25 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΝΑΤΟΪΚΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΣΤΗ ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ
Ο βρώμικος πόλεμος των 78 ημερών που άλλαξε τον χάρτη των Βαλκανίων
Ο διαμελισμός της τότε ενιαίας Γιουγκοσλαβίας και το ντόμινο της αλλαγής συνόρων πυροδοτούν και σήμερα ανταγωνισμούς και αντιθέσεις, κρατώντας αναμμένο το φιτίλι μιας νέας σύγκρουσης
Στις 24 Μάρτη συμπληρώνονται 25 χρόνια από τον βρώμικο πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία. Από την επίθεση και τους επί 78 μέρες εγκληματικούς βομβαρδισμούς, των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, των φιλελεύθερων, σοσιαλδημοκρατικών – κεντροαριστερών κυβερνήσεων, στο κορμί της Γιουγκοσλαβίας.
Μια ιμπεριαλιστική επίθεση που έγινε με πρόσχημα τα δικαιώματα των Κοσοβάρων Αλβανών και πραγματική αιτία το ξαναμοίρασμα σφαιρών επιρροής, αγορών, πηγών και δικτύων Ενέργειας, στον ανταγωνισμό με άλλες δυνάμεις, όπως η Ρωσία. Για να το πετύχουν δεν δίστασαν να αλλάξουν σύνορα, να αποδυναμώσουν κυρίαρχα κράτη και να δημιουργήσουν κράτη – δορυφόρους, όπως είναι το Κόσοβο, η Βοσνία κ.ά.
Πρόκειται για ιδιαίτερα σημαντική επέτειο, μια μαύρη επέτειο, που σήμερα είναι πιο επίκαιρη από ποτέ. Τα συμπεράσματα που προκύπτουν, τόσο για την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, όσο και για τη στάση των πολιτικών δυνάμεων, τότε και τώρα, πρέπει να αποτελέσουν κριτήριο για τον ελληνικό λαό και τη νεολαία, για κάθε άνθρωπο καλής θέλησης, που ανησυχεί για τις σημερινές επικίνδυνες εξελίξεις, με το φούντωμα του πολέμου με τους ίδιους πρωταγωνιστές και με ενεργή εμπλοκή της χώρας μας, όπως το 1999 στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας.
Χωρίς τη συμβολή της Ελλάδας δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί το αιματοκύλισμα του γιουγκοσλαβικού λαού. Με ευθύνη της τότε κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και με τη συνενοχή όλων των άλλων αστικών κομμάτων, το λιμάνι της Θεσσαλονίκης μετατράπηκε σε ΝΑΤΟική βάση και ολόκληρη η περιοχή της Κεντρικής Μακεδονίας σε πολεμικό ορμητήριο. Δρόμοι και λιμάνια χρησιμοποιήθηκαν για την προώθηση στρατιωτικού υλικού στη Βαλκανική. Για να περνάνε οι ορδές των τανκς, των οχημάτων και των κοντέινερς, που μετέφεραν στρατεύματα και πολεμικό εξοπλισμό.
Επίσης, το Α/Τ «Θεμιστοκλής» στάλθηκε στην Αδριατική για να συνδράμει τους βομβαρδισμούς από θαλάσσης, με το πλήρωμά του να καταγράφει μια σπουδαία σελίδα ανυπακοής και αντιπαράθεσης με τα ΝΑΤΟικά κελεύσματα, που αποτελεί και σήμερα πηγή έμπνευσης για χιλιάδες στρατευμένους.
Αποκορύφωμα μιας χρόνιας προσπάθειας υπονόμευσης
Η επέμβαση δεν ήρθε σαν κεραυνός εν αιθρία. Ηταν το επόμενο μεγάλο κεφάλαιο μίας σειράς σχεδιασμών, που επιδίωκαν την εδραίωση του ευρωατλαντισμού στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες μετά την ανατροπή και διάλυση της πρώην ΕΣΣΔ.
Δεν είναι τυχαίο πως αμέσως μετά τις αντεπαναστατικές ανατροπές, δυτικοευρωπαϊκές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, με πρώτες το Βατικανό και τη Γερμανία, έσπευσαν το 1991 να διαλύσουν την πρώην Γιουγκοσλαβία, αναγνωρίζοντας την κήρυξη ανεξαρτησίας της Κροατίας, της Σλοβενίας και της ΠΓΔΜ (σημερινής Βόρειας Μακεδονίας).
Η ανάφλεξη της περιοχής, που δεν έπαψε ποτέ να βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος ισχυρών ευρωπαϊκών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, όπως η Γερμανία, «δουλευόταν» ήδη από τη δεκαετία του ’80, μέσω της εξέγερσης Αλβανόφωνων και της δημιουργίας ξεχωριστών δομών διοίκησης και Εκπαίδευσης, που αξιοποιήθηκαν από τους ιμπεριαλιστές περίπου μία 15ετία αργότερα.
Στις αρχές του 1999, η υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μαντλίν Ολμπράιτ, εκβιάζοντας ανοιχτά τους Σέρβους και αποκαλύπτοντας τις πραγματικές προθέσεις των ΑμερικανοΝΑΤΟικών, απαίτησε από τον τότε Πρόεδρο της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας, Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, την ανάπτυξη των ΝΑΤΟικών στρατευμάτων στο Κοσσυφοπέδιο και στην υπόλοιπη επικράτεια, για να εδραιωθούν τάχα η «ειρήνη» και η «σταθερότητα».
Υπαρκτές εθνικές και θρησκευτικές διαφορές μεταξύ πληθυσμών της περιοχής τροφοδοτήθηκαν και ενισχύθηκαν σκόπιμα από την παρέμβαση των ΕυρωΝΑΤΟικών, για να αποτελέσουν άλλοθι της ανοιχτής επέμβασης.
Στο όνομα λοιπόν της ευρωατλαντικής «σταθερότητας», οι ιμπεριαλιστές σε ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ εξαπέλυσαν το βράδυ της 24ης Μάρτη 1999 έναν πόλεμο που ονομάστηκε βρώμικος από τις μεθόδους, τα όπλα, τους στόχους. Ηταν η έναρξη μιας πραγματικής ιμπεριαλιστικής θηριωδίας, που κράτησε 78 μερόνυχτα.
Το ρολόι έδειχνε 19.45, όταν τα αμερικανοΝΑΤΟικά αεροπλάνα και οι πύραυλοι άρχισαν να «ξερνούν φωτιά» στη Γιουγκοσλαβία, προσθέτοντας μια ακόμη σελίδα στην αιματοβαμμένη ιστορία της πολεμικής μηχανής του ΝΑΤΟ…
Η Γιουγκοσλαβία δεν επελέγη τυχαία ως πεδίο θερμής εφαρμογής του νέου ΝΑΤΟικού δόγματος. Γεωγραφικά, βρισκόταν στο κέντρο των Βαλκανίων, στην καρδιά μιας περιοχής – σταυροδρόμι δύο Παγκόσμιων Πολέμων. Ο κατακερματισμός της ήταν αναγκαίος για να προχωρήσει ο ευρωατλαντικός σχεδιασμός στα Βαλκάνια, ειδικά απ’ όταν η καπιταλιστική πλέον Ρωσία δεν έδειχνε διατεθειμένη να παραιτηθεί από οικονομικά και πολιτικά ερείσματα που είχε στη Βαλκανική.
Η – μέχρι τότε – μεγαλύτερη πολεμική επιχείρηση στην Ευρώπη μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο
Η ΝΑΤΟική επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία καταγράφηκε στην Ιστορία ως η μεγαλύτερη επιχείρηση στην Ευρώπη μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στη διάρκεια των 11 βδομάδων που διήρκεσαν οι βομβαρδισμοί, πραγματοποιήθηκαν 2.300 αεροπορικές επιδρομές με τη χρήση 1.150 ΝΑΤΟικών υπερσύγχρονων μαχητικών αεροσκαφών.
Εκτοξεύτηκαν από τον αέρα συνολικά 420.000 βλήματα, πύραυλοι και βόμβες, ενώ χρησιμοποίησαν 37.000 βόμβες διασποράς «απαγορευμένες» από διεθνείς συνθήκες, που προκάλεσαν τις περισσότερες απώλειες στον άμαχο πληθυσμό, χιλιάδες βόμβες ραδιενεργού απεμπλουτισμένου ουρανίου. Η συνολική μάζα των πυραύλων που έπεσαν ήταν περίπου 22.000 τόνοι.
59 βάσεις του ΝΑΤΟ στο έδαφος 12 χωρών – μελών του, ανάμεσά τους και της Ελλάδας, τέθηκαν στη διάθεση της πολεμικής μηχανής, στηρίζοντας τις επιθέσεις κατά της Σερβίας και του Μαυροβουνίου.
Σε 100 δισ. δολάρια εκτιμάται το κόστος της υλικής ζημιάς που προκλήθηκε. Βομβαρδίστηκαν 25.000 κτίρια, 14 αεροδρόμια, 2 διυλιστήρια, το 1/3 των εργοστασίων ηλεκτροπαραγωγής, σχεδόν όλα τα εργοστάσια της χώρας, 305 σχολές, σχολεία, νοσοκομεία και μαιευτήρια, μοναστήρια, γέφυρες και δρόμοι, κομβόι προσφύγων, έως και νεκροταφεία!
1.002 μέλη του Γιουγκοσλαβικού Στρατού σκοτώθηκαν και περίπου 12.500 άνθρωποι τραυματίστηκαν, μεταξύ των οποίων 2.700 παιδιά. Σκοτώθηκαν περίπου 3.000 άμαχοι (το 30% παιδιά). Εκατοντάδες χιλιάδες έγιναν πρόσφυγες και 2.500.000 καταδικάστηκαν σε πλήρη οικονομική εξαθλίωση.
Ανήκεστες βλάβες προκλήθηκαν στο περιβάλλον, από τη ρίψη των βομβών απεμπλουτισμένου ουρανίου, με στόχο την πειραματική δοκιμή νέων όπλων… Ακόμα δεν έχει διαπιστωθεί το εύρος και το βάθος των συνεπειών στο περιβάλλον και την υγεία των κατοίκων της Βαλκανικής Χερσονήσου, από τους βομβαρδισμούς με τις βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου. Συνέπειες που ο λαός μας και οι άλλοι λαοί της περιοχής θα πληρώσουμε στα επόμενα χρόνια.
Ο πόλεμος έληξε μετά από διαπραγματεύσεις μεταξύ Αμερικανών και Σέρβων στρατιωτικών αξιωματούχων και την έκδοση της Απόφασης 1244 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, μέσω της οποίας ουσιαστικά επιχειρείται «νομιμοποίηση» της ΝΑΤΟικής επέμβασης στο Κοσσυφοπέδιο, που μετατράπηκε έκτοτε σε προτεκτοράτο και στο έδαφός του δημιουργήθηκε τελικά η στρατιωτική βάση Μπόντστιλ, η μεγαλύτερη των ΗΠΑ στο εξωτερικό.
Ανεξίτηλο σύμβολο της αντιιμπεριαλιστικής πάλης ο αγώνας του λαού ενάντια στη ΝΑΤΟική επέμβαση
Από την πρώτη ώρα σήμανε συναγερμός! Στο επίκεντρο της λαϊκής κινητοποίησης βρέθηκε η Θεσσαλονίκη, με πρωτοπόρους τους κομμουνιστές
| ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ |
Η έναρξη του πολέμου και η ελληνική εμπλοκή σήμαναν αμέσως συναγερμό στους κομμουνιστές και στον λαό της Θεσσαλονίκης, αλλά και όλης της χώρας. Τους επόμενους μήνες θα γραφόταν πραγματική Ιστορία στην αντιπαράθεση με το ΝΑΤΟ και την κυβέρνηση, που μετέτρεψαν κυρίως τη Β. Ελλάδα σε πολεμικό ορμητήριο ενάντια στον γιουγκοσλαβικό λαό.
Το ΚΚΕ μπήκε μπροστά για να εκφραστεί μαζικά και οργανωμένα η αντίσταση στον εγκληματικό ΝΑΤΟικό σχεδιασμό. Με χίλιους τρόπους, αψηφώντας κινδύνους, με τόλμη και αποφασιστικότητα, χιλιάδες μέλη και φίλοι του ΚΚΕ, μαζί με άλλους αγωνιστές, έκαναν πράξη τη διεθνιστική αλληλεγγύη.
Δυσκόλεψαν το πέρασμα των στρατευμάτων στη γείτονα χώρα, αφού σύμφωνα με τα στοιχεία των ΝΑΤΟικών, από τις κινητοποιήσεις του λαού και της νεολαίας το δολοφονικό τους έργο καθυστέρησε περίπου έναν μήνα.
Η αλληλεγγύη και τα αντιπολεμικά – αντιιμπεριαλιστικά αισθήματα του λαού εκφράστηκαν με τις μαζικές συγκεντρώσεις στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη και σε όλη τη χώρα, από την πρώτη μέρα του πολέμου, με εμβληματική τη συγκέντρωση ενάντια στην επίσκεψη Κλίντον τον Νοέμβριο του 1999, που η κυβέρνηση έπνιξε στα χημικά, με άγρια καταστολή σε βάρος των χιλιάδων διαδηλωτών.
Εκφράστηκε με τα μπλόκα στα στρατιωτικά κομβόι οχημάτων, με το σταμάτημα των τρένων, που καθυστέρησε την ανάπτυξή τους στα πεδία του πολέμου, με αποκλεισμούς των βάσεων σε Ακτιο, Αραξο, Σούδα, των στρατηγείων του ΝΑΤΟ. Εκφράστηκε με την αποστολή αντιπροσωπειών του Κόμματος, του ΠΑΜΕ, της ΕΕΔΥΕ επιτόπου, στα εμπόλεμα εδάφη, πάνω στις γέφυρες στο Νις και το Βελιγράδι.
| ΑΘΗΝΑ |
Ο λαός έδωσε μάχες για να σταματήσει ΝΑΤΟικές φάλαγγες του θανάτου, ξετυλίγοντας μια πολύμορφη δράση, που ξεκινούσε από τους χώρους δουλειάς, τις σχολές, τα σχολεία και έφτανε μέχρι τις γειτονιές και τα χωριά, για να σημάνει ξεσηκωμός, να σταματήσει η ελληνική εμπλοκή, να επιστρέψουν πίσω όλα τα στρατεύματα της χώρας μας.
Το λιμάνι της Θεσσαλονίκης και όλες οι έξοδοι έβρισκαν μέρα – νύχτα το αποφασισμένο αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, με μπροστάρη τα ταξικά συνδικάτα, να εμποδίζουν τους φονιάδες να προωθηθούν στη Γιουγκοσλαβία.
Αντιδράσεις υπήρξαν και μέσα στο στράτευμα, με κορυφαία πράξη την άρνηση του πληρώματος του Α/Τ «Θεμιστοκλής» να υπηρετήσει κάτω από τη σημαία του ΝΑΤΟ. Η κυβέρνηση διέταξε το αντιτορπιλικό «Θεμιστοκλής» να βρεθεί στην Αδριατική, προσφέροντας κάλυψη στα αμερικανικά πλοία που έσπερναν τον όλεθρο στη Γιουγκοσλαβία.
Στις 14 Απρίλη δημοσιεύεται η πρώτη επώνυμη επιστολή στρατευμένου που αρνείται να υπηρετήσει το ΝΑΤΟ. Είναι ο ναύτης Τ/ΠΒ Νίκος Γαρδίκης. Το παράδειγμά του ακολουθούν εκατοντάδες φαντάροι σε όλη την Ελλάδα, που επώνυμα και ανώνυμα εκφράζουν την αλληλεγγύη τους και την άρνησή τους να συμμετέχουν στη σφαγή.
Στις απειλές της κυβέρνησης για λιποταξία και φυλακή, οι αντιδράσεις κλιμακώνονται σε όλη τη χώρα και διεθνώς. Οταν στις 18 Απρίλη το Α/Τ «Θεμιστοκλής» αποπλέει για την Αδριατική, δύο αξιωματικοί, ο Μαρίνος Ριτσούδης και ο Στέλιος Κοτσογιάννης, αρνούνται να επιβιβαστούν και παραπέμπονται στο στρατοδικείο.
Το βράδυ του απόπλου οι ναύτες κατεβάζουν από το καράβι το ΝΑΤΟικό κουρελόπανο, αρνούνται την επιθεώρηση από Αμερικανό ναύαρχο, απέχοντας. Οι δεκάδες ποινές φυλάκισης δεν εφαρμόζονται, κάτω από τη δύναμη της κατακραυγής που εκφράστηκε από το εργατικό – λαϊκό κίνημα.
Κάθε μέρα στον δρόμο η Θεσσαλονίκη
| ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ |
Στη Θεσσαλονίκη, που αποτέλεσε το βασικό προγεφύρωμα της δολοφονικής μηχανής προς την τότε ΠΓΔΜ και από εκεί στη συνοριογραμμή με τη Γιουγκοσλαβία, από τον Φλεβάρη μέχρι και τον Ιούλη του 1999, με πρωτοπόρους τους κομμουνιστές, αναπτύχθηκε μια πολύμορφη δράση, σχεδόν καθημερινά εκείνη την περίοδο, ενάντια στο πέρασμα των ΝΑΤΟικών δυνάμεων που κυκλοφορούσαν με την ένδειξη KFOR, δηλαδή δύναμη Κοσόβου.
Η αρχή έγινε στις 25 Φλεβάρη, όταν μαζικά ο λαός της Θεσσαλονίκης ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα της ΚΟ Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ και συμμετείχε σε μια μεγάλη διαδήλωση που κατέληξε στο λιμάνι της πόλης. Εκεί βρέθηκε αντιμέτωπος με τα ΜΑΤ και τους ΝΑΤΟικούς στρατιώτες. Κατάφερε και έφτασε στην προβλήτα 8, όπου εκείνη την ώρα αποβιβάζονταν άρματα μάχης από αγγλικό αρματαγωγό. Το πλοίο σήκωσε τον καταπέλτη και απομακρύνθηκε από την αποβάθρα, ενώ πιο μέσα βρισκόταν το γαλλικό πλοίο που ξεφόρτωσε τις προηγούμενες μέρες τα σύνεργα του θανάτου.
Τις επόμενες μέρες συνεχίστηκε η άφιξη των ΝΑΤΟικών δυνάμεων, μέσω του λιμανιού αλλά και του αεροδρομίου και η προώθησή τους μέσω του σιδηροδρομικού δικτύου και οδικώς προς τα Σκόπια, όπου συγκεντρώνονταν μέχρι να δοθεί το «πράσινο φως» για τη μαζική επέμβαση. Δύο ολόκληρα Σώματα Στρατού, το Β’ και το Γ’, είχαν τεθεί στη διάθεση των ΝΑΤΟικών, παρέχοντας ό,τι είδους διευκολύνσεις ζητούνταν.
| ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ |
Η οργή του λαού μεγάλωνε μέρα με τη μέρα και παράλληλα άρχισαν να πυκνώνουν οι αντιιμπεριαλιστικές δράσεις. Ολοένα και περισσότεροι φορείς, αλλά και απλοί πολίτες κατήγγειλαν καθημερινά την εμπλοκή της χώρας στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς και απαιτούσαν να πάψει η ΝΑΤΟική παρουσία στα λιμάνια, στα αεροδρόμια και ολόκληρη τη Βόρεια Ελλάδα.
Αιφνιδιαστικές κινητοποιήσεις στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης την ώρα που τα πλοία ξεφόρτωναν πολεμικό υλικό, μπλόκο στα τρένα, διαδηλώσεις διαμαρτυρίας στο κέντρο της πόλης, ήταν μόνο η αρχή.
Λίγη ώρα μετά την έναρξη του βρώμικου πολέμου στις 24 Μάρτη, ο λαός της Θεσσαλονίκης βρίσκεται στο πόδι, διαδηλώνει ενάντια στο έγκλημα, απαιτεί απεμπλοκή της Ελλάδας. Και στις 25 Μάρτη στις 11 το πρωί, εκατοντάδες διαδηλωτές με κόκκινες, ελληνικές και σερβικές σημαίες πετάχτηκαν από το «πουθενά» και με μια αστραπιαία κίνηση βρέθηκαν εντός του στρατοπέδου των Αγγλων στρατιωτών. Ισα που πρόλαβαν οι Αγγλοι να φωνάξουν «no American». Δεκάδες σπρέι με κόκκινη μπογιά άρχισαν να αδειάζουν πάνω στα τεθωρακισμένα, στα τζιπ και τους τοίχους του στρατοπέδου.
Ορμητικά οι διαδηλωτές συνεχίζουν και φτάνουν στο γερμανικό στρατόπεδο, πλησιάζουν τα τεθωρακισμένα. Μια ομάδα νέων κοριτσιών μαζί με αγωνιστές της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης σπάνε τον κλοιό και σκαρφαλώνουν στα τεθωρακισμένα. «German killers go home». Δεκάδες ελληνικές και σερβικές σημαίες κρέμονται στις μάσκες των φορτηγών.
| ΑΘΗΝΑ |
Την ίδια ώρα, μια άλλη κινητοποίηση βρίσκεται σε εξέλιξη στην παρέλαση για την επέτειο της 25ης Μαρτίου μπροστά στο αμερικανικό προξενείο.
Ανεξάντλητες δυνάμεις απέναντι σε απειλές και καταστολή
Ο λαός συνέχισε ακούραστα, μερόνυχτα, να δίνει τη μάχη. Εστηνε αλλεπάλληλα μπλόκα στις ΝΑΤΟικές φάλαγγες στην περιοχή γύρω από το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, αλλά και στις Εθνικές Οδούς στον δρόμο προς τα σύνορα στους Ευζώνους, όπως το μπλόκο στη ΝΑΤΟική φάλαγγα έξω από το Πολύκαστρο του Κιλκίς, όπου οι ΝΑΤΟικοί δολοφόνοι τόλμησαν να στρέψουν τα όπλα τους ενάντια στους διαδηλωτές.
Εστηνε «νίλες» στους ΝΑΤΟικούς, αλλάζοντας κρυφά τα σύμβολα που έδειχναν τον δρόμο για τα σύνορα, όπως έγινε στην περίπτωση που τους κατεύθυναν σαστισμένους στη Λαχαναγορά!
Εστηνε μπλόκο στα τρένα που μετέφεραν πολεμικό υλικό, όπως το μπλόκο στο τρένο που μετέφερε γερμανικά τανκς και άλλο στρατιωτικό υλικό από τη Θεσσαλονίκη προς τα σύνορα και το ανάγκασαν να γυρίσει στο λιμάνι.
Δήλωνε με κάθε τρόπο ότι οι ΝΑΤΟικοί είναι ανεπιθύμητοι, γράφοντας σε τοίχους, σε γέφυρες, πάνω στα ίδια τα ΝΑΤΟικά οχήματα «Killers go home». Ενα σύνθημα που ταυτίστηκε με την αντίσταση του λαού και αντηχούσε σε κάθε δράση του, όπως και το «Κανένας φαντάρος στη Γιουγκοσλαβία, εμείς δεν πολεμάμε για ΗΠΑ – Γερμανία».
Αντιμετώπισε πολλές φορές την άγρια καταστολή που επιστράτευσε η κυβέρνηση για να καταστείλει τις αγωνιστικές δράσεις, με τη χρήση δακρυγόνων και τις επιθέσεις των ανδρών των ΜΑΤ να μπαίνουν στην ημερήσια διάταξη.
Ομως ο λαός δεν υπέστειλε τη σημαία του αγώνα. Συνέχισε την πολύμορφη δράση του και μετά τη λήξη των ανελέητων βομβαρδισμών. Με μαζικές συγκεντρώσεις, συναυλίες, που έγιναν στη Θεσσαλονίκη, εκείνη την περίοδο, όπως και με άλλες κινητοποιήσεις το επόμενο διάστημα.
Στις μέρες που θα ακολουθήσουν, το Λιτόχωρο θα γίνει κέντρο επιχειρήσεων των ΝΑΤΟικών και σημείο αντίστασης του αντιπολεμικού κινήματος. Ο Ιούλιος θα είναι ένας μήνας που το αντιιμπεριαλιστικό κίνημα θα δώσει καινούριες μάχες. Νέους αποκλεισμούς λιμανιών και βάσεων. Νέες κινητοποιήσεις και συγκεντρώσεις.
Τον Μάρτη του 2000, έναν χρόνο από την έναρξη του πολέμου, ο αγώνας συνεχίζεται. Με μεγάλη κινητοποίηση για να εμποδιστεί η απόβαση των αμερικανικών δυνάμεων στη Γρίτσα του Λιτοχώρου. Με το Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο της ΚΝΕ στο Λιτόχωρο, που κλιμακώθηκε με αποκλεισμό των συνόρων στο τελωνείο των Ευζώνων και ολοκληρώθηκε με τη μαζική και μαχητική διαδήλωση στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, που η κυβέρνηση έπνιξε στα χημικά.
Με μεγάλες διαδηλώσεις στις 24 Μάρτη σε όλη τη χώρα, ενώ στη Θεσσαλονίκη συνεχίζονταν τα μπλόκα στις ΝΑΤΟικές φάλαγγες και το επόμενο διάστημα.
Κορυφαίοι σταθμοί αυτής της δράσης παρουσιάστηκαν σε μια πλούσια φωτογραφική έκθεση στην εκδήλωση της ΚΟ Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ που πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα τελετών του ΑΠΘ με αφορμή τη συμπλήρωση 20 χρόνων από τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία. Εκεί ξεχώρισε η μεγάλη προθήκη που στήθηκε με τα «λάφυρα» της αντιιμπεριαλιστικής δράσης του λαού και της νεολαίας, ειδικές σημάνσεις του ΝΑΤΟικού στρατού, πινακίδες κυκλοφορίας οχημάτων κ.λπ.
Παρακαταθήκη στην αντιιμπεριαλιστική πάλη
Σήμερα, 25 χρόνια μετά, ο πόλεμος στην Ουκρανία διασταυρώνεται με τη σύγκρουση στην Ερυθρά Θάλασσα, με τη σφαγή στην Παλαιστίνη, με τις εστίες έντασης στον Περσικό Κόλπο και τα Βαλκάνια, στην Ανατολική Μεσόγειο, και την αντιπαράθεση στην Ασία και τον Ειρηνικό.
Σ’ αυτές τις συνθήκες, η χώρα μας, με ευθύνη της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων του ευρωατλαντικού τόξου, έχει μετατραπεί σε αμερικανοΝΑΤΟικό ορμητήριο, κινείται μέσα στα διασταυρούμενα πυρά των πολεμικών επιχειρήσεων και βυθίζεται πιο βαθιά στον βάλτο των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας και την προώθηση των στρατηγικών της στοχεύσεων.
Η πολιτική της εμπλοκής στρέφεται κατά άλλων λαών και βάζει τον λαό μας σε μεγάλες περιπέτειες, τον μετατρέπει σε στόχο αντιποίνων.
Ο λαός μας όμως συνεχίζει την πάλη του. Διδάσκεται από την ιστορία αγώνων. Αυτό αναδείχθηκε και με την αποστολή σωματείων της Θεσσαλονίκης στο Βελιγράδι την προηγούμενη βδομάδα, όπου πήραν μέρος περισσότεροι από 400 εργαζόμενοι όλων των ηλικιών, φωτίζοντας την ανάγκη στο σήμερα, ο λαός, οι εργαζόμενοι να εντείνουν την πάλη τους, για να εμποδίσουν τη συμμετοχή και την εμπλοκή της χώρας μας στο μακέλεμα των λαών στην Ουκρανία, στην Παλαιστίνη, στην Ερυθρά. Την ανάγκη να δυναμώσει ο αγώνας για να κλείσουν οι βάσεις του θανάτου που ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ έσπειραν σε όλη την Ελλάδα.
- Στο φύλλο του επόμενου Σαββατοκύριακου, ο «Ριζοσπάστης» θα δώσει συνέχεια στο αφιέρωμα για τα 25 χρόνια από τη ΝΑΤΟική επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία με τις αντιπολεμικές – αντιιμπεριαλιστικές εκδηλώσεις που έγιναν στην υπόλοιπη χώρα.