσπέλαστα για την πλειοψηφία των εργαζομένων αθλήματα και σε αθλήματα φτηνά ή «λαϊκά». Από τα πρώτα χρόνια της σοβιετικής εξουσίας οι κρατικές και αθλητικές οργανώσεις, με την ενεργό συμμετοχή των συνδικάτων και της Κομσομόλ, πραγματοποιούν ένα πρόγραμμα μαζικής ανάπτυξης του αθλητισμού σε όλες τις περιοχές της χώρας. Ηδη από τη δεκαετία του 1920 διεξάγονταν παντού αγώνες στίβου, πεντάθλου, ποδηλατοδρομίας, σκι και άλλων ομαδικών αθλημάτων.
Το 1954 δημιουργήθηκε η Επιτροπή Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού του Υπουργικού Συμβουλίου της Ενωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών, που εξασκούσε τη γενική διεύθυνση του αθλητικού κινήματος και τον συντονισμό των αθλητικών ενώσεων κατά τομείς. «Οι Σοβιετικοί αθλητές και τα κρατικά ιδρύματα έχουν ένα δύσκολο αλλά και ευγενικό καθήκον: Με τα λαμβανόμενα μέτρα να κερδίσουν όσο το δυνατόν πιο πολλούς κύκλους των πολιτών όλων των ηλικιών, για να επιδοθούν σε μια τακτική αθλητική εξάσκηση»5.
* * *
Οι σταθερές βάσεις για την ανάπτυξη ενός πλατιού αθλητικού κινήματος ήταν οι αθλητικές λέσχες, που σχηματίζονταν στο εργοστάσιο, στο γήπεδο, στο γραφείο, στο εκπαιδευτικό ίδρυμα, στον αγροτικό συνεταιρισμό, στο κρατικό αγρόκτημα. Στις επιχειρήσεις, στις υπηρεσίες και στα εκπαιδευτικά ιδρύματα οργανώνονταν γυμναστικές ασκήσεις και μεσολαβούσαν αθλητικά διαλείμματα, που υπολογίζονταν ως τμήματα του εργάσιμου χρόνου. Μέλος μιας λέσχης μπορούσε να γίνει οποιοσδήποτε, με μια συμβολική ετήσια συνδρομή.
Σύμφωνα με στοιχεία της Σοβιετικής Εγκυκλοπαίδειας, το 1976 λειτουργούσαν 5.400 παιδικές και εφηβικές αθλητικές σχολές (πάνω από 1,8 εκατ. άτομα) και περίπου 100 ανώτατες σχολές αθλητισμού (35.000 περίπου άτομα). Συνολικά, το 1976 στους συλλόγους φυσικής αγωγής, στις αθλητικές λέσχες και σχολές φοίτησαν 50,1 εκατ. άτομα, και στις αθλητικοτεχνικές λέσχες και τα παραρτήματά τους πάνω από 19 εκατ. άτομα. Σε 138.000 επιχειρήσεις, υπηρεσίες και εκπαιδευτικά ιδρύματα είχε καθιερωθεί η γυμναστική κατά τη διάρκεια του ωραρίου εργασίας (πάνω από 28 εκατ. άτομα).
* * *
Σε ό,τι αφορά τις αθλητικές υποδομές, το 1976 στην ΕΣΣΔ υπήρχαν πάνω από 3.200 στάδια και 61.000 αθλητικές αίθουσες (γυμναστήρια). Πάνω από 1.200 κολυμβητήρια, 446.000 αθλητικά γήπεδα, 98.000 γήπεδα ποδοσφαίρου, 60 αυτοκινητοδρόμια, πάνω από 19.000 σκοπευτήρια, 6.600 βάσεις για σκι, 1.300 στάδια για παγοδρομίες κ.ά.
Την ίδια περίοδο, στον αθλητισμό εργάζονταν μόνιμα περίπου 300.000 άτομα και απ’ αυτά περίπου το 70% είχαν αποφοιτήσει από ανώτατες και μεσαίες Σχολές Φυσικής Αγωγής. 5,8 εκατ. τεχνικοί και προπονητές και 4,2 εκατ. διαιτητές πρόσφεραν τη δουλειά τους εθελοντικά, ως κοινωνική υπηρεσία. 24 ανώτατες Σχολές Σωματικής Αγωγής, 84 Πανεπιστημιακές Σχολές για σωματική διαπαιδαγώγηση στις Ανώτατες Παιδαγωγικές Σχολές, 25 Μέσες Σχολές Αθλητισμού και 10 Σχολές Προπονητών ασχολούνταν με την επιμόρφωση προπονητών και δασκάλων της Γυμναστικής. Κάθε χρόνο αποφοιτούσαν πάνω από 15.000 γυμναστές με ανώτατη και 10.000 με μεσαία κατάρτιση6.
* * *
Την ίδια εποχή εκδίδονταν πάνω από 30 αθλητικές εφημερίδες και περιοδικά, που το συνολικό τιράζ τους ξεπερνούσε τα 7 εκατ. αντίτυπα. Ο αθλητικός κρατικός εκδοτικός οίκος «Σωματική Αγωγή και Αθλητισμός» και άλλα εκδοτικά ιδρύματα εξέδιδαν κάθε χρόνο πάνω από 700 τίτλους βιβλίων και άλλες εκδόσεις, που το συνολικό τους τιράζ ξεπερνούσε τα 10 εκατ. αντίτυπα. Κάθε χρόνο προβάλλονταν 40 ντοκιμαντέρ με εκλαϊκευτικές επιστημονικές, διδακτικές και καλλιτεχνικές ταινίες για τη φυσική αγωγή και τον αθλητισμό. Πολλές από αυτές τις ταινίες, μάλιστα, είχαν βραβευτεί και στα διεθνή κινηματογραφικά φεστιβάλ. Στο πρόγραμμα της κεντρικής τηλεόρασης, ο συνολικός αριθμός των εκπομπών που έχουν ως θέμα τους τη σωματική αγωγή και τον αθλητισμό έφτανε περίπου τις 900 ώρες τον χρόνο.
Αυτά είναι μερικά από τα επιτεύγματα σε ένα σύστημα όπου η φυσική αγωγή και ο αθλητισμός αντιλαμβάνονταν από το κράτος ως παράγοντες που συντελούν στην καλλιέργεια δύναμης, ευελιξίας, αντοχής, επιμονής για την επιτυχία ενός σκοπού, αισθήματος συλλογικότητας και αυτοκυριαρχίας. Ως παράγοντες που προωθούν την οργάνωση του ελεύθερου χρόνου σύμφωνα με τους κανόνες της υγιεινής και συμβάλλουν στην απόκτηση μόνιμων συνηθειών υγιεινής και καθαριότητας. Και ως τέτοιοι αντιμετωπίζονταν, πέρα από κάθε λογική εμπορευματοποιημένου και χρυσοπληρωμένου επαγγελματικού αθλητισμού, όπως συνέβαινε τότε, συμβαίνει και σήμερα σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο.
Παραπομπές:
1. «Γνωριμία με την ΕΣΣΔ, Η σοβιετική νεολαία», «Σύγχρονη Εποχή», σελ. 53.
Ριζοσπάστης 17 – 8 – 2023