ΠΕΑΕΑ – ΔΣΕ
Ο ηρωικός Δεκέμβρης 1944 θα φωτίζει για πάντα τους αγώνες του λαού μας!
Ανακοίνωση για τον ηρωικό Δεκέμβρη του 1944, όταν «ο αστικός πολιτικός κόσμος ενωμένος, χρησιμοποιώντας τους ταγματασφαλίτες, τους Χίτες, όλους τους δοσίλογους εγκληματίες συνεργάτες των Γερμανών κατακτητών και άλλα ένοπλα τμήματά τους, μαζί με την ένοπλη επέμβαση των ιμπεριαλιστικών βρετανικών στρατευμάτων, έπνιξαν στο αίμα τον λαό της Αθήνας προκειμένου να στεριώσουν την αστική εξουσία που είχε χρεοκοπήσει στη συνείδηση του ελληνικού λαού», εξέδωσε η ΠΕΑΕΑ – ΔΣΕ.
Σε αυτήν σημειώνει μεταξύ άλλων: «Ο ηρωικός Δεκέμβρης 1944 θα συμβολίζει για πάντα τη θέληση του λαού μας για αντίσταση και εναντίωση στην αστική τάξη, στους ιμπεριαλιστές συμμάχους της, στην εξουσία της. Εβδομήντα εννιά χρόνια μετά η φλόγα της ταξικής μάχης του Δεκέμβρη 1944 παραμένει άσβεστη και θα φωτίζει τους αγώνες των εργαζομένων για όλα τα δικαιώματα και τις ανάγκες τους, την αντιιμπεριαλιστική – αντιπολεμική δράση, την αντεπίθεση για την εργατική – λαϊκή εξουσία, τον σοσιαλισμό – κομμουνισμό.
Θα μένει στη μνήμη του λαού μας αιώνιο σύμβολο, όπως καταγράφηκε το πύρινο σύνθημα στο πανό της διαδήλωσης του ΕΑΜ στο Σύνταγμα, πως “Οταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα”…».
Ο Δεκέμβρης επισημαίνεται στην ανακοίνωση «ήταν η κορύφωση του βρώμικου πολέμου που διεξήγαγε ενάντια στο ΚΚΕ και το ΕΑΜ – ΕΛΑΣ την περίοδο του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, σε στρατιωτικο-πολιτικό επίπεδο, η ελληνική αστική τάξη με το πολιτικό της προσωπικό και τους Αγγλους συμμάχους της με στόχο να περιοριστούν η δράση και η πολιτική απήχηση του ΚΚΕ στον ελληνικό λαό. Τα αστικά κόμματα είχαν χάσει κάθε λαϊκό έρεισμα και αυτό έβαζε τη σφραγίδα του αμέσως μετά την απελευθέρωση. Επρεπε να τσακίσουν το ΚΚΕ, το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ. Και άρχισαν με τον αφοπλισμό του ΕΛΑΣ, τον οποίο αρνήθηκε το ΚΚΕ, αρνούμενο να συμβιβαστεί με τον ταξικό αντίπαλο».
«Αξιοποίησαν», σημειώνεται, «και τις απαράδεκτες Συμφωνίες, όπως Λιβάνου, Καζέρτας κ.λπ., στις οποίες το ΕΑΜ – ΕΛΑΣ λαθεμένα συμμετείχε στο όνομα της “εθνικής ενότητας”, δηλαδή της συνεργασίας με τους αστούς. Κι αφού δεν κατάφεραν, τελικά, να “βάλουν στο χέρι” το ΕΑΜικό αντιστασιακό – απελευθερωτικό κίνημα (ΕΑΜ – ΕΛΑΣ και φυσικά το ΚΚΕ που πρωτοστάτησε), μπροστά στον κίνδυνο να χαθεί η αστική εξουσία, στις 3 Δεκέμβρη επιτέθηκαν απροειδοποίητα με τα όπλα στον άοπλο λαό στο Σύνταγμα».
Τονίζει ακόμα ότι η πείρα του Δεκέμβρη 1944 διδάσκει πως «”εθνική ενότητα” ανάμεσα στην αστική τάξη και την εργατική τάξη, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, δεν μπορεί να υπάρξει. Οσα σήμερα προβάλλονται από τα αστικά κόμματα για εθνική ομοψυχία και ενότητα είναι επιχείρηση εξαπάτησης του λαού για να ανεχτεί και υποταχθεί στις επιδιώξεις της άρχουσας τάξης.
Μόνον ο ίδιος ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό στον δρόμο της ανατροπής με καθοδηγητή το ΚΚΕ και στρατηγική για την εργατική εξουσία».
Και καταλήγοντας σημειώνει: «Οπως διδάσκει και η πείρα του Δεκέμβρη 1944, οι λαϊκές δυνάμεις δεν έχουν κανένα συμφέρον να στηρίζουν, πολύ περισσότερο να ταυτίζονται με την αστική τάξη, να δείχνουν εμπιστοσύνη σε αυτήν, στα κόμματά της, στους ιμπεριαλιστές συμμάχους της. Αντίθετα, η εργατική τάξη, οι λαϊκές δυνάμεις οφείλουν να αναπτύσσουν αντιιμπεριαλιστική – αντιπολεμική δράση, να παλεύουν με αντικαπιταλιστικό – αντιμονοπωλιακό περιεχόμενο, να εκφράζουν μαζικά και δυναμικά την αλληλεγγύη τους στους λαούς που υποφέρουν και πληρώνουν με τεράστιες καταστροφές και με τη ζωή τους.
Μαζί με το τιμημένο ΚΚΕ παλεύουμε για να απεμπλακεί η Ελλάδα από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και τις πολεμικές συγκρούσεις, που την καθιστούν θύτη άλλων λαών και θύμα πιθανών αντιποίνων (…) Παλεύουμε για αποδέσμευση της χώρας από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Καταδικάζουμε το Ισραήλ για τα εγκλήματα κατά του Παλαιστινιακού λαού, είμαστε αλληλέγγυοι στην πάλη του για τη δική του πατρίδα στα σύνορα του 1967, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ.
Αγωνιζόμαστε μαζί με το εργατικό – λαϊκό ταξικό κίνημα για να δυναμώσει η σύγκρουση με την αντιλαϊκή πολιτική, για τις πραγματικές, σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.
Παλεύουμε ενάντια στη διαστρέβλωση της Ιστορίας του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, από εγχώρια αστικά και ιμπεριαλιστικά επιτελεία της ΕΕ, των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ. Συκοφαντούν την τεράστια προσφορά και καθοριστική συμβολή της ΕΣΣΔ και του Κόκκινου Στρατού στη συντριβή του φασισμού, στη Νίκη των Λαών. Καλλιεργούν την ανιστόρητη θεωρία των “δύο άκρων”, που εξισώνει κομμουνισμό και φασισμό, “ξεπλένοντας” τον φασισμό και τα εγκλήματά του.
Διεκδικούμε τις οφειλόμενες επανορθώσεις – πολεμικές αποζημιώσεις από το γερμανικό κράτος, καταγγέλλουμε τις ελληνικές κυβερνήσεις που έχουν διαχρονικές ευθύνες, αφού αρνούνται να θέσουν ζήτημα διεκδίκησης».
ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
Τίμησε τα 76 χρόνια από τον Δεκέμβρη του 1944(4/12/2020)
Μία από τις κορυφαίες στιγμές της ταξικής αναμέτρησης(6/12/2015)
Σημαντικά γεγονότα της Κατοχής που σημάδεψαν και την περίοδο μετά την απελευθέρωση(11/10/2015)
Στα 70 χρόνια από την απελευθέρωση της Αθήνας(12/10/2014)
Πηγή : Ριζοσπάστης 1 – 12 – 2023
Μία απάντηση στο “ΠΟΛΙΤΙΚΗ”
Στις 12 Οκτώμβρη του 1944 Ο ΕΛΑΣ απελευθερώνει την Αθήνα και μια απέραντη λαοθάλασσα πλημμυρίζει τους δρόμους της Αθήνας . Το νέο ότι οι μαχητές του ΕΛΑΣ κατέβασαν το πρωί (9.45 ) από την Ακρόπολη τη γερμανική σημαία , έκανε αστραπιαία , στόμα με στόμα , το γύρο της πρωτεύουσας . 《ΛΕΥΤΕΡΙΆ! ΛΕΥΤΕΡΙΑ ! Η ΑΘΉΝΑ ΓΙΟΡΤΆΖΕΙ 》,γράφει ο Ριζοσπάστης την επόμενη μέρα . 《Χάθηκε 》σημειώνονταν στο ρεπορτάζ το 《βρωμερό κουρέλι του φασισμού από την Ακρόπολη( ….) .Η μπαρουτοκαπνισμένη Αθήνα που γνώρισε την πείνα και το βόλι του κατακτητή , το στιλέτο του προδότη (…..) ξεχύθηκε ζωντανή ανθρωποθάλασσα να διαλαλήσει την Νίκη της (….) Διαδηλώσεις που πρώτη φορά βλέπει η Αθήνα ξεχύνονται από παντού . Από το Σύνταγμα ως την Ομόνοια (….) Και πάνω απ ‘ όλα μία φωνή που αγκαλιάζει όλη την Αθήνα (…) . ΕΑΜ! ΕΑΜ! 》. Το 1946 η τότε κυβέρνηση απαγορεύει τον εορτασμό της επετείου της απελευθέρωσης της Αθήνας .
Η μέρα της
απελευθέρωσης της Αθήνας από τον γερμανικό ζυγό αποτελεί οπωσδήποτε ένα σημαντικό γεγονός , παρά το γεγονός ότι την περίοδο εκείνη το ΕΑΜικό κίνημα δρούσε σε συνθήκες επαναστατικής κατάστασης . Μάλιστα αυτό το διάστημα μόνος του ο ΕΛΑΣ Αθήνας – Πειραιά ” μπορούσε αν έπαιρνε εντολή να καταλάβει σε μία ώρα το κέντρο και όλη την Αθήνα ” ( Σπύρος Α . Κωτσάκης (Νέστωρας ) .Τέτοια εντολή όπως είναι γνωστό , δεν υπήρξε . ( Ριζοσπάστης 6 -10 -2018 ) . Φυσικά όλα αυτά με την προυπόθεση ότι το ΚΚ θα έθετε στην ημερήσια διάταξη το ζήτημα της επίλυσης της αντίθεσης “ποιός – ποιόν” παίρνοντας όλα τα απαραίτητα μέτρα βάσει σχεδίου . Γιατί δεν συναίβει αυτό πολλά μπορεί να ειπωθούν . Το μόνο που δεν μπορεί να ειπωθεί και να αμφισβητηθεί είναι το γεγονός ότι το ΕΑΜικό κίνημα υπό την καθοδήγηση του Κόμματος της εργατικής τάξης του ΚΚΕ έδωσε ένα τίμιο αγώνα όχι μόνο ενάντια στον κατακτητή αλλά και στον εσωτερικό αντίπαλο τα “τάγματα ασφαλείας” , συμβάλλοντας στο τσάκισμα του φασισμού διεθνώς .
Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι δεν αρκεί η απελευθέρωση μόνο από τον κατακτητή , αλλά θα πρέπει να συνοδεύεται και από την απελευθέρωση από τη μισθωτή σκλαβιά , από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος .
Μόνο τότε περνάς από τη σκλαβιά στο βασίλειο της ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
Τιμή και δόξα σε όλους αυτούς που έπεσαν για τα ιδανικά τους ,για την απελευθέρωση της πατρίδας από τον κατακτητή και για μία άλλη κοινωνία χωρίς εκμετάλευση ανρώπου από άνθρωπο , το Σοσιαλισμό – Κομμουνισμό!
Γεώργιος Παναγούλης