Καλημέρα! Καλή Κυριακή!!
Κι όταν πεθάνω και δε θάμαι ούτε λίγη σκόνη πια μέσα στους δρόμους σας ,
τα βιβλία μου στέρεα και απλά , θα βρίσκουν πάντοτε μία θέση πάνω στα ξύλινα τραπέζια , ανάμεσα στο ψωμί και τα εργαλεία του λαού .
Πέρασαν κιόλας τριάντα πέντε χρόνια και τα βιβλία σου , στέρεα και απλά , κατέχουν πάντοτε μία θέση πάνω στα ξύλινα τραπέζια μας , για να μπορούμε να διαβάζουμε και να ονειρεύομαστε από το τεράστιο έργο σου , που άφησες παρακαταθήκη στις νέες γενιές , που θα θελήσουν να έρθουν σε επαφή με αυτό .
Και εγώ
ονειρεύτηκα έναν καλύτερο κόσμο
φτωχή ανθρωπότητα, δεν μπόρεσες
ούτε ένα κεφάλαιο να γράψεις ακόμα.
Σα σανίδα από θλιβερό ναυάγιο
ταξιδεύει η γηραιά μας ήπειρος.
Αλλά τα βράδια τι όμορφα που μυρίζει η γη…
Βέβαια αγάπησε
τα ιδανικά της ανθρωπότητας,
αλλά τα πουλιά
πετούσαν πιο πέρα.
Σκληρός, άκαρδος κόσμος,
που δεν άνοιξε ποτέ μιαν ομπρέλα
πάνω απ’ το δέντρο που βρέχεται.
Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη…
Κάποτε θα αποδίδουμε δικαιοσύνη
μ’ ένα άστρο ή μ’ ένα γιασεμί
σαν ένα τραγούδι που καθώς βρέχει
παίρνει το μέρος των φτωχών.
Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη!
Δως μου το χέρι σου…
Δως μου το χέρι σου…
Ο Τάσος Λειβαδίτης υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους ποιητές της χώρας μας . Γεννήθηκε σαν χθες το 1922 και μαζί με άλλους της
γενιάς του , άφησε τα πρώτα του γραπτά ίχνη, πάνω στους τοίχους της Αδήλωτης Πολιτείας , γράφοντας συνθήματα , παλεύοντας μέσα από τις γραμμές της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης .
Την τετραετία 1948 – 1952 εξορίστηκε για τις πολιτικές ιδέες στο Μούδρο , στον Αη Στράτη και την Μακρόνησο .
https://youtu.be/uXtMEDx4fTQ
Το 1953 ο Τάσος Λειβαδίτης δημοσιεύει το ” Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου ” που είχε χαρακτηρισθεί το “λαϊκό ανάγνωσμα της αριστεράς “. Για το έργο αυτό του απονεμήθηκε το πρώτο βραβείο στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Νεολαίας στη Βαρσοβία . Το βιβλίο αργότερα κατασχέθηκε με αιτία το Φιλιρεινικό περιεχόμενο . Το 1955 ο ποιητής , θα δικαστεί για το συγκεκριμένο έργο και η δίκη του θα αποκτήσει Πανελλήνιο ενδιαφέρον . Στο εδώλιο , ο ποιητής με αξιοπρέπεια , ανθρωπιά και συναίσθηση της πνευματικής ευθύνης , διατυπώνει το σκοπό της τέχνης , πείθοντας το ακροατήριο και τους δικαστές και αθωώνεται .
Για το συγκεκριμένο ποίημα ο Μάρκος Αυγέρης Θ ‘ αναφέρει ότι είναι μια κραυγή ελπίδας και προσδοκίας, που ανεβαίνει μέσα από τους σημερινούς , τάφους των ηρωικών μαρτύρων .
https://youtu.be/aDa37wzx-JQFacebook : George panagou