Καλημέρα! Καλό μήνα! Γιάννης Ρίτσος – Ἐπιλογικό
“Νὰ μὲ θυμόσαστε – εἶπε. Χιλιάδες χιλιόμετρα περπάτησα
χωρὶς ψωμί, χωρίς νερό, πάνω σὲ πέτρες κι ἀγκάθια,
γιὰ νὰ σᾶς φέρω ψωμὶ καὶ νερὸ καὶ τριαντάφυλλα.
Τὴν ὀμορφιὰ
Ποτές μου δὲν τὴν πρόδωσα. Ὅλο τὸ βιός μου τὸ μοίρασα δίκαια.
Μερτικὸ ἐγὼ δὲν κράτησα. Πάμπτωχος. Μ᾿ ἕνα κρινάκι τοῦ ἀγροῦ
τὶς πιὸ ἄγριες νύχτες μας φώτισα. Νὰ μὲ θυμᾶστε.”
Να τον θυμόμαστε γιατί πολύ αγάπησε τον κόσμο και την ποίηση . Γιατί δίδαξε ήθος ,αξίες, θέση ζωής . Γιατί ευλόγησε τον έρωτα , την ομορφιά, την επανάσταση . Στους δύσκολους αυτούς καιρούς , νοσταλγούμε συχνά τον Γιάννη Ρίτσο , καθώς εκείνος περισσότερο από όλους , ήξερε να παρηγορεί με την πίστη του , στη δύναμη της ποίησης . Και μια στιγμή ακόμα αν αισθάνθείς ότι τα επιτεύγματα του ανθρώπου είναι σημαντικότερα από τις καταστροφές που αυτός προκαλεί , μπορεί να είναι αιώνια , έχεις διατηρήσει τη δύναμη να αντιστέκεσαι ίσως για πάντα .
1 Μαΐου 1909
Γεννιέται ο Κομμουνιστής ποιητής Γιάννης Ρίτσος (1909-1990). Παναθρώπινος ποιητής με διεθνή καταξίωση και ένα τεράστιο έργο που περιλαμβάνει περισσότερες από 100 ποιητικές συλλογές και συνθέσεις, εννέα μυθιστορήματα, τέσσερα θεατρικά έργα και μελέτες, πολλές μεταφράσεις, χρονογραφήματα και άλλα δημοσιεύματα.
Από παιδί ακόμα στράφηκε προς τις τέχνες. Ζωγράφιζε, έμαθε πιάνο, έγινε χορευτής, αλλά τον κέρδισε η ποίηση.
Από το ξεκίνημα του, ακόμα, έστειλε τα ποιήματά του, όπως οι περισσότεροι ποιητές τότε, στον Κωστή Παλαμά, για να τα κρίνει και ο Παλαμάς του απάντησε με το τετράστιχο:
«Το ποίημά σου το πικρό το ζουν ιχώρ κι αιθέρας
καθάριος όρθρος της αυγής, μηνάει το φως της μέρας.
Σε μια φρικίαση τραγική χαμoγελάει μιας πλάσης
ρυθμός. Παραμερίζουμε ποιητή για να περάσεις»
Εκτός από μέγιστος ποιητής, υπήρξε και λαϊκός αγωνιστής. Επαναστάτης.
Πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση μέσα από το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και ήταν μέλος του ΚΚΕ μέχρι το τέλος της ζωής του.
Για την προσφορά του στους αγώνες του Ελληνικού λαού, το κράτος τον τίμησε με εξορία, την περίοδο 1948-1952, στη Λήμνο, τη Μακρόνησο και τον Αϊ Στράτη και την περίοδο της Χούντας, στη Γυάρο και μετά στη Λέρο.
Για την ποίηση του τιμήθηκε με το Α’ Κρατικό Βραβείο ποίησης, για το έργο «Σονάτα του σεληνόφωτος».
Το 1975 προτάθηκε για το Νόμπελ Λογοτεχνίας αλλά δεν το πήρε.
Το 1977 τιμήθηκε με το Διεθνές Βραβείο Λένιν, για την Ειρήνη.
Ποιήματα του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες.
Επίσης ποιήματα του έχουν μελοποιηθεί από Μίκη Θεοδωράκη, Θάνο Μικρούτσικο, Χρήστο Λεοντή και άλλους συνθέτες.
Facebook : Georgios panagou