ΟΙ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ 50ού ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ – «ΟΔΗΓΗΤΗ» ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
«Γραφουμε Ιστορια, αλλαζουμε τον κοσμο – Το μελλον μας ειναι ο σοσιαλισμος!» (VIDEO – ΦΩΤΟ)
4η ΜΕΡΑ ΤΟΥ 50ού ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ-«ΟΔΗΓΗΤΗ»
Ανεπαναληπτη συμμετοχη – Μισος αιωνας Φεστιβαλ τιμηθηκε οπως επρεπε. Ανοιγοντας ενα παραθυρο στο φωτεινο μελλον
Σάββατο 21/09/2024 – 21:41
ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΜΕ ΟΜΙΛΗΤΗ ΤΟΝ Δ. ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ
Εδώ θεριεύει η πεποίθηση ότι η εργατική τάξη θα τα καταφέρει. Το μέλλον μας είναι ο σοσιαλισμός (VIDEO – ΦΩΤΟ)
https://youtube.com/watch?v=0QcPZwgmDgc%3Fwmode%3Dopaque%26controls%3D1%26enablejsapi%3D1%26playerapiid%3Dmedia-youtube-0qcpzwgmdgc%26origin%3Dhttps%253A
Χαρά, συγκίνηση και περηφάνια! Για τα 50 χρόνια του Φεστιβάλ, για τα παιδιά της ΚΝΕ που φτάνουν από πολύ μακριά και τραβούν πολύ μακριά, για το μέγα «ναι» στη ζωή και για τον όρκο που ανανεώνεται κάθε χρόνο, για τον σοσιαλισμό!
Χαρά, συγκίνηση και περηφάνια για όλες τις γενιές αυτών των 50 χρόνων που συναντιούνται εδώ και τέσσερις μέρες στο Φεστιβάλ, μαζί με δεκάδες χιλιάδες κόσμου. Μια συνάντηση με το βλέμμα στο παρόν και στο μέλλον μας!
Όλο αυτό το συναίσθημα και τη δύναμη συμπύκνωσε η ανεπανάληπτη πολιτική συγκέντρωση του 50ού Φεστιβάλ ΚΝΕ – «Οδηγητή», με ομιλητή τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα, γιατί από το σύστημα του πολέμου, της φτώχειας, της αδικίας που συναντάμε σε κάθε μας βήμα και σε κάθε αναπνοή μας, υπάρχει διέξοδος: «Εδώ ζωντανεύει η ελπίδα, εδώ φουντώνει η αγωνιστική αισιοδοξία και θεριεύει η πεποίθηση ότι η εργατική τάξη θα τα καταφέρει, οι λαοί όλου του κόσμου θα τα καταφέρουν, θα βγουν νικητές».
«Καλωσορίζουμε στον χώρο του Φεστιβάλ τους ΚΝίτες και τις ΚΝίτισσες από την ίδρυση της ΚΝΕ έως σήμερα, που όλα αυτά τα χρόνια έχτιζαν αυτή τη μικρογραφία του μέλλοντος, το Φεστιβάλ ΚΝΕ – “Οδηγητή”», ακούγεται από τα μεγάφωνα και οι σημαίες αρχίζουν ήδη να ανεμίζουν, τα κόκκινα λάβαρα, μαζί και με παλαιστινιακές σημαίες της προλεταριακής αλληλεγγύης. Στον χώρο ηχεί ο «Ύμνος της ΚΝΕ»! Η μεγάλη πολιτική συγκέντρωση του 50ού Φεστιβάλ ΚΝΕ – «Οδηγητή» ξεκινάει με ένα σύντομο βίντεο για τα 50 χρόνια του Φεστιβάλ. Στη συνέχεια ανεβαίνει στο βήμα και απευθύνει χαιρετισμό ο Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ, Θοδωρής Κωτσαντής.
Μετά την ομιλία του Δημήτρη Κουτσούμπα ακούστηκε η «Διεθνής», οι γροθιές υψώθηκαν και η εικόνα της Κεντρικής Σκηνής η καλύτερη απόδειξη ότι εδώ γράφουμε Ιστορία, παλεύουμε να αλλάξουμε τον κόσμο. Θα τα καταφέρουμε!
Στην συγκέντρωση παραβρέθηκε πολυμελής αντιπροσωπεία της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας (ΠΣΟ), με επικεφαλής τον πρόεδρό της, Μάικ Ματιάμπα και τον ΓΓ της, Μπάμπη Κυρίτση. Επίσης, ο Chris Smalls, πρόεδρος του Συνδικάτου Εργαζομένων στην «Amazon» (Amazon Labor Union) και η Suzan Tayseer Salam, πρόεδρος της Ένωσης Παλαιστινιακών Συνδικάτων της Ιερουσαλήμ.
Την συγκέντρωση παρακολούθησαν οι εκπρόσωποι των 44 Κομμουνιστικών και Εργατικών Νεολαιών που συμμετέχουν στις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ.
Ακόμη, ο πρέσβης της Κούβας, Αραμίς Φουέντε Ερντάντες και ο πρέσβης της Παλαιστίνης, Yussef Dorkho.
Επιπλέον, έδωσαν το «παρών»: Η Μάγδα Φύσσα. Οι ηθοποιοί Βασίλης Κολοβός, Αντώνης Ξένος, Ελένη Γερασιμίδου, Αγγελική Ξένου και ο Νίκος Καραγιώργης, πρόεδρος του ΣΕΗ. Οι καθηγητές Πανεπιστημίου Γιάννης Μηλιός και Νότης Μαριάς. Ο μαέστρος Χρήστος Κολοβός. Ο Νάσος Χαλκίδης, πρόεδρος του ΕΕΤΕ. Ο Βασίλης Παρασκευόπουλος, πρόεδρος του ΠΜΣ. Ο Κυριάκος Ρόκος, γλύπτης. Ο Βασίλης Βασιλάτος, σύνθετης – μουσικός. Ο Άκης Αποστολίδης, διευθυντής φωτογραφίας. Οι δημοσιογράφοι Δημήτρης Λιάτσος, Ιωάννα Κολοβού, Νίκος Αγγελίδης, Μιχάλης Λεάνης. Ο Βασίλης Πριμηκύρης. Οι δήμαρχοι Πάτρας Κώστας Πελετίδης, Χαϊδαρίου Μιχάλης Σελέκος, Καισαριανής Ηλίας Σταμέλος, Ικαρίας Φανούρης Καρούτσος.
Το φετινό Φεστιβάλ μοιάζει ομορφότερο από ποτέ, γιατί γιορτάζει τα 50 χρόνια της Ιστορίας του
Παραθέτουμε την ομιλία του Δ. Κουτσούμπα:
«Είμαστε ξανά εδώ, όπως κάθε Σεπτέμβρη, τα τελευταία 50 χρόνια! Συνεπείς στο ραντεβού μας να γράφουμε ιστορία και να αλλάζουμε τον κόσμο! Να ανταμώνουμε, να συζητάμε, να τραγουδάμε, να χορεύουμε, να ανεμίζουμε τις κόκκινες σημαίες στο μεγαλύτερο πολιτικό – πολιτιστικό γεγονός της χρονιάς, σ’ αυτή τη μικρογραφία του μέλλοντος που έγινε θεσμός, στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του “Οδηγητή”.
Το φετινό Φεστιβάλ, μάλιστα, μοιάζει ομορφότερο από ποτέ, θα λέγαμε 50 φορές πιο όμορφο γιατί γιορτάζει. Γιορτάζει τα 50χρονά του και εκπέμπει την ίδια εκτυφλωτική λάμψη που εξέπεμπε τον Σεπτέμβρη του ‘75 στου Ζωγράφου, όταν πρωτοξεκίνησε το όμορφο ταξίδι του.
Σ’ αυτό το μακρινό ταξίδι του Φεστιβάλ στον χρόνο, από το γήπεδο μιας λαϊκής συνοικίας, μέχρι αυτό το τεράστιο πάρκο της Δυτικής Αθήνας, ίδιος είναι ο πόθος για τον μετασχηματισμό της κοινωνίας, ίδια και απαράλλαχτη είναι η λάμψη της επαναστατικής αλλαγής, του αγώνα για τον σοσιαλισμό.
Κι αυτή η λάμψη φωτίζει κάθε χρόνο πιότερο τον δρόμο μας και τον κάνει να ξεχωρίζει μέσα στα σκοτάδια του συστήματος της εκμετάλλευσης και της αδικίας. Αυτή η λάμψη είναι ο φάρος και ο καθοδηγητής του αγώνα μας, είναι η πηγή που τροφοδοτεί με δύναμη, πίστη κι αντοχή την πάλη μας και μετατρέπει το Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του “Οδηγητή”, κάθε Σεπτέμβρη, σε ένα από τα πιο όμορφα μέρη πάνω στη Γη. Εδώ ζωντανεύει η ελπίδα, εδώ φουντώνει η αγωνιστική αισιοδοξία και θεριεύει η πεποίθηση ότι η εργατική τάξη θα τα καταφέρει, οι λαοί όλου του κόσμου θα τα καταφέρουν, θα βγουν νικητές.
Και οι πιο όμορφες μέρες που ονειρευόμαστε θα έρθουν. Η όμορφη κοινωνία που έχουμε ανάγκη θα ’ρθει. Και θα τη φέρουν οι αμέτρητοι αδικημένοι, αυτοί που τώρα μπορεί να μοιάζουν ανήμποροι, αλλά όταν αποφασίσουν να βαδίσουν μπροστά δεν θα λογαριάσουν κανέναν και τίποτα και τελικά θα σπάσουν οριστικά τα δεσμά της εκμετάλλευσης.
Το Γήπεδο Ζωγράφου, η Καισαριανή, το Περιστέρι, το Αιγάλεω, τα Ιλίσια και τώρα το Πάρκο Τρίτση, κάτω από το μαγικό άγγιγμα των παιδιών της ΚΝΕ, μεταμορφώνεται και κάνει το Φεστιβάλ να μοιάζει με εικόνα βγαλμένη από το μέλλον. Ένα στιγμιότυπο στην ατέλειωτη ιστορική κίνηση, που μαρτυρά τι ονειρεύονται οι επαναστάτες. Αφήνοντας κάθε χρόνο μία μικρή, αλλά δυνατή αίσθηση από τον καινούργιο κόσμο που αγωνιά να βγει στο προσκήνιο.
Γι’ αυτό είναι τόσο όμορφο, τόσο νεανικό, τόσο ξεχωριστό και ιδιαίτερο το Φεστιβάλ της ΚΝΕ. Γιατί είναι δεμένο με τους πόθους μας και τον καθημερινό αγώνα μας να ζήσουμε σε μία ολότελα διαφορετική, μια άλλη ανώτερη κοινωνία.
Είναι δεμένο με τις αγωνίες και τα όνειρα της νέας γενιάς να ζήσει αλλιώς, πιο όμορφα, πιο δημιουργικά, πιο ανθρώπινα! Κι όταν οι πόθοι και τα όνειρα συναντιούνται με την ανατρεπτική πολιτική του ΚΚΕ τότε είναι που μετατρέπονται σε θύελλα που συμπαρασύρει το παλιό και σάπιο. Τότε ακριβώς είναι που εξασφαλίζεται ότι δε θα παραμείνουν απλοί πόθοι και όνειρα, αλλά θα γίνουν ασυμβίβαστοι στόχοι και σκοποί του αγώνα μας. Θα γίνουν ο λόγος που παλεύουμε, ο λόγος που αγωνιζόμαστε, μέχρι να γίνουν τελικά και ο λόγος που θα νικήσουμε!
Σ’ αυτή τη γιορτή των 50χρονων του Φεστιβάλ ανταμώνουμε οι παλιότεροι Κνίτες και ΚΝίτισσες των δεκαετιών του ’70, του ’80, του ’90, με τους νεότερους των τελευταίων γενιών του 21ου αιώνα και ξαναζούμε οι μεγαλύτεροι “τα καλύτερα μας χρόνια”. Και είναι “τα καλύτερα”, όχι γιατί είναι τα νιάτα μας, αλλά γιατί τα “καλύτερα” είναι τα χρόνια των μεγάλων αξιών και ιδανικών, της αταλάντευτης και πιο όμορφης πάλης, της πάλης για τη νιότη του κόσμου, το φωτεινό μέλλον της ανθρωπότητας, τον σοσιαλισμό – κομμουνισμό.
Τα καλύτερα τους χρόνια ζουν και σήμερα χιλιάδες νέοι και νέες μέσα από τις γραμμές της ΚΝΕ γιατί η πάλη για τη νιότη του κόσμου, παρά τη λάσπη και τη συκοφαντία, εξακολουθεί να εμπνέει και να συναρπάζει. Γιατί το ΚΚΕ άντεξε, κράτησε την ελπίδα ζωντανή, κόπιασε, μελέτησε, προχώρησε σε νέες επεξεργασίες που αποδεικνύουν πως η δυνατότητα μπορεί να γίνει πραγματικότητα, ώστε η εργατική τάξη, ο λαός και η νεολαία να ζήσουν όπως τους αξίζει με τις κατακτήσεις της σύγχρονης εποχής, χωρίς τη βαρβαρότητα της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Κι αν νέα παιδιά, στα Φεστιβάλ της ΚΝΕ, συνεχίζουν να στέκονται με δέος και να φωτογραφίζονται κάτω από τη γιγάντια ζωγραφιά του Λένιν, αυτού του μεγάλου επαναστάτη που φέτος τιμήσαμε τα 100 χρόνια από την έλλειψη της φυσικής παρουσίας του, είναι γιατί το ΚΚΕ με όπλο την επαναστατική ιδεολογία του συνεχίζει παρά τις δυσκολίες και τον συνολικό αρνητικό συσχετισμό, να γράφει συνεχώς “καλύτερα χρόνια” με τόλμη, γνώση και αντοχή. Με προοπτική. Και μπορεί σήμερα με περηφάνια να πει πως έχει συγκεκριμένο σχέδιο, Πρόγραμμα, πολιτική πρόταση, που δίνει διέξοδο στην εργατική τάξη και τη νεολαία για να ζήσει ικανοποιώντας τις σύγχρονες ανάγκες της.
Ποιο άραγε από τα αστικά κόμματα μπορεί να πει με ειλικρίνεια -και όχι για προπαγανδιστικούς σκοπούς- το ίδιο στη νέα γενιά; Κανένα.
Πάμε, λοιπόν, να ζήσουμε και σήμερα και αύριο τα καλύτερα μας χρόνια, τώρα που οι αναμνήσεις γενιών και γενιών, ο ενθουσιασμός των νεανικών χρόνων και η ωριμότητα των επόμενων, μπορούν να γίνει συνείδηση: Την Ιστορία θα τη γράψουμε εμείς, τον κόσμο θα τον αλλάξουμε εμείς!
Το μέλλον μας είναι ο σοσιαλισμός!
Τα λαϊκά προβλήματα δεν είναι φυσικά φαινόμενα
Από αυτή τη μεγάλη συγκλονιστική συγκέντρωση του 50ού Φεστιβάλ θέλουμε να απευθυνθούμε σε όλους εκείνους που ψάχνουν απαντήσεις για το σήμερα και αγωνιούν για το αύριο.
Στους εργαζόμενους που βλέπουν τον μισθό να μη φτάνει ούτε για το πρώτο δεκαπενθήμερο ενώ διαβάζουν ότι οι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο επιχειρήσεις πάνε για νέο ρεκόρ κερδοφορίας φέτος, μετά το περσινό των 10,5 δισ.
Στους βιοπαλαιστές επαγγελματίες και στους αγρότες που αντιμετωπίζουν μόνιμα ζήτημα επιβίωσης εξαιτίας της υπερφορολόγησης, του υπέρογκου κόστους παραγωγής και της “περικύκλωσής” τους από τους μεγάλους ομίλους.
Στους μαθητές που στοιβάζονται σαν σαρδέλες με τις συγχωνεύσεις, πολλές από τις οποίες ακυρώνονται κάτω από τις αντιδράσεις γονιών – εκπαιδευτικών – μαθητών, στις τάξεις ενός σχολείου που εξοντώνει. Στους φοιτητές που θέλουν πτυχία με αξία, με τους γονείς τους που γονατίζουν από το υπέρογκο κόστος της δήθεν δωρεάν Εκπαίδευσης.
Στις γυναίκες που βιώνουν την πολύμορφη βία, που παλεύουν να τα φέρουν βόλτα με τη δουλειά, ενώ πρώτες επωμίζονται την κρατική ανυπαρξία στην ανατροφή των παιδιών, στη φροντίδα των ηλικιωμένων.
Στους απόμαχους της δουλειάς, που επειδή η σύνταξη δεν φτάνει, τους παρουσιάζουν ως “παροχή” τη δουλειά ως τα βαθιά γεράματα.
Σε όλους εκείνους που ζουν από πρώτο χέρι τις οριακές καταστάσεις σε κρίσιμους τομείς, όπως είναι η Υγεία, η Πρόνοια, το Φάρμακο, εξαιτίας της εμπορευματοποίησής τους.
Σε όλους εκείνους που αντιμετώπισαν για ένα ακόμα καλοκαίρι, ιδιαίτερα στην Ανατολική Αττική, τις συνέπειες της απουσίας μέτρων πρόληψης από τις φωτιές και όλες τις φυσικές καταστροφές, αφού αυτά λογίζονται ως κόστος χωρίς όφελος για το κεφάλαιο και το κράτος του.
Πίσω από όλα αυτά και πολλά ακόμα προβλήματα δεν κρύβονται κάποιοι “εξωγενείς παράγοντες”, κάποια “φυσικά φαινόμενα”, κάποια υποτιθέμενη “έλλειψη πόρων” και οι δήθεν “περιορισμένες δημοσιονομικές δυνατότητες” για τις οποίες τολμά να μιλά η κυβέρνηση της ΝΔ και να σιγοντάρουν οι υπόλοιποι, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ.
Ποιος μπορεί να μιλά για έλλειψη πόρων σε μια κοινωνία με δισεκατομμυριούχους που νοικιάζουν διαστημόπλοια για να φωτογραφηθούν στο διάστημα; Ποιος μπορεί να μιλά για έλλειψη τεχνικών δυνατοτήτων στην εποχή της Τεχνητής Νοημοσύνης, των μεγάλων τεχνολογικών και επιστημονικών επιτευγμάτων;
Όλα αυτά φυσικά δεν αξιοποιούνται για την ευημερία του εργαζόμενου ανθρώπου, αλλά για την παραπέρα εκμετάλλευση και πολύμορφη υποδούλωσή του στις αξίες και τις ανάγκες του κεφαλαίου. Αντί να μπαίνουν στην υπηρεσία του ανθρώπου, αξιοποιούνται μέσα στον καπιταλισμό για την επιβολή μεγαλύτερης βαρβαρότητας και καταστροφής. Άλλωστε, το μεγάλο πρόβλημα που εδώ και χρόνια πασχίζουν να αντιμετωπίσουν οι κρατούντες, το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του, είναι ακριβώς η αφθονία κεφαλαίων τα οποία λιμνάζουν γιατί δεν βρίσκουν ικανοποιητικές επενδυτικές διεξόδους και όχι βέβαια η έλλειψή τους. Και κάθε προσωρινή λύση που βρίσκουν σε αυτό το πρόβλημα τους δίνει μεν μια μικρή, παροδική ανάσα, η οποία όμως, μετά από λίγο, αρχίζει να μην “τραβάει” όπως υπολόγιζαν ή και να δημιουργεί πολλαπλάσια προβλήματα.
Γι’ αυτό βλέπουμε κυβερνήσεις, κεντρικές τράπεζες, υπερεθνικούς οργανισμούς, όλους τους σπουδαγμένους τεχνοκράτες που τα στελεχώνουν, να βολοδέρνουν, από την περιοριστική στην επεκτατική δημοσιονομική πολιτική, όταν λιγοστεύουν οι επενδύσεις και πάλι πίσω, όταν εκτοξεύεται ο πληθωρισμός.
Όλα αυτά, βέβαια, τα πληρώνουν πάντα οι λαοί. Γι’ αυτό τη μία τους ακούμε να μιλάνε για τα “οφέλη της εξωστρέφειας στην οικονομία” και την άλλη αναγκάζονται να παραδεχτούν τα προβλήματα που προκαλεί ο υπερτουρισμός, με την ακρίβεια σε ακτοπλοϊκά και ενοίκια, την αλλοίωση ολόκληρων νησιών, την κατασπατάληση πόρων, όπως είναι το νερό.
Γι’ αυτό τους βλέπουμε τη μία να ποντάρουν στους υδρογονάνθρακες και την άλλη να τους δαιμονοποιούν και να αποθεώνουν τις ΑΠΕ, μέχρι που μετά “ανακαλύπτουν” ότι με αυτές μόνο δεν γίνεται δουλειά, γιατί το βράδυ δεν έχει ήλιο -μεγάλη ανακάλυψη αυτή- και γιατί δεν φυσάει όσο θέλει ο υπουργός Ενέργειας. Ρεμπεσκέδες που ούτε επιχειρήματα δεν βρίσκουν να πουν και αραδιάζουν ανοησίες για να τις χάψει το πόπολο.
Στο μεταξύ οι λαϊκές οικογένειες πληρώνουν, ενώ κάποιοι θησαυρίζουν και κανείς δεν απολογείται για τα ψέματα που είπε. Γι’ αυτό τη μία δοξάζουν και βάζουν υπερφίαλους στόχους για την ηλεκτροκίνηση και την άλλη ετοιμάζονται να κλείσουν εργοστάσια της “Volkswagen” στη Γερμανία, γιατί τελικά “δεν υπάρχει αγορά”, όπως λένε. Και, φυσικά, εννοούν ότι τα κέρδη δεν είναι αυτά που προσδοκούσαν.
Θέλουμε να συζητήσουμε με όσους αγωνιούν για τις εξελίξεις στα μέτωπα του πολέμου
Ποιος μπορεί να μιλάει για “περιορισμένες δημοσιονομικές δυνατότητες”, όταν δαπανώνται δισεκατομμύρια για στρατιωτικούς εξοπλισμούς κυρίως για τις πολεμικές ανάγκες του ΝΑΤΟ; Όταν, μάλιστα, τα επόμενα χρόνια θα απογειωθούν, μιας και η στροφή στην πολεμική οικονομία είναι η καινούρια τους γραμμή μήπως και υπάρξει αναθέρμανση επενδύσεων, όπως προβλέπει και το περιβόητο σχέδιο Ντράγκι.
Γι’ αυτό, φίλες και φίλοι, θέλουμε να συζητήσουμε με όλους και όλες, όσοι, όσες και στη χώρα μας αγωνιούν για τις εξελίξεις στα μέτωπα του πολέμου σε ολόκληρο τον κόσμο και κυρίως στη γειτονιά μας. Που βλέπουν ότι από εκεί που ξεκίνησαν πριν δυόμισι χρόνια να συζητάνε αν θα στείλουν στο καθεστώς Ζελένσκι κράνη και ανθρωπιστική βοήθεια, πέρασαν στις σφαίρες και τα πυρομαχικά, μετά στα τεθωρακισμένα, στα F-16 και τώρα έχουν φτάσει στους πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς, που θα μπορούν να χτυπήσουν βαθιά μέσα στο ρωσικό έδαφος.
Την ίδια στιγμή πληθαίνουν οι αναλύσεις για το ενδεχόμενο ενός πυρηνικού πολέμου, λες και είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο. Δεν θα μπούμε στον κόπο να ρωτήσουμε, πού -αλήθεια- κρύβονται σήμερα όσοι ρωτούσαν στην αρχή του πολέμου “πού τη βλέπει το ΚΚΕ την εμπλοκή του ΝΑΤΟ;”. Μάλλον κρύβονται εκεί που χώνονται πάντα όταν χρεοκοπεί η προπαγάνδα τους.
Θέλουμε να συζητήσουμε με όλους όσοι δεν το σηκώνει η καρδιά τους να βλέπουν σε ζωντανή σύνδεση ένα χρόνο τώρα μια πραγματική γενοκτονία, αυτή του λαού του Παλαιστίνης από το κράτος-τρομοκράτη του Ισραήλ, το οποίο με τη στήριξη των ΗΠΑ και της ΕΕ βάζουν μπουρλότο στη Μέση Ανατολή, την Ερυθρά Θάλασσα και την Ανατολική Μεσόγειο, για να προωθήσουν τα σχέδιά τους σε μια περιοχή με τεράστια αποθέματα φυσικού πλούτου και από την οποία περνούν οι σημαντικότεροι δρόμοι μεταφοράς εμπορευμάτων και Ενέργειας.
Και, βέβαια, δεν θα ρωτήσουμε πού κρύφτηκαν οι τηλεοπτικοί ιεροεξεταστές που απαιτούσαν καταδίκες της Χαμάς από όποιον καταδίκαζε τη γενοκτονία στη Γάζα, τώρα που η σφαγή έχει επεκταθεί στη Δυτική Όχθη, εκεί όπου δεν υπάρχει Χαμάς. Τώρα που έχει ανάψει η φωτιά του πολέμου στον Λίβανο και αλλού. Που το Ισραήλ σκοτώνει, χρησιμοποιώντας ασύμμετρες απειλές και πρακτικές δολοφονίας αμάχων, όπως τώρα στον Λίβανο.
Το γερασμένο καπιταλιστικό σύστημα γίνεται όλο και πιο επιθετικό
Όποιο μεγάλο και μικρό πρόβλημα της εποχής και αν εξετάσουμε, θα δούμε ότι από πίσω βρίσκεται το κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους που κινεί τα πάντα σε αυτό το σύστημα, οι μεγάλοι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί και αντιθέσεις, η μοιρασιά της λείας, οι κατευθύνσεις της ΕΕ, η αντιλαϊκή πολιτική των κάθε είδους αστικών κυβερνήσεων.
Προσπαθούν να κρυφτούν οι κυβερνήσεις και οι πολιτικές δυνάμεις κάθε απόχρωσης, οι πολιτικές τους επιλογές, που βλέπουν το κυνήγι του κέρδους ως προϋπόθεση για τη “μείωση των ανισοτήτων”, όπως λέει και ο Μητσοτάκης, ενώ στην πραγματικότητα συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Προσπαθούν να κρύψουν τα ίδια τα αδιέξοδα ενός γερασμένου καπιταλιστικού συστήματος που γίνεται όλο και πιο επιθετικό, που είναι ρυθμισμένο να καταργεί δικαιώματα δεκαετιών, να εμπορευματοποιεί κάθε πτυχή της ανθρώπινης ζωής, που οδηγεί τους λαούς μέχρι και στην αιματοχυσία, όταν δεν μπορεί πια αλλιώς να λύσει τους εσωτερικούς του ανταγωνισμούς.
Το ζήτημα είναι πολύ πιο βαθύ και δεν μπορεί βέβαια να εξηγηθεί μιλώντας απλά και μόνο για κυβερνητική “ανικανότητα”, για τη διαφθορά ορισμένων κρατικών παραγόντων ή κάποιες “νεοφιλελεύθερες ιδεοληψίες”, όπως λένε τα άλλα κόμματα της βολικής αντιπολίτευσης. Όχι ότι δεν υπάρχουν και τέτοια, αλλά εάν ήταν τόσο απλό -δεν μπορεί- θα είχε βρεθεί τόσα χρόνια ένας πιο ικανός, αδιάφθορος και ανοιχτόμυαλος διαχειριστής του συστήματος να τα κάνει αλλιώς. Και τέτοιοι επίδοξοι σωτήρες εμφανίστηκαν, όμως δεν είχαν και πολύ καλή κατάληξη. Γιατί πράγματι η ουσία βρίσκεται αλλού, είναι πιο βαθιά.
Αναμενόμενη η κατάληξη της αμαρτωλής σοσιαλδημοκρατίας
Θέλουμε να συζητήσουμε με όλους όσοι αισθάνονται αριστεροί, προοδευτικοί, είναι τίμιοι άνθρωποι και βγάζουν συμπεράσματα, αηδιάζουν από την εικόνα που παρουσιάζουν τα κόμματα της αμαρτωλής σοσιαλδημοκρατίας, ιδιαίτερα ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και το ΠΑΣΟΚ. Τίποτα απ’ όλα αυτά, τις ίντριγκες, τους βυζαντινισμούς, τα πισώπλατα μαχαιρώματα δεν θυμίζει πλέον ό,τι είχαν μάθει να ονομάζουν “αριστερό”.
Αυτή βέβαια είναι η φυσιολογική και αναμενόμενη κατάληξη μιας διαδρομής που ως σημείο αφετηρίας της -δείχνει μακρινό σήμερα- είχε τη συνθηκολόγηση απέναντι στο σύστημα, την απεμπόληση του στόχου της ανατροπής του, την άρση της εμπιστοσύνης στη δύναμη που έχει ο λαός να πάρει τη ζωή του στα χέρια του. Και που, βέβαια, σε άλλο σημείο της, πιο κοντινό, έχει την πρόθυμη δήλωση διαθεσιμότητας για τη βρώμικη δουλειά του συστήματος όταν αυτό έχει ζόρια, όταν οι επί δεκαετίες διαχειριστές του δεν μπορούν πια να συνεχίσουν να περνούν τα μέτρα που τσακίζουν τον λαό χωρίς σοβαρές επιπτώσεις στο ίδιο το σύστημα.
Σήμερα, τα αδιέξοδα του συστήματος μεταφράζονται και σε πολιτικά αδιέξοδα, αφού η πλήρης ταύτιση όλων των αστικών κομμάτων στις βασικές επιλογές της άρχουσας τάξης δεν τους επιτρέπει να διαφοροποιούνται και να δημαγωγούν με πειστικό τρόπο, να εγκλωβίζουν, πότε ο ένας πότε ο άλλος, εναλλάξ, τη λαϊκή δυσαρέσκεια με τον τρόπο που το έκαναν παλιότερα. Κάθε καινούργιο “χαρτί” που εμφανίζεται, “καίγεται” πολύ πιο γρήγορα, αν δεν είναι από την αρχή καμένο.
Αντίστοιχα αδιέξοδα βλέπουμε και σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Όπως στη Γαλλία, όπου το περιβόητο “Νέο Λαϊκό Μέτωπο” της σοσιαλδημοκρατίας έδωσε το φιλί της ζωής στον στριμωγμένο Μακρόν, στηρίζοντας τους υποψηφίους του, ξέπλυνε όλη την αντιλαϊκή πολιτική του, δήθεν για να “φράξει τον δρόμο στην Λεπέν” και τώρα κλαίγονται που ο Μακρόν τους πέταξε σαν στυμμένες λεμονόκουπες και διόρισε πρωθυπουργό που έχει τη συναίνεση της Λεπέν. Και εδώ στην Ελλάδα, όλοι εκείνοι που μόλις δυο μήνες πριν πανηγύριζαν και εγκαλούσαν το ΚΚΕ που δεν κάνει τα ίδια στην Ελλάδα, ως συνήθως είναι τώρα εξαφανισμένοι, έχουν δαγκώσει τη γλώσσα τους.
Τα ίδια και στη Γερμανία, όπου η ομοσπονδιακή σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση και οι αντίστοιχες κρατιδιακές, με τη συμμετοχή μάλιστα και της συστημικής “Αριστεράς”, με την πολιτική τους και ιδιαίτερα με τη στήριξη του Ζελένσκι και την άμεση πολεμική εμπλοκή τους στην Ουκρανία, έχουν ανοίξει διάπλατα τον δρόμο για να ενισχύονται αντιδραστικές δυνάμεις που μπορούν να δημαγωγούν και να οικειοποιούνται τη δίκαιη λαϊκή δυσαρέσκεια.
Και τώρα τι κάνουν; Δεν έχουν κανένα πρόβλημα να υιοθετούν μια επικίνδυνη ατζέντα στο Μεταναστευτικό, αφού αυτή άλλωστε, εδώ που τα λέμε, είναι η κατασταλτική και ξενοφοβική ατζέντα της ίδιας της ΕΕ, που ανοίγει τη στρόφιγγα, τα σύνορά της, όποτε χρειάζεται φθηνό εργατικό δυναμικό μεταναστών και την κλείνει, όταν μια νέα οικονομική κρίση βρίσκεται ενόψει, όπως τώρα στη Γερμανία και αλλού.
Το ΚΚΕ ποτέ δεν φοβήθηκε να πάει κόντρα στο ρεύμα
Τα παραπάνω ανησυχούν έντονα τα επιτελεία του συστήματος και δεν το κρύβουν. Γι’ αυτό μιλούν για την “ανισορροπία του πολιτικού συστήματος” και την “έλλειψη αντιπολίτευσης”, που καμία σχέση δεν έχει βέβαια με την γνήσια εργατική-λαϊκή αντιπολίτευση που έχει ανάγκη ο λαός.
Το σύστημα πάντα ενδιαφέρεται να υπάρχουν τουλάχιστον δύο ισχυροί αστικοί πόλοι, ώστε ο ένας να κυβερνά και ο άλλος να απορροφά και να ενσωματώνει τη λαϊκή δυσαρέσκεια που προκαλεί η αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική. Να χρησιμεύει, δηλαδή, ως εναλλακτική κυβερνητική επιλογή για το σύστημα όταν η υπάρχουσα κυβέρνηση θα πάψει πια να παίζει αποτελεσματικά τον ρόλο της, ώστε να μπορεί να ενσωματώνεται κάπου η λαϊκή δυσαρέσκεια.
Και βέβαια αναζητούν έναν πόλο που να είναι διαθέσιμος να παράσχει συναίνεση και πολιτική νομιμοποίηση σε κυβερνητικές αποφάσεις που συνεπάγονται μεγάλο πολιτικό κόστος, είναι όμως απαραίτητες για το σύστημα. Το είδαμε αυτό κατά κόρον την περίοδο της προηγούμενης καπιταλιστικής κρίσης και των μνημονίων και δεν αποκλείεται να το ξαναδούμε άμεσα, στο ενδεχόμενο μιας νέας κρίσης, μιας πιο γενικευμένης πολεμικής εμπλοκής ή μιας επαίσχυντης διευθέτησης στα Ελληνοτουρκικά και στο Κυπριακό.
Η κυβέρνηση της ΝΔ, τα άλλα κόμματα του συστήματος, είναι φανερό πως ούτε θέλουν ούτε μπορούν να δώσουν διέξοδο σε αυτά τα αδιέξοδα, να δώσουν λύσεις στα λαϊκά προβλήματα.
Το τελευταίο διάστημα έχουν ξετρυπώσει πάλι διάφοροι και λένε ή γράφουν ότι “το ΚΚΕ δεν αναλαμβάνει ευθύνε””. Αλήθεια, σε ποιους τα λένε αυτά;
Το ΚΚΕ, στην υπερεκατοντάχρονη ιστορία του, πάντοτε ήξερε να αναλαμβάνει τις ευθύνες του. Ποτέ δεν κρύφτηκε, ποτέ δεν το σκέφτηκε δεύτερη φορά για να ριχτεί στη φωτιά της μάχης. Ποτέ δεν φοβήθηκε να πάει κόντρα στο ρεύμα για να υπηρετήσει τον σκοπό για τον οποίο ιδρύθηκε. Οι κομμουνιστές ποτέ δεν λυπήθηκαν την προσφορά στον λαό και τις θυσίες, ακόμα και την υπέρτατη και ποτέ δεν ζήτησαν προσωπικά ανταλλάγματα.
Για να μην πάμε πολύ παλαιότερα, το ‘89-‘91, τότε που “έβγαζε βρώμα η ιστορία ότι ξοφλήσαμε”, τότε που ο κόσμος ερχόταν ανάποδα και πολλοί έσπευδαν να αποκηρύξουν ιδέες, ιδανικά και σύμβολα, για να πιάσουν βολική θέση στη νέα κατάσταση που διαμορφωνόταν, το ΚΚΕ ανέλαβε την ευθύνη στη χώρα του και κράτησε ψηλά την κόκκινη σημαία, διακηρύσσοντας πρωτοσέλιδα από τον “Ριζοσπάστη”: “Η ελπίδα στην πάλη των λαών”!
Αργότερα πήρε την ευθύνη και είπε την αλήθεια στον λαό για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, που όλοι οι άλλοι έτρεχαν να υπερψηφίσουν, λέγοντας ότι στην ΕΕ θα τρώμε με χρυσά κουτάλια”. Το ίδιο και για την Ευρωζώνη, την ΟΝΕ και τόσα άλλα.
Το 2012-2015, όταν άλλοι πουλούσαν με το κιλό τις ψεύτικες ελπίδες και τις αυταπάτες, ότι χωρίς ρήξη με την ΕΕ και τις κατευθύνσεις της, με το ΝΑΤΟ, με τα οικονομικά συμφέροντα που έχουν την πραγματική εξουσία στη δικιά μας και σε κάθε χώρα, αλλά μονάχα με μια ψήφο και με μια κυβερνητική εναλλαγή μπορούν να καταργηθούν μνημόνια και αντιλαϊκοί νόμοι, να σταματήσει η αντιλαϊκή επίθεση και να κερδίσει ο λαός. Πάλι, το ΚΚΕ πήρε την ευθύνη, χωρίς να υπολογίζει ούτε το μεγάλο εκλογικό κόστος και προειδοποίησε ότι οι ψεύτικες ελπίδες γρήγορα θα διαψευσθούν. Προετοίμασε τον λαό για κάθε εξέλιξη, έμεινε στο πλάι του και δεν πέρασε απέναντι, αρνήθηκε κάθε στήριξη ή ανοχή σε οποιαδήποτε αντιλαϊκή κυβέρνηση και μπόρεσε έτσι να κρατήσει ζωντανό το όραμα και την ελπίδα όταν επικρατούσε η απογοήτευση.
Ποιος επιβεβαιώθηκε και συνεχίζει για την ορθότητα της στάσης του κάθε μέρα όλα αυτά τα χρόνια της οικονομικής κρίσης, μετά της ανάκαμψης, της πανδημίας, των πολέμων; Το ΚΚΕ; Ή όλοι αυτοί που απαξιωμένοι πλέον στη συνείδηση του λαού και χωρίς ίχνος αυτοκριτικής, πιπιλάνε πάλι την ίδια καραμέλα, δηλώνοντας ξανά διαθέσιμοι;
Το ΚΚΕ αναλαμβάνει τις ευθύνες του, μπαίνει μπροστά για να δυναμώσει η πραγματική εργατική – λαϊκή αντιπολίτευση
Το ΚΚΕ και σήμερα αναλαμβάνει τεράστιες ευθύνες. Αναλαμβάνει την ευθύνη να αποτελεί, μαζί με τον λαό που αγωνίζεται, τη μόνη πραγματική, εργατική – λαϊκή αντιπολίτευση, αυτή που αναμετριέται στα ίσα με την κυβέρνηση Μητσοτάκη σε όλα τα μέτωπα. Συγκρούεται και αποκαλύπτει την πολιτική στην οποία όλοι οι άλλοι ομονοούν και ξερογλείφονται για κάποια κοκαλάκια από το τραπέζι της εξουσίας.
Το ΚΚΕ βρίσκεται παντού! Μέσα και έξω από τη Βουλή, στους χώρους δουλειάς, στους χώρους Εκπαίδευσης, στα νοσοκομεία, στις γειτονιές, εκεί όπου τα κοράκια προσπαθούν να ξεσπιτώσουν λαϊκές οικογένειες, στους δρόμους του αγώνα. Αναλαμβάνει την ευθύνη να βρίσκεται με τα μέλη και τα στελέχη του στην πρώτη γραμμή της μάχης για να σώζονται ζωές και περιουσίες, στις πυρκαγιές και στις πλημμύρες, εκεί που το επιλεκτικά ανίκανο κράτος είναι απόν, κάνει πράξη το σύνθημα “Μόνο ο λαός σώζει τον λαό”. Αναλαμβάνει την ευθύνη να καλλιεργεί στον λαό αντισώματα στη σαπίλα που προσφέρει απλόχερα το σύστημα, στον άκρατο ατομισμό, τον ρατσισμό, τον σεξισμό, σε κάθε αντιδραστική άποψη που πλασάρεται σαν πρόοδος, να παράγει ένα τεράστιο πολιτιστικό έργο, αποκορύφωμα του οποίου είναι βέβαια το Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του “Οδηγητή”.
Το ΚΚΕ μπορεί και να κάνει όλα αυτά, γιατί έχει αναλάβει και αναλαμβάνει μια ακόμα μεγαλύτερη ευθύνη.
Μέσα από την επιστημονική, κοπιαστική μελέτη της ιστορίας του, της πείρας του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, της σύγχρονης παγκόσμιας κατάστασης, έχει διαμορφώσει σύγχρονο, επεξεργασμένο πρόγραμμα εξουσίας, το οποίο καταθέτει ανοιχτά στον λαό και παλεύει κάθε μέρα για να το προωθήσει.
Το ΚΚΕ έχει απόλυτη συναίσθηση των ευθυνών του. Μαζί με τον λαό και θέλει και μπορεί να το πάει μέχρι τέλους. Ναι μέχρι τέλους, μέχρι την επαναστατική ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος, την εγκαθίδρυση μιας πραγματικής εργατικής – λαϊκής εξουσίας και διακυβέρνησης, που θα ηγηθεί στην οικοδόμηση μιας νέας κοινωνίας στην Ελλάδα, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, του σοσιαλισμού – κομμουνισμού.
Δεν περιμένουμε, όμως, να ξημερώσει κάποια μεγάλη μέρα που θα παλέψουμε τότε γι’ αυτό.
Γιατί, όπως λέει ο ποιητής:
“Η κομμούνα δεν είναι μια βασιλοπούλα του παραμυθιού, για να την ονειρεύεσαι τις νυχτιές. Μέτρησε, καλοσκέψου, σημάδεψε
και τράβα βήματα τα βήματα,
έστω και πάνω σε μικροζητήματα”…
Από σήμερα παίρνουμε μέτρα κι εμείς για να έρθει το μέλλον. Δουλεύουμε, παρεμβαίνουμε παντού για να μπαίνει όλο και πιο αποφασιστικά στο στόχαστρο ο πραγματικός αντίπαλος, η άρχουσα τάξη και η εξουσία της, να αμφισβητείται σήμερα η στρατηγική της και οι στόχοι της, στους οποίους ομονοούν όλοι οι άλλοι.
Να, γιατί μπορούμε να είμαστε παρόντες, μπροστάρηδες και οργανωτές σε κάθε αγώνα του λαού μας και να γιατί οι άλλοι δεν μπορούν. Γιατί σήμερα, έστω και για την πιο μικρή κατάκτηση, πρέπει να αμφισβητηθεί στην πράξη αυτή η στρατηγική. Για να κερδίσει το παραμικρό ο λαός, πρέπει να χάνει το κεφάλαιο.
Με ένα κίνημα πανελλαδικά συντονισμένο, με το ΚΚΕ μπροστά, δυναμώνουμε την πραγματική εργατική – λαϊκή αντιπολίτευση στην κυρίαρχη πολιτική. Ενισχύουμε το ρεύμα αμφισβήτησής της, με στόχο να αποκτάει αντιιμπεριαλιστικό, αντικαπιταλιστικό περιεχόμενο. Οι ρωγμές του συστήματος δεν μας τρομάζουν, ούτε τρέχουμε να τις επιδιορθώσουμε. Παλεύουμε για να γίνουν αυτές οι ρωγμές μεγάλα ρήγματα, μέχρι τη συνολική ανατροπή. Γι’ αυτό τώρα αναλαμβάνουμε την ευθύνη να κάνουμε το Κόμμα μας ικανό, έτοιμο να ανταποκριθεί στον ρόλο του, στην αποστολή του σε όλες τις συνθήκες, σε κάθε απότομη καμπή της ταξικής πάλης.
Γιατί όσα φέρνει η ώρα, δεν τα φέρνει ο χρόνος όλος. Και τότε, όπως λέει και το τραγούδι για το Κόμμα μας που έγραψε ο Δημήτρης Ραβάνης – Ρεντής και μελοποίησε ο Θάνος Μικρούτσικος, πρέπει:
“Να πάμε μπρος, να πάμε ίσια
Κόρες ιτιές, γιοι κυπαρίσσια.
Αλλάζει η ζωή, η σκέψη αλλάζει
Σπάστε ένα ρόδι στο περβάζι
Ζύμωσε ιδρώτα, αίμα, χώμα
Να πάει ψηλά, μπροστά το Κόμμα
Κοίτα, πληθύναμε πολύ
Για νέο αγώνα μας καλεί”.
Πάμε, λοιπόν, με την ορμή των 50 χρόνων του Φεστιβάλ να γράψουμε τις νέες σελίδες της Ιστορίας. Θα τα καταφέρουμε!».
1 / 18
ΣΧΕΤΙΚΑ
- 50ό ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ – «ΟΔΗΓΗΤΗ»Γράψαμε ιστορία… Συνεχίζουμε! – Ανεπανάληπτη πολιτική συγκέντρωση στο 50ό Φεστιβάλ ΚΝΕ – «Οδηγητή» (VIDEO) 00:05
Δες ακομα
- 50ό ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ – «ΟΔΗΓΗΤΗ»Θερμή συνάντηση του Δ. Κουτσούμπα με καλλιτέχνες (ΦΩΤΟ)20/09/2024 00:12
- 50ό ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ – «ΟΔΗΓΗΤΗ»Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δ. Κουτσούμπας επισκέφθηκε την Κεντρική Έκθεση (ΦΩΤΟ)18/09/2024 21:22
- ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣΜια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη για την πολιτική «μέσα» από… πολιτιστικές και καλλιτεχνικές «στιγμές» (VIDEO) 18/09/2024 11:34
ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΕΡΩΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ
Για τα σοβαρά προβλήματα της Δημόσιας Κεντρικής Ιστορικής Βιβλιοθήκης Χίου «Κοραής»
ΒΟΥΛΗ08:28
ΓΑΛΛΙΑ
Σχηματίστηκε νέα κυβέρνηση στο φόντο των απαιτήσεων του μεγάλου κεφαλαίου
ΚΟΣΜΟΣ08:11
ΣΩΜΑΤΕΙΑ – ΦΟΡΕΙΣ
Γενικές συνελεύσεις, συσκέψεις, εκδηλώσεις και αρχαιρεσίες
ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ08:00
4η ΜΕΡΑ ΤΟΥ 50ού ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ-«ΟΔΗΓΗΤΗ»
Ανεπανάληπτη συμμετοχή – Μισός αιώνας Φεστιβάλ τιμήθηκε όπως έπρεπε. Ανοίγοντας ένα παράθυρο στο φωτεινό μέλλον
ΝΕΟΛΑΙΑ/ΠΑΙΔΕΙΑ 03:04
50ό ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ – «ΟΔΗΓΗΤΗ»
Iκαριώτικο γλέντι μέχρι πρωίας στη «Λαϊκή Σκηνή» (ΦΩΤΟ)
ΝΕΟΛΑΙΑ/ΠΑΙΔΕΙΑ03:02
50ό ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ – «ΟΔΗΓΗΤΗ»
dead prez: «50 χρόνια αντίστασης, 50 χρόνια επαναστατικότητας» (ΦΩΤΟ-VIDEO)
ΝΕΟΛΑΙΑ/ΠΑΙΔΕΙΑ02:28
50ό ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ – «ΟΔΗΓΗΤΗ»
Ο Εισβολέας ξεσήκωσε την κατάμεστη σκηνή Φοιτητών και Νέων Εργαζομένων (ΦΩΤΟ)
ΝΕΟΛΑΙΑ/ΠΑΙΔΕΙΑ02:18
ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
Ρίξε κόκκινο στη νύχτα…» με τον Γ. Κότσιρα στην Κεντρική Σκηνή (VIDEO – ΦΩΤΟ)
Ο Π. Θαλασσινός στην Κεντρική Σκηνή (VIDEO – ΦΩΤΟ)
«Κοίτα οι άλλοι έχουν κινήσει…» με την Γιώτα Νέγκα στην Κεντρική Σκηνή (VIDEO – ΦΩΤΟ)
Γράψαμε ιστορία… Συνεχίζουμε! – Ανεπανάληπτη πολιτική συγκέντρωση στο 50ό Φεστιβάλ ΚΝΕ – «Οδηγητή» (VIDEO)
«Ποιος τη ζωή μου, ποιος την κυνηγά» από τη Νεφέλη Φασούλη στην Κεντρική Σκηνή (VIDEO – ΦΩΤΟ)
Συγκλονιστικές στιγμές στην Κεντρική Σκηνή με την Ρ. Αντωνοπούλου και τον «Μικρόκοσμο» (VIDEO – ΦΩΤΟ)
- ΟΙ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ 50ού ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ – «ΟΔΗΓΗΤΗ» ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ«Γράφουμε Ιστορία, αλλάζουμε τον κόσμο – Το μέλλον μας είναι ο σοσιαλισμός!» (VIDEO – ΦΩΤΟ) 07/09/2024 09:20
- 50ό ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ – «ΟΔΗΓΗΤΗ»Αντίστροφη μέτρηση με μια αναδρομή στις σημαντικότερες στιγμές της 50χρονης ιστορίας του 05/09/2024 22:17
- 50ό ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ – «ΟΔΗΓΗΤΗ»Σε όλη τη χώρα «ταξιδεύουν» οι εκδηλώσεις 09/09/2024 11:28
- ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024Τώρα ΚΚΕ δυνατό! Απέναντι στις αντιλαϊκές αποφάσεις της ΕΕ και των κομμάτων της, στον αγώνα για την ανατροπή τους! 09/05/2024 12:19
- ΣΤΙΣ ΦΛΟΓΕΣ Η ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗΤο Ισραήλ πνίγει στο αίμα τον Παλαιστινιακό λαό: Όλες οι εξελίξεις 16/10/2023 09:42
- ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣΜαίνεται η ιμπεριαλιστική σύγκρουση ΝΑΤΟ – Ρωσίας 24/02/2022 14:09
Πηγή : 902.gr
«Η νέα γενιά έχει ιδανικά κόντρα σε αυτά που το σύστημα γεννά»
Ενα μάθημα ζωής η χτεσινή εκδήλωση στο Μαθητικό Στέκι
Κατάμεστο το Μαθητικό Στέκι από μαθητές, αλλά και κόσμο κάθε ηλικίας που μόλις σταμάτησαν οι τελευταίες σταγόνες βροχής πήραν τη θέση τους για να μη χάσουν τη συζήτηση που έμπαινε στην ουσία του ίδιου του Φεστιβάλ και του καλέσματός του στη νεολαία: «Η νέα γενιά έχει ιδανικά κόντρα σε αυτά που το σύστημα γεννά», ήταν ο γενικός τίτλος της συζήτησης με κεντρική εισηγήτρια την Αλέκα Παπαρήγα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, η οποία αναπτύσσοντας το θέμα αν υπάρχουν επαναστάτες σήμερα μετέτρεψε την εκδήλωση σε ένα μάθημα ζωής για τους νέους της ΚΝΕ!
«Επανάσταση σημαίνει αλλαγή τάξης στην εξουσία», ξεκαθάρισε αρχικά η Αλ. Παπαρήγα και συνέχισε: «Στην εποχή μας, εποχή των ιμπεριαλιστικών πολέμων και των σοσιαλιστικών επαναστάσεων, καταπιεστής, εξουσιαστής, εκμεταλλευτής είναι η αστική τάξη, και επαναστάτης απελευθερωτής απέναντί της η εργατική τάξη που δρα μαζί με τους κοινωνικούς της συμμάχους.
Τίποτα σχετικό με την κοινωνική πολιτική επανάσταση και τη διαδοχή των κοινωνικών συστημάτων δεν βρίσκεται σε πολλά επιστημονικά συγγράμματα, τίποτε δεν λέγεται στα σχολικά σας βιβλία. Καταλαβαίνουμε γιατί. Η κοινωνική επανάσταση των εκμεταλλευομένων και καταπιεσμένων είναι απολύτως μισητή από την καπιταλιστική πολιτική εξουσία και τα πολιτικά κόμματά της (…) Ο καπιταλισμός είναι αρκετά ευρύχωρος, χωράει πολλά, τον φιλελευθερισμό, τη σοσιαλδημοκρατία, τον οπορτουνισμό και ρεφορμισμό, τον φασισμό σε όλες τις εκδοχές του, την ακροδεξιά, ακόμα και πολλές μορφές ρατσισμού, εννοείται και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Χωράει πολλές ιδεολογικές εκδοχές, αρκεί να μην αμφισβητούν τον καπιταλισμό, την ιδιοκτησία του κεφαλαίου. Δεν υπάρχει καμία μα καμία ανοχή απέναντι την κομμουνιστική ιδεολογία και πολιτική, απέναντι στην κοινωνική σοσιαλιστική επανάσταση».
Επισήμανε ότι «ακόμα και όταν δεν είναι στην ημερήσια διάταξη η επαναστατική εξέγερση, οι ορκισμένοι εχθροί της αλλά και τα συμβιβαστικά ρεύματα που εμφανίζονται στις γραμμές του κινήματος, χρησιμοποιούν τον όρο επανάσταση, παραποιημένο και διαστρεβλωμένο μόνο και μόνο για να μη διαδοθούν οι πραγματικές επαναστατικές ιδέες. Εμείς που ανήκουμε σε παλαιότερες και αρκετά παλαιότερες γενιές, στην εφηβική και νεανική μας ηλικία ακούγαμε τους ύμνους για τη βιομηχανική και επιστημονικοτεχνική επανάσταση. Σήμερα ακούμε για την “τεχνολογική”, την “ψηφιακή”, την “πράσινη” επανάσταση, την επανάσταση της “τεχνητής νοημοσύνης” (…) Πρόκειται για τα παραπλανητικά υποκατάστατα της μοναδικής επί της ουσίας επανάστασης, της σοσιαλιστικής».
Ναι, υπάρχουν επαναστάτες
Απαντώντας στο ερώτημα «ποιος, ποια είναι επαναστάτης, επαναστάτρια;», σημείωσε: «Επαναστάτης δεν είναι μόνο αυτός που πήρε ή θα πάρει μέρος στην επανάσταση, αλλά όλοι εμείς και αύριο πολύ περισσότεροι, όλοι εσείς που δεν βολεύεστε, όπως λέει η ΚΝΕ, με λιγότερο ουρανό, εσείς που αμφισβητείτε το καπιταλιστικό σύστημα, αυτό το βάρβαρο εκμεταλλευτικό σύστημα. Επαναστάτες είμαστε εμείς και όλοι εσείς που αρνείστε να υποστηρίξετε τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, που είσαστε αλληλέγγυοι με τους δίκαιους πολέμους. Δίκαιος είναι μόνο ο ταξικός πόλεμος κατά της αστικής τάξης, ο πόλεμος κατά της ξενικής κατοχής.
Τι προτείνουμε εμείς το ΚΚΕ και η ΚΝΕ; Να ψάχνετε τις αιτίες που οδηγούν στα βάσανα του λαού, στα άσχημα αποτελέσματα για τα ίδια τα νιάτα. Είναι απαίτηση των καιρών να ελευθερώνονται οι νέοι άνθρωποι από τις αντιδραστικές, αντιεπιστημονικές αντιλήψεις που διαδίδει ο καπιταλισμός και επιβάλλει παντού, στην καθημερινή ζωή, στην Εκπαίδευση, στην ψυχαγωγία και στον αθλητισμό, στον πολιτισμό και την αισθητική. Αναζητήσετε την πρωτοπόρα, την επαναστατική σκέψη που ανθίζει στον δρόμο της ανατροπής, δίπλα, μαζί και μέσα από τις γραμμές της ΚΝΕ, του ΚΚΕ».
«Ναι, υπάρχουν επαναστάτες/τριες: Ολοι εμείς και όλοι αυτοί που προσθέτουμε ένα λιθαράκι, μια ψηφίδα στον δρόμο του καθημερινού συλλογικού αγώνα για τα προβλήματα του εργαζόμενου λαού, της νεολαίας και των γυναικών που ανήκουν στην εργατικά τάξη, και στα φτωχά λαϊκά στρώματα των αυτοαπασχολούμενων, στον αγώνα που κατευθύνεται στη νίκη της εργατικής εξουσίας», πρόσθεσε και συνέχισε: «Τι κάνουμε λοιπόν σήμερα; Πώς κινούμαστε; Μπαίνουμε μπροστά και βαθιά στους καθημερινούς αγώνες, για να ασκηθεί η μέγιστη δυνατή πίεση, κάτι να κερδηθεί, κάτι να εμποδιστεί. Δεν υπάρχει νεανικό πρόβλημα, πρόβλημα του μαθητή και της μαθήτριας που να μας είναι ξένο. Να επιφέρουμε ρήγματα στη σταθερότητα του σάπιου πολιτικού συστήματος, να αποκτήσει μεγαλύτερο εύρος η ταξική πολιτική συνείδηση, κατά του καπιταλισμού, κατά των μονοπωλίων».
Οι κομμουνιστικές ιδέες ανεβάζουν την αγωνιστικότητα, την αντοχή σε καμπές
«Οι κομμουνιστικές ιδέες ανεβάζουν την αγωνιστικότητα, την αντοχή σε στροφές, καμπές», επισήμανε στη συνέχεια δίνοντας το εξής παράδειγμα: «Πριν από μερικά χρόνια το μαθητικό κίνημα βρισκόταν σε μια πολύ υποτονική κατάσταση, έμοιαζε να έχει μονιμοποιηθεί μια εκφυλιστική κατάσταση στα μαθητικά συμβούλια. Χωρίς να υποστηρίζουμε ότι σήμερα τα πράγματα είναι όπως χρειάζεται, είναι φανερό ότι υπάρχει μια καλύτερη κατάσταση, σε ένα μεγαλύτερο, σε σύγκριση με το παρελθόν, αριθμό σχολείων, και αυτό δεν είναι καθόλου άσχετο και με τον ρόλο του Κόμματος και της ΚΝΕ όπως και κομμουνιστών εκπαιδευτικών που ανέβασαν τη δράση αλλά και τη διαπάλη στο επίπεδο των ιδεών, σε περισσότερες σχολικές μονάδες και περιοχές. Η όποια πρόοδος εμφανίστηκε βρήκε την αντανάκλασή της και στις φοιτητικές εκλογές στα ΑΕΙ, όπου η “Πανσπουδαστική”, η φοιτητική παράταξη που στηρίζει η ΚΝΕ, βρήκε πρώτη δύναμη.
Ακόμα πιο σημαντικό είναι η ανάπτυξη της δράσης των μαθητών της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, η ορμή που απέκτησε το μαθητικό κίνημα όταν συνέβη το προδιαγεγραμμένο έγκλημα στα Τέμπη, στιγμές που έχουν την αξία τους και θα επανέλθουν στην πορεία, καθώς σήμερα έχει αυξηθεί η μάζα των μαθητών που παρακολουθεί τα γεγονότα και δεν τα αφήνει να περάσουν απαρατήρητα γι’ αυτήν».
Και μεταξύ άλλων, κλείνοντας την ομιλία της, τόνισε: «Εμείς παλεύουμε για τα συλλογικά δικαιώματα με κεντρικό ζήτημα την κοινωνική απελευθέρωση από την καπιταλιστική ιδιοκτησία και εξουσία, στον δρόμο της αντεπίθεσης, της επαναστατικής ανατροπής. Εμείς θεωρούμε πρωταγωνιστή στον αγώνα αυτό την εργατική τάξη, τους κοινωνικούς της συμμάχους, βιοπαλαιστές αυτοαπασχολούμενους στην πόλη και στην ύπαιθρο, το γυναικείο και το νεολαιίστικο κίνημα.
Η πραγματική ιστορία της ανθρωπότητας θα ξεκινήσει με την παγκόσμια νίκη του κομμουνισμού. Τότε θα υπάρξει μια πραγματικά νέα ιστορική εποχή. Πρόκειται για αναγκαιότητα και δυνατότητα, πάνε μαζί».
«Ποιος είναι αντισυστημικός σήμερα; Ποιος υπερασπίζεται το σύστημα και ποιος το πολεμάει;», ήταν το θέμα που ανέπτυξε ο Ανδρέας Κοράκης, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ, ξεκαθαρίζοντας αρχικά ότι για μας το σύστημα περιγράφεται από τις παραγωγικές σχέσεις και την ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, ενώ σχολίασε σκωπτικά ότι δεν υπάρχει κόμμα που να μη διεκδικεί κάποιο είδος «αντισυστημικότητας». Πατώντας πάνω στην εμπειρία που έχουν οι σημερινοί ΚΝίτες αναφέρθηκε σε φάσεις που ένιωσαν ότι τα βάζουν με το σύστημα, φάσεις που φούντωσαν κινητοποιήσεις, π.χ. για τα Τέμπη, ενάντια στη σφαγή του Παλαιστινιακού λαού, ακόμα και οι πιο απλές καταλήψεις και αποχές στα σχολεία, αυτά τα πρώτα αγωνιστικά μαθήματα. Και επισήμανε ότι «οι κομμουνιστές ήμασταν μπροστά σε όλες αυτές τις στιγμές».
Υπηρετώντας μια Τέχνη που διαμορφώνει τον άνθρωπο ώστε να μπορεί να πάει παραπέρα
Ο Πάνος Ζάχαρης, πολιτικός γελοιογράφος, και ο Αντώνης Μεϊμάρης, από το συγκρότημα «Κοινοί Θνητοί», μίλησαν στη συνέχεια για την ποπ κουλτούρα και τα ιδανικά της, επισημαίνοντας ότι αυτή εκφράζει ένα σύνολο πολιτιστικών προϊόντων, αλλά και σχέσεις. Αυτή ενδιαφέρει το σύστημα να επενδύει κι άλλοτε το κάνει χοντροκομμένα, στις μέρες μας πιο συγκαλυμμένα, όπως εξήγησε ο Π. Ζάχαρης δίνοντας μια σειρά από παραδείγματα τέτοιων προϊόντων, σειρών σε πλατφόρμες, τηλεπαιχνιδιών, υπερηρώων κ.ά. Η Τέχνη αποτελεί βασικό προϊόν και πεδίο κερδοφορίας για το κεφάλαιο, είπε ο Α. Μεϊμάρης, που έδωσε ως παράδειγμα και στοιχεία κερδών για πλατφόρμες μουσικής και κινηματογράφου. Κι όπου το κεφάλαιο «βλέπει καλλιτέχνη που πάει κόντρα στο σύστημα πέφτει να ενσωματώσει, να μεταλλάξει το περιεχόμενό του κ.λπ.», είπε θυμίζοντας πως και το συγκρότημά του έχει πέσει θύμα λογοκρισίας για τραγούδια ενάντια στον ρατσισμό, στον φασισμό… «Εμείς οφείλουμε να αναδεικνύουμε τα προβλήματα του λαού, να τον φέρνουμε σε επαφή με την επιστήμη, με την Ιστορία του λαού, την Ιστορία του Κόμματος, να υπηρετούμε μια Τέχνη που διαμορφώνει τον άνθρωπο ώστε να μπορεί να πάει παραπέρα», κατέληξε χειροκροτούμενος.
Η εκδήλωση «έκλεισε» με τρία ερωτήματα από το κοινό προς την Αλέκα Παπαρήγα: «Πώς νιώθετε που μιλάτε στη νεολαία; Επαναστάτες είναι μόνο τα μέλη του ΚΚΕ; Πώς γίνεται να μιλάμε για επανάσταση σήμερα που δεν ξεκουνιέται εύκολα ο κόσμος;», δίνοντάς της την ευκαιρία να συμπυκνώσει βασικά διδάγματα και πλευρές που είχε στην εισήγησή της, σε μια εκδήλωση που… δεν έπεφτε καρφίτσα και κανείς δεν ήθελε να τελειώσει.
Πηγή : Ριζοσπάστης 20 – 9 – 2024