ΠΟΛΙΤΙΚΗ - George Panagoulis

Σάββατο 11 Νοέμβρη 2023 – Κυριακή 12 Νοέμβρη 2023

Τι είναι πραγματικά σήμερα ένα κιμπούτς στο Ισραήλ;

Πίσω από τη στερεοτυπική εικόνα των φιλήσυχων αγροτικών κοινοτήτων

Σύμφωνα με το αφήγημα που προώθησε το κράτος του Ισραήλ μέσω της πολυπλόκαμης προπαγανδιστικής μηχανής του, η επίθεση στις 7 Οκτώβρη έγινε για να υπάρξει ο μεγαλύτερος δυνατόν αριθμός αμάχων και γι’ αυτό η «Χαμάς» επέλεξε τα κιμπούτς, όπου ζουν εκατοντάδες ισραηλινές οικογένειες.

Τα κιμπούτς παρουσιάζονται περίπου ως γραφικές και φιλήσυχες αγροτικές κοινότητες, όπου οι Παλαιστίνιοι εισέβαλαν βίαια και εκτέλεσαν εν ψυχρώ πολλούς από τους κατοίκους τους. Τα Μέσα Ενημέρωσης στάθηκαν ιδιαίτερα σ’ αυτές τις επιθέσεις και για πολύ καιρό απέκρυπταν κρίσιμα στοιχεία, ενώ κατασκεύαζαν και διοχέτευαν άλλα.

Για παράδειγμα, εικόνες με πτώματα και κατεστραμμένα σπίτια σε κιμπούτς είδαμε πολλές μέρες μετά τις 7 Οκτώβρη κι ενώ ο ισραηλινός στρατός είχε όλο τον χρόνο να φτιάξει το αφήγημά του.

Λίγο αργότερα αποκαλυπτόταν ότι στα κιμπούτς δόθηκαν μάχες με ένοπλους Ισραηλινούς – κατοίκους των κοινοτήτων και με στρατιώτες που κατέφτασαν από γειτονικά στρατόπεδα. Μάθαμε ότι στο ένα από τα δύο κιμπούτς που έγιναν παρανάλωμα του πυρός είχαν εγκλωβιστεί Παλαιστίνιοι μαχητές μαζί με ομήρους και προκειμένου να απαλλαγούν απ’ αυτούς, οι ισραηλινές Ενοπλες Δυνάμεις τούς εκτέλεσαν εν ψυχρώ με βλήματα από τανκ και ελικόπτερα.

Χάρτης που δείχνει τα κιμπούτς γύρω από τη Λωρίδα της Γάζας

Οι πληροφορίες αυτές, που διακινούνται πλέον ευρέως και στα ισραηλινά ΜΜΕ, αλλάζουν το αρχικό αφήγημα των …αιμοβόρων τρομοκρατών, που μόνο στόχο είχαν να εκτελέσουν στον ύπνο αμάχους. Κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε έτσι κι αλλιώς να ισχύει, αφού τα δύο κιμπούτς που έγιναν στόχος επιθέσεων, πιθανώς για να πιάσουν τους κατοίκους τους ομήρους, βρίσκονται πολύ κοντά σε στρατηγικές εγκαταστάσεις του ισραηλινού στρατού, είναι από μόνα τους στρατιωτικοποιημένες υποδομές και διαθέτουν ένοπλη φύλαξη.

Εν ολίγοις, η ισραηλινή – ευρωατλαντική προπαγάνδα ποντάρει πολλά και στην άγνοια για το πώς διαρθρώνονται το κράτος και η κοινωνία στο Ισραήλ, με αποτέλεσμα εύκολα να γίνονται πιστευτά τα κατασκευασμένα ψέματα που διοχετεύουν, στην προσπάθεια να συκοφαντήσουν τον αγώνα του Παλαιστινιακού λαού για πατρίδα, να δικαιολογήσουν την κατοχή και τα εγκλήματά της, που κλιμακώνονται σε όλη την παλαιστινιακή γη. Μια τέτοια πλευρά είναι και τα κιμπούτς, για τα οποία ακολουθούν ορισμένες βασικές πληροφορίες.

Η πραγματικότητα είναι πιο περίπλοκη από τα στερεότυπα

Τι είναι λοιπόν τα κιμπούτς; Το πρώτο κιμπούτς (λέξη που προέρχεται από την εβραϊκή λέξη για τη «συγκέντρωση») συστάθηκε το 1910. Σύμφωνα με την πιο στερεοτυπική εικόνα, τα κιμπούτς είχαν ταυτιστεί με τις ιδέες της συλλογικής ιδιοκτησίας και λειτουργίας, κάτι σαν ιδεαλιστικές «κομμούνες», χτισμένες γύρω από τη γεωργία. Η πραγματικότητα όμως είναι πιο περίπλοκη.

Για παράδειγμα, το κιμπούτς Re’im, το οποίο έγινε ιδιαίτερα γνωστό τις τελευταίες μέρες, καθώς εκεί σκοτώθηκαν πολλοί Ισραηλινοί, ιδρύθηκε το 1949 από απόστρατα μέλη της Palmach, επίλεκτης δύναμης της Haganah. Η Haganah λειτούργησε ως η μεγαλύτερη παραστρατιωτική οργάνωση την περίοδο 1920 – 1948 και αποτέλεσε τη ραχοκοκαλιά του μετέπειτα ισραηλινού στρατού.

Οι κάτοικοι των κιμπούτς ήταν συχνά οπλισμένοι και κάποιοι πολέμησαν ενάντια στις βίαιες εξεγέρσεις των Παλαιστινίων που αντετίθεντο στην επέκταση των εβραϊκών οικισμών.

Κατά τη διάρκεια του 1ου Αραβοϊσραηλινού πολέμου (ή «Πολέμου της Ανεξαρτησίας», όπως τον αποκαλεί το Ισραήλ), ορισμένες τέτοιες κοινότητες ανέλαβαν ενεργό ρόλο στις μάχες. Το 1948, για παράδειγμα, μέλη του κιμπούτς Degania, μαζί με άλλες στρατιωτικές δυνάμεις, κατάφεραν να σταματήσουν έξω από την κοινότητα την προέλαση του συριακού στρατού στην Κοιλάδα του Ιορδάνη.

Ο αιγυπτιακός στρατός καθυστέρησε και δοκιμάστηκε σε σκληρές μάχες στα κιμπούτς Nirim, Nitzanim, Be’erot Yitzhak, Yad Mordechi, Negba και άλλα. Τα κιμπούτς αποτέλεσαν ορμητήρια επιδρομών και επιθέσεων προς τα αραβικά στρατεύματα και συνέβαλαν στους ελιγμούς των τακτικών δυνάμεων¹.

Συνοριακά φυλάκια σε περιοχές που διεκδικούσε το Ισραήλ

Η εδαφική τους κατανομή δεν είναι τυχαία. Συχνά συναντιούνται σε ευαίσθητες και ευάλωτες τοποθεσίες και χρησιμεύουν ως αποικιακά σύνορα. Ειδικά στην έντονα στρατιωτικοποιημένη περιοχή γύρω από τη Γάζα, μια προσεκτική ματιά στον χάρτη δείχνει ότι κοντά στο τείχος όλες οι κατοικημένες περιοχές είναι κιμπούτς. Δεν υπάρχει δηλαδή κανένα τυπικό χωριό, πέρα από την πόλη Sderot.

Τα «μάχιμα» χαρακτηριστικά των κιμπούτς και του πληθυσμού τους διατηρήθηκαν και εξελίχθηκαν τις επόμενες δεκαετίες, όπως καταδεικνύεται, για παράδειγμα, από τον αριθμό των μελών τους που συμμετέχουν στις ισραηλινές Ενοπλες Δυνάμεις. Το 1982, όταν η Βηρυτός, τα παλαιστινιακά στρατόπεδα προσφύγων και τόσες άλλες τοποθεσίες στον Λίβανο καταστρέφονταν ανελέητα από το Ισραήλ, τα μέλη των κιμπούτς αποτελούσαν το 25% των πιλότων της Πολεμικής Αεροπορίας και το 30% του σώματος των αξιωματικών του στρατού².

Σήμερα, περίπου το 3% των Ισραηλινών, ή 125.000 άνθρωποι, ζουν σε πάνω από 250 κιμπούτς σε όλο το Ισραήλ. Διαφέρουν ως προς τις θρησκευτικές πεποιθήσεις, την τοποθεσία, την απασχόληση, τον πληθυσμό και τον βαθμό ιδιωτικοποίησης. Τα εργοστάσια και τα αγροκτήματα στα κιμπούτς αντιπροσωπεύουν περίπου το 10% της βιομηχανικής παραγωγής του Ισραήλ και τα μέλη των κοινοτήτων αποτελούν το 15% των μελών του Κοινοβουλίου του Ισραήλ, της Κνέσετ³.

Οι κάτοικοι των κιμπούτς στις περιοχές που συνορεύουν με τη Λωρίδα της Γάζας απολαμβάνουν από το 2022 φορολογικές ελαφρύνσεις. Δεν μπορεί ο καθένας να εγκατασταθεί ελεύθερα σε αυτά, χρειάζεται πρώτα να γίνει δεκτός ως μέλος. Οι καλά φρουρούμενες πύλες των κιμπούτς δεν ανοίγουν ελεύθερα, καθώς ακόμα και οι επισκέπτες γίνονται δεκτοί μόνο στο πλαίσιο οργανωμένων εκδρομών κ.λπ.

Τα κιμπούτς ακόμα και σήμερα χρησιμεύουν ως οργανωτική, υλικοτεχνική και εκπαιδευτική υποδομή για την ενσωμάτωση εθελοντών στον ισραηλινό στρατό, ακόμα και ως σημείο εκπαίδευσης, εξοπλισμού και κινητοποίησης. Σε καθένα από αυτά υπάρχει μια εκπαιδευμένη ομάδα ασφάλειας, με διακριτή οργανωτική δομή, που διατηρεί ανοιχτά κανάλια επικοινωνίας με τον ισραηλινό στρατό, έτοιμη να αναλάβει στρατιωτική δράση ανά πάσα στιγμή σε πιθανότητα επίθεσης.

Στα κιμπούτς, πέρα από φράχτες, περιμετρικούς συναγερμούς και καταφύγια, υπάρχουν και αποθήκες στρατιωτικού οπλισμού και εξοπλισμού και άλλες υποδομές. Το κιμπούτς Nirim, για παράδειγμα, διαθέτει σκοπευτήριο. Στα δύο χιλιόμετρα από τη Γάζα υπάρχει το κιμπούτς Nir Am. Επικεφαλής της ομάδας ασφάλειας είναι η 26χρονη Inbal Lieberman, η οποία, σύμφωνα με τις μαρτυρίες, διένειμε τα διαθέσιμα όπλα της κοινότητας σε 12 άτομα πριν φτάσουν εκεί μαχητές της Χαμάς⁴.

Ενα από αυτά τα άτομα ήταν ο 46χρονος Adam, πρώην μέλος των Ειδικών Δυνάμεων του στρατού του Ισραήλ, ο οποίος κατά τη συνέντευξή του στο ΒΒC δεν αποκάλυψε το πρόσωπο και το επίθετό του. Ανέφερε, ωστόσο, πως τουλάχιστον 3 από τους «πολίτες» της ομάδας ασφάλειας του κιμπούτς ήταν και αυτοί πρώην μέλη των Ειδικών Δυνάμεων⁵.

Τα όπλα που υπάρχουν στις αποθήκες των κιμπούτς είναι στρατιωτικού τύπου. Το κιμπούτς Be’ri, για παράδειγμα, διαθέτει, σύμφωνα με τη μαρτυρία του Menachem Klemenson, αποθήκη με στρατιωτικά τυφέκια Μ-16, πυρομαχικά και αλεξίσφαιρα⁶.Μιλάμε δηλαδή για οργανωμένες στρατιωτικές μονάδες μέσα στις κοινότητες.

«Συλλάβετε στρατιώτες και πολίτες για να κρατηθούν όμηροι»

Μάλιστα, σύμφωνα με έγγραφο που φέρεται να περιέχει οδηγίες για τις ομάδες μαχητών της Χαμάς το οποίο βρέθηκε στα χέρια του στρατού του Ισραήλ, στις επιθέσεις στα κιμπούτς αναμενόταν να εντοπιστούν στρατιώτες. Το έγγραφο, που εξετάστηκε από το CNN, περιλαμβάνει λεπτομερείς πληροφορίες σχετικά με τους φρουρούς και την ασφάλεια του κιμπούτς. Σύμφωνα με τις οδηγίες, μια ομάδα μαχητών έπρεπε να σπάσει τον φράχτη της κοινότητας, ενώ άλλοι διατάχθηκαν να «συλλάβουν στρατιώτες και πολίτες και να κρατήσουν ομήρους» για διαπραγματεύσεις.

«Ηξεραν τα πάντα», σχολίασε ο Yarden Reskin, μέλος της ομάδας ασφάλειας του κιμπούτς Mefalsim. «Ηξεραν πού είναι οι πύλες, ήξεραν πού είναι οι γεννήτριες, ήξεραν πού είναι το οπλοστάσιο, ήξεραν βασικά πόσοι από εμάς είμαστε στην ομάδα ασφαλείας. Είχαν πολύ, πολύ καλές πληροφορίες»⁷.

Παραπομπές

1. Druck, Dotan. 2023. «The Rise, Fall and Rebirth of Territorial Defense». Scandinavian Journal of Military Studies 6 (1): 69-85. https://doi.org/10.31374/sjms.173

2. Shahak, Israel. «Israeli Society and the Kibbutzim.» Arab Studies Quarterly 7, (1985): 15-23. http://www.jstor.org/stable/41857766.

3. https://inews.co.uk/news/world/what-is-kibbutz-how-israeli-communities-targeted-hamas-kfar-aza-2679473

4. https://voz.us/heroes-of-israel-armed-members-of-several-kibbutzim-managed-to-fight-off-terrorists/?lang=en

5. https://www.bbc.com/news/world-middle-east-67089113

6. https://www.reuters.com/investigates/special-report/israel-palestinians-kibbutz-attack/

7. https://edition.cnn.com/2023/10/18/middleeast/hamas-documents-invs/index.html

Δημήτρης ΜΑΒΙΔΗΣ

Τι εννοούν οι ιμπεριαλιστές όταν μιλούν για «λύση δύο κρατών»

Χάρτης που δείχνει τον εκτοπισμό, ουσιαστικά, των Παλαιστινίων

Η κλιμάκωση της ισραηλινής γενοκτονίας στη Λωρίδα της Γάζας και τα πογκρόμ από τους εποίκους και τον στρατό κατοχής στη Δυτική Οχθη επαναφέρουν στο διεθνές προσκήνιο τη συζήτηση για την ανάγκη επίλυσης της ισραηλινο-παλαιστινιακής διένεξης στη βάση της λύσης δύο ανεξάρτητων κρατών. Ωστόσο, η αναφορά σε αυτήν τη λύση από τις ισχυρές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, αλλά και την ελληνική κυβέρνηση, δεν έχει καμία σχέση με αυτό που διεκδικούν οι Παλαιστίνιοι, μαζί με τους λαούς όλου του κόσμου που βγαίνουν στους δρόμους εκφράζοντας την αλληλεγγύη τους, για ένα βιώσιμο, ελεύθερο παλαιστινιακό κράτος στα σύνορα του 1967, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ, και επιστροφή των εκατομμυρίων προσφύγων στις εστίες τους.

«Τροχειοδεικτικό» το λεγόμενο σχέδιο «συμφωνία του αιώνα» επί Τραμπ

Η μεθόδευση που στηρίζουν οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις ΗΠΑ – ΕΕ – ΝΑΤΟ, στο όνομα της «λύσης των δύο κρατών», ουσιαστικά νομιμοποιεί ως δεδομένη τη φριχτή πραγματικότητα που έχει διαμορφώσει η πολύχρονη ισραηλινή κατοχή, με την κλοπή της παλαιστινιακής γης και τους όλο και επεκτεινόμενους εποικισμούς.

Πρόγευση για μια τέτοια μεθόδευση έδωσε πριν τρία χρόνια το σχέδιο της κυβέρνησης των ΗΠΑ, τότε με Πρόεδρο τον Ντόναλντ Τραμπ, που ονομάστηκε «συμφωνία του αιώνα» για τη δήθεν επίλυση του Παλαιστινιακού. Ο γαμπρός του πρώην Προέδρου, Τζάρεντ Κούσνερ, που εμφανίστηκε ως ο βασικός αρχιτέκτονας του σχεδίου, και άλλοι αξιωματούχοι των ΗΠΑ το παρουσίασαν ως μια πρόταση «για σύνδεση ορισμένων εδαφών (σ.σ. περικυκλωμένων από εβραϊκούς εποικισμούς, αληθινές πόλεις – κράτη) μεταξύ της Λωρίδας της Γάζας και της Δυτικής Οχθης με τούνελ, γέφυρες και αερογέφυρες»!

Το δήθεν «ειρηνευτικό» σχέδιο του Τραμπ για τη Μέση Ανατολή πρότεινε τότε ένα «αποστρατιωτικοποιημένο» παλαιστινιακό κράτος με πρωτεύουσα όχι την Ανατολική Ιερουσαλήμ, αλλά ένα απομακρυσμένο προάστιό της, το Αμπού Ντις, αφού προηγουμένως η Παλαιστινιακή Αρχή απέρριπτε μετά βδελυγμίας την «τρομοκρατία» (δηλαδή την ένοπλη πάλη για εθνική απελευθέρωση…). Δίνοντας στη δημοσιότητα κάποιους χάρτες, φαινόταν ότι το παλαιστινιακό κράτος θα διπλασίαζε τάχα το μέγεθος των εδαφών που θα έχει υπό τον υποτιθέμενο έλεγχό του.

Το υποτιθέμενο «ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος», που περιγράφεται στο σχέδιο αυτό, αποτελούσε ουσιαστικά το «περιτύλιγμα» μιας κρατικής οντότητας που θα περιβάλλεται από περιοχές προσαρτημένες στο Ισραήλ, δεν θα διαθέτει δικές της στρατιωτικές δυνάμεις, θα απαγορεύεται να συνάπτει συμφωνίες ή να συμμετέχει σε πολυμερείς οργανισμούς, δεν θα ελέγχει τον εναέριο χώρο της ή τα χωρικά της ύδατα και, τέλος, θα υπόκειται σε μια σειρά άλλων περιορισμών. Θα εξασφάλιζε επίσης στο Ισραήλ τη δυνατότητα άσκησης βέτο ακόμα και στο ποιοι Παλαιστίνιοι πρόσφυγες θα μπορούν να εισέλθουν σε αυτό το παλαιστινιακό «κράτος», ενώ θα νομιμοποιούσε πλήρως όλους τους εβραϊκούς εποικισμούς, τάχα γιατί το σχέδιο βασιζόταν στην αρχή ότι «οι άνθρωποι δεν χρειάζεται να μετακινηθούν για να επιτευχθεί ειρήνη». Το αντάλλαγμα; Το Ισραήλ δεν θα προχωρούσε σε νέους εποικισμούς για τέσσερα χρόνια (χωρίς τίποτε να εξασφαλίζει ότι δεν θα το έκανε μετά την τετραετία).

Επίσης, υποτίθεται ότι το Ισραήλ θα έπρεπε να πάρει μέτρα για να διασφαλίσει την πρόσβαση των Μουσουλμάνων στο τέμενος Αλ Ακσά στην Ιερουσαλήμ και να σεβαστεί τον ρόλο της Ιορδανίας στους Αγίους Τόπους, κάτι που στην πράξη παραβιάζεται καθημερινά τα τελευταία χρόνια, σε βάρος Μουσουλμάνων και Χριστιανών…

Το σχέδιο των ΗΠΑ μπορεί να μην αποδείχθηκε η «συμφωνία του αιώνα», ωστόσο έδειξε την επιδίωξή του: Την εξομάλυνση των σχέσεων του Ισραήλ με αραβικές ή μουσουλμανικές χώρες, μεταθέτοντας την ευθύνη για τη μη επίλυση του Παλαιστινιακού στην Παλαιστινιακή Αρχή, που δεν συναίνεσε στο εκτρωματικό σχέδιο για ένα (μη) κράτος – «σουρωτήρι». Ετσι φτάσαμε το φθινόπωρο του 2020 στις πρώτες «Συμφωνίες του Αβραάμ» του Ισραήλ με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Μαρόκο.

Με βάση όλα αυτά, σήμερα, τρία χρόνια μετά, και ενώ κλιμακώνεται η σφαγή των Παλαιστινίων, όχι μόνο δεν προχωρά μια δίκαιη λύση για το Παλαιστινιακό αλλά διευρύνονται η κατοχή και οι εισβολές του ισραηλινού στρατού, όχι μόνο στη Γάζα αλλά και στις μεγαλύτερες πόλεις της κατεχόμενης Δυτικής Οχθης – Ναμπλούς, Τζενίν, Τουλκαρέμ κ.ά. – με ξεκάθαρο στόχο τον εκτοπισμό των Παλαιστινίων.

Παραβιάσεις των όποιων συμβιβασμών ήδη από τη δεκαετία του ’90

Την τραγική σημερινή κατάσταση προετοίμασαν οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις εδώ και δεκαετίες και, παρ’ όλα τα κατά καιρούς κροκοδείλια δάκρυα όταν η σφαγή των Παλαιστινίων «βγάζει μάτι», «κρατάνε ζεστή» την πλάτη του κράτους – δολοφόνου Ισραήλ.

Ηδη μετά τις Συμφωνίες του Οσλο στις αρχές της δεκαετίας του ’90, την ίδρυση της Παλαιστινιακής Αρχής και την οριοθέτηση τριών ζωνών στην κατεχόμενη Δυτική Οχθη (Α, Β, C, με την τελευταία να τελεί υπό την απόλυτη δικαιοδοσία του στρατού κατοχής), στις οποίες οι παλαιστινιακές δυνάμεις ασφαλείας θα είχαν υποτίθεται διαβαθμισμένη ισχύ και αρμοδιότητες, κουτσουρευόταν το δικαίωμα σε μια βιώσιμη πατρίδα. Το κράτος – δολοφόνος καταπατά συστηματικά ακόμα κι αυτές τις συμβιβαστικές Συμφωνίες του Οσλο, εμποδίζοντας στη συνέχεια – ειδικά (αλλά όχι μόνο) επί των κυβερνήσεων Νετανιάχου – εδώ και τουλάχιστον μία δεκαετία κάθε ουσιαστική ειρηνευτική, διπλωματική διαπραγμάτευση.

Και πάλι, η παρεμπόδιση κάθε διαπραγμάτευσης γίνεται με τη στήριξη των ΗΠΑ και της ΕΕ, αλλά και του λεγόμενου «Κουαρτέτου για τη Μέση Ανατολή» (ΗΠΑ, Ρωσία, ΕΕ και ΟΗΕ) και άλλων διεθνών και περιφερειακών δυνάμεων, σε βάρος των δικαιωμάτων του παλαιστινιακού λαού, περιφρονώντας ουσιαστικά τις αποφάσεις του ΟΗΕ και κάθε έννοια του λεγόμενου «Διεθνούς Δικαίου», που εφαρμόζεται επιλεκτικά, στη βάση γεωπολιτικών επιδιώξεων.

Η υποκριτική αναφορά των ΗΠΑ στην ανάγκη ίδρυσης παλαιστινιακού κράτους «την επόμενη μέρα» του πολέμου στη Γάζα δεν προϊδεάζει ούτε στο ελάχιστο για δίκαιη λύση. Αυτό φαίνεται, ιδίως τις τελευταίες μέρες, και από τη συναίνεση των ΗΠΑ στην επιδίωξη του Ισραήλ να αναλάβει την «ασφάλεια» (δηλαδή τον πλήρη και ουσιαστικό έλεγχο) της Λωρίδας της Γάζας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται και για την εκμετάλλευση πιθανών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην παλαιστινιακή ΑΟΖ. Η «μεταβατική» περίοδος μιας νέας κατοχής του θύλακα από το Ισραήλ, με πιθανούς «τοποτηρητές» αραβικές ή ευρωπαϊκές χώρες ή την Τουρκία, προϊδεάζει και για το είδος της «λύσης» που σχεδιάζουν να επιβάλουν σε βάρος του πολύπαθου παλαιστινιακού λαού.

Για το είδος της «ανεξάρτητης και βιώσιμης Παλαιστίνης» που μαγειρεύουν διάφορα ιμπεριαλιστικά επιτελεία, μας λένε πολλά και οι αναφορές Αμερικανών και Ευρωπαίων αξιωματούχων ότι π.χ. η Χαμάς «δεν θα πρέπει ποτέ ξανά» να διοικήσει τη Γάζα, απαγορεύοντας εκ προοιμίου στον παλαιστινιακό λαό να εκλέξει αυτούς που θα τον διοικήσουν, ενώ υποτίθεται ότι ομνύουν στις αξίες της δημοκρατίας, της ελευθερίας κ.λπ.

Οταν λοιπόν αναφέρονται στη λύση «δύο κρατών», είναι μέγα ζήτημα τι και ποια εδάφη επιφυλάσσουν για τη μελλοντική Παλαιστίνη, πίσω από αυτήν τη φράση – παγίδα. Κάποιοι σχετικά αισιόδοξοι αναλυτές (π.χ. ο Chris McGreal στον «Guardian», σε άρθρο που δημοσιεύτηκε στις 6/11 με τίτλο «The two state solution could do with a rebrand») υποθέτουν ότι ένα μελλοντικό παλαιστινιακό κράτος θα μπορούσε να αρχίσει – ή να περιοριστεί – μόλις στο 22% της ιστορικής Παλαιστίνης (η οποία αποτελούσε βρετανική αποικία μετά το τέλος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και μέχρι την απόφαση του ΟΗΕ στις 29 Νοέμβρη 1947 για τη διχοτόμησή της, με 33 ψήφους υπέρ, 13 κατά και 10 αποχές, κάτι που οδήγησε στην ίδρυση του Ισραήλ). Ακόμα κι αυτό, λένε, «θα ήταν μια τεράστια βελτίωση» στις δεκαετίες κατοχής και ισραηλινής κυριαρχίας, γιατί θα έδινε για πρώτη φορά «μια πραγματική παλαιστινιακή κυβέρνηση». Τι είδους «πραγματική» κυβέρνηση όμως είναι αυτή, που θα καλούνταν να διοικήσει ένα σύνολο διάσπαρτων και ασύνδετων εδαφικά περιοχών σε Λωρίδα της Γάζας και Δυτική Οχθη, που στον χάρτη θα έμοιαζαν πιο πολύ με …ελβετικό τυρί παρά με πραγματική χώρα;

Δ. ΟΡΦ.

ΣΥΝΤΟΜΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΡΕΧΟΝΤΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΠΟΛΙΤΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ

Για την επίθεση του Ισραήλ και τη σφαγή στη Λωρίδα της Γάζας κατά του Παλαιστινιακού λαού

Αρθρο του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ

Τρομοκρατία δεν είναι η αντίσταση στην κατοχή

Το ΚΚΕ, από τις πρώτες ώρες της νέας στρατιωτικής επίθεσης του ισραηλινού κράτους και της σφαγής του Παλαιστινιακού λαού στη Λωρίδα της Γάζας, βγήκε μαχητικά με θέσεις αρχών στο πλευρό του λαού της Παλαιστίνης, οργάνωσε δεκάδες κινητοποιήσεις αλληλεγγύης, οι κομμουνιστές πρωτοστάτησαν σε πολλές εργατικές – λαϊκές κινητοποιήσεις σε όλη την Ελλάδα, που στην Αθήνα κατέληγαν έξω από την πρεσβεία του Ισραήλ, διαδηλώνοντας και έξω από την πρεσβεία των ΗΠΑ.

Κατήγγειλε την κυβέρνηση της ΝΔ και τα άλλα κόμματα (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, εθνικιστές) για τη στήριξη στο Ισραήλ, στο όνομα δήθεν των «εθνικών συμφερόντων». Απαίτησε την απεμπλοκή της Ελλάδας από τα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια στην περιοχή, να γυρίσουν στη χώρα οι ελληνικές φρεγάτες από τις ΝΑΤΟικές αποστολές, να κλείσουν οι βάσεις των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ, να υλοποιηθεί η απόφαση της ελληνικής Βουλής για την αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα πριν αυτά της 4ης Ιούνη του 1967, με πρωτεύουσα την Ανατ. Ιερουσαλήμ.

Επιπλέον το ΚΚΕ φρόντισε, με τη μετάφραση του άρθρου του Δημήτρη Κουτσούμπα, ΓΓ της ΚΕ – το οποίο αφορούσε τόσο την ουσία του ζητήματος όσο και ευρύτερες πλευρές της σύγκρουσης – σε πολλές γλώσσες (Αγγλικά, Αλβανικά, Αραβικά, Βουλγαρικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Ισπανικά, Πορτογαλικά, Ρωσικά, Τουρκικά), να ενημερώσει τα ΚΚ, τους κομμουνιστές σε όλο τον κόσμο, για τις θέσεις του.

Σήμερα κρίνουμε αναγκαίο να δώσουμε ορισμένες σύντομες απαντήσεις σε ζητήματα που είτε καταφτάνουν στο Τμήμα Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ, από διάφορες γωνιές του κόσμου, είτε αποτελούν αντικείμενο πολεμικής σε βάρος του ΚΚΕ και των θέσεών του.

1. Η έννοια της «τρομοκρατίας», μια «κολυμβήθρα του Σιλωάμ» για τα εγκλήματα των ιμπεριαλιστών

Ενα ερώτημα που έρχεται από διάφορες πλευρές, άλλοτε καλόβουλα και άλλοτε από αστούς πολιτικούς και δημοσιογράφους, κακόβουλα, είναι «γιατί το ΚΚΕ στις τοποθετήσεις του για το ζήτημα δεν καταδικάζει την τρομοκρατία;».

Το ΚΚΕ γνωρίζει πολύ καλά ότι εδώ και αρκετές δεκαετίες το ζήτημα της λεγόμενης «τρομοκρατίας» αξιοποιείται από αστικές τάξεις και ιμπεριαλιστικές δυνάμεις για αντιλαϊκούς σχεδιασμούς και τη δικαιολόγηση των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων. Η «τρομοκρατία» έχει γίνει μια έννοια – «λάστιχο». Ετσι, σε όλες τις χώρες της ΕΕ και στη χώρα μας προωθούνται οι λεγόμενοι «τρομονόμοι», που στοχοποιούν τους αγώνες των εργατών, των αγροτών, της νεολαίας. Σε μια μαζική κινητοποίηση, μια κατάληψη ενός εργασιακού ή δημόσιου χώρου, ενός δρόμου, μπορεί να χαρακτηριστεί «τρομοκρατική ενέργεια» και να αξιοποιηθεί η ανάλογη νομοθετική πρόβλεψη, με διώξεις σε βάρος αγωνιζόμενων εργατών, αγροτών, μαθητών.

Από το μεγάλο συλλαλητήριο στις 5 Νοέμβρη στην Αθήνα

Ανάλογα, η έννοια της «τρομοκρατίας» χρησιμοποιείται και σε διεθνές επίπεδο για να υπηρετήσει τις στοχεύσεις των αστικών τάξεων. Ετσι, π.χ. ο λεγόμενος «Ελεύθερος Συριακός Στρατός», που ευθύνεται για μια σειρά εγκλημάτων στη Συρία, δεν είναι «τρομοκρατική οργάνωση» για τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους, ενώ τέτοια θεωρείται η Χαμάς. Αντίστοιχα παραδείγματα, ανάλογα με το τι βολεύει τις αστικές τάξεις ανά τον κόσμο, θα δει κανείς και για άλλες ένοπλες πολιτικοστρατιωτικές οργανώσεις, όπως οι Ταλιμπάν ή οι Κούρδοι της Συρίας κ.λπ.

Επιπλέον, η αστική προπαγάνδα βάζει στο «μίξερ» της προπαγάνδας της οργανώσεις όπως η «Αλ Κάιντα» και οι Ταλιμπάν, που τις έφτιαξαν, στήριξαν και εξόπλισαν για τους σκοπούς τους οι ιμπεριαλιστές, πριν χάσουν τον έλεγχο, επίσης δυνάμεις όπως η Χαμάς, που αναδείχθηκε 1η στις εκλογές του 2006 στη Λωρίδα της Γάζας, πράγμα που αποδεικνύει ότι αυτή η αστική δύναμη, για διάφορους λόγους που σχετίζονται με την ίδια τη βία της ισραηλινής κατοχής και τις αδυναμίες της δράσης άλλων πολιτικών δυνάμεων στη Λωρίδα της Γάζας, έχει στηριχθεί από λαϊκές δυνάμεις που παλεύουν για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης.

Το ΚΚΕ έχει αντίθετες ιδεολογικές, πολιτικές, φιλοσοφικές αντιλήψεις σε σχέση με αυτήν την πολιτικοστρατιωτική οργάνωση, ωστόσο δεν θα επιτρέψει ποτέ να περάσει στις λαϊκές συνειδήσεις ότι ο μαζικός βομβαρδισμός της Γάζας και οι δολοφονίες χιλιάδων μικρών παιδιών γίνονται δήθεν για την εξάλειψη της Χαμάς και να δικαιολογηθεί η πολύχρονη κατοχή, την ώρα που το ένα μετά το άλλο τα στοιχεία δείχνουν ότι στόχος του Ισραήλ είναι η ακύρωση της λύσης των δύο κρατών, η εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων και της γεωγραφικής θέσης της Λωρίδας της Γάζας, η γενοκτονία του λαού της Παλαιστίνης και ο εκτοπισμός στην έρημο όσων δεν βρουν τον θάνατο από την ισραηλινή σφαγή.

Ακόμα, δεν δίνουμε καμία βάση στα κατασκευασμένα από τις ισραηλινές αρχές πειστήρια για τις «αγριότητες της Χαμάς» και ήδη πολλά από αυτά τα fake news έχουν καταπέσει μετά τα πρώτα 24ωρα, μεταξύ άλλων και σε παρουσιάσεις αποδεικτικών στοιχείων στις οποίες προχώρησαν Ελληνες δημοσιογράφοι, σε δημόσιες εκδηλώσεις που πραγματοποίησαν.

Υπολογίζουμε και κάτι ακόμα: Η πολύχρονη ισραηλινή κατοχή, η καταπίεση, το απαρτχάιντ πράγματι μπορεί να οδηγήσουν σε μεγάλη οργή, αντίποινα και ακρότητες. Ο ίδιος ο πόλεμος, που διεξάγεται εδώ και 7 δεκαετίες σε βάρος του λαού της Παλαιστίνης, είναι μια φρικαλεότητα, μέσα στην οποία έχουν δολοφονηθεί και βασανιστεί εκατοντάδες χιλιάδες Παλαιστίνιοι, και το κρίσιμο ζήτημα είναι οι εργαζόμενοι να εστιάζουν στις αιτίες και στον χαρακτήρα του πολέμου, στις τραγικές συνέπειες της πολύχρονης ισραηλινής κατοχής, στη σφαγή κατά του Παλαιστινιακού λαού, που παλεύει και έχει δικαίωμα να παλέψει για την απελευθέρωσή του με όλα τα μέσα.

2. Για τη στάση απέναντι στο Ισραήλ

Το ΚΚΕ, εκφράζοντας την πλήρη αλληλεγγύη του και στήριξη στον λαό της Παλαιστίνης, στην αναγκαιότητα να έχει το δικό του κράτος και να είναι νοικοκύρης στον τόπο του, σημείωσε ταυτόχρονα ότι θύμα της πολιτικής του αστικού κράτους του Ισραήλ και της αντιδραστικής κυβέρνησης Νετανιάχου είναι και ο ίδιος ο ισραηλινός λαός.

Από τις διαμαρτυρίες αγωνιστών στο Ισραήλ που ζητάνε κατάπαυση πυρός

Η τοποθέτηση αυτή αντιμετωπίστηκε εχθρικά από ορισμένες δυνάμεις που εμφανίζονται δήθεν ως «αντιιμπεριαλιστικές» και οι οποίες δεν αναγνωρίζουν την ύπαρξη κράτους του Ισραήλ, ούτε αστικής τάξης και ισραηλινού λαού, χαρακτηρίζοντάς το απλώς «βάση των ΗΠΑ».

Οι δυνάμεις αυτές αρνούνται να δουν ότι η βασική αιτία όλων όσα βιώνουν οι λαοί είναι το βάρβαρο εκμεταλλευτικό σύστημα στο σημερινό του στάδιο, το μονοπωλιακό, όταν πια ανάμεσα στα μονοπώλια, στις αστικές τάξεις εντείνεται η διαπάλη, που διεξάγεται και με κάθε μέσο, για την εκμετάλλευση όχι μόνο των εργαζομένων των χωρών τους αλλά και άλλων χωρών, η διαπάλη για πρώτες ύλες, για δρόμους μεταφοράς εμπορευμάτων, για γεωπολιτικά στηρίγματα και μερίδια των αγορών.

Ετσι, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο εκείνη η καπιταλιστική δύναμη που βγήκε κερδισμένη και ενισχυμένη, οι ΗΠΑ, επέλεξε να έχει ένα ισχυρό γεωπολιτικό στήριγμα στην περιοχή, έναν «χωροφύλακα» και «τοποτηρητή» που θα μπορεί να συνδιαλέγεται και με τη βία, εάν χρειαστεί, με τις άλλες αστικές τάξεις των χωρών που διαμορφώθηκαν μετά την πτώση της αποικιοκρατίας, κάτω και από τη συμβολή της Νίκης της Σοβιετικής Ενωσης στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο κατά του φασισμού, που – ας μη μας διαφεύγει – είναι «σάρκα από τη σάρκα του καπιταλισμού».

Η ύπαρξη του ισραηλινού κράτους είναι σήμερα μια πραγματικότητα. Η σφαγή των Εβραίων από τους ναζί και ο αντισημιτισμός που προωθούσαν οι αστικές τάξεις σε πολλές καπιταλιστικές χώρες πριν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο οδήγησαν στην αποδοχή, από την ΕΣΣΔ και το παγκόσμιο εργατικό κίνημα, της συγκρότησης του κράτους του Ισραήλ δίπλα σε ένα κράτος της Παλαιστίνης.

Την απόφαση αυτή προκλητικά καταπάτησε το αστικό κράτος του Ισραήλ, η αστική τάξη του οποίου καταπατά εδώ και δεκαετίες κάθε δικαίωμα του λαού της Παλαιστίνης, αρπάζοντας το μεγάλο μέρος των παλαιστινιακών εδαφών. Στην αστική τάξη του Ισραήλ και στο κράτος της, οι ΗΠΑ και από κοντά και η ΕΕ βρήκαν εκείνον τον «σύμμαχο» που χρειάζονταν και που τους έδινε το δικαίωμα της επιδιαιτησίας με τις άλλες αστικές τάξεις της περιοχής, που κι αυτές επιδίωκαν την αναβάθμιση της θέσης τους. Και αυτό το γεωπολιτικό «γαϊτανάκι», που παίζεται με ακόμα πιο άσχημο τρόπο μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ, έχει ως θύμα του έναν ολόκληρο λαό, τον λαό της Παλαιστίνης, που όλα αυτά τα χρόνια τού υπόσχονταν μια πατρίδα αλλά το όνειρό του μένει ανεκπλήρωτο.

Το ΚΚΕ σέβεται τα δικαιώματα και την πάλη κάθε λαού, και στις τοποθετήσεις του τονίζει μεταξύ άλλων ότι το «μάρμαρο» το πληρώνει και ο λαός του Ισραήλ, που είναι κι αυτός θύμα των πολιτικών που ακολουθούν η αστική τάξη του Ισραήλ και το κράτος της.

Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας σε όλους τους αγωνιστές στο Ισραήλ, πρώτα απ’ όλα στο ΚΚ Ισραήλ, στους κομμουνιστές του Ισραήλ, Εβραίους και Αραβες, που παλεύουν αυτήν την ώρα μέσα στο «στόμα του λύκου» και υψώνουν φωνή αντίστασης στη βαρβαρότητα κατά του λαού της Παλαιστίνης. Οι 21 βουλευτές του ΚΚΕ και οι 2 ευρωβουλευτές του συνυπέγραψαν κείμενο αλληλεγγύης προς τον βουλευτή Οφερ Κασίφ, που διώκεται από τις ισραηλινές αρχές για τη στάση του ενάντια στην κατοχή.

3. Εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας και σοσιαλισμός

Εκφράζονται επίσης ερωτήματα για τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του λαού της Παλαιστίνης, εάν μπορεί σε συνθήκες ιμπεριαλισμού να υπάρχει τέτοιος αγώνας και μάλιστα όταν λέμε πως η εποχή μας είναι εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στον σοσιαλισμό. Κάποιοι ασκούν κριτική στο ΚΚΕ, λέγοντας ότι ενώ σε όλες τις άλλες περιπτώσεις μιλά για την αναγκαιότητα και επικαιρότητα του σοσιαλισμού, στη συγκεκριμένη περίπτωση εστιάζει μόνο στο δικαίωμα της συγκρότησης παλαιστινιακού κράτους.

Συνοπτικά εδώ θέλουμε να σημειώσουμε τα εξής: Σήμερα σε όλο τον κόσμο κυριαρχούν τα μονοπώλια, είμαστε στο μονοπωλιακό στάδιο του καπιταλισμού, αυτό που ο Λένιν προσδιόρισε ως ιμπεριαλισμό, αλλά αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι δεν μπορούν να ξεσπάσουν εθνικοαπελευθερωτικοί αγώνες ενάντια στην ξενική κατοχή. Από την πλευρά των Παλαιστινίων διεξάγεται ένας δίκαιος εθνικοαπελευθερωτικός πόλεμος, ένας πόλεμος ενάντια στην κατοχή, με στόχο να αποκτήσουν το δικαίωμα στη δική τους πατρίδα. Δεν μπορεί να υπάρξει δεύτερη κουβέντα και σκέψη σε αυτό. Από την πλευρά του Ισραήλ και των συμμάχων του (ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ) είναι ένας άδικος ιμπεριαλιστικός πόλεμος, που στοχεύει στη διαιώνιση της κατοχής και της εξυπηρέτησης των συμφερόντων τους στην περιοχή.

Στην εποχή του ιμπεριαλισμού το ΚΚΕ ηγήθηκε σε έναν τέτοιο αγώνα, συγκροτώντας το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΑΜ), τον Ελληνικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό (ΕΛΑΣ), τις άλλες αντιστασιακές οργανώσεις ενάντια στην ξένη (γερμανική, ιταλική και βουλγαρική) φασιστική κατοχή την περίοδο 1941 – 1944. Το ΚΚΕ ήταν ο νους, ο οργανωτής και ο αιμοδότης αυτής της μεγάλης αντιστασιακής εποποιίας και είμαστε περήφανοι για το Κόμμα μας, που πρωτοστάτησε σε αυτόν τον αγώνα, και η όποια κριτική ασκούμε αφορά την ιδεολογικοπολιτική ανετοιμότητα του Κόμματός μας να συνδέσει αυτόν τον μεγάλο αγώνα με την υπόθεση της εργατικής εξουσίας.

Ο σοσιαλισμός είναι αναγκαίος και επίκαιρος για όλο τον κόσμο, για κάθε καπιταλιστική χώρα, αλλά μέσα στις συνθήκες στις οποίες διεξάγεται ο εργατικός – λαϊκός αγώνας σε κάθε χώρα αναδεικνύονται σημαντικοί «κρίκοι» που μπορούν να δώσουν ώθηση στην ταξική πάλη. Είναι καθοριστικό ζήτημα για το Κομμουνιστικό Κόμμα, για το εργατικό κίνημα, για την προετοιμασία, συσπείρωση και κινητοποίηση εργατικών – λαϊκών δυνάμεων, να παίρνει υπόψη αυτούς τους κρίκους στην πάλη για τον σοσιαλισμό. Και στην Παλαιστίνη σήμερα ο βασικός «κρίκος» είναι η αποτίναξη της ξενικής ισραηλινής κατοχής, η συγκρότηση του παλαιστινιακού κράτους.

Συνεπώς, είναι υπόθεση της εργατικής τάξης της Παλαιστίνης και της πρωτοπορίας της, του ΚΚ, να διαμορφώσει μια τέτοια γραμμή που θα συνδέσει αυτόν τον «κρίκο» με την υπόθεση της πάλης για την κοινωνική απελευθέρωση, την εργατική εξουσία, την οικοδόμηση της νέας σοσιαλιστικής κοινωνίας.

Δική μας υπόθεση, των εργαζομένων και της νεολαίας στις άλλες χώρες, είναι να στηρίξουμε αυτήν την πάλη και να βρεθούμε τώρα στο πλευρό του στη σύγκρουση με τις δυνάμεις κατοχής.

4. Η στρεβλή αντίληψη των «δύο αξόνων»

Με δεδομένο ότι ο πόλεμος στην Παλαιστίνη αντικειμενικά διαπλέκεται με τον ανταγωνισμό ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικές δυνάμεις (ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ από τη μια και από την άλλη Ρωσία, Κίνα, Ιράν κ.λπ.) στην περιοχή και διεθνώς προκύπτουν δύο διαφορετικές, εξίσου όμως λανθασμένες αντιλήψεις από τα παραπάνω:

α) Μία που ισχυρίζεται ότι διαμορφώνεται ένας «αντιιμπεριαλιστικός άξονας» (Ιράν – Ρωσία – Κίνα), που πρέπει να τον στηρίξουμε απέναντι στους ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ και στους συμμάχους τους.

β) Μια δεύτερη, λιγότερο διαδομένη προς το παρόν αλλά το ίδιο λανθασμένη αντίληψη, που λέει ότι δεν μπορούμε να στηρίξουμε την πάλη του λαού της Παλαιστίνης για απελευθέρωση, γιατί είναι μέρος της ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης.

Οι δύο αυτές προσεγγίσεις ξεκινούν από τη σωστή διαπίστωση ότι διαμορφώνονται μπλοκ αντιπαρατιθέμενων δυνάμεων, και από τη μια έχουμε το ιμπεριαλιστικό μπλοκ των δυνάμεων του ευρωατλαντισμού, ενώ είναι εμφανής και η διαμόρφωση του ευρασιατικού μπλοκ (Ρωσίας – Κίνας – Ιράν κ.ά.), που η πρώτη άποψη στρεβλά το εμφανίζει ως δήθεν «αντιιμπεριαλιστικό άξονα».

Στην πράξη, έτσι, παραιτείται από την ταξική προσέγγιση, αντιμετωπίζοντας τον ιμπεριαλισμό ως επιθετική πολιτική των ΗΠΑ και των συμμάχων τους και αγνοώντας ότι και στην Κίνα και στη Ρωσία κουμάντο κάνουν τα μονοπώλια, ότι οι αστικές τάξεις και αυτών των χωρών επιδιώκουν την προώθηση των δικών τους σχεδιασμών.

Η υποστήριξη Ρωσίας, Κίνας, Ιράν προς τους Παλαιστίνιους δεν γίνεται επειδή είναι με το «δίκιο των λαών», αλλά επειδή θέλουν να εμποδίσουν τα αμερικανικά σχέδια στην περιοχή, να τους δυσκολέψουν, να τους πλήξουν. Αρα, κανέναν «αντιιμπεριαλιστικό άξονα» δεν συγκροτούν αυτές οι δυνάμεις, για τα δικά τους συμφέροντα, τα δικά τους μονοπώλια δουλεύουν, και γι’ αυτό ούτε συνεπείς τελικά μπορεί να είναι στην υποστήριξη του αγώνα των Παλαιστινίων. Είναι άλλο ζήτημα ότι καλά κάνουν οι Παλαιστίνιοι, όπως και κάθε εθνικοαπελευθερωτικό ή ακόμα και επαναστατικό κίνημα, να επιδιώκουν να αξιοποιήσουν αυτές τις αντιθέσεις στον αγώνα τους ενάντια στην ισραηλινή κατοχή.

Η δεύτερη προσέγγιση, ενώ σωστά προσεγγίζει την ταξική ουσία των ιμπεριαλιστικών μπλοκ που αναμετρούνται, κάνει το μεγάλο λάθος να «πετά το μωρό μαζί με τα νερά», να απορρίπτει τη δίκαιη πάλη του λαού της Παλαιστίνης, στο όνομα του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Ομως, όπως έχει αποδειχθεί και ιστορικά, σε συνθήκες διεθνούς ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης, ακόμα και πολέμου, δεν αποκλείεται η εκδήλωση και δίκαιων εθνικοαπελευθερωτικών πολέμων. Σ’ αυτά τα ζητήματα αναφέρθηκε διεξοδικά ο Λένιν στις συνθήκες του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, απαντώντας στις αντίστοιχες λανθασμένες θέσεις της Λούξεμπουργκ.

Σήμερα, που πράγματι υπάρχει το ενδεχόμενο γενίκευσης της σύγκρουσης στη Μέση Ανατολή, ακόμα και της σύνδεσης με τον πόλεμο στην Ουκρανία, ή «ανοίγματος» νέων μετώπων, ο ιμπεριαλιστικός χαρακτήρας της σύγκρουσης, των βασικών δυνάμεων που αναμετρούνται για τις δικές τους γεωπολιτικές επιδιώξεις, όχι μόνο δεν πρέπει να οδηγήσει σε παραίτηση από τη στήριξη του λαού της Παλαιστίνης, αλλά επιβάλλεται ο δίκαιος αυτός αγώνας να στηριχθεί περισσότερο.

Το ΚΚΕ, τόσο στην περίπτωση της σύγκρουσης στην Ουκρανία όσο και στην περίπτωση της Παλαιστίνης, είναι στη σωστή πλευρά της Ιστορίας, γιατί είναι με τους λαούς και παλεύει ενάντια στους ιμπεριαλιστές, στα μονοπώλια, στον καπιταλισμό, που αιματοκυλούν τους λαούς.

Πηγή Ριζοσπάστης 11 – 12 / 11 – 2023

Κοινοποιήστε

Αφήστε μια απάντηση Ακύρωση απάντησης