ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ

Καλησπέρα

ΙΩΣΗΦ ΒΙΣΑΡΙΟΝΟΒΙΤΣ ΣΤΑΛΙΝ

Το έργο του παρακαταθήκη για το κομμουνιστικό κίνημα

Συμπληρώνονται σήμερα 50 χρόνια από το θάνατό του

Η 50ή επέτειος από το θάνατο του Ιωσήφ Βισαριόνοβιτς Στάλιν (η καρδιά του μεγάλου μπολσεβίκου επαναστάτη έπαψε να χτυπά στις 5 Μάρτη 1953, ξημερώματα), έγινε μια ακόμη αφορμή, για τους αστούς δημοσιολόγους να ξεδιπλώσουν τη γνωστή πια επίθεση σε μια ιστορική προσωπικότητα, αποδίδοντάς της τη φανταστική δύναμη δημιουργίας μιας επίσης φανταστικής πραγματικότητας, την περίοδο οικοδόμησης του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ, αμέσως μετά το θάνατο του Β. Ι. Λένιν. Με τον Στάλιν, φαίνεται ότι η αστική ιστοριογραφία πασχίζει να αποδείξει, όχι μόνον τα δικά της παράδοξα στο πρόσωπο ενός μπολσεβίκου ηγέτη, αλλά και τη δική της αντίληψη, για το ποιος είναι ο δημιουργός της ιστορίας. Ετσι, η σφοδρή επίθεση σε μια προσωπικότητα, που διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στο παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα, επιδιώκει να πείσει ότι η ιστορία δημιουργείται από τις προσωπικότητες και όχι από τους λαούς. Και πάνω απ’ όλα ότι αυτή δημιουργείται έξω από τις κοινωνικοοικονομικές συνθήκες της εποχής, όπου δρα η προσωπικότητα. Αυτές σκόπιμα αποσιωπώνται. Αλλά οι επιδιώξεις δε σταματούν εδώ. Ο Στάλιν ήταν ηγέτης του πρώτου στον κόσμο σοσιαλιστικού κράτους. Και αυτό είναι το κύριο. Οι αστοί ιστορικοί και δημοσιολόγοι αποτελούν μοχλούς της ταξικής πάλης της αστικής τάξης ενάντια στην εργατική τάξη, του καπιταλισμού ενάντια στο σοσιαλισμό, στο ιδεολογικοπολιτικό επίπεδο.

Επομένως, πρέπει να πούμε πως ο Στάλιν έδρασε ως Γενικός Γραμματέας της ΚΕ του Πανενωσιακού Κομμουνιστικού Κόμματος των μπολσεβίκων στην ΕΣΣΔ. Το Κόμμα καθοδηγούσε τη σοσιαλιστική οικοδόμηση σε άμεση σχέση και κινητοποιώντας τους σοβιετικούς λαούς, σε συνθήκες ιμπεριαλιστικής περικύκλωσης. Επομένως, η πραγματικότητα, δηλαδή ο σοσιαλισμός στην ΕΣΣΔ, ήταν έργο των λαών της, που καθοδηγούνταν από το Κομμουνιστικό Κόμμα, με Γραμματέα της ΚΕ τον Στάλιν. Ετσι, δημιουργήθηκε αυτή η ιστορία. Γιατί τότε η συνεχιζόμενη επίθεση στον Στάλιν; Μα, γιατί η ταξική πάλη συνεχίζεται σφοδρή, σφοδρότατη. Αλλά και γιατί η προσωπική συμβολή του Στάλιν, στα ιστορικά πλαίσια που προαναφέραμε, είναι τεράστια. Αλλά και για έναν ακόμη λόγο: Οι τοποθετήσεις του για τις οποίες δέχτηκε και δέχεται αυτή τη σφοδρή επίθεση επαληθεύτηκαν, όχι μόνον όσο ζούσε, αλλά ιδιαίτερα μετά το θάνατό του.

Αυτή η επαλήθευση έχει σχέση με την ανατροπή του σοσιαλισμού και τις δυνάμεις που αναδείκνυε ο Στάλιν, ως μοχλούς σ’ αυτήν την επιδίωξη. Η τοποθέτηση του Στάλιν για την απειλή που αποτελεί ο «εσωτερικός εχθρός», δηλ. η δράση δραστήριων και πιθανώς ισχυρών δυνάμεων που δρουν μέσα στις γραμμές του σοσιαλισμού ενάντια στο σοσιαλισμό, ήταν και είναι αυτή που δέχτηκε την πιο μεγάλη επίθεση.

Ο Στάλιν, όμως (όπως, πριν από αυτόν, ο Λένιν), ήταν σαφής. Ο σοσιαλισμός δε δρα στο κενό, δρα σε πολιτική αντιπαράθεση, που χαρακτηρίζεται και από αλληλεπίδραση με τον ιμπεριαλισμό, ο οποίος διαθέτει ακόμη σημαντικές δυνάμεις και ο οποίος δεν παραιτείται από την επιδίωξη παλινόρθωσης του καπιταλισμού. Αυτή η επιβεβαίωση, με την προσωρινή ήττα του σοσιαλισμού, είναι μια σημαντική παρακαταθήκη για το παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα, στην πάλη του στις σύγχρονες συνθήκες. Αλλωστε, ο σοσιαλισμός είναι ιστορική αναγκαιότητα, ο καπιταλισμός είναι ιστορικά ξεπερασμένος και το αποτέλεσμα της πάλης θα το κρίνουν οι λαϊκές μάζες. Αυτές ωθούν την ιστορική εξέλιξη προς τα μπρος, και οι συνθήκες είναι τέτοιες που δημιουργούν προϋποθέσεις αφύπνισης για να γίνει το άλμα. Αυτό πρέπει να αποτρέψουν οι αστοί. Γι’ αυτό και δεν είναι τυχαίο ότι, στο όνομα του Στάλιν, δέχεται ακόμα και σήμερα μεγάλη επίθεση ο σοσιαλισμός που γνωρίσαμε τον 20ό αιώνα, τα Κομμουνιστικά Κόμματα και η κοσμοθεωρία μας, επιδιώκοντας να σβήσουν από τους λαούς τη μεγάλη συνεισφορά τους στην πρόοδο, στην ειρήνη, στα δικαιώματα των λαών, στην εθνική ανεξαρτησία με το τέλος της αποικιοκρατίας, στην ανάπτυξη της ταξικής πάλης, στο σοσιαλισμό.

Ποιος ήταν ο Στάλιν

Το όνομα και η δράση του Στάλιν (Ιωσήφ Βισαριόνοβιτς Τζουγκασβίλι ήταν το πραγματικό του όνομα), ως επικεφαλής της ΚΕ του ΚΚ (μπολσεβίκων) της ΕΣΣΔ και του σοβιετικού κράτους, μετά το θάνατο του Λένιν, συνδέθηκε, τόσο με τις επιτυχίες των οικοδόμων του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ, όσο και με την ανάπτυξη του σοσιαλιστικού συστήματος σε μια σειρά χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης και της Ασίας. Ταυτόχρονα, το όνομα του Στάλιν συνδέεται με την τεράστια συμβολή της Σοβιετικής Ενωσης στη μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη των Λαών κατά το Β` Παγκόσμιο Πόλεμο. Ηταν το πιο σημαντικό αποτέλεσμα της πάλης των λαών πριν το Β` Παγκόσμιο Πόλεμο, στη διάρκειά του για τη συντριπτική ήττα του φασισμού, αλλά και αμέσως μετά τον πόλεμο, στα πρώτα χρόνια της ανοικοδόμησης. Ο ιμπεριαλισμός διεθνώς σ’ αυτό το πεδίο δέχτηκε μια μεγάλη ήττα, αφού σ’ ένα μέρος του πλανήτη, αρκετά σημαντικό από πολλές πλευρές, οι λαοί οικοδομούσαν το δικό τους μέλλον, τη νέα κοινωνία, καταργώντας την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και παίρνοντας την τύχη τους στα χέρια τους.

Ο Γεωργιανός Ιωσήφ Στάλιν εντάσσεται από νεαρή ηλικία σε παράνομο μαρξιστικό όμιλο στην Υπερκαυκασία. Στο Σοσιαλιστικό Δημοκρατικό Εργατικό Κόμμα Ρωσίας (ΣΔΕΚΡ) συμμετέχει, από την ίδρυσή του, το 1898. Μελετάει τα έργα των Μαρξ, Ενγκελς, Λένιν και Πλεχάνοφ. Παίρνει μέρος στην έκδοση μαρξιστικών εφημερίδων στην Υπερκαυκασία και στην προπαγάνδιση του μαρξισμού στους εργάτες της περιοχής. Μέλος της Επιτροπής του ΣΔΕΚΡ Τιφλίδας, Καυκασιανής Ενωσης και Μπακού, στηρίζει τις λενινιστικές ιδέες για το κόμμα, την τακτική και τη στρατηγική του και παίρνει μέρος στην Επανάσταση του 1905 – 1907.

Στα 1912, ο Στάλιν έγραψε το βιβλίο «Ο μαρξισμός και το εθνικό ζήτημα», που είναι από τα πιο σημαντικά μαρξιστικά έργα, για ένα από τα πιο δύσκολα στην επίλυσή τους προβλήματα, όπως είναι το εθνικό ζήτημα. Ο Λένιν, στο άρθρο του «Το εθνικό πρόγραμμα του Ρωσικού Σοσιαλδημοκρατικού Εργατικού Κόμματος», έγραφε: «Στη θεωρητική μαρξιστική φιλοσοφία αυτή η κατάσταση πραγμάτων και οι βάσεις του εθνικού προγράμματος της σοσιαλδημοκρατίας φωτίστηκαν πια τον τελευταίο καιρό (σε πρώτη γραμμή προβάλλει εδώ το άρθρο του Στάλιν)». Οταν δε έμαθε πως προτείνεται να θεωρηθεί το άρθρο, σαν άρθρο για συζήτηση, αντιτάχθηκε σ’ αυτό κατηγορηματικά: «Είμαστε, βέβαια, απόλυτα ενάντια σ’ αυτό. Το άρθρο είναι πολύ καλό. Το ζήτημα είναι μαχητικό κι εμείς δε θα υποχωρήσουμε ούτε κατά ένα γιώτα από τις θέσεις αρχών μπρος στη μαφία του Μπουντ» (Αρχείο Ινστιτούτου Μαρξ – Ενγκελς – Λένιν).

Στην καθοδήγηση της ένοπλης εξέγερσης στη Μεγάλη Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση, πήρε μέρος σαν μέλος του ΠΓ της ΚΕ του Κόμματος των Μπολσεβίκων, μέλος του Στρατιωτικοεπαναστατικού Κέντρου της Πετρούπολης και της Στρατιωτικής Επαναστατικής Επιτροπής.

Εγινε λαϊκός επίτροπος των εθνοτήτων στην πρώτη Σοβιετική Κυβέρνηση. Στην περίοδο του εμφυλίου πολέμου και της ξένης ιμπεριαλιστικής επέμβασης, ήταν μέλος του Επαναστατικού Πολεμικού Συμβουλίου της Σοβιετικής Δημοκρατίας.

Συνέβαλε στην ενίσχυση της συμμαχίας της εργατικής τάξης με την αγροτιά, την περίοδο οικοδόμησης του σοσιαλισμού. Υπερασπίστηκε τη λενινιστική πολιτική, ενάντια στην πολιτική του Τρότσκι. Αγωνίστηκε ενάντια στο δεξιό οπορτουνισμό μέσα στο κόμμα. Επέμενε στην ιδεολογικοπολιτική ενότητα του κόμματος ως θεμέλιου για την πορεία της επανάστασης και την ανάπτυξη του σοσιαλισμού. Ηταν μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Γ` Διεθνούς.

Σημαντική ήταν η συμβολή του στη δημιουργία της ΕΣΣΔ στα 1921 και στη λύση του πιο δύσκολου «εθνικού ζητήματος», αλλά και στην επεξεργασία και εφαρμογή των σχεδίων της οικονομικής και πολιτιστικής, αλλά και αμυντικής ανάπτυξης της ΕΣΣΔ.

Μερικά από τα έργα του, εκτός από το σημαντικό για το εθνικό ζήτημα, το οποίο αναφέραμε ήδη, είναι: «Για τις βάσεις του λενινισμού», «Τροτσκισμός ή λενινισμός», «Ζητήματα λενινισμού», «Ακόμα μια φορά για τη σοσιαλδημοκρατική παρέκκλιση στο κόμμα μας», «Για τη δεξιά παρέκκλιση στο ΠΚΚ (μπ.)», «Ζητήματα αγροτικής πολιτικής στην ΕΣΣΔ», «Οικονομικά προβλήματα του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ» κ.ά.

Στον Κυριακάτικο «Ριζοσπάστη» θα παρουσιάσουμε ειδικό αφιέρωμα στον Ι. Β. Στάλιν

Του
Στέφανου ΛΟΥΚΑ

Πηγή : Ριζοσπάστης 5 – 3 – 2003

ΕΝΘΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: “ΣΤΑΛΙΝ – ΕΝΑΣ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΟΣ ΗΓΕΤΗΣ”

Ι.Β. ΣΤΑΛΙΝ

Ενας μπολσεβίκος ηγέτης

Η 50ή επέτειος του θανάτου του Ι.Β. Στάλιν, (Ιωσήφ Βισαριόνοβιτς Τζουγκασβίλι ήταν το πραγματικό του όνομα), ήταν μια ακόμη αφορμή για να εξαπολύσει η αστική προπαγάνδα τη γνωστή αδυσώπητη αντικομμουνιστική επίθεση, στο πρόσωπο του μπολσεβίκου επαναστάτη ηγέτη του οποίου το όνομα και η δράση ως επικεφαλής της ΚΕ του ΠΚΚ (μπολσεβίκων) της ΕΣΣΔ και του σοβιετικού κράτους, μετά το θάνατο του Λένιν, συνδέθηκε, τόσο με τις επιτυχίες των οικοδόμων του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ, όσο και με την ανάπτυξη του σοσιαλιστικού συστήματος σε μια σειρά χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης και της Ασίας. Ταυτόχρονα, το όνομα του Στάλιν συνδέεται με την τεράστια συμβολή της Σοβιετικής Ενωσης στη μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη των Λαών κατά το Β` Παγκόσμιο Πόλεμο. Ηταν το πιο σημαντικό αποτέλεσμα της πάλης των λαών πριν το Β` Παγκόσμιο Πόλεμο, στη διάρκειά του για τη συντριπτική ήττα του φασισμού, αλλά και αμέσως μετά τον πόλεμο, στα πρώτα χρόνια της ανοικοδόμησης, αφού ο ιμπεριαλισμός διεθνώς σ’ αυτό το πεδίο δέχτηκε μια μεγάλη ήττα. Οι πολέμιοι και επικριτές του, τόσο όσο ζούσε όσο και μετά το θάνατό του ως τα σήμερα, επιδιώκουν με αυτή την επίθεση να σβήσουν από το νου και την καρδιά των προλεταρίων την υπόθεση του σοσιαλισμού – κομμουνισμού, προκειμένου να ορθώσουν ένα ακόμη εμπόδιο στη δράση τους για το νομοτελειακό άλμα της ιστορικής εξέλιξης προς τα μπρος.

Ο «Ριζοσπάστης» παρουσιάζει αφιέρωμα με άγνωστα ντοκουμέντα που συμβάλλουν στην αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας για τη συγκεκριμένη περίοδο σχετικά με την οικοδόμηση του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ, στο ρόλο και τη δράση του Ι.Β. Στάλιν ως Γενικού Γραμματέα της ΚΕ του Πανενωσιακού Κομμουνιστικού Κόμματος των μπολσεβίκων στην ΕΣΣΔ. Επίσης, παρουσιάζει αποσπάσματα από την έκθεση δράσης της ΚΕ του ΠΚΚ(μπ), στο 15ο Συνέδριο του Κόμματος, σχετικά με τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και τα πετρέλαια στη Μέση Ανατολή, άκρως επίκαιρη στις σύγχρονες συνθήκες, που οι αντιθέσεις ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις οξύνονται στο έπακρο στο φόντο του προαποφασισμένου πολέμου στο ΙΡΑΚ.

Κυριακή 9 Μάρτη 2003 – αριθ. φύλλου: 8519

ΕΝΘΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: “ΣΤΑΛΙΝ – ΕΝΑΣ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΟΣ ΗΓΕΤΗΣ”

Ι.Β. ΣΤΑΛΙΝ

• 9/3/2003
•  Κυρίως φύλλο
•  Ενθετο: “7 ΜΕΡΕΣ ΜΑΖΙ”
•  Ενθετο: “ΣΤΑΛΙΝ – ΕΝΑΣ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΟΣ ΗΓΕΤΗΣ”
• 

    

Σελ. 12345678910111213141516/16 

Copyrigh

Πηγή : ΕΝΘΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ ΣΤΑΛΙΝ – Ριζοσπάστης 9 – 3 – 2003

Καλησπέρα

Σαν σήμερα το 1871 γεννιέται η Γερμανίδα κομμουνίστρια επαναστάτρια Ρόζα Λούξεμπουργκ .

Η <<Κόκκινη Ρόζα >>μία από τις σπουδαιότερες γυναίκες του 20ου αιώνα , μια μεγάλη επαναστάτρια χωρίς συμβιβασμούς και με δυνατή φωνή ,υπερασπίστηκε με πάθος τα πιστεύω της.

Μια γυναίκα που εξέφρασε με πάθος και αποφασιστικότητα την κριτική της εναντίον του καπιταλισμού και άντλησε μέσα από αυτή την κριτική ,τη δύναμη για την επαναστατική δράση, μια οξυδερκής παρατηρήτρια της εποχής της και των αλλαγών που συντελούνταν μέσα σε αυτή.

Γεννήθηκε στην Πολωνία, συμμετείχε στις διεργασίες της σοσιαλδημοκρατίας στην τσαρική Ρωσία. Διωκόμενη πέρασε στη Γερμανία και εντάχθηκε στο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα. ‘Ασκησε πολεμική στις ρεφορμιστικές θέσεις του κόμματος και στη συνέχεια αντιτάχθηκε στον πόλεμο. Μαζί με τον Λίμπκνεχτ πρωτοστάτησε στον «Σπάρτακο» και στην ίδρυση του νεοϊδρυμένου ΚΚ Γερμανίας. Η Ρόζα Λούξεμπουργκ θα δολοφονηθεί 15 Γενάρη του 1919, από στρατιωτικά και παραστρατιωτικά ακροδεξιά αποσπάσματα, κατ’ εντολή της σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης της Γερμανίας, η οποία είχε επικηρύξει τη Ρόζα με 100.000 μάρκα. Την δολοφόνησαν με κτηνώδη τρόπο, με τα κοντάκια των όπλων, και το πτώμα της το πέταξαν από τη γέφυρα της Λιχτενστάιν στο κανάλι Λάνβερχ.

Ο εντοπισμός του θα γίνει δυνατός μόλις στις 31 Μάη του 1919, όταν τα νερά θα το βγάλουν στην ακτή.

Η κηδεία της Λούξεμπουργκ στις 13 του Ιούνη 1919 μετατράπηκε σε μεγάλη μαχητική διαδήλωση των Γερμανών εργατών.

Γεώργιος Παναγούλης