ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΟΡΥΦΗΣ ΤΟΥ ΝΑΤΟ
Αποφάσεις που φέρνουν τους λαούς πιο κοντά σε γενικευμένο μακελειό
«
Φωτιά και μπαρούτι» βρωμάνε όσα συναποφασίστηκαν μεσοβδόμαδα στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στην Ουάσιγκτον, με ευθύνη και της ελληνικής κυβέρνησης που πρωτοστάτησε στις πολεμικές κραυγές και ετοιμασίες.
Ενδεικτικά, επιβεβαιώνοντας την κλιμάκωση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών όπου Γης για τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών και διαύλων, η Διακήρυξη της Συνόδου (Washington Summit Declaration), ένα πολυσέλιδο πολεμικό ανακοινωθέν μεταξύ άλλων τονίζει:
«Η Ρωσία παραμένει η πιο σημαντική και άμεση απειλή για την ασφάλεια των Συμμάχων. Η τρομοκρατία, σε όλες τις μορφές και εκδηλώσεις της, είναι η πιο άμεση ασύμμετρη απειλή». «Οι απειλές που αντιμετωπίζουμε είναι παγκόσμιες και αλληλένδετες. Ο στρατηγικός ανταγωνισμός, η διάχυτη αστάθεια και οι επαναλαμβανόμενοι κραδασμοί καθορίζουν το ευρύτερο περιβάλλον ασφαλείας μας. Η σύγκρουση, η ευθραυστότητα και η αστάθεια στην Αφρική και τη Μέση Ανατολή επηρεάζουν άμεσα την ασφάλειά μας και την ασφάλεια των εταίρων μας».
Επίσης «οι αποσταθεροποιητικές ενέργειες του Ιράν επηρεάζουν την ευρωατλαντική ασφάλεια. Οι δεδηλωμένες φιλοδοξίες και οι καταναγκαστικές πολιτικές της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας (ΛΔΚ) συνεχίζουν να αμφισβητούν τα συμφέροντα, την ασφάλεια και τις αξίες μας. Η εμβάθυνση της στρατηγικής εταιρικής σχέσης μεταξύ της Ρωσίας και της ΛΔΚ και οι αλληλοενισχυόμενες προσπάθειές τους να υπονομεύσουν και να αναδιαμορφώσουν τη διεθνή τάξη που βασίζεται σε κανόνες, προκαλούν βαθιά ανησυχία. Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με υβριδικές, κυβερνο-διαστημικές και άλλες απειλές και κακόβουλες δραστηριότητες από κρατικούς και μη φορείς».
Eurokinissi |
Τα διαβούλια στην Ουάσιγκτον αφορούσαν ιμπεριαλιστικές κόντρες και ανταγωνισμούς όπου Γης |
Σε αυτό το περιβάλλον, στο ΝΑΤΟ ξεκαθαρίζουν ότι «λαμβάνουμε περαιτέρω βήματα για να ενισχύσουμε την αποτροπή και την άμυνά μας». Εχοντας κατά νου τη νόρμα δαπανών που μπήκε το 2014 στα κράτη – μέλη, χαιρετίζουν «το γεγονός ότι περισσότερα από τα 2/3 των Συμμάχων έχουν εκπληρώσει τη δέσμευσή τους για τουλάχιστον 2% του ΑΕΠ τους να κατευθύνεται ετησίως σε αμυντικές δαπάνες», προσανατολισμένες ως είναι στους στόχους και τα προτάγματα της λυκοσυμμαχίας. Και επιπλέον «επιβεβαιώνουμε εκ νέου ότι, σε πολλές περιπτώσεις, θα χρειαστούν δαπάνες πέραν του 2% του ΑΕΠ για να αντιμετωπιστούν υφιστάμενες ελλείψεις».
Αλλωστε, στην όξυνση των ανταγωνισμών τονίζουν ότι «δεν μπορούμε να αποκλείσουμε την πιθανότητα επίθεσης κατά της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας των Συμμάχων», εξ ου και «επιταχύνουμε περαιτέρω τον εκσυγχρονισμό της συλλογικής μας άμυνας» και «παρέχουμε τις απαραίτητες δυνάμεις, δυνατότητες, πόρους και υποδομές για τα νέα αμυντικά μας σχέδια, για να προετοιμαστούμε για συλλογική άμυνα υψηλής έντασης σε πολλαπλούς τομείς».
Διόλου τυχαία, στη Σύνοδο ενέκριναν μια νέα Δέσμευση για την Επέκταση της Βιομηχανικής Ικανότητας του ΝΑΤΟ (NATO Industrial Capacity Expansion pledge) με στόχο την επιτάχυνση της παραγωγής σε ολόκληρη τη λυκοσυμμαχία. Η Δέσμευση περιλαμβάνει ανάπτυξη εθνικών σχεδίων, επιτάχυνση πολυεθνικών προμηθειών, αύξηση της διαλειτουργικότητας, «άρση φραγμών στο εμπόριο και τις επενδύσεις» και διασφάλιση κρίσιμων αλυσίδων εφοδιασμού.
Θυμίζουμε, τον Ιανουάριο τα ευρωπαϊκά κράτη – μέλη του ΝΑΤΟ συμφώνησαν να αγοράσουν από κοινού έως και 1.000 πυραύλους Patriot. Στο περιθώριο δε της τωρινής Συνόδου, η Υπηρεσία Υποστήριξης και Προμηθειών του ΝΑΤΟ (NSPA) έδωσε παραγγελία για αντιαεροπορικούς πυραύλους Stinger αξίας 700 εκατομμυρίων δολαρίων. Μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια, τα ευρωπαϊκά κράτη – μέλη και ο Καναδάς σχεδιάζουν να αποκτήσουν χιλιάδες συστήματα αεράμυνας και πυροβολικού, 850 σύγχρονα αεροσκάφη, κυρίως F-35, και άλλες δυνατότητες.
Πυρηνικά, Ρωσία, Ουκρανία
Παραπέρα στη Διακήρυξη στέλνουν μια σειρά απειλές, περιλαμβανομένης της χρήσης πυρηνικών, τονίζοντας π.χ. ότι «η αντιπυραυλική άμυνα μπορεί να συμπληρώσει τον ρόλο των πυρηνικών όπλων στην αποτροπή, όμως δεν μπορεί να τα υποκαταστήσει», αφού «η πυρηνική αποτροπή είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της ασφάλειας της Συμμαχίας» και «όσο υπάρχουν πυρηνικά όπλα, το ΝΑΤΟ θα παραμείνει μια πυρηνική συμμαχία».
Με αυτή τη θέση προειδοποιούν τη Ρωσία ότι δεν θα αναγνωρίσουν «ποτέ τις παράνομες προσαρτήσεις της ουκρανικής επικράτειας από τη Ρωσία, συμπεριλαμβανομένης της Κριμαίας», ενώ την καλούν επίσης «να αποσύρει όλες τις δυνάμεις της από τη Δημοκρατία της Μολδαβίας και τη Γεωργία, που βρίσκονται εκεί χωρίς τη συγκατάθεσή τους».
Σε αυτό το πλαίσιο, ανακοίνωσαν ένα πλήρες πακέτο για την κυβέρνηση του Κιέβου ενάντια στη Μόσχα. Περιλαμβάνει:
— Ιδρυση του NATO Security Assistance and Training for Ukraine (NSATU) «για να συντονίσει την παροχή στρατιωτικού εξοπλισμού και εκπαίδευσης για την Ουκρανία από Συμμάχους και εταίρους». Στόχος του επισήμως «να βάλει τη βοήθεια ασφαλείας προς την Ουκρανία σε διαρκή βάση». Τυπικώς «δεν θα κάνει το ΝΑΤΟ μέρος στη σύγκρουση», αλλά «θα υποστηρίξει τον μετασχηματισμό των δυνάμεων άμυνας και ασφάλειας της Ουκρανίας, επιτρέποντας την περαιτέρω ενσωμάτωσή της στο ΝΑΤΟ».
— Ιδρυση Κοινού Κέντρου Ανάλυσης, Εκπαίδευσης και Εκπαίδευσης ΝΑΤΟ – Ουκρανίας (NATO-Ukraine Joint Analysis, Training and Education Centre – JATEC), «ένας σημαντικός πυλώνας πρακτικής συνεργασίας, για τον εντοπισμό και την εφαρμογή διδαγμάτων από τον πόλεμο της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας και την αύξηση της διαλειτουργικότητας της Ουκρανίας με το ΝΑΤΟ».
— Διορισμό Ανώτερου Εκπροσώπου του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία.
Τονίζεται, άλλωστε, ότι «το μέλλον της Ουκρανίας βρίσκεται στο ΝΑΤΟ», αφού «γίνεται όλο και πιο διαλειτουργική και πολιτικά ενσωματωμένη στη Συμμαχία». «Καθώς η Ουκρανία συνεχίζει αυτό το ζωτικής σημασίας έργο (σ.σ. “μεταρρυθμίσεων” στον τομέα της Ασφάλειας, στην οικονομία κ.λπ.), θα συνεχίσουμε να τη στηρίζουμε στην αμετάκλητη πορεία της προς την πλήρη ευρωατλαντική ολοκλήρωση, συμπεριλαμβανομένης της ένταξης στο ΝΑΤΟ. Επιβεβαιώνουμε ότι θα είμαστε σε θέση να απευθύνουμε πρόσκληση στην Ουκρανία για ένταξη στη Συμμαχία όταν συμφωνήσουν οι Σύμμαχοι και εκπληρωθούν οι όροι». Στο ενδιάμεσο, «οι αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ και του Συμβουλίου ΝΑΤΟ – Ουκρανίας, σε συνδυασμό με το συνεχές έργο των Συμμάχων, αποτελούν γέφυρα για την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ».
— Σε αυτό το μοτίβο, η Σύνοδος ανακοίνωσε και μια Δέσμευση Μακροπρόθεσμης Βοήθειας Ασφαλείας για την Ουκρανία (Pledge of Long-Term Security Assistance for Ukraine) που αφορά στην παροχή στρατιωτικού εξοπλισμού, βοήθειας και εκπαίδευσης «για την υποστήριξη της Ουκρανίας στην οικοδόμηση μιας δύναμης ικανής να νικήσει τη ρωσική επιθετικότητα». «Μέσω αναλογικών συνεισφορών, οι Σύμμαχοι σκοπεύουν να παράσχουν ελάχιστη βασική χρηματοδότηση ύψους 40 δισ. δολαρίων εντός του επόμενου έτους». Οι «συνεισφορές» των συμμάχων θα «επανεκτιμηθούν» του χρόνου, στην επόμενη Σύνοδο Κορυφής.
Στο ενδιάμεσο διευκρινίζουν ότι η «δέσμευσή» τους αφορά δαπάνες όπως: Αγορά στρατιωτικού εξοπλισμού για την Ουκρανία. Δωρεές σε είδος. Κόστη που σχετίζονται με τη συντήρηση, την επιμελητεία και τη μεταφορά στρατιωτικού εξοπλισμού για την Ουκρανία. Δαπάνες στρατιωτικής εκπαίδευσης για την Ουκρανία. Λειτουργικές δαπάνες που σχετίζονται με την παροχή στρατιωτικής υποστήριξης στην Ουκρανία. Επενδύσεις και υποστήριξη για την αμυντική υποδομή και την αμυντική βιομηχανία της Ουκρανίας. Ολες οι συνεισφορές στα Καταπιστευματικά Ταμεία του ΝΑΤΟ για την Ουκρανία.
Δυτικά Βαλκάνια – Μαύρη Θάλασσα
Για Δυτικά Βαλκάνια και Μαύρη Θάλασσα στη Διακήρυξη υπογραμμίζεται ότι «έχουν στρατηγική σημασία για τη Συμμαχία». Οτι θα συνεχίσουν να ενισχύουν τον «πολιτικό διάλογο» και την «πρακτική συνεργασία με τα Δυτικά Βαλκάνια προκειμένου να υποστηρίξουμε τις μεταρρυθμίσεις, την περιφερειακή ειρήνη και ασφάλεια και να αντιμετωπίσουμε την κακοήθη επιρροή, συμπεριλαμβανομένων της παραπληροφόρησης, των υβριδικών απειλών και των απειλών στον κυβερνοχώρο, τόσο από κρατικούς όσο και από μη κρατικούς παράγοντες».
Στο ίδιο φόντο: «Παραμένουμε προσηλωμένοι στη συνεχιζόμενη εμπλοκή του ΝΑΤΟ στα Δυτικά Βαλκάνια, μεταξύ άλλων μέσω της υπό την ηγεσία του ΝΑΤΟ Δύναμης του Κοσσυφοπεδίου (KFOR). Επιβεβαιώνουμε τη συνεχή υποστήριξή μας στις περιφερειακές προσπάθειες των Συμμάχων που αποσκοπούν στη διατήρηση της ασφάλειας, της σταθερότητας και της ελευθερίας της ναυσιπλοΐας στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας», ενώ «θα παρακολουθούμε και θα αξιολογούμε περαιτέρω τις εξελίξεις στην περιοχή», όπου «το ΝΑΤΟ υποστηρίζει τις ευρωατλαντικές φιλοδοξίες των ενδιαφερόμενων χωρών», ανεβάζοντας φυσικά κι άλλο την ένταση με τη Μόσχα.
Κίνα, Βόρεια Κορέα, Ιράν
Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται σε Βόρεια Κορέα και Ιράν, ότι «τροφοδοτούν τον επιθετικό πόλεμο της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας παρέχοντας άμεση στρατιωτική υποστήριξη στη Ρωσία, όπως πυρομαχικά και UAV, γεγονός που επηρεάζει σοβαρά την ευρωατλαντική ασφάλεια και υπονομεύει το παγκόσμιο καθεστώς μη διάδοσης όπλων».
«Καταδικάζουμε σθεναρά τις εξαγωγές βλημάτων πυροβολικού και βαλλιστικών πυραύλων της Βόρειας Κορέας, οι οποίες παραβιάζουν πολυάριθμα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, και σημειώνουμε με μεγάλη ανησυχία την εμβάθυνση των δεσμών μεταξύ της Βόρειας Κορέας και της Ρωσίας. Οποιαδήποτε μεταφορά βαλλιστικών πυραύλων και σχετικής τεχνολογίας από το Ιράν στη Ρωσία θα αντιπροσώπευε μια ουσιαστική κλιμάκωση», αναφέρουν, την ώρα που στέλνουν το ένα φορτίο μετά το άλλο, όπλα και πυρομαχικά, για την Ουκρανία.
Πολύ πιο εκτεταμένες οι αναφορές τους στην Κίνα, την οποία κατηγορούν ότι «έχει γίνει ένας αποφασιστικός παράγοντας για τον πόλεμο της Ρωσίας εναντίον της Ουκρανίας μέσω της λεγόμενης εταιρικής τους, “δίχως όρια”, σχέσης και της μεγάλης κλίμακας υποστήριξής της στην αμυντική βιομηχανική βάση της Ρωσίας. Αυτό αυξάνει την απειλή που θέτει η Ρωσία στους γείτονές της και στην ευρωατλαντική ασφάλεια». Καλούν, δε, το Πεκίνο «να σταματήσει κάθε υλική και πολιτική υποστήριξη στην πολεμική προσπάθεια της Ρωσίας».
Αλλά και ευρύτερα, τονίζουν ότι η Κίνα «εξακολουθεί να θέτει συστημικές προκλήσεις για την ευρωατλαντική ασφάλεια. Εχουμε δει συνεχείς κακόβουλες δραστηριότητες στον κυβερνοχώρο και υβριδικές δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένης της παραπληροφόρησης, που προέρχονται από την Κίνα».
Επίσης εκφράζουν ανησυχία για τις διαστημικές δυνατότητες και δραστηριότητες της Κίνας, όπως και για το γεγονός ότι «συνεχίζει να επεκτείνει και να διαφοροποιεί ταχέως το πυρηνικό της οπλοστάσιο με περισσότερες κεφαλές και μεγαλύτερο αριθμό εξελιγμένων συστημάτων άφεσης».
Ινδο-Ειρηνικός και ΕΕ
Ενάντια, εξάλλου, στην κινεζική επέκταση ενισχύουν τις σχέσεις με Αυστραλία, Ιαπωνία, Νέα Ζηλανδία, Νότια Κορέα και ΕΕ.
«Ο Ινδο-Ειρηνικός είναι σημαντικός για το ΝΑΤΟ, δεδομένου ότι οι εξελίξεις σε αυτήν την περιοχή επηρεάζουν άμεσα την ευρωατλαντική ασφάλεια. Χαιρετίζουμε τη συνεχιζόμενη συνεισφορά των εταίρων μας από την Ασία-Ειρηνικό στην ευρωατλαντική ασφάλεια. Ενισχύουμε τον διάλογο για την αντιμετώπιση διαπεριφερειακών προκλήσεων και ενισχύουμε την πρακτική μας συνεργασία, μεταξύ άλλων μέσω εμβληματικών έργων στους τομείς της υποστήριξης της Ουκρανίας, της κυβερνοάμυνας, της αντιμετώπισης της παραπληροφόρησης και της τεχνολογίας. Αυτά τα έργα θα ενισχύσουν την ικανότητά μας να συνεργαζόμαστε για κοινά συμφέροντα ασφάλειας», λένε στη Διακήρυξη.
Για τον έτερο πόλο του ευρωατλαντικού άξονα, την ΕΕ, τονίζουν ότι «παραμένει ένας μοναδικός και ουσιαστικός εταίρος για το ΝΑΤΟ. Η συνεργασία ΝΑΤΟ – ΕΕ έχει φτάσει σε πρωτοφανή επίπεδα (…) ενισχύθηκε και επεκτάθηκε στον τομέα του Διαστήματος, του κυβερνοχώρου, του κλίματος και της άμυνας, καθώς και στις αναδυόμενες και παρενοχλητικές τεχνολογίες». Θυμίζουμε, άλλωστε, ότι η διμερής «συνεργασία» έχει επεκταθεί τα τελευταία χρόνια με μπούσουλα τρεις απανωτές Κοινές Δηλώσεις (το 2023, το 2018 και το 2016), καθώς και τη Στρατηγική Αντίληψη του ΝΑΤΟ και την αντίστοιχη Στρατηγική Πυξίδα της ΕΕ το 2022.
Στο σήμερα, στη Διακήρυξη υπογραμμίζεται ότι «στο Ουκρανικό, η συνεργασία ΝΑΤΟ – ΕΕ έχει γίνει πιο σημαντική. Το ΝΑΤΟ αναγνωρίζει την αξία μιας ισχυρότερης και πιο ικανής ευρωπαϊκής άμυνας που συμβάλλει θετικά στη διατλαντική και παγκόσμια ασφάλεια και είναι συμπληρωματική και διαλειτουργική με το ΝΑΤΟ. Η ανάπτυξη συνεκτικών, συμπληρωματικών και διαλειτουργικών αμυντικών δυνατοτήτων, αποφεύγοντας περιττές επικαλύψεις, είναι το κλειδί στις κοινές μας προσπάθειες να κάνουμε τον ευρωατλαντικό χώρο ασφαλέστερο».
Πλειοδοτεί η κυβέρνηση
Σε αυτή την κατεύθυνση πλειοδοτεί η ελληνική κυβέρνηση. Ενδεικτικά, ο Κυρ. Μητσοτάκης, σε ρόλο ΝΑΤΟικού πρωτοπαλίκαρου, έλεγε σε συζήτηση που είχε με την Nadia Schadlow, πρώην αναπληρώτρια σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, ότι η σχέση ΕΕ – ΝΑΤΟ «είναι απολύτως συμπληρωματική. Πρέπει να δαπανούμε περισσότερα». Θύμισε την πρόσφατη απόφαση της ΕΕ για παροχή στην Ουκρανία οικονομικής βοήθειας 50 δισ. ευρώ, έβαλε ωστόσο θέμα να καλυφθούν τα «κενά» που έχουν προκαλέσει στις «αμυντικές ικανότητες» της ΕΕ οι συνεχείς αποστολές όπλων και πυρομαχικών στον Ουκρανία.
Είπε ειδικά για το σχέδιο της ελληνικής κυβέρνησης ότι ξεπερνά τη νόρμα του ΝΑΤΟ κάθε κράτος – μέλος να δαπανά ετησίως 2% επί του ΑΕΠ του για στρατιωτικές δαπάνες, και ότι φέτος «θα δαπανήσουμε το 3% (…) εκσυγχρονίζοντας σημαντικά τις Ενοπλες Δυνάμεις μας και κατ’ αυτόν τον τρόπο συμβάλλοντας στις συνολικές δυνατότητες της Συμμαχίας», όπως τόνισε επιβεβαιώνοντας το ΝΑΤΟικό υπόβαθρο των χρυσοπληρωμένων από τον λαό εξοπλισμών.
Θυμίζουμε, σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία του ΝΑΤΟ («Defence Expenditure of NATO Countries» 2014 – 2024), ο ελληνικός λαός πλήρωσε για στρατιωτικές δαπάνες (προσανατολισμένες όπως είναι στα πρότυπα και προτάγματα του ΝΑΤΟ) 8,054 δισ. ευρώ το 2022, 6,224 το 2023, ενώ προϋπολογίζεται να καταβάλει 7,126 δισ. ευρώ το 2024. Το αντίστοιχο ποσό το 2014 ήταν «μόλις» 3,939 δισ.
Παραπέρα, παπαγαλίζοντας έκφραση που πρωτοχρησιμοποίησε παλαιότερα ο Τραμπ για να πιέσει τα ευρωπαϊκά κράτη – μέλη του ΝΑΤΟ να αυξήσουν τις στρατιωτικές τους δαπάνες, ο Μητσοτάκης υποστήριξε ότι «σε μία συμμαχία όλοι πρέπει να κάνουμε αυτό που μας αναλογεί. Δεν υπάρχουν “επιβάτες χωρίς εισιτήριο”, και γι’ αυτό η τήρηση της δέσμευσης του 2% είναι τόσο σημαντική». Μάλιστα, υπερακοντίζοντας έβαλε θέμα ότι «κάποια στιγμή πρέπει να συζητήσουμε την αύξησή του. Ισως το 2% δεν είναι αρκετό. Ισως πρέπει να φτάσουμε στο 2,5% εάν θέλουμε πραγματικά να επιτύχουμε όλα όσα θέλουμε να κάνουμε στο πλαίσιο της Συμμαχίας».
Σε άλλη συζήτηση που είχε, με τον Ντάνιελ Σπέκχαρντ, πρώην πρέσβη των ΗΠΑ στην Ελλάδα, θύμισε ότι από την πρώτη στιγμή η ελληνική κυβέρνηση ευθυγραμμίστηκε με τη ΝΑΤΟική απόφαση για στήριξη στην Ουκρανία με οικονομική και στρατιωτική βοήθεια (με απανωτές αποστολές χιλιάδων τόνων όπλων και πολεμοφοδίων) «και αυτή η απόφαση δεν πρόκειται να αλλάξει», όπως έσπευσε να διαβεβαιώσει.
Στρατιωτικός διάδρομος από Ελευσίνα έως Αλεξανδρούπολη
Παράλληλα, οι υπουργοί Αμυνας της Ελλάδας, της Ρουμανίας και της Βουλγαρίας υπέγραψαν, στο περιθώριο της Συνόδου, Επιστολή Προθέσεων (LoI), για τη δημιουργία Εναρμονισμένου Στρατιωτικού Διαδρόμου Κινητικότητας («Harmonized Military Mobility Corridor»).
Είναι συνέχεια της υπογραφής, πέρυσι τον Οκτώβρη, «Επιστολής Προθέσεων περί επέκτασης του Δικτύου Αγωγών καυσίμων του ΝΑΤΟ προς την Ανατολική Πτέρυγα της Συμμαχίας» – στην Ελλάδα αφορά την επέκταση του αγωγού καυσίμων των Ενόπλων Δυνάμεων που ξεκινά από Ελευσίνα και καταλήγει στο Χαλκερό Καβάλας, ενώ είναι συνδεδεμένος με τα διυλιστήρια των ΕΛΠΕ σε Ασπρόπυργο και Θεσσαλονίκη. Το σχέδιο είναι να πάει έως Αλεξανδρούπολη και από εκεί βορειότερα. Οι ΗΠΑ προωθούν εδώ και καιρό την επέκταση, ώστε να εξυπηρετεί τον απρόσκοπτο ανεφοδιασμό των αμερικανοΝΑΤΟικών στρατευμάτων που παρέταξαν στη συνοριογραμμή με τη Ρωσία.
Με την υπογραφή της νέας LoI για τη «στρατιωτική κινητικότητα» οι τρεις κυβερνήσεις εκφράζουν το «ενδιαφέρον» τους «για τη δημιουργία διαδρόμου στρατιωτικής κινητικότητας ο οποίος, μεταξύ άλλων, αποσκοπεί στην προώθηση της συνεργασίας μεταξύ Ελλάδας, Βουλγαρίας και Ρουμανίας, στο πλαίσιο του κοινού δικτύου υποστήριξης Διοικητικής Μέριμνας του ΝΑΤΟ». Η LoI άλλωστε αναφέρεται σε οδικούς και σιδηροδρομικούς διαδρόμους και στην αναβάθμιση των υποδομών και των δικτύων σε περιοχές όπως η Θεσσαλονίκη και η Αλεξανδρούπολη.
«Η εν λόγω υποστήριξη αποβλέπει στην απρόσκοπτη και έγκαιρη ανάπτυξη των συμμαχικών στρατιωτικών δυνάμεων», τονίζεται από το υπουργείο Αμυνας, όπως και ότι «συμβάλλει ακόμη στην ενδυνάμωση της αποτρεπτικής ικανότητας της ανατολικής πτέρυγας της Συμμαχίας και προστίθεται σε μια σειρά ενεργειών που αναβαθμίζουν τον ρόλο περιοχών, όπως η Θράκη, για τη διατήρηση της σταθερότητας και της ειρήνης στην περιοχή», αποσιωπώντας βέβαια ότι η περιοχή στοχοποιείται από άλλα κέντρα.
«Χαστούκι» σε κυβέρνηση και συστημικά ΜΜΕ
Στο μεταξύ, μια έρευνα κοινής γνώμης που έτρεξε το ίδιο το ΝΑΤΟ στις 32 χώρες – μέλη του, είναι αποκαλυπτική για το πώς βλέπουν οι λαοί τούς επικίνδυνους πολεμικούς σχεδιασμούς, καθώς περισσότεροι από 30.000 ερωτηθέντες κατέθεσαν τις απόψεις τους σε διάφορους τομείς, συμπεριλαμβανομένων της υποστήριξης για την παραμονή της χώρας τους στο ΝΑΤΟ, της δέσμευσης για «συλλογική άμυνα» των συμμάχων ή της στάσης τους για αυξημένες αμυντικές δαπάνες.
Τα αποτελέσματα;
– Κατά μέσο όρο, στα κράτη – μέλη ένα 60% θεωρεί ότι η χώρα τους είναι ασφαλέστερη ως αποτέλεσμα της «συνεργασίας μεταξύ Βόρειας Αμερικής και Ευρώπης». Αξιοσημείωτο ότι το ποσοστό αυτό στη Γαλλία περιορίζεται στο 50%, με 1 στους 2 Γάλλους να απαντούν διαφορετικά. Στην Ελλάδα το 26% των ερωτηθέντων απαντά ότι η χώρα είναι «λιγότερο ασφαλής» ως αποτέλεσμα αυτής της «συνεργασίας».
– Το 73% των ερωτηθέντων στα κράτη – μέλη συμφωνούν ότι «η Συμμαχία είναι σημαντική για τη μελλοντική ασφάλεια στη χώρα τους». Στην Ελλάδα μόλις το 28% θεωρεί τη συμμαχία «πολύ σημαντική».
– Το 70% κατά μέσο όρο στα 32 κράτη – μέλη θα ψήφιζε θετικά σε ενδεχόμενο δημοψήφισμα η χώρα τους να μείνει στο ΝΑΤΟ. Αξιοσημείωτο ότι το 26% των Αμερικανών και το 23% των Γάλλων θα ψήφιζαν να φύγει η χώρα τους από το ΝΑΤΟ, χώρια όσοι δήλωσαν αναποφάσιστοι. Στην Ελλάδα το 24% του πληθυσμού, 1 στους 4 επίσης θα ψήφιζε να φύγει η χώρα από το ΝΑΤΟ.
– Μπρος στον κίνδυνο, εξάλλου, γενίκευσης του πολέμου, οι ΝΑΤΟικοί βάζουν ερώτημα στους λαούς αν θα συμφωνούσαν η χώρα τους να υπερασπιστεί άλλο κράτος – μέλος σε περίπτωση που αυτό δεχόταν επίθεση. Στην Ελλάδα εμφανίζουν να συμφωνεί το 51%, άρα 1 στους 2 απαντά διαφορετικά. Υπάρχουν και χαμηλότερα ποσοστά συμφωνίας, όπως το 35% στη Βόρεια Μακεδονία και το 42% στη Βουλγαρία.
– Στο ίδιο μήκος κύματος και η απάντηση στο ερώτημα αν η ιδιότητα μέλους του ΝΑΤΟ απομακρύνει το ενδεχόμενο επίθεσης από άλλη χώρα. Στην Ελλάδα συμφωνεί μόλις το 56%, παρά τους τόνους προπαγάνδας για τα «καλά και οφέλη» της λυκοσυμμαχίας από το 1952, οπότε η χώρα εντάχθηκε στη συμμορία και επί 7 δεκαετίες έκτοτε.
– Μεγάλο ενδιαφέρον έχουν και οι απαντήσεις στο ερώτημα αν η χώρα θα έπρεπε να διατηρήσει ή και να αυξήσει τις στρατιωτικές δαπάνες, προσανατολισμένες ως είναι για τους σκοπούς και τις ανάγκες του ΝΑΤΟ. Στην Ελλάδα το 33% θεωρεί ότι πρέπει να ξοδευτούν περισσότερα κι ένα 43% ότι πρέπει να συνεχίσει στα ίδια ποσά. Ενα 19%, σχεδόν 1 στους 5, απαντά ότι πρέπει να γίνουν περικοπές στις δαπάνες.
Θυμίζουμε, σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία του ΝΑΤΟ («Defence Expenditure of NATO Countries» 2014 – 2024), η Ελλάδα φιγουράρει στην 5η θέση φέτος μεταξύ των κρατών – μελών, στη σχετική λίστα με το ποια πιάνουν τη ΝΑΤΟική νόρμα κάθε χρόνο να δίνουν 2% του ΑΕΠ τους για στρατιωτικούς σκοπούς. Συγκεκριμένα, στις 5 πρώτες θέσεις καταγράφονται: Πολωνία (με 4,12% του ΑΕΠ), Εσθονία (3,43%), ΗΠΑ (3,38%), Λετονία (3,15%), Ελλάδα (3,08%). Να σημειωθεί βέβαια ότι καθώς σύσσωμος ο ευρωατλαντικός άξονας περνά ταχέως σε φάση πολεμικής οικονομίας, από μόλις 3 χώρες που έπιαναν τη νόρμα το 2014, 7 το 2022 και 10 το 2023, το 2024 οι χώρες που «συμμορφώνονται» με τον κανόνα εκτοξεύονται στις 23.
– Ενδιαφέρον έχει και το ερώτημα πόσο θεωρούν οι ερωτηθέντες ότι επηρεάστηκε η ασφάλεια στη χώρα τους από τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Στην Ελλάδα το 27% απαντά «όχι πολύ» και το 11% «καθόλου». Υπάρχει βέβαια και η ανάποδη ανάγνωση, αφού το 55% που απαντά ότι η ασφάλεια της χώρας έχει επηρεαστεί, μπορεί να θεωρηθεί ότι ανησυχούν και σκιάζονται για τις συνέπειες της εμπλοκής.
Αλλωστε, μεγάλα ποσοστά του πληθυσμού σε όλα τα κράτη – μέλη (64% κατά μ.ο.) θεωρούν ότι «η πιθανότητα πολέμου σε χώρες του ΝΑΤΟ παραμένει υψηλή». Το ποσοστό στην Ελλάδα που συμφωνεί με αυτή την άποψη είναι επίσης 64%.
Επιπλέον, κόλαφος για κυβέρνηση και συστημικά ΜΜΕ που αναπαράγουν όλη την ευρωΝΑΤΟική προπαγάνδα είναι οι απαντήσεις στα εξής:
— «Εμπιστεύεστε τα ΜΜΕ στη χώρα σας ότι λένε την αλήθεια για τον πόλεμο της Ρωσίας στην Ουκρανία;». Κατά μ.ο. στα 32 κράτη – μέλη το 44% τα εμπιστεύονται και το 49% όχι.
Στην Ελλάδα καταγράφεται το χειρότερο ποσοστό τους, καθώς μόλις το 3% (!) εμπιστεύεται «very much» την προπαγάνδα τους, 21% «κάπως» («somewhat»), 34% «όχι, όχι πολύ» και 36% «όχι, καθόλου».
— «Συμφωνείτε η χώρα να συνεχίσει τη στήριξη στην Ουκρανία;». Κατά μ.ο. στα 32 κράτη – μέλη συμφωνεί το 61%.
Και σε αυτή την περίπτωση στην Ελλάδα καταγράφεται η χειρότερη επίδοσή τους, καθώς μόλις το 12% απαντά «συμφωνώ σθεναρά», ένα 28% απαντά «κάπως συμφωνώ», ενώ ένα 24% απαντά ότι «κάπως διαφωνεί» κι ένα 28% ότι «διαφωνεί σθεναρά».
Πηγή : Ριζοσπάστης 13 – 14 / 7 – 2024
Σάββατο 13 Ιούλη 2024 – Κυριακή 14 Ιούλη 2024
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ
Σοβαρή κλιμάκωση με F-16 και αμερικανικούς πυραύλους στη Γερμανία
Αποφάσεις και συμφωνίες στο περιθώριο της Συνόδου του ΝΑΤΟ «σπρώχνουν» την επέκταση του πολέμου στην Ευρώπη
Copyright 2023 The Associated |
Από παλιότερη επίσκεψη του Ζελένσκι στη Ολλανδία και στη βάση των F-16 |
Αποφάσεις και συμφωνίες που κλιμακώνουν την ιμπεριαλιστική σύγκρουση των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ και Ρωσίας και αυξάνουν κατακόρυφα τον κίνδυνο επέκτασης του πολέμου στην Ευρώπη, ανακοινώθηκαν και στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής στην Ουάσιγκτον από μεμονωμένα κράτη – μέλη του ΝΑΤΟ.
Τα πρώτα αμερικανικά μαχητικά F-16 είναι καθ’ οδόν προς την Ουκρανία και θα αρχίσουν να πραγματοποιούν πτήσεις αυτό το καλοκαίρι, σύμφωνα με δήλωση των κυβερνήσεων της Ολλανδίας και της Δανίας που δόθηκε στη δημοσιότητα από τις ΗΠΑ στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ. Επίσης, αυτές οι χώρες, μαζί με Βέλγιο και Νορβηγία, ηγούνται από πέρυσι του συνασπισμού «F-16 για την Ουκρανία» και έχουν δεσμευτεί να μεταφέρουν τα αμερικανικά μαχητικά αεροσκάφη στο Κίεβο και συμμετέχουν στην εκπαίδευση Ουκρανών πιλότων.
Οπως δήλωσαν στο περιθώριο της συνόδου ο πρωθυπουργός της Ολλανδίας, Ντικ Σχοφ, και η Δανή ομόλογός του, Μέτε Φρεντέρικσεν, η «διαδικασία μεταφοράς» των F-16 στο Κίεβο βρισκόταν σε εξέλιξη μετά από μήνες εκπαίδευσης πιλότων και πολιτικών διαπραγματεύσεων. Ακόμη, η Ολλανδία αγοράζει πυρομαχικά αξίας άνω των 300 εκατ. ευρώ για τα F-16. Η Νορβηγία θα παραδώσει 6 μαχητικά αεροσκάφη F-16 στην Ουκρανία και οι παραδόσεις θα ξεκινήσουν φέτος, ανακοίνωσε από την πλευρά του ο Νορβηγός πρωθυπουργός Γ. Γκ. Στέρε.
Συνολικά, περίπου 85 μαχητικά αεροσκάφη F-16 έχουν δεσμευτεί να δοθούν στις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις σε βάθος χρόνου, αν και ο Ουκρανός Πρόεδρος, Β. Ζελένσκι, δεν απέκλεισε να παραδοθούν περισσότερα και να αυξηθούν σε 130.
Προς επέκταση του πολέμου
Τα μαχητικά F-16 με βεληνεκές 70 χλμ. θα μπορούν να αποκρούουν ρωσικές επιθέσεις και μέσα σε ρωσικό έδαφος, π.χ. στην περιοχή του Χαρκόβου, ή στην Κριμαία. Μεταξύ των ΝΑΤΟικών «συμμάχων» δεν υπάρχει κοινή γραμμή ως προς τα χτυπήματα σε ρωσικό έδαφος με δυτικά όπλα. Η Ολλανδία έχει ήδη επιτρέψει χρήση των δικών της F-16 για «αναχαιτίσεις» και πάνω από ρωσικό έδαφος, ενώ το Βέλγιο έχει δηλώσει πως προορίζονται αυστηρά για τον ουκρανικό εναέριο χώρο.
Η Μόσχα έχει ξεκαθαρίσει πως θα απαντήσει και μάλιστα ασύμμετρα σε χτυπήματα με δυτικά όπλα στο έδαφός της και ειδικότερα για τα F-16 έχει προειδοποιήσει ότι θα τα αντιμετωπίσει ως πυρηνική απειλή, καθώς είναι ικανά να φέρουν πυρηνικές κεφαλές.
Επιπλέον, ο Ρώσος Πρόεδρος Βλ. Πούτιν ξεκαθάρισε τον Μάρτη ότι αν τα F-16 που θα επιχειρούν στην Ουκρανία, σταθμεύουν σε αεροδρόμια μελών του ΝΑΤΟ, π.χ. στη Ρουμανία, τότε και αυτά τα αεροδρόμια θα είναι νόμιμοι στόχοι της Ρωσίας.
Τα μαχητικά αεροσκάφη F-16 που θα μεταφερθούν από τη Δύση στο Κίεβο θα έχουν βάση εντός της Ουκρανίας, διευκρίνισε την Πέμπτη ο σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ Τζέικ Σάλιβαν.
Οι ΗΠΑ αποφασίζουν «κάθε μέρα» για το βάθος των χτυπημάτων στη Ρωσία
Ενα ακόμη ζήτημα σοβαρής κλιμάκωσης του πολέμου, η έγκριση των ουκρανικών χτυπημάτων σε ρωσικό έδαφος με δυτικά όπλα μεγάλου βεληνεκούς, επανήλθε στο περιθώριο της Συνόδου. Ορισμένα κράτη, όπως η Μ. Βρετανία, οι ΗΠΑ, η Γαλλία κ.ά., έχουν ήδη δώσει το «πράσινο φως».
Η αμερικανική κυβέρνηση αποφασίζει «σε καθημερινή βάση» πόσο βαθιά στη ρωσική επικράτεια θα πρέπει να επιτρέπεται στο Κίεβο να χτυπήσει με αμερικανικά όπλα, δήλωσε την Πέμπτη ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε με τη λήξη της Συνόδου. Προς το παρόν η έγκριση των ΗΠΑ αφορά ρωσικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις στα σύνορα με το Χάρκοβο.
Στη διαβεβαίωση ότι και η νέα κυβέρνηση των Εργατικών – όπως και η προηγούμενη, των Συντηρητικών – επιτρέπει τη χρήση βρετανικών πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς «Storm Shadow» για ουκρανικά χτυπήματα σε ρωσικό έδαφος προχώρησε ο νέος πρωθυπουργός της Βρετανίας, Kιρ Στάρμερ.
Ο Γερμανός καγκελάριος Ολαφ Σολτς απέρριψε από την Ουάσιγκτον το αίτημα του Ουκρανού Προέδρου να αρθούν όλοι οι περιορισμοί στη χρήση δυτικών όπλων προκειμένου «να νικήσουμε».
Πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς αναπτύσσουν οι ΗΠΑ στη Γερμανία
Την ίδια ώρα, ΗΠΑ και Γερμανία συμφώνησαν οι πρώτες να αναπτύξουν μεγάλου βεληνεκούς, υπερηχητικούς πυραύλους και «άλλες δυνατότητες» στο Βισμπάντεν της Γερμανίας από το 2026.
Πρόκειται για σοβαρή κλιμάκωση στη γεωπολιτική σύγκρουση με τη Ρωσία, που είχε ήδη «προαναγγελθεί» από το 2018, όταν οι ΗΠΑ, επί προεδρίας Ντ. Τραμπ, είχαν αποσυρθεί από τη Συνθήκη INF για τον περιορισμό των πυραύλων μεσαίου βεληνεκούς, ικανών να φέρουν πυρηνικές κεφαλές.
Η μόνιμη ανάπτυξη τέτοιων συστημάτων των ΗΠΑ στην Ευρώπη θα θέσει τέλος στο μορατόριουμ που είχε αναγγείλει η Ρωσία, δηλαδή αναμένεται αντίστοιχη κίνηση και από τη Μόσχα.
Οι συμβατικοί πύραυλοι και πύραυλοι Cruise των ΗΠΑ πρόκειται να εγκατασταθούν «προκειμένου να καλυφθεί το κενό στις δυνατότητες αποτροπής της Ρωσίας», ανακοίνωσαν η αμερικανική και η γερμανική πλευρά. Οι ΗΠΑ δεν έχουν αναπτύξει τέτοιες επίγειες δυνατότητες στην Ευρώπη από τη δεκαετία του 1980.
Οπως σημειώνεται στο ανακοινωθέν, στο μέλλον θα μεταφερθούν στη Γερμανία και υπερηχητικά όπλα, τα οποία αυτήν τη στιγμή είναι στο στάδιο της ανάπτυξης.
Σύμφωνα με την «Frankfurter Allgemeine Zeitung», αυτές οι δυνατότητες αφορούν οπλικά συστήματα εμβέλειας 240 έως 460 χλμ., αλλά ακόμα και 1.300 έως 2.500 χλμ. για τους πυραύλους τύπου Tomahawk.
Τα νέα οπλικά συστήματα θα υπάγονται στην αρμοδιότητα της «Multi-Domain Task Force», μιας αμερικανικής στρατιωτικής μονάδας που είναι από το 2021 υπό διαμόρφωση στο Βισμπάντεν και περιλαμβάνει δυνάμεις πυροβολικού, αντιαεροπορικής και αντιπυραυλικής άμυνας, ειδικούς στην αντιμετώπιση κυβερνοεπιθέσεων.
Ενώ οι ΗΠΑ έχουν λίγα τέτοια συστήματα προς το παρόν και τα έχουν αναπτύξει στην Ευρώπη και την Ασία ως μέρος των δοκιμών πεδίου (Δανία, Φιλιππίνες), έως το 2026 ενδέχεται να αυξήσουν την παραγωγή τους και να αρχίσουν να τα αναπτύσσουν σε όλο τον κόσμο, αναφέρουν αναλυτές.
Επίσης Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία και Πολωνία σχεδιάζουν να κατασκευάσουν πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς, στο πλαίσιο της λεγόμενης «στρατηγικής αυτονομίας» πέραν εκείνων που παρέχουν οι ΗΠΑ.
Νάρκες θα αναπτυχθούν στη Βαλτική Θάλασσα
Η Βαλτική Θάλασσα, στρατηγικής σημασίας στη σύγκρουση ΝΑΤΟ – Ρωσίας, πιθανά να αποτελέσει στο μέλλον σημείο ανάφλεξης.
Η Γερμανία και οκτώ άλλες χώρες του NATO (Δανία, Εσθονία, Φινλανδία, Νορβηγία, Λετονία, Λιθουανία, Πολωνία, Σουηδία) στοχεύουν να προμηθεύονται από κοινού ναυτικές νάρκες, τις οποίες θα αναπτύξουν στη Βαλτική Θάλασσα, ανακοίνωσε ο Γερμανός υπουργός Αμυνας Μπ. Πιστόριους, ενόψει της συνόδου του ΝΑΤΟ.
Οι νάρκες θαλάσσης είναι «μια πολύ αποτελεσματική μέθοδος αποτροπής ενός επιτιθέμενου από τη θάλασσα και αποτελούν μια εξαιρετικά σημαντική ικανότητα απέναντι στη ρωσική επιθετικότητα», σημείωσε.
Αντιδράσεις από Ρωσία και Κίνα ενάντια στις αποφάσεις της NΑΤΟικής Συνόδου
Αμεσες ήταν οι αντιδράσεις των αντίπαλων ιμπεριαλιστικών στρατοπέδων στις αποφάσεις του ΝΑΤΟ. Η ρωσική κυβέρνηση μέσω του Ντμίτρι Πεσκόφ, εκπροσώπου του Βλ. Πούτιν, σχολίασε: «Οι εντάσεις στην ευρωπαϊκή ήπειρο κλιμακώνονται. Βλέπουμε τις αποφάσεις που έχει λάβει το ΝΑΤΟ για να δημιουργήσει ξεχωριστούς κόμβους επιμελητείας σε πόλεις της Μαύρης Θάλασσας, τη δημιουργία πρόσθετων εγκαταστάσεων στην Ευρώπη, και βλέπουμε ότι στην πραγματικότητα οι στρατιωτικές υποδομές του ΝΑΤΟ κινούνται συνεχώς και σταδιακά προς την κατεύθυνση των συνόρων μας».
Προ ημερών ο ίδιος ο Πούτιν δήλωσε ότι η Ρωσία θα επαναλάβει την παραγωγή πυραύλων μεσαίου και μικρότερου βεληνεκούς με πυρηνικές δυνατότητες, αφού οι ΗΠΑ άρχισαν να παράγουν τέτοιους πυραύλους, και στη συνέχεια θα εξετάσει αν και πού θα τους αναπτύξει. Ακόμα πιο χαρακτηριστικός ήταν ο αναπληρωτής πρόεδρος του ρωσικού Συμβουλίου Ασφαλείας, Ντμ. Μεντβέντεφ: «Το συμπέρασμα είναι προφανές. Πρέπει να κάνουμε τα πάντα ώστε η “μη αναστρέψιμη πορεία” της Ουκρανίας προς το ΝΑΤΟ να τελειώσει είτε με την εξαφάνιση της Ουκρανίας είτε με την εξαφάνιση του ΝΑΤΟ. ‘Η, ακόμα καλύτερα, με εξαφάνιση και των δύο».
«Τρομοκρατικό» χαρακτήρισε το απόσπασμα της Διακήρυξης της Συνόδου του ΝΑΤΟ για την Ασία και τον Ειρηνικό ο εκπρόσωπος του κινεζικού ΥΠΕΞ, Λιν Ζιαν, ενώ οι αναφορές ειδικά για την Κίνα «περιέχουν ένα σωρό προκαταλήψεις, συκοφαντίες και προκλήσεις», υποστήριξε.
«Το ΝΑΤΟ δημιουργεί φανταστικούς εχθρούς για να δικαιολογήσει την ύπαρξή του και να δράσει εκτός της περιοχής του», είπε, και το κάλεσε «να σταματήσει να παρεμβαίνει στις εσωτερικές υποθέσεις της Κίνας, να δυσφημεί την Κίνα και να διαταράσσει τις σχέσεις Κίνας – Ευρώπης», διαμηνύοντας σε έντονο ύφος: «Μη φέρετε αστάθεια στην Ασία και στον Ειρηνικό, όπως έχετε κάνει στην Ευρώπη. Η Κίνα θα υποστηρίξει σταθερά τη δική της κυριαρχία, την ασφάλειά της και το αναπτυξιακό της συμφέρον, μέσω της δικής της ανάπτυξης και της συνεργασίας με άλλες χώρες».
Η Κίνα έχει υποστηρίξει το επιχείρημα της Μόσχας ότι η επέκταση του ΝΑΤΟ αποτελεί απειλή για τη Ρωσία. Να σημειωθεί δε ότι κινεζικά στρατεύματα βρίσκονται από τις 8 Ιούλη στη Λευκορωσία για κοινές ασκήσεις κοντά στα σύνορα με την Πολωνία, μέλος του ΝΑΤΟ. Οι ασκήσεις είναι οι πρώτες με τη Λευκορωσία, σύμμαχο της Ρωσίας, και σύμφωνα με το κινεζικό ΥΠΕΞ «δεν απευθύνονται σε καμία συγκεκριμένη χώρα».
Το Πεκίνο δεν θα αποδεχτεί ποτέ τις «ανυπόστατες κατηγορίες» που διατυπώθηκαν στο ανακοινωθέν της Συνόδου του NATO, τόνισε ο Κινέζος υπουργός Εξωτερικών Ουάνγκ Γι και κάλεσε το ΝΑΤΟ να μη θέτει υπό αμφισβήτηση τα κινεζικά συμφέροντα.
Στο μεταξύ, ο πρόεδρος του ιρανικού κοινοβουλίου Μ. Μπ. Γκαλιμπάφ διαβεβαίωσε τον Πούτιν ότι παρά την αλλαγή Προέδρου, το Ιράν θα συνεχίσει να υλοποιεί όλα τα μεγάλα ρωσο-ιρανικά έργα που δρομολογήθηκαν επί θητείας Εμπ. Ραϊσί. Ο Ρώσος Πρόεδρος είχε συνάντηση με τον Γκαλιμπάφ στο περιθώριο του 10ου Κοινοβουλευτικού Φόρουμ των BRICS στην Αγία Πετρούπολη.
Ο πρόεδρος του ιρανικού κοινοβουλίου κάλεσε εξάλλου να συνεχιστεί η στρατιωτικο-τεχνική αλλά και η οικονομική συνεργασία Ρωσίας – Ιράν, ενώ Μόσχα και Τεχεράνη θα συνεχίσουν να αντιμετωπίζουν μαζί τις «προκλήσεις» από τις ΗΠΑ, όπως κυρώσεις κ.λπ.
Πηγή : Ριζοσπάστης 13 – 14/7 – 2024
ΓΑΛΛΙΑ
Η πραγματικότητα διαψεύδει και εκθέτει τις «σειρήνες» του συστήματος
Από τη συνάντηση Μακρόν – Λεπέν μετά τις βουλευτικές εκλογές του 2022, όταν συζητούνταν το ενδεχόμενο «κυβέρνησης εθνικής ενότητας» |
Οι ιαχές της ΕΕ για πέρασμα της βιομηχανίας της σε λειτουργία «πολεμικής οικονομίας» είναι ενδεικτικές για τη νέα φάση κλιμάκωσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και των πολεμικών προετοιμασιών, των αυξημένων αναγκών του κεφαλαίου για ενίσχυση του βαθμού εκμετάλλευσης των εργαζομένων, όπως άλλωστε και για τα νέα δεινά που προδιαγράφουν συνολικά για τους λαούς. Οχι τυχαία άλλωστε ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος στην Ουκρανία και η στάση κάθε πολιτικής δύναμης απέναντι στη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού από το κράτος – κατακτητή Ισραήλ έριχναν τη σκιά τους στην προεκλογική συζήτηση στην Ευρώπη.
«Πολεμική» η οικονομία… τέτοιο και το αστικό πολιτικό της σύστημα
Αυτές οι προετοιμασίες δεν μένουν μόνο στο οικονομικό επίπεδο, σε συνάρτηση και με την ενδεχόμενη νέα κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου. Εχουν την άμεση αντανάκλασή τους και στις αντίστοιχες προσαρμογές που επιδιώκουν οι αστικές τάξεις και σε πολιτικό επίπεδο, στη διάταξη των πολιτικών δυνάμεων, έτσι ώστε αυτή να εκπληρώνει κάθε φορά τις νέες αυξημένες απαιτήσεις για την καπιταλιστική κερδοφορία.
Η αλήθεια είναι ότι σε έναν βαθμό έχει δεχτεί πλήγμα η δυνατότητα εναλλαγής των υπαρχουσών αστικών πολιτικών δυνάμεων, που να συνοδεύεται από ανάλογες λαϊκές προσδοκίες του παρελθόντος και να εξασφαλίζει τον αναγκαίο χρόνο «πολιτικής σταθερότητας», προκειμένου να προωθηθεί στον βαθμό που θα ήθελαν και με τους λιγότερους κραδασμούς η αντιλαϊκή τους πολιτική.
Από τις μεγάλες απεργίες των τελευταίων χρόνων |
Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών έδειξαν ότι τα κόμματα που συμμετέχουν σε κυβερνήσεις μέτρησαν μεγάλες απώλειες, ενώ και στις εκλογικές αναμετρήσεις σε ισχυρές καπιταλιστικές οικονομίες όπως η Βρετανία και η Γαλλία αυτό που επιβεβαιώθηκε ήταν ότι ακόμα κι εκεί που υπήρξε εναλλαγή πηδαλιούχου στην αστική διακυβέρνηση, αυτή έγινε με όρους φθοράς και πύρρειας επικράτησής του. Πλευρά έκφρασης αυτής της κατάστασης αποτελεί και η αποχή.
Αντίστοιχα κι όποτε επιστρατεύτηκαν από το καπιταλιστικό σύστημα οι όποιες παραλλαγές κυβερνητικών εταίρων όπως με «πράσινους», φιλελεύθερους ή οπορτουνιστικά κόμματα, αυτές τελικά έχουν καταγραφεί σε μεγάλο βαθμό στη λαϊκή συνείδηση ως συνένοχοι στην υλοποίηση της ίδιας αντιλαϊκής αστικής στρατηγικής και πλέον ούτε αυτά είναι σε θέση να αναπτερώσουν στον βαθμό που το επιτύγχαναν παλιότερα φρούδες λαϊκές ελπίδες και αυταπάτες για φιλολαϊκή πολιτική τόσο σε επίπεδο ΕΕ όσο και των κρατών – μελών. Αυτό το «τσαλάκωμα» των αστικών πολιτικών δυνάμεων έχει προ πολλού σημάνει συναγερμό στα αστικά επιτελεία για τα όρια στις δυνατότητες να χειραγωγούν τα εργατικά – λαϊκά στρώματα με τον τρόπο που το επιτύγχαναν τα προηγούμενα χρόνια. Οι διαψεύσεις, οι απογοητεύσεις τροφοδοτούν την επιζήμια λογική του «μικρότερου κακού» και τη συντηρητικοποίηση.
Copyright 2024 The Associated |
Το αποτέλεσμα των γαλλικών εκλογών σηματοδοτεί την οργανωμένη επιχείρηση ξεπλύματος και ανακαίνισης της φθαρμένης σοσιαλδημοκρατίας |
Π.χ. στη Βρετανία οι μεν Εργατικοί έχασαν σχεδόν μισό εκατομμύριο ψήφους, ενώ απευθείας μετάγγιση ψήφων από τους Συντηρητικούς έγινε μόνο προς την ακροδεξιά του Φάρατζ. Ενώ στη Γαλλία η κουρελού των διαφόρων εκδοχών της χρεοκοπημένης σοσιαλδημοκρατίας (Ανυπότακτη Γαλλία, Σοσιαλιστικό Κόμμα, Οικολόγοι, Γαλλικό ΚΚ, Place Publique) που προβάλλεται με θριαμβολογίες ως δήθεν «φάρος ελπίδας» από το εγχώριο σκορποχώρι της αμαρτωλής σοσιαλδημοκρατίας, ήρθε τελικά τρίτη κατά σειρά σε ψήφους στον β’ γύρο και χρειάστηκε να συμπράξει εκλογικά με τον… μέχρι τις προάλλες τρισκατάρατο Μακρόν, προκειμένου όπως ισχυρίζονταν «να φράξουν τον δρόμο» της αποκρουστικής Λεπέν. Αλήθεια, όντως το κατάφεραν;
Η άνοδος των ποσοστών των ακροδεξιών κομμάτων και στη Γαλλία, όπως και σε ορισμένες ακόμα χώρες, παρουσιάζεται από κόμματα, ΜΜΕ κι άλλα αστικά επιτελεία ως μια παραφωνία εν μέσω ενός «δημοκρατικού πολιτικού κόσμου». Πρόκειται για μια καραμπινάτη επιχείρηση ξεπλύματος όλων των υπόλοιπων αστικών κομμάτων και δυνάμεων, που φέρουν τεράστια ευθύνη, καθώς προωθώντας την σκληρή αντεργατική πολιτική του κεφαλαίου. Στη βάση της λαϊκής διαμαρτυρίας και αγανάκτησης απέναντι σ’ αυτήν την πολιτική, που εμφανίζεται μάλιστα ως «προοδευτική», στρώνεται φαρδύ πλατύ το έδαφος και για την ενίσχυση των ακροδεξιών δυνάμεων. Το ίδιο ισχύει και για τις τεράστιες ευθύνες της ΕΕ του κεφαλαίου, του αντικομμουνισμού, των ανιστόρητων κηρυγμάτων περί «δύο άκρων» που πριμοδοτούν την ακροδεξιά και τον φασισμό.
Πάνω από όλα, όμως, αυτό που επιχειρούν να κρύψουν όλοι τους είναι ότι συνολικά τα αστικά κόμματα, σε συνθήκες ιμπεριαλισμού και όξυνσης των ανταγωνισμών ανάμεσα στις αστικές τάξεις, που οδηγούν στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, γίνονται όλο και πιο αντιδραστικά, όλο και πιο επιθετικά σε βάρος του λαού, όλο και πιο επιζήμια για τον λαό σε όλα τα επίπεδα, ιδεολογικά, πολιτικά και οργανωτικά. Εκεί μπορεί άλλωστε να αποδοθεί και στη χώρα μας η προώθηση των αντεργατικών εκτρωμάτων της κυβέρνησης της ΝΔ σε συνέχεια των προηγούμενων, με τη σύμπλευση των ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, την πλειοδοσία όλων τους στην ολοένα βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, του Ισραήλ, έως κι ο μεσσιανισμός ηγετών τους ή ακόμα και οι followers – κομματικά μέλη του δίευρου…
Πολύτιμη εφεδρεία του συστήματος η ακροδεξιά
Τα αστικά επιτελεία εμφανίζουν παραπειστικά ότι π.χ. στη Γαλλία η Λεπέν μόλις μία βδομάδα πριν τις εκλογές «εγκατέλειψε τις αντι-ΕΕ θέσεις της για να καθησυχάσει τις αγορές». Το ΚΚΕ πολύ έγκαιρα, από τις αρχές κιόλας της περασμένης δεκαετίας, είχε ξεσκεπάσει την απάτη του λεγόμενου ευρωσκεπτικιστικού ρεύματος, στο οποίο «κολύμπησαν» και οι ακροδεξιές, φασιστικές δυνάμεις. Βαφτίστηκε από τότε ως «αμφισβήτηση της ΕΕ» το κυνήγι μεγαλύτερου μεριδίου στον ανταγωνισμό των αστικών τάξεων στο εσωτερικό της Ενωσης, προτείνοντας και διαφορετικές ιμπεριαλιστικές συμμαχίες προκειμένου να αποσπάσουν πρόσθετα οφέλη για την ίδια την αστική τους τάξη. Σημάδι ότι αυτός ο ανταγωνισμός των αστικών τάξεων οξύνεται, είναι και η δημιουργία μιας γκάμας πλέον ακροδεξιών ευρωπαϊκών ομάδων που η σύνθεσή τους αναμοχλεύτηκε μετά τις ευρωεκλογές: Ετσι υπάρχει η ομάδα της – σύμφωνα με την Φον ντερ Λάιεν – «όχι και τόσο ακροδεξιάς» Μελόνι, του Πολωνικού PIS, του Βελόπουλου, αυτή των Ευρωπαίων Συντηρητικών Μεταρρυθμιστών (ECR), η οποία εμφανίζεται ως πιο συντεταγμένη εταίρος στον ευρωενωσιακό σχεδιασμό απέναντι στα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Ταυτόχρονα συγκροτήθηκαν οι λεγόμενοι «Πατριώτες για την Ευρώπη» του Ορμπαν, που απορρόφησε σε μεγάλο βαθμό την ευρωομάδα της Λεπέν (Ταυτότητα και Δημοκρατία-ID) και με προσθήκες του Ολλανδού Βίλντερς, του Ιταλού Σαλβίνι, του Τσέχου Μπάμπις, των Ισπανών του VOX και της Λατινοπούλου (που κατέληξε εκεί γιατί δεν έγινε προηγούμενα δεκτή από το ECR λόγω «βέτο» του κόμματος του Βελόπουλου) και αποτελούν την τρίτη πλέον σε δύναμη ευρωπαϊκή πολιτική ομάδα στο ΕΚ κ.ά. Πρόκειται για ακροδεξιούς που δεν αμφισβητούν την ευρωενωσιακή στρατηγική γραμμή πλεύσης, ζητούν ωστόσο μεγαλύτερη ευχέρεια των αστικών τους τάξεων στη συγκρότηση συμμαχιών και με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, χωρίς όμως και να ταυτίζονται απόλυτα με τα συμφέροντά τους, προβάλλοντας κι αυτοί τον «ρεαλισμό τους για κυβερνησιμότητα». Τέλος, συγκροτήθηκε η ομάδα «Ευρώπη των κυρίαρχων εθνών» από τους Γερμανούς ακροδεξιούς της «Εναλλακτικής για τη Γερμανία» (AfD), κυρίως μαζί με Ανατολικοευρωπαίους ακροδεξιούς που πρόσκεινται σε πιο ακραιφνή γραμμή στήριξης της καπιταλιστικής Ρωσίας.
Είναι φανερό ότι τα παραπάνω σχήματα που συγκεντρώνουν ακροδεξιούς, φασιστοειδή, νοσταλγούς των ναζί και αντικομμουνιστές αποτελούν μια χρήσιμη εφεδρεία του συστήματος. Παράλληλα συνιστούν πολιτική έκφραση της όξυνσης των προβλημάτων συνοχής της Ευρωζώνης και συνολικά της ΕΕ σε συνθήκες αυξανόμενης ανισομετρίας των καπιταλιστικών οικονομιών. Είναι πάντως χρήσιμο να θυμόμαστε ότι τα «θέλω» της βρετανικής αστικής τάξης για το Brexit μπορεί μεν να τα προπαγάνδισε ο ακροδεξιός Φάρατζ, αλλά το μεγάλο βάρος για να επιτευχθεί τελικά αυτό το σήκωσαν οι ίδιοι οι Tories…
Οι παραπάνω διεργασίες σηματοδοτούν σε κάθε περίπτωση την επιδίωξη του κεφαλαίου τα εργατικά – λαϊκά στρώματα να στοιχίζονται ακόμα πιο ενεργά πίσω από τα συμφέροντα των αστικών τάξεων, που παρά τις αντιθέσεις δείχνουν στον λαό ευθέως τα πολεμικά πεδία και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο ως μονόδρομο για να λύσουν τους λογαριασμούς με τους ανταγωνιστές τους.
Μπορεί μεν η ατζέντα των ακροδεξιών φασιστικών κομμάτων να είναι βγαλμένη από τις πιο μύχιες επιδιώξεις του μεγάλου κεφαλαίου, μιας και προβάλλει με θόρυβο τα λεγόμενα «εθνικά συμφέροντα», όπου στο όνομά τους μπαίνουν κάτω από την ίδια ομπρέλα εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι, με ενοχοποίηση των μεταναστών και όχι της εργασιακής γαλέρας που τους επιβάλλεται κ.ά., αλλά αυτή η ατζέντα δεν εμφανίστηκε στη μέση του πουθενά. Μάλιστα, αυτές τις μέρες εκτυλίσσεται η γνωστή, επαναλαμβανόμενη κι αποπροσανατολιστική συζήτηση για την άνοδο της ακροδεξιάς, μετά τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών αλλά και των διπλών καλπών στη Γαλλία. Συζήτηση που αναπαράγεται από αστικά επιτελεία, από κόμματα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ ή το μεταλλαγμένο Γαλλικό ΚΚ, που έχουν τις δικές τους ευθύνες για την άνοδο των ακροδεξιών μορφωμάτων.
Παρουσιάζεται μάλιστα το αποτέλεσμα του β’ γύρου στη Γαλλία ως «δικαίωση» και «αντάξια συνέχεια» των μεγαλειωδών κινητοποιήσεων των εργατών της Γαλλίας ενάντια στον νόμο – έκτρωμα Μακρόν για το συνταξιοδοτικό σύστημα.
Ποιος «θρίαμβος», ποια «δικαίωση των αγώνων»…
Οσοι ισχυρίζονται κάτι τέτοιο ωστόσο, πρέπει να απαντήσουν σε ορισμένα αμείλικτα ερωτήματα: Τελικά αποτελεί «δικαίωση» και «συνέχεια» του αγώνα των εργαζομένων της Γαλλίας η παραπέρα ισχυροποίηση της εκλογικής συμμαχίας της Λεπέν, που παρά τις θριαμβολογίες των υποστηρικτών του λεγόμενου «Νέου Λαϊκού Μετώπου» (ΝΛΜ) ήρθε πρώτη σε ψήφους και ποσοστό σχεδόν 12% διαφορά από το δεύτερο ΝΛΜ; `Η επίσης αποτελεί μήπως «δικαίωση» το γεγονός ότι όλα αυτά τα εκατομμύρια των εργαζομένων που μαχητικά εναντιώθηκαν στην κυβέρνηση Μακρόν, στους αντεργατικούς της νόμους και την άγρια καταστολή που επέβαλε στον λαό, ο οποίος ήταν για μήνες στους δρόμους, κλήθηκαν με χορηγό τη γαλλική σοσιαλδημοκρατία και το μεταλλαγμένο Γαλλικό ΚΚ να ψηφίσουν αυτόν και τους υποψηφίους του για μια ακόμα φορά, στο όνομα και πάλι της «αποτροπής της ακροδεξιάς», της «προόδου» και του «μικρότερου κακού»; Αραγε, το γεγονός ότι ο Μακρόν, που είχε καταδικαστεί στη συνείδηση του λαού, ήρθε τελικά στον β’ γύρο δεύτερος και εξελίχθηκε σε ρυθμιστή για τον σχηματισμό της επόμενης αντιλαϊκής κυβέρνησης την επόμενη μέρα, τι σχέση έχει με τους μεγάλους αγώνες στη Γαλλία άλλη εκτός από την απόλυτη διάψευσή τους; Εφραξε άραγε ο δρόμος στην ακροδεξιά ή μήπως αυτή στην ουσία πριμοδοτήθηκε από τα υπόλοιπα αστικά κόμματα για μια ακόμα φορά, αφού παρουσιάστηκε ως δήθεν «αντισυστημική» και αντιπολεμική δύναμη ενώ συνιστά ακριβώς το αντίθετο, μέχρι το μεδούλι δύναμη του κεφαλαίου;
…και ποια «Αριστερά»;
Τα αστικά ΜΜΕ έσπευσαν επίσης να μιλήσουν έως και για «θρίαμβο της Αριστεράς»… Αλήθεια, τι σχέση έχει με τις αγωνιστικές παραδόσεις και τα λαϊκά συμφέροντα το χρεοκοπημένο ρετάλι της σοσιαλδημοκρατίας Ολάντ, που έφυγε κακήν κακώς από το Μέγαρο των Ηλυσίων Πεδίων έχοντας περάσει τον διαβόητο νόμο τερατούργημα «Ελ Κομρί» που προκάλεσε τις κινητοποιήσεις εκατομμυρίων εργαζομένων που δέχτηκαν μάλιστα άγρια καταστολή; Εναν νόμο που νομιμοποίησε έως και 12ωρη δουλειά, «για τις ανάγκες της επιχείρησης», με διευθέτηση του χρόνου εργασίας σε τρίμηνη βάση καθώς και απολύσεις στο όνομα της μείωσης του τζίρου ή των παραγγελιών των ομίλων. Ηταν η ίδια κυβέρνηση που προώθησε τα σχέδια της γαλλικής αστικής τάξης στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο ενάντια στη Συρία…
Τι σόι… όμως «αριστερός» είναι και ο σοσιαλδημοκράτης από τα γεννοφάσκια του Μελανσόν, που κατέγραψε χιλιόμετρα αντιλαϊκής διαδρομής ως σύμβουλος των κυβερνήσεων Μιτεράν, στηρίζοντας ως πρώτο βιολί την ιμπεριαλιστική επέμβαση και εισβολή της Γαλλίας στο Ιράκ, ενώ όταν ο γαλλικός λαός έλεγε όχι στο δημοψήφισμα για την έγκριση της Συνθήκης του Μάαστριχτ, αυτός στήριζε …το Ναι. Ηταν αυτός που ως ευρωβουλευτής, στη συνέχεια ήταν υπέρμαχος της επιβολής ζώνης απαγόρευσης πτήσεων στη Λιβύη, των βομβαρδισμών δηλαδή των ΗΠΑ – ΕΕ – ΝΑΤΟ.
Ο ίδιος και οι ευρωβουλευτές του κόμματός του «Ανυπότακτη Γαλλία» στηρίζουν την ευρωατλαντική εκστρατεία υποστήριξης του αντιδραστικού καθεστώτος Ζελένσκι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, ενώ σε ρόλο ταγμένου τελάλη των μακελάρηδων του ΝΑΤΟ ο ίδιος έδειξε «κατανόηση για χώρες όπως η Σουηδία και η Φινλανδία που αισθάνονται περισσότερο προστατευμένες εντός του ΝΑΤΟ παρά εκτός…», τύφλα να έχουν δηλαδή οι αποφάσεις του ΝΑΤΟ στην Ουάσιγκτον…
Είναι το κόμμα του που κατά τη διάρκεια των μεγάλων κινητοποιήσεων ενάντια στο έκτρωμα για το συνταξιοδοτικό στη Γαλλία, που γνώρισαν άγρια καταστολή, εναντιώθηκε στην… «υπέρμετρη βία» της κυβέρνησης Μακρόν σε βάρος των διαδηλωτών, νομιμοποιώντας την καταστολή σε βάρος του λαού με …συγκεκριμένη δοσομετρία. Αλλωστε, είναι τόσο φόβητρο για την αστική τάξη της Γαλλίας ο Μελανσόν που ο πρόεδρος του Γαλλικού Συνδέσμου Βιομηχάνων στις περασμένες προεδρικές εκλογές είχε χαρακτηρίσει το πρόγραμμά του «σταθερό και συνεκτικό».
Οσο για το Γαλλικό ΚΚ έχει εδώ και πολλές δεκαετίες απολέσει τον χαρακτήρα και τον ρόλο πραγματικού ΚΚ. Ενδεικτικά αναφέρουμε εδώ ότι ψήφισε και με τα δύο χέρια την απόφαση για ενίσχυση των πολεμικών εξοπλισμών της Ουκρανίας και των κυρώσεων προς τη Ρωσία, επιδοκιμάζοντας το ΝΑΤΟ και τη στρατηγική του, την ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ. Ο ΓΓ του Γαλλικού ΚΚ, Ρουσέλ, ήταν ακόμα αυτός που εκθειάζοντας την πολιτική Μπάιντεν είχε ομολογήσει με στόμφο ότι «ο Μπάιντεν διαθέτει επαναστατικό πρόγραμμα και θα μπορούσε να λάβει κάρτα μέλους του ΓΚΚ».
Επίσης σε μια περίοδο που σαρώνονται και τα τελευταία επιδόματα ανεργίας, με δηλώσεις του ο ΓΓ του ΓΚΚ έδωσε άλλοθι στην αντιλαϊκή πολιτική Μακρόν, αφού εναντιώθηκε στα επιδόματα σε ανέργους γιατί τους κάνουν «επιδοματίες» …προτιμώντας δήθεν τα επιδόματα από τη δουλειά, και κάπως έτσι οι κυβερνήσεις επιβάλλουν τον εκβιασμό «δέχεσαι ό,τι δουλειά να ‘ναι ή χάνεις το επίδομα». Ενώ τον Ιούνιο του 2021, ο ίδιος δήλωσε ότι αν οι μετανάστες «δεν έχουν λόγο να μείνουν στο γαλλικό έδαφος, τότε έχουν λόγο να επιστρέψουν εκεί από όπου ήρθαν».
Ακόμα το στέλεχος του ΓΚΚ και πρόεδρος της κοινοβουλευτικής του ομάδας Chassaigne, δείχνοντας το μίσος του για την ταξική πάλη, περηφανεύτηκε κιόλας ότι δεν έχει ποτέ συμμετάσχει σε κινητοποίηση έξω από εργοστάσιο με ντουντούκα αλλά μόνο σε συναντήσεις με την εργοδοσία, για να «κινήσει τα πράγματα προς τα μπροστά».
Να απορριφθεί η αναπαλαίωση της σάπιας σοσιαλδημοκρατίας
Και βέβαια δεν μπορούμε να ξεχάσουμε ότι πριν ακριβώς 12 χρόνια, το 2012 ήταν και πάλι ο ΣΥΡΙΖΑ και η εγχώρια σοσιαλδημοκρατία που και πάλι μας έλεγε, όπως και τώρα, «να γίνουμε κι εμείς Γαλλία», τότε που φυσούσε ο «άνεμος αλλαγής» με τον Ολάντ, τον οποίο είχαν στηρίξει από κοινού Μελανσόν και Γαλλικό ΚΚ… Το τι ακολούθησε και στη Γαλλία και βέβαια στην Ελλάδα με τα μνημόνια και τον ΣΥΡΙΖΑ είναι γνωστό… Για αυτό η επιχείρηση αναπαλαίωσης της σάπιας σοσιαλδημοκρατίας και στη χώρα μας με τα ίδια γαλλικά συνθήματα πρέπει να απορριφθεί αποφασιστικά από την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.
Το αποτέλεσμα των γαλλικών εκλογών σηματοδοτεί την οργανωμένη επιχείρηση ξεπλύματος και ανακαίνισης της φθαρμένης σοσιαλδημοκρατίας, με οφθαλμοφανή πλέον τα όριά της να μπορεί να πείθει τον λαό όπως παλιότερα μπορούσε, επιστρατεύοντας αριστερή συνθηματολογία ως φερετζέ για να συγκαλύψει την υλοποίηση της πολιτικής στήριξης της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστικών πολέμων. Αυτό μαρτυρά και το πρόγραμμα του λεγόμενου Νέου Λαϊκού Μετώπου (ΝΛΜ) που κινείται στο ίδιο αντιλαϊκό πλαίσιο της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Πολυδιαφημίζεται ότι περιλαμβάνει απόσυρση του νόμου Μακρόν για το συνταξιοδοτικό, αλλά αποκρύπτεται ότι στις λεγόμενες «ενέργειες ρήξης» του προγράμματος υπάρχει η …δημιουργική ασάφεια περί «επιβεβαίωσης του κοινού στόχου για το δικαίωμα σε σύνταξη στα 60», αφήνοντας ορθάνοιχτη την πόρτα για την επαναφορά μιας παραλλαγής του νόμου, αφού εκπρόσωποι του ΝΛΜ μιλούν ήδη για «επανεξέταση» του νόμου Μακρόν, ενώ δεν αμφισβητούνται ούτε τα αντιλαϊκά κριτήρια της ΕΕ που υπαγορεύουν αυτούς τους νόμους, ούτε και τα δημοσιονομικά μέτρα και οι συστάσεις της ΕΕ στο όνομα της υπέρβασης του ελλείμματος, τα οποία βρίσκονται πρώτα στη λίστα των αντιλαϊκών προαπαιτούμενών τους για αύξηση ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, τη μετατροπή της σε ατομική υπόθεση και την εμπορευματοποίησή της. Χαρακτηριστική είναι η προχθεσινή δήλωση του Μελανσόν, ότι το ΝΛΜ δεν θα είχε «κανένα συμφέρον να εισέλθει σε μετωπική σύγκρουση» με την ΕΕ σχετικά με τους ευρωπαϊκούς κανόνες για ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς.
Αλλωστε, αποδείξεις για το τι σόι συνταξιοδοτικό νόμο θα φέρει αν ποτέ κι εφόσον αποσύρει τον νόμο Μακρόν το ΝΛΜ, αποτελούν και οι διακηρύξεις για αποφασιστική αύξηση της συμμετοχής των ιδιωτών στην Υγεία και τα νοσοκομεία. Οσο για τους φόρους, αυτοί σκόπιμα περιορίζονται στους «υπερπλούσιους» και τα υπερκέρδη, με τους εκπροσώπους του Μετώπου να διαβεβαιώνουν ότι «το 92% των επιχειρήσεων δεν θα αλλάξει φορολογικό πλαίσιο»… Οσο για το ιμπεριαλιστικό μακελειό στην Ουκρανία, το πρόγραμμα στηρίζει την κυβέρνηση Ζελένσκι, «με παράδοση των απαραίτητων όπλων»…
Σε κάθε περίπτωση όμως, το ξεθωριασμένο δήθεν «αριστερό» περιτύλιγμα της σοσιαλδημοκρατίας δεν μπορεί να κρύψει ότι τελικά αμπαλάρει στο εσωτερικό του τόσο την ισχυροποίηση της Λεπέν, που πλέον η ίδια η αστική τάξη την διαφημίζει μέσα από τα πρωτοκλασάτα ΜΜΕ της («Le Figaro», «C-News» κ.ά.) ως «ώριμη επιλογή» υπεράσπισης των συμφερόντων της και ως κυβέρνηση στο άμεσο μέλλον, όσο και την πολιτική επιβίωση του Μακρόν. Μέσα λοιπόν σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα η έμπειρη γαλλική αστική τάξη με τον μπαμπούλα της ακροδεξιάς και χορηγό τη σοσιαλδημοκρατία φρόντισε να αναστηλώσει τρεις βασικές πολιτικές εφεδρείες, πάνω στις οποίες ήδη οι εκπρόσωποί της έχουν διαμηνύσει ότι με καμία από τις τρεις, ούτε βέβαια και τις όποιες διαφαινόμενες συγκολλήσεις τους, δεν θα είχαν πρόβλημα να αναλάβει τη διακυβέρνηση, προκειμένου αυτή να επικρατήσει στον διεθνή ανταγωνισμό τόσο στο εσωτερικό της ΕΕ όσο και με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα.
«Φωνάζει» η έλλειψη ισχυρού επαναστατικού ΚΚ
Η επαναφορά της επιζήμιας για τον λαό λογικής του «μικρότερου κακού», οι αδιέξοδες συγκρίσεις ανάμεσα σε αποκρουστικές ακροδεξιές ή καταδικασμένες αντεργατικές εκδοχές διακυβέρνησης που σε κάθε περίπτωση υπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου, ένα μόνο τεκμηριώνουν κι επιβεβαιώνουν. Οτι η εργατική τάξη και ο λαός δεν διαθέτει σήμερα στη Γαλλία πολιτική επιλογή που να υπηρετεί τα συμφέροντά του, να τιμά τους αγώνες του και να διασφαλίζει τη συνέχειά τους, τη ριζοσπαστικοποίηση του προσανατολισμού τους. Οσοι εργατικοί – λαϊκοί αγώνες κι αν διεξάγονται, όσο μαζικοί και μαχητικοί κι αν είναι αυτοί, θα έρχονται διαρκώς σε αντίφαση με το πολιτικό αδιέξοδο, καθώς το κύριο είναι ότι δεν υπάρχει σήμερα στη Γαλλία επαναστατικό, ισχυρό Κομμουνιστικό Κόμμα που να τιμά τον τίτλο και την αποστολή του. Να γιατί ο λαός συνεχίζει εύκολα να εγκλωβίζεται και στη Γαλλία και αλλού ανάμεσα στα εκβιαστικά διλήμματα της αστικής τάξης, που μόνο διαιωνίζουν την αντεργατική πολιτική, ενώ υφαίνουν νέες αντιλαϊκές πολιτικές εφεδρείες χειραγώγησης και εγκλωβισμού.
Η ανασύνταξη του κινήματος στη Γαλλία, στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη και η ενίσχυση του ρεύματος αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να γεννήσει ελπίδες για τους λαούς και να φράξει πραγματικά τον δρόμο στις αντιδραστικές ακροδεξιές δυνάμεις, ως μια ακόμα εφεδρεία του συστήματος. Είναι ο μόνος δρόμος για να μετατρέπεται η λαϊκή δυσαρέσκεια απέναντι στις αντιλαϊκές κυβερνήσεις και την ΕΕ σε δύναμη ανάτασης, ανατροπής και πραγματικής προόδου.
Μπορούν λοιπόν οι λαοί με τον αγώνα τους και την αξιοποίηση της πολύτιμης και συσσωρευμένης πείρας τους να χαράξουν δρόμο πάλης και ανατροπής της σημερινής καπιταλιστικής βαρβαρότητας που γεννά μεταξύ όλων των άλλων και τον φασισμό, την ακροδεξιά. Αυτός ο δρόμος με βεβαιότητα θα βγάλει στο προσκήνιο και πάλι τους κομμουνιστές στη Γαλλία και παντού ως πρωταγωνιστές της ταξικής πάλης και εγγυητές ότι προορισμός της δεν θα είναι η μία ή η άλλη εκδοχή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, αλλά η εργατική εξουσία, ο νέος κόσμος, ο σοσιαλισμός.
Του
Κώστα ΠΑΠΑΔΑΚΗ*
*Ο Κώστας Παπαδάκης είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και ευρωβουλευτής του Κόμματος
Πηγή : Ριζοσπάστης 13 – 14/ 7 – 2024