Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΟΡΑΛΗΣ, ένας απο τους κατοπινούς ”Μεγάλους” της γενιάς ”του ’30, που άφησε πολύ βαθύ το ”στίγμα” του στην ελληνική ζωγραφική.
Για αυτή τη γενιά του ’30 ο ίδιος σε μια συνέντευξή του είχε πει: ”Ήμασταν ένα. Μια οικογένεια. Υπήρχε ντομπροσύνη. Τότε δεν είχε τόση σημασία για έναν καλλιτέχνη να τον αναγνωρίσουν και να του πουν καλά λόγια. Σημασία είχε να πετύχει αυτό που είχε στο μυαλό του. Καλλιτέχνες, μια παρέα.”
Πηγή : Ελένη Μαρκάκη
ΤΕΧΝΕΣ
Käthe Kollwitz -”έφυγε” σαν σήμερα το 1945
”Δεν θέλω να πεθάνω μέχρι να έχω κάνει πιστά ό,τι μπορώ με το ταλέντο μου και μέχρι να έχω καλλιεργήσει τον σπόρο που τοποθετήθηκε μέσα μου, ώσπου να έχει μεγαλώσει και το τελευταίο του κλωναράκι.”…
… και το πραγματοποίησε!
Η Ελενη Μαρκακη πρόσθεσε 59 νέες φωτογραφίες στο άλμπουμ: Käthe Kollwitz.8 Ιουλίου 2020 · Η Käthe Kollwitz (8/7/1867- 22/4/1945) με τα σχέδια και τα χαρακτικά της καυτηρίασε τα ανθρώπινα βάσανα, την τραγωδία του πολέμου, την δυστυχία και ύμνησε τους …
Πηγή : Ελένη Μαρκάκη
ΤΕΧΝΕΣ
“Τρέλα μπορεί να είναι το να εγκαταλείπουμε τα όνειρά μας … Και η μεγαλύτερη τρέλα απ’ όλες, να βλέπεις τη ζωή όπως είναι και όχι όπως θα έπρεπε να είναι …
-Να πολεμάτε τους κακούς. Να υπερασπίζεστε τους αδύνατους… πάντα… πάντα!
… και μ’ αυτά τα λόγια ξεψύχησε ο περιπλανώμενος ιππότης, ο αθάνατος Δον Κιχώτης από τη Μάντσα…
Mνήμη σήμερα -1616- του Ισπανού συγγραφέα Μιγκέλ ντε Θερβάντες, δημιουργού του ”Δον Κιχώτη”, ”ενός από τα πιο αθάνατα έργα της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας”, -όπως έλεγε και ο Κώστας Βάρναλης.
* Το σκίτσο είναι του Πικάσο
Πηγή : Ελένη Μαρκάκη
ΤΕΧΝΕΣ
Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου σήμερα
Το 1913 ο Τζακ Λόντον ανακηρύχθηκε ο πιο πολυδιαβαζόμενος συγγραφέας της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Μόνο η ”Σιδερένια φτέρνα” του πούλησε με το που εκδόθηκε επτά εκατομμύρια αντίτυπα στην Αγγλία…
…Και φθάσαμε 100+ χρόνια μετά η ”αυτοβιογραφία” της … Μισέλ Ομπάμα, να θεωρείται το …”βιβλίο της χρονιάς”, για το 2018…
Ήταν λέει ”το ταχύτερα πωλούμενο βιβλίο της χρονιάς” με εννέα αντίτυπα να πωλούνται ανά δευτερόλεπτο!
Πηγή : Ελένη Μαρκάκη
2 απαντησεις στο “ΤΕΧΝΕΣ”
Ο ζωγράφος και σκηνογράφος Γιάννης Μόραλης υπήρξε ένας από τους κορυφαίους έλληνες εικαστικούς καλλιτέχνες, με πλήθος διακρίσεων στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ενταγμένος στη λεγόμενη «γενιά του ‘30». Ο τελευταίος ευπατρίδης της ελληνικής ζωγραφικής, όπως τον είχε αποκαλέσει ο Μάνος Χατζιδάκις, πέτυχε τη σύζευξη του κλασικού με το μοντέρνο, επηρέασε καθοριστικά το τοπίο της μεταπολεμικής τέχνης στην Ελλάδα, τόσο με το έργο του, όσο και με τη διδασκαλία του.
Ο Γιάννης Μόραλης γεννήθηκε στην Άρτα στις 23 Απριλίου 1916. Το 1922 μετακόμισε με την οικογένειά του στην Πρέβεζα και από το 1927 εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα.
Σε ηλικία 15 ετών έγινε δεκτός στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, όπου σπούδασε ζωγραφική και χαρακτική με δασκάλους τους Ουμβέρτο Αργυρό, Δημήτριο Γερανιώτη, Κωνσταντίνο Παρθένη και Γιάννη Κεφαλληνό. Με υποτροφία, το 1936, συνέχισε τις σπουδές του στη Ρώμη και στη συνέχεια στο Παρίσι, όπου διδάχτηκε νωπογραφία (τοιχογραφία) και ψηφιδωτό.
Στα εικαστικά πράγματα της Ελλάδας, πρωτοεμφανίστηκε το 1933 στο «Στούντιο» της Νίνας Ρωκ. Το 1936 πήρε μέρος στην Έκθεση Ελληνικής Χαρακτικής στο Κόζιτσε της Τσεχοσλοβακίας και το 1940 στην Πανελλήνια Έκθεση Ζωγραφικής, όπου τιμήθηκε με το βραβείο ζωγραφικής. Το 1947 εξελέγη καθηγητής της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, από την οποία αποχώρησε το 1983, ως ομότιμος καθηγητής.
Το 1949 με αρκετούς έλληνες ζωγράφους, μεταξύ των οποίων ο Νίκος Χατζηκυριάκος – Γκίκας, ο Γιάννης Τσαρούχης, ο Νίκος Νικολάου και ο Νίκος Εγγονόπουλος, ίδρυσαν την καλλιτεχνική ομάδα «Αρμός» και διοργάνωσαν την πρώτη κοινή έκθεση στο Ζάππειο τον επόμενο χρόνο.
Έκτοτε συμμετείχε σε πλήθος εκθέσεων στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Το 1988 η Εθνική Πινακοθήκη παρουσίασε μεγάλη αναδρομική έκθεση, ενώ η Εμπορική Τράπεζα κυκλοφόρησε σε μνημειώδη έκδοση το σύνολο των έργων του. Έργα του υπάρχουν στην Εθνική Πινακοθήκη στο Museo Civico του Τορίνο, στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Νέας Υόρκης, στην Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων, στη Δημοτική Πινακοθήκη Αμμοχώστου και σε ιδιωτικές συλλογές, ελληνικές και ξένες.
Το 1959 ο Μόραλης ανέλαβε να διακοσμήσει τους εξωτερικούς τοίχους του ξενοδοχείου Χίλτον της Αθήνας και τον επόμενο χρόνο φιλοτέχνησε συνθέσεις για το «Ξενία» της Φλώρινας και το Μον Παρνές της Πάρνηθας.
Από το 1940 άρχισε να φιλοτεχνεί τουριστικές αφίσες, εξώφυλλα δίσκων μουσικής και εικονογραφήσεις βιβλίων (Μυριβήλη, Ελύτη, Καραπάνου κ.ά.), σκηνογραφίες και κοστούμια για θεατρικές παραστάσεις και χοροδράματα. Συνεργάστηκε με το Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν, το Εθνικό Θέατρο και με το Ελληνικό Χορόδραμα της Ραλλούς Μάνου.
Το 1965 η ελληνική πολιτεία του απένειμε το παράσημο του Ταξιάρχη του Φοίνικα και το 1999, το μετάλλιο του Ταξιάρχη της Τιμής.
Ο Γιάννης Μόραλης πέθανε στην Αθήνα στις 20 Δεκεμβρίου 2009, σε ηλικία 93 ετών.
Είπε…
Ένα έργο μου πρέπει πρώτα να ικανοποιεί τα δικά μου μάτια. Πολλές φορές βασανίζομαι με έναν πίνακα. Ψάχνω αυτό που μου λείπει και δεν το βρίσκω. Και ξαφνικά, ακόμη και ύστερα από καιρό συνειδητοποιώ ότι έλειπε μία και μόνη γραμμή• τη βάζω και τότε ησυχάζω.
Πηγή: https://www.sansimera.gr/biographies/2190
© SanSimera.gr
ΤΖΑΚ ΛΟΝΤΟΝ, (12 Ιανουαρίου 1876 – 22 Νοεμβρίου 1916)
(…) Κι έτσι ξαναγύρισα στην εργατική τάξη, στους κόλπους της οποίας είχα γεννηθεί, εκεί όπου ανήκα. Δεν με ενδιέφερε πια να αναρριχηθώ. Το επιβλητικό οικοδόμημα της κοινωνίας πάνω απ’ το κεφάλι μου δεν με συναρπάζει πια. Αυτό που με απασχολεί είναι τα θεμέλια του οικοδομήματος. Αισθάνομαι βαθιά ικανοποίηση όταν μοχθώ εκεί κάτω, με τον λοστό στο χέρι, πλάι σε διανοούμενους, ιδεαλιστές και ταξικά συνειδητοποιημένους εργάτες, ρίχνοντας πότε-πότε μια βαριά σφυριά και κάνοντας όλο το οικοδόμημα να κλυδωνίζεται. Κάποια μέρα, όταν θα έχουμε περισσότερα χέρια και πιο πολλούς λοστούς, θα το συντρίψουμε, μαζί με τη σάπια του ζωή και τους άταφους νεκρούς του, μαζί με τον τερατώδη εγωισμό του και τον απέραντο υλισμό του. Τότε, θα καθαρίσουμε το κατώγι και θα χτίσουμε μια νέα κατοικία για το ανθρώπινο γένος, όπου δεν θα υπάρχει σαλόνι, όπου όλα τα δωμάτια θα είναι φωτεινά κι ευάερα, και όπου ο αέρας που θα αναπνέουμε θα είναι καθαρός, ευγενικός και ζωντανός.
(Από το κείμενό του “Τι σημαίνει για μένα η ζωή”)
Η προφητική “Σιδερένια Φτέρνα”…
Διαβάστε το. Μεγαλοφυές στη σύλληψη. Συνταρακτικά επικό στη γραφή. Διαχρονικό το θέμα του. Πανανθρώπινο το μήνυμά του. Είναι μεγάλη λογοτεχνία. Στρατευμένη, στο σοσιαλιστικό αύριο. Γιατί οι εργάτες και οι λαοί μπορούν να πουν, όπως ο ήρωας του βιβλίου, Εβερχαρντ:
“Χάσαμε αυτή τη φορά. Ομως, όχι για πάντα. Μάθαμε πολλά. Αύριο η Ιδέα θα στυλωθεί και πάλι, πιο γερή σε γνώση και πειθαρχία”. Γιατί είναι νομοτέλεια αυτό που έγραψε ο Ανατόλ Φρανς, προλογίζοντας το βιβλίο: “Η πλουτοκρατία θα χαθεί. Ηδη, στην ίδια της τη δύναμη, διακρίνονται σημάδια του αφανισμού της. (…) Θα χαθεί γεμάτη έπαρση, στο απόγειο της δύναμής της, όπως ακριβώς χάθηκαν η δουλεία κι η δουλοπαροικία”.
Γεώργιος Παναγούλης