ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ

30 – 4 – 1883 

Πεθαίνει στο Παρίσι ο μεγάλος ιμπρεσιονιστής ζωγράφος Εντουάρ Μανέ (Édouard Manet).

Γόνος μεγαλοαστικής οικογενείας θα έρθει σε επαφή με τις τέχνες σε μικρή ηλικία. Μετά από αποτυχημένες προσπάθειες να σπουδάσει, το 1848 θα μπαρκάρει για το Ρίο ντε Τζανέιρο. Οι εκεί εμπειρίες του θα επηρεάσουν αρκετά έργα του.

Το 1849 επιστρέφει και αποφασίζει να γίνει ζωγράφος.

Αφού μαθητεύσει για έξι χρόνια δίπλα στον Τομά Κουτούρ, θα εκθέσει έργα του στο Σαλόν του Παρισίου, όπου το 1859 και το 1863 (με τον πίνακα «Πρόγευμα στη χλόη») τα οποία απορρίπτονται για λόγους ηθικής. Το ίδιο θα επαναληφθεί και δυο χρόνια αργότερα με την «Ολυμπία» που προκαλεί μεγάλο σκάνδαλο λόγω του γυμνού.

Οι πίνακες του έχουν επιρροή από τον Μονέ και βρίσκουν απήχηση στους νέους. Κεντρίζει το ενδιαφέρον εκπροσώπων του ιμπρεσιονισμού, όπως ο Ρενουάρ, ο Ντεγκά και ο Μονέ οι οποίοι έρχονται σε επαφή μαζί του.

Ταυτόχρονα, μεγάλα ονόματα από τον χώρο της λογοτεχνίας όπως ο Μπωντλαίρ, ο Ζολά και ο Μαλαρμέ (για του δυο τελευταίους φιλοτέχνησε και πορτρέτα) βρίσκουν ενδιαφέρον στα έργα του.

Το 1870 συμμετέχει στον Γαλλο-Πρωσικό πόλεμο και το 1881 παίρνει το Μετάλλιο της Τιμής.

Χαρακτηριστικά είναι τα πορτρέτα του όπως και οι πίνακες με περιεχόμενο τη Λατινική Αμερική.

Πηγή ; ALT.GR

Γεννιέται στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου ο σπουδαίος ποιητής, Κωνσταντίνος Καβάφης. Έφυγε από τη ζωή στις 29 Απρίλη 1933, τη μέρα που συμπλήρωνε τα 70 του χρόνια.

Λέει ο ίδιος σε αυτοβιογραφικό του σημείωμα:

Είμαι Κωνσταντινουπολίτης την καταγωγήν, αλλά εγεννήθηκα στην Αλεξάνδρεια – σ’ ένα σπίτι της οδού Σερίφ· μικρός πολύ έφυγα, και αρκετό μέρος της παιδικής μου ηλικίας το πέρασα στην Αγγλία. Κατόπιν επισκέφθην την χώραν αυτήν μεγάλος, αλλά για μικρόν χρονικόν διάστημα. Διέμεινα και στη Γαλλία. Στην εφηβικήν μου ηλικίαν κατοίκησα υπέρ τα δύο έτη στην Κωνσταντινούπολη. Στην Ελλάδα είναι πολλά χρόνια που δεν επήγα. Η τελευταία μου εργασία ήταν υπαλλήλου εις ένα κυβερνητικόν  γραφείον εξαρτώμενον από το υπουργείον των Δημοσίων Έργων της Αιγύπτου. Ξέρω Αγγλικά, Γαλλικά και ολίγα Ιταλικά.

Προτείνουμε …

• Στην Αλεξάνδρεια του Μεσοπολέμου του Γιώργου Μηλιώνη
• «Καβάφης» σημαίνει ποιητής
  Μαρτυρία της τελευταίας απογόνου των Καβάφηδων για τον Κ. Καβάφη
• Η παγκοσμιότητα του Καβάφη της Αρ. Ελληνούδη
• Ο Καβάφης του Μικρούτσικου

Η ενότητα «Κωνσταντίνος Καβάφης – Κώστας Βάρναλης – Γιάννης Ρίτσος» αποτέλεσε μέρος του 5^ου Επιστημονικού Συνέδριου που διοργάνωσε η ΚΕ του ΚΚΕ, στην Αίθουσα Συνεδρίων στον Περισσό 15 & 16-Δεκ-2018, αφιερωμένο στα 100χρονα του Κόμματος, με θέμα «Η συνάντηση της νεοελληνικής λογοτεχνίας με το εργατικό κίνημα και την κομμουνιστική ιδεολογία από τα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι και τον Μεσοπόλεμο».

Το αναλυτικό πρόγραμμα και πολλά υλικά (εισηγητική ομιλία του ΓΓ Δ. Κουτσούμπα, βίντεο κλπ.) μπορείτε να δείτε στον 902.gr
Βιβλιογραφία περί Κ. Καβάφη
Τέλος εδώ μπορείτε να περιηγηθείτε και να αφεθείτε στο δαίδαλο της ποίησης του

Πηγή : ALT.GR

27 – 4 –1935

Γεννιέται στην Αθήνα ο μεγάλος σκηνοθέτης Θεόδωρος Αγγελόπουλος.

Το 1953 εισάγεται στη Νομική Σχολή Αθηνών, την οποία εγκαταλείπει στο πτυχίο. Το 1961 φεύγει για τη Γαλλία και γράφεται στη Σορβόνη, όπου παρακολουθεί μαθήματα γαλλικής φιλολογίας και φιλμολογίας, με καθηγητές τον Ζορζ Σαντούλ και τον Μιτρί, τους οποίους ξανασυνάντησε αργότερα στην IDHEC.

Παράλληλα παρακολουθεί μαθήματα εθνολογίας με τον Λεβί Στρος. Για να ανταπεξέλθει στα έξοδα των σπουδών δουλεύει στη ρεσεψιόν της Σιτέ Ουνιβερσιτέρ (με την ώρα) μαζί με τον γλύπτη Γεράσιμο Σκλάβο.

Το 1962-63 γίνεται δεκτός, ύστερα από εξετάσεις, στην περίφημη σχολή κινηματογράφου IDHEC. Η διαφωνία και σύγκρουσή του με τον καθηγητή της σκηνοθεσίας οδηγεί σε πρόωρη λήξη τις σπουδές του.

Το 1963-64, συνεχίζει τη φοιτητική του διαδρομή στο Musee de l’ homme κοντά στον εθνολόγο – σκηνοθέτη Ζαν Ρους, όπου διδάσκεται το σινεμά – ντιρέκτ. Το 1964 επιστρέφει στην Ελλάδα. Η επάνοδος συνοδεύεται από αναίτιο ξυλοδαρμό του από την αστυνομία καθώς βάδιζε ανύποπτος. Επεισόδιο που τον επηρέασε και άλλαξε τη διάθεση και τα σχέδιά του. Τότε η σκηνοθέτιδα Τώνια Μαρκετάκη του προτείνει να συνεργαστεί με την εφημερίδα «Δημοκρατική Αλλαγή» ως κριτικός.

Προς μεγάλη έκπληξη όλων – και του ιδίου – αντί να γυρίσει στη Γαλλία, όπως ήταν και το αναμενόμενο, έμεινε στην Ελλάδα. Και εργάστηκε ως κριτικός. Με τον κινηματογράφο άρχισε να ασχολείται το 1965 και το 1968 παρουσίασε την πρώτη του μικρού μήκους ταινία, «Εκπομπή», στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Το 1970, η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, «Αναπαράσταση», κέρδισε το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, καθώς και άλλες διακρίσεις στο εξωτερικό, και σηματοδότησε την αυγή του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου. Έκτοτε, οι ταινίες του έχουν συμμετάσχει σε πολλά διεθνή φεστιβάλ και έχει κερδίσει πολλά βραβεία, τα οποία τον καθιέρωσαν παγκοσμίως ως έναν από τους σπουδαιότερους σκηνοθέτες του σύγχρονου κινηματογράφου.

Πολλά αφιερώματα που τιμούν τη δουλειά του Θόδωρου Αγγελόπουλου έχουν πραγματοποιηθεί σ’ όλο τον κόσμο. Είχε αναγορευθεί επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου των Βρυξελλών, του Πανεπιστημίου X Ναντέρ (Nanterre) στο Παρίσι και του Πανεπιστημίου του Έσεξ (Essex). Το έργο του περιλαμβάνει τις ταινίες «Αναπαράσταση» (1970), «Μέρες του ’36» (1972), «Ο θίασος» (1975), «Οι Κυνηγοί» (1977), «Ο Μεγαλέξανδρος» (1980), «Αθήνα, επιστροφή στην Ακρόπολη» (1983), «Ταξίδι στα Κύθηρα» (1984), «Ο Μελισσοκόμος» (1986), «Τοπίο στην ομίχλη» (1988), «Το μετέωρο βήμα του πελαργού» (1991), «Το βλέμμα του Οδυσσέα» (1995), «Μια αιωνιότητα και μια μέρα» (1998), «Τριλογία – Ι. Το λιβάδι που δακρύζει» (2003), «Τριλογία – ΙΙ. H σκόνη του χρόνου» (2008).

Ταινίες:

• 1970: Αναπαράσταση.
• 1972: Μέρες του ’36.
• 1975: Ο θίασος.
• 1977: Οι Κυνηγοί.
• 1980: Ο Μεγαλέξανδρος.
• 1983: Αθήνα, επιστροφή στην Ακρόπολη.
• 1984: Ταξίδι στα Κύθηρα.
• 1986: Ο Μελισσοκόμος.
• 1988: Τοπίο στην ομίχλη.
• 1991: Το μετέωρο βήμα του πελαργού.
• 1995: Το βλέμμα του Οδυσσέα.
• 1998: Μια αιωνιότητα και μια μέρα.
• 2003: Τριλογία – Ι. Το λιβάδι που δακρύζει.

Πηγή : ALT.GR

1798

Γεννιέται ο Γάλλος ζωγράφος Ευγένιος Ντελακρουά (Ferdinand Victor Eugène Delacroix).

«Η σφαγή της Χίου», ο πίνακας της «ιερής μορφής» του ρομαντισμού (γιγαντο-ελαιογραφία 4,19×3,54μ με τίτλο «Σκηνή από τις σφαγές της Χίου» [Scène des massacres de Scio], που φυλάσσεται στο Μουσείο του Λούβρου) παρουσιάστηκε στο κοινό το 1824, προκαλώντας  αίσθηση τόσο για την καλλιτεχνική αξία όσο και για το θέμα του.

Θεωρείται ο μεγάλος ρομαντικός στη ζωγραφική. Υπεράσπιζε κι εξέφραζε τις προοδευτικές τάσεις της περιόδου.

Σταδιακά μέχρι το 1829 ξεπερνάει κάθε τι συντηρητικό. Έκτοτε φτάνει στο σημείο να εναντιωθεί ακόμη και στην αστική τάξη. Επηρεάζεται από τις αντιφάσεις που γεννά η περίοδος της βιομηχανικής επανάστασης, εναντιώνεται σ’ αυτήν. Διαπνέεται από την επιθυμία επιστροφής στη φύση, προσβλέπει στη φυγή από τις μεγάλες πόλεις.

Στα έργα του εκφράζει τις εξελίξεις της εποχής, ταυτίζεται με την αστική επανάσταση στη Γαλλία αλλά επηρεάζεται και από την Ελληνική Επανάσταση.

Η ζωγραφική επηρεάστηκε από το νεοκλασικισμό και την ιταλική αναγέννηση των Ραφαέλ, Ρούμπενς, Ζερικό, Κόνσταμπλ κ.ά.

Ξεχωρίζουν τα έργα του «Η Ελλάδα κάτω από τα ερείπια του Μεσολογγίου» (1826), «Η σφαγή της Χίου» (1823), «Η ελευθερία οδηγεί το Λαό» κ.ά.

Πηγή : ALT,GR