Το σούρουπο έχει πάντα τη θλίψη ενός ατελείωτου χωρισμού Κι ‘ εγώ έζησα σε νοικιασμένα δωμάτια με τις σκοτεινές σκάλες τους που οδηγούνε άγνωστο που..
Με τις μεσόκοπες σπιτονοικοκυρές που αρνούνται κλαίνε λίγο κι ύστερα ενδίδουν και το άλλο πρωί , αερίζουν το σπίτι απ ‘ τους μεγάλους αναστεναγμούς
Στα παλαιικά κρεβάτια με τα πόμολα στις τέσσερις άκρες πλάγιασαν κι ονειρεύτηκαν πολλοί περαστικοί αυτού του κόσμου κι ύστερα αποκοιμήθηκαν γλυκείς κι απληροφόρητοι σαν τους νεκρούς στα παλιά κοιμητήρια .
Όμως εσύ σωπαίνεις… Γιατί δεν μιλάς ; Πες μου! Γιατί ήρθαμε εδώ; Από που ήρθαμε; Κι αυτά τα ιερογλυφικά της βροχής πάνω στο χώμα ; τι θέλουν να πουν ;
Ω, αν μπορούσες να τα διαβάσεις;;; Όλα θα άλλαζαν…
Όταν τέλος ύστερα από χρόνια ξαναγύρισα… δεν βρήκα παρά τους ίδιους έρημους δρόμους , το ίδιο καπνοπωλείο στη γωνιά…
Κι ολόκληρο το άγνωστο την ώρα που βραδιάζει…
Τάσος Λειβαδίτης : Γεννήθηκε σαν εχθές το 1922
…
53Ρανια Καρδαρη, Σωτηρης Πετροπουλος και 51 ακόμη22 σχόλιαΜου αρέσει!ΣχόλιοΚοινοποίηση
22 σχόλια
Δείτε τα 10 προηγούμενα σχόλια
Georgios Panagou
55Ρανια Καρδαρη, Σωτηρης Πετροπουλος και 53 ακόμη32 σχόλιαΜου αρέσει!ΣχόλιοΚοινοποίηση