ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣ
Πρόοδος είναι η κοινωνία να προχωράει μπροστά σε όφελος των πολλών, αυτών που παράγουν τον πλούτο
Αποσπάσματα από τη συνέντευξη του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στη «Μεγάλη Εικόνα» και την Νίκη Λυμπεράκη
— Το τελευταίο διάστημα σας ασκείται πολύ έντονη πίεση. Το είπε και ο κος Τσίπρας πολύ πρόσφατα. Οτι αν την επομένη των εκλογών λείπουν 5-10 βουλευτές για να φύγει η δεξιά, πρέπει το ΚΚΕ να αναλάβει την ευθύνη του.
— Ναι, ο κος Τσίπρας ξέρει ότι δεν πιέζει το ΚΚΕ. Το ΚΚΕ δεν πιέζεται, έχει καθαρή θέση γι’ αυτό το ζήτημα πολλά χρόνια, επανειλημμένα την έχει εκφράσει. Ο κος Τσίπρας απ’ τη μεριά του προσπαθεί να πιέσει, γιατί έτσι θεωρεί, πρώην δικούς του ψηφοφόρους, οι οποίοι μετατοπίζονται και έρχονται προς το ΚΚΕ. Θεωρώντας ότι μπορεί έτσι να τους βγάλει μνήμες του παρελθόντος, όμως πλέον υπάρχει εμπειρία. Εμείς πιστεύουμε ότι αυτός ο κόσμος έχει κατασταλάξει για το τι εστί ΣΥΡΙΖΑ, ποια πολιτική ακολούθησε ο ΣΥΡΙΖΑ και ως κυβέρνηση, γιατί τώρα δεν είναι πια η πρώτη φορά.
— Κι εσείς γιατί δεν μπαίνετε μέσα σε μια κυβέρνηση προκειμένου από μέσα να προωθείτε τις φιλολαϊκές πολιτικές σας; Αυτή είναι μια ερώτηση που σας τη θέτουμε και τη συζητάει και κόσμος.
— Ναι, είναι ένα ερώτημα που μας το θέτουν, βέβαια πολύ λιγότερο απ’ ό,τι παλιότερα, απ’ ό,τι για παράδειγμα το 2012.
— Μπορεί να το πήραν απόφαση ότι δεν μπαίνετε…
— Οχι, πήραν και απόφαση για το τι λέμε ακριβώς, δηλαδή καταλάβανε το τι λέμε. Το θέτουν το ερώτημα λοιπόν, κι εμείς καθαρά τους απαντάμε ότι αυτό θα ήταν καθαρή προδοσία, όχι των θέσεων γενικά των δικών μας, αλλά αυτού που καλούμαστε να υπηρετήσουμε, αυτό που τους λέμε προεκλογικά, γιατί πρέπει να δυναμώσουν το ΚΚΕ μέσα στη Βουλή, μέσα στον λαό, παντού. Θα ήταν προδοσία των θέσεων αν μπαίναμε σε μια αντιλαϊκή κυβέρνηση. Κοιτάξτε να δείτε, είναι από τώρα «γνωστόν τοις πάσι» ότι η όποια κυβέρνηση βγει, με όποιο πρόσημο και με όποια σύνθεση, θα είναι εξίσου αντιλαϊκή κυβέρνηση, θα είναι κυβέρνηση χειρότερη απ’ την προηγούμενη. Οπως χειρότερη από την προηγούμενη είναι κι αυτή η κυβέρνηση, η σημερινή. Οπως χειρότερη κυβέρνηση ήταν και η προηγούμενη απ’ αυτήν, των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, σε σχέση με την προηγούμενη.
Οι μισθοί πρέπει να καλύπτουν τις πραγματικές ανάγκες
— Το ΚΚΕ τι λέει για τους μισθούς; Δηλαδή πόσο πρέπει να φτάσει ένας μισθός για να εξασφαλίζει αυτό που θεωρείτε εσείς ικανοποιητικό επίπεδο;
— Ο μισθός σήμερα πρέπει να είναι αξιοπρεπής μισθός, να καλύπτει δηλαδή τις σύγχρονες ανάγκες, να μπορεί να ζει αξιοπρεπώς ο άνθρωπος. Ο κατώτατος μισθός καθορίζεται από μια σειρά παράγοντες, να μπορεί να έχει το σπίτι του, να μην το πλειστηριάζουν, να μπορεί να πηγαίνει στην αγορά και να ψωνίζει προϊόντα φθηνά και ποιοτικά. Καθορίζεται από μια σειρά τέτοια ζητήματα και σ’ αυτήν την κατεύθυνση παλεύουμε. Εχουν, για παράδειγμα, τα πρωτοπόρα σωματεία στα οποία εμείς παλεύουμε, έχουν και νίκες σ’ αυτό το ζήτημα, έχουν επιβάλει Συλλογικές Συμβάσεις, παρότι στην ουσία είναι καταργημένες οι Συλλογικές Συμβάσεις εδώ και πάρα πολλά χρόνια.
— Γίνεται μια προσπάθεια και σε επίπεδο ΕΕ όπως ξέρετε να επανέλθουν.
— Ομως, Συλλογική Σύμβαση στην ουσία δεν υπάρχει, έχει καταργηθεί σε πολλούς κλάδους. Με την πάλη τους οι εργαζόμενοι τα καταφέρνουν, όπως επίσης έχουν και αυξήσεις και δικαιώματα και κατακτήσεις, γιατί το ΚΚΕ – επειδή ακριβώς είναι απέναντι σε όλα αυτά, ακριβώς επειδή δεν ανέχεται και δεν στηρίζει τέτοιες αντιλαϊκές κυβερνήσεις – μπορεί να είναι μπροστά και να έχει ανάσες ανακούφισης ο ελληνικός λαός, να έχει και κατακτήσεις. Γιατί όταν ισχύει, για παράδειγμα, αυτό που ψήφισαν η κυβέρνηση της ΝΔ και πιο πριν ο ΣΥΡΙΖΑ, ο γνωστός νόμος Βρούτση – Αχτσιόγλου, τα εργασιακά και με υπουργική απόφαση θα καθορίζεται ο κατώτατος μισθός ανάλογα με τις αντοχές της οικονομίας. Αυτό μπορεί να φαντάζει για κάποιους οι οποίοι είναι για παράδειγμα επιχειρηματίες, να λένε ναι, το ζητάνε, το διεκδικούν από τη σκοπιά τους. Ομως, για τον άνθρωπο που έχει λιώσει αυτά τα χρόνια, έχει ματώσει, έχει πληρώσει τα πάντα, πληρώνει φορολογία και δεν ξέρει κατά πού να κάνει, πληρώνει τα «μαλλιά της κεφαλής του» σε όλα τα ζητήματα και μειώνεται ο μισθός ή μένει ο ίδιος ή αυξάνεται ελάχιστα, δεν του λέει τίποτα. Αφού από τη μια τσέπη του μπαίνουν κι από την άλλη του βγαίνουν.
— Να σας ρωτήσω κάτι, υπάρχει πολιτικός που δεν θέλει να μπορεί να δώσει αύριο το πρωί κατώτατο μισθό 2.000 ευρώ (…) Μήπως δεν είναι ρεαλιστικό αυτό που λέτε;
— Η πολιτική τους είναι να υπηρετεί μεγάλα συμφέροντα, να υπηρετεί εφοπλιστές, το μεγάλο κεφάλαιο το εφοπλιστικό, το τραπεζικό, το εμπορικό. Αυτό είναι το ζήτημα. Δηλαδή, αυτά που κάνουν, που δεν δίνουν τόσους μισθούς ή που αλλάζουν τις εργασιακές σχέσεις προς το χειρότερο για τον λαό μας…
— Τους σηκώνει η οικονομία τους μεγάλους μισθούς;
— Βεβαίως τους σηκώνει. Καταρχήν, υπάρχουν κλάδοι της οικονομίας, επιχειρηματικοί όμιλοι, που έχουν τεράστια κέρδη, μη σας πω τώρα. Για πρώτη φορά φέτος θα δώσει μέρισμα των μετοχών από το χρηματιστήριο στους μεγαλομετόχους παραπάνω από το 2009. Αυτό το μέρισμα δεν φορολογείται έτσι όπως φορολογούνταν πριν.
— 5% είναι…
— Τώρα είναι 5%, το έκανε η ΝΔ. Το είχε κάνει 10% ο ΣΥΡΙΖΑ, το μείωσε από 15% που ήταν. Που έπρεπε να φορολογηθεί, τη στιγμή που βλέπουμε ότι υπάρχει μια κοινωνία που ματώνει, που ιδρώνει συνεχώς και έχεις τα φορολογικά έσοδα να εισπράττονται κατά 95% απ’ τον εργαζόμενο λαό, απ’ τα φτωχά λαϊκά στρώματα και το 5% να πληρώνουν οι μεγάλοι.
— Βέβαια, τέσσερις στους δέκα ξέρετε κι εσείς ότι δηλώνουν ελάχιστα, αυτό είναι και αποδεικτικό μιας εκτεταμένης φοροδιαφυγής που διαχρονικά μαστίζει την οικονομία μας. Φαντάζομαι το αποδέχεστε ως ανάγνωση.
— Οι μεγάλοι επιχειρηματίες που φοροδιαφεύγουν… δεν τους κυνηγάνε αυτούς.
— Εκείνοι φοροαποφεύγουν.
— Αυτοί φοροαπαλλάσσονται. Υπάρχουν 50 φοροαπαλλαγές και ελαφρύνσεις, για παράδειγμα, για τους εφοπλιστές. Αλλά φοροελαφρύνσεις για τον αυτοαπασχολούμενο επαγγελματία, μικρό επιχειρηματία, ο οποίος αναγκάζεται απ’ τα πράγματα – γιατί δεν έχει να πληρώσει – να κρύβει και κάποια έσοδα που έχει, αλλά όμως δεν είναι αυτό η αδικία που συμβαίνει στην κοινωνία. Η αδικία η μεγάλη, τα δισεκατομμύρια, είναι στους μεγάλους, είναι στους λίγους.
Στο δικό μας σχέδιο το κράτος υπηρετεί τον λαό, όχι το κεφάλαιο
— Ας πούμε ότι έχετε όλες τις δυνατότητες, έχετε όλη την εξουσία να κάνετε αυτή τη χώρα όπως ονειρεύεται το ΚΚΕ ή όπως οραματίζεται ότι πρέπει να είναι αυτή η χώρα μας. Πείτε μου τα πέντε πρώτα πράγματα που θα κάνατε. Κρατικοποιήσεις παντού;
— Καταρχάς πρέπει ο ίδιος ο λαός να θέλει, θέλω να το διευκρινίσω αυτό, να στηρίξει και να συμμετέχει.
— Εστω ότι είμαστε εκεί.
— Γιατί εμείς όταν λέμε ότι θέλουμε πραγματικά ο εργαζόμενος λαός, η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα να βρίσκονται στην εξουσία, σ’ αυτή την εξουσία, να την ελέγχουν, να συμμετέχουν, απ’ τους χώρους δουλειάς μέχρι πάνω.
— Εννοείτε δημοκρατικά, με δημοκρατική νομιμοποίηση;
— Ναι, αλλά όχι απλά σαν αυτή τη δημοκρατία, την επίφαση δημοκρατίας που έχουμε σήμερα, που είναι δικτατορία των μονοπωλιακών ομίλων.
— Η δική μας δημοκρατία είναι δικτατορία σήμερα;
— Δικτατορία των μονοπωλίων, βεβαίως. Ο εργαζόμενος λαός δεν ζει δημοκρατικά, ούτε επιλέγει δημοκρατικά. Τα ξέρουμε όλα αυτά πώς γίνονται σ’ αυτές τις χώρες.
— Ομως ο πολίτης έχει φωνή, έχει ψήφο. Γιατί εδώ σας ασκείται και μια κριτική;
— Δεν ισχύει αυτό, στο δικό μας, όχι όραμα, στο δικό μας σχέδιο, αυτό που με ρωτούσατε, «ένα από τα πέντε», είναι για παράδειγμα, οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι του λαού στη Βουλή που θα συμμετέχουν σ’ αυτήν την εργατική – λαϊκή εξουσία, λαϊκή διακυβέρνηση, όπως θέλετε πέστε το, θα είναι ανακλητοί. Θα εκλέγονται από τον λαό, αλλά θα είναι ανακλητοί ανά πάσα στιγμή. Αυτό τώρα δεν ισχύει. Αρα ένα μέτρο είναι αυτό. Θα υπάρχουν αλλαγές σ’ αυτό το κράτος, το αυταρχικό, το συντηρητικό, το αντιδραστικό, που δεν μπορεί να ικανοποιήσει προβλήματα των πολιτών, αλλά ικανοποιεί προβλήματα – με fast track διαδικασίες μάλιστα, εκεί δεν υπάρχει γραφειοκρατία – όταν πρόκειται για μεγάλα συμφέροντα και ψηφίζει νόμους και παίρνει αποφάσεις. Αλλά όταν είναι να δώσει αποζημίωση στον εργαζόμενο, στον άνθρωπο που πλήγηκε, είτε από έναν σεισμό είτε από πλημμύρα είτε από πυρκαγιά…
— Εκεί μας παίρνει δεκαετίες…
— Μας παίρνει δεκαετίες ή δεν παίρνει και καθόλου. Δεν βάζει ένα φράγκο στην τσέπη του ο λαός.
Ενα δυνατό ΚΚΕ στη Βουλή σημαίνει ότι θα είναι ο ίδιος ο λαός δυνατός
— (…) Γιατί τα ποσοστά σας, ενώ λέτε τόσο φιλολαϊκά πράγματα, δεν εκτοξεύονται;
— Να εκτοξευθούν τώρα. Αυτό είναι το ζητούμενο.
— Να εκτοξευθούν λέτε εσείς, αλλά γιατί δεν;
— Τώρα, τρεις βδομάδες πριν τις εκλογές τέτοιες ερωτήσεις απαντιούνται μόνο με καλέσματα γιατί πρέπει να είναι δυνατό το ΚΚΕ. Ενα δυνατό ΚΚΕ στη Βουλή σημαίνει ότι θα είναι ο ίδιος ο λαός δυνατός. Φανταστείτε με 15 βουλευτές και αλωνίζουμε όλη την Ελλάδα και παρεμβαίνουμε με τροπολογίες, με Ερωτήσεις, με Αναφορές. Αποκαλύπτουμε ζητήματα, έχουμε γλιτώσει από ζητήματα αντιλαϊκά που πήγαν να περάσουν, ή πήγαν να θαφτούν να μην τα μάθει ο κόσμος, έχουμε ανοίξει δρόμους. Φανταστείτε λοιπόν να έχουμε 30 βουλευτές, 50, όσους περισσότερους γίνεται.
— Είστε προοδευτικό κόμμα ή συντηρητικό; (…) Εσείς πώς αυτοπροσδιορίζεστε;
— Νομίζω έχει κακοποιηθεί αυτός ο όρος.
— Τι λέτε εσείς;
— Το ζήτημα είναι ο καθένας να προσδιορίζει τι είναι πρόοδος. Ας πούμε για μας πρόοδος είναι η κοινωνία να προχωράει μπροστά, σε όφελος όμως των πολλών, αυτών δηλαδή που παράγουν τον πλούτο σ’ αυτήν την πατρίδα.
Η επιθετική τουρκική εξωτερική πολιτική συνεχίζει να υπάρχει και θα υπάρχει
— Ελληνοτουρκικά: Λέει η Τουρκία, πάμε στη Χάγη με λύση – πακέτο, μετά τους σεισμούς μοιάζει λίγο να έχει πέσει η ένταση. Καταρχάς, πείτε μου, πιστεύετε ότι μπορείτε όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί στην Ελλάδα να συμφωνήσετε για αυτά τα μείζονα, αυτά που είναι υπερκομματικά; Δεν είναι θέμα οικονομικών θεωριών, είναι θέμα υπαρξιακό της χώρας.
— Καταρχάς, νομίζω δεν πρέπει να μας ξεγελάει μια πτώση των τόνων που παρατηρείται σε προεκλογική περίοδο και στην Ελλάδα και στην Τουρκία, γιατί και η Τουρκία έχει εκλογές, στις 14 Μαΐου, και η Ελλάδα στις 21 Μαΐου. Δεν πρόκειται για πτώση των τόνων. Μπορεί βεβαίως στη δημοσιότητα να μη φαίνονται οι «διάφοροι», να έχουν χαλαρώσει κάπως οι δηλώσεις, αλλά η επιθετική τουρκική εξωτερική πολιτική συνεχίζει να υπάρχει και θα υπάρχει. Δηλαδή η αμφισβήτηση, της «Γαλάζιας Πατρίδας», ή τα κυριαρχικά δικαιώματα που απειλούνται, της Ελλάδας, είναι μπροστά. Υπόγειες διεργασίες γίνονται βεβαίως, το ξέρουμε δηλαδή, και οι Αμερικάνοι και το ΝΑΤΟ…
— Εντάξει, δεν έχουμε απειλές δημόσιες, «θα σας βομβαρδίσουμε, θα εισβάλουμε» κ.λπ.
— Ομως γίνονται υπόγειες διεργασίες, και γίνονται στην κατεύθυνση να αποκατασταθεί το κλίμα των συμμάχων μας, του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, με την Τουρκία, για να την αποσπάσουν από την αγκαλιά της Ρωσίας, που σημαίνει υποχωρήσεις και πίεση προς την ελληνική άρχουσα τάξη για υποχωρήσεις σε κυριαρχικά δικαιώματα.
— Πείτε μου για τη Χάγη, γιατί δεν θα προλάβουμε, κι αν έχετε εκτίμηση, Ερντογάν ή Κιλιτσντάρογλου;
— Δεν ξέρω τώρα αν ο Ερντογάν ή ο Κιλιτσντάρογλου, με ποιον θα είναι καλύτερα. Φαίνεται – ή λένε – ότι είναι ίσως καλύτερα, για κάποια δημοκρατικά δικαιώματα στο εσωτερικό της Τουρκίας, ότι θα ‘ναι καλύτερα ο Κιλιτσντάρογλου.
— Για μας όμως;
— Μη μας μπερδεύει η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας ή το ζήτημα της «Γαλάζιας Πατρίδας». Ο,τι λέει η αστική τάξη της Τουρκίας, που διεκδικεί απέναντι σε κυριαρχικά δικαιώματα, σε συμφέροντα, για να πάρει μεγαλύτερο μερίδιο σ’ αυτό το αλισβερίσι των αγορών και των υδρογονανθράκων στο Αιγαίο, ισχύει. Και ο άλλος αμφισβητεί κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, νησιά και λοιπά.
— Να πάει η Ελλάδα στη Χάγη; Η Τουρκία θέλει λύση – πακέτο, η Ελλάδα λέει, η ελληνική πολιτεία λέει ότι εμείς έχουμε μόνο μια διαφορά, τις θαλάσσιες ζώνες. Εσείς τι λέτε;
— Ναι, αυτή είναι η μοναδική διαφορά που υπάρχει και δεν υπάρχει άλλη. Η Τουρκία βάζει όλο το πακέτο μπροστά και δυστυχώς, σας ξαναλέω αυτό που πρέπει να ξέρει κι ο ελληνικός λαός, ότι η ελληνική κυβέρνηση, με ανοχή της, αφήνει τους συμμάχους της, το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ πιο ειδικά, να κάνουν τέτοιες συζητήσεις με την τουρκική ηγεσία για να υπάρξει υποχώρηση σ’ αυτά και να πάνε όλα πακέτο.
Να βλέπουμε το δάσος, όχι μόνο το δέντρο
— Θα ήθελα να μου πείτε, στον πόλεμο που μαίνεται αλλά ξεκίνησε με μια εισβολή από τη Ρωσία στην Ουκρανία. Ποια είναι η θέση του ΚΚΕ, είστε κοντά στη Ρωσία;
— Ο πόλεμος ξεκίνησε πέρυσι τον Φεβρουάριο, δηλαδή οι πολεμικές επιχειρήσεις εκ μέρους της Ρωσίας προς την Ουκρανία. Ο πόλεμος όμως ο ιμπεριαλιστικός είχε ξεκινήσει πολύ πριν. Είχε ξεκινήσει με παρεμβάσεις και άλλων δυνάμεων του ευρωατλαντικού άξονα, όχι αυτήν τη φορά του ρωσοασιατικού άξονα, με παρεμβάσεις και στα εσωτερικά της Ουκρανίας, με ανατροπή.
— Μισό λεπτό, γιατί είναι λίγο κρίσιμο αυτό που λέτε. Ο πόλεμος ξεκίνησε με επίθεση της Δύσης στη Ρωσία.
— Μα, βέβαια.
— Αρα συμφωνείτε με τον Πούτιν που λέει «εγώ αμύνομαι, μπαίνω στην Ουκρανία για να αμυνθώ».
— Δεν είναι άμοιροι ευθυνών οι ΗΠΑ, άλλωστε το λένε οι ίδιοι. Ο ίδιος ο Μπάιντεν, ο Μπλίνκεν, είπανε ότι «εδώ ο στόχος μας είναι η Ρωσία και η Κίνα, μην ξεγελιόμαστε, ο πόλεμος στην Ουκρανία και η ενίσχυση που κάνουμε στον Ζελένσκι, και γι’ αυτό ανατρέψαμε τους προηγούμενους Προέδρους», που ήταν επίσης δημοκρατικά εκλεγμένοι κι αυτοί απ’ τον λαό αλλά είχαν φιλορωσικό προσανατολισμό, «γι’ αυτό τους ανατρέψαμε, για να μπορέσουμε να χτυπήσουμε τη Ρωσία». Αυτό είναι καθαρό το ζήτημα, μη βλέπουμε το δέντρο μόνο, να βλέπουμε το δάσος.
— Το δάσος είναι αυτό που λέει ο Πούτιν, ότι μπήκε στην Ουκρανία για να αμυνθεί.
— Οσο καταγγείλαμε τον Πούτιν, διότι εμείς, ξέρετε, τον Πούτιν ούτε θέλουμε να τον βλέπουμε. Είναι από τους ανθρώπους, αυτός και η ολιγαρχία, η ηγεσία, η αστική τάξη της σημερινής Ρωσίας που ανέτρεψε τον σοσιαλισμό, αυτόν που υπήρχε, που έκανε τεράστιες προσπάθειες, κατά την άποψή μας, για την ειρήνη στον κόσμο τότε. Αυτός τους ανέτρεψε, δεν έχει σοσιαλισμό. Γιατί ξέρετε ότι οι Ρώσοι και οι Ουκρανοί, οι λαοί δηλαδή, ζούσαν ειρηνικά και φιλικά 70 ολάκερα χρόνια και τώρα τσακώνονται, τώρα αλληλοσκοτώνονται σ’ αυτόν τον σπαραγμό. Αρα, μπορούσαν να ζήσουν ειρηνικά οι λαοί, άρα κάποιοι τα δημιουργούν κι αυτά τα δημιουργεί από τη μεριά της η Ρωσία και απ’ την άλλη μεριά…
— Μα με συγχωρείτε, βγαίνει ο Πούτιν, λέει ότι η Ουκρανία δεν είναι μια πραγματική χώρα, είναι ένα κατασκεύασμα. Εσείς προσυπογράφετε;
— Ε, είναι απαράδεκτο αυτό τώρα, έχουμε μιλήσει γι’ αυτό.
— Εσείς όμως προσυπογράφετε το αφήγημα του Πούτιν, ότι μπήκε στην Ουκρανία για να αμυνθεί έναντι του ιμπεριαλιστικού πολέμου της Δύσης;
— Ε, όχι βέβαια!
— Γιατί μπερδεύτηκα, γι’ αυτό σας το ρωτάω, να το ξεκαθαρίσουμε.
— Να μην μπερδεύεστε, ο ελληνικός λαός δεν μπερδεύεται, παρότι τρέφει φιλορωσικά αισθήματα, αλλά εμείς του λέμε να μη σκέφτεται έτσι. Καλά κάνει και έχει φιλορωσικά αισθήματα, για τον ρωσικό λαό, όπως καλά κάνει και έχει ο ελληνικός λαός, σε σύγκριση και με άλλους λαούς, φιλοουκρανικά αισθήματα, για τον ουκρανικό λαό. Να μην τρέφει φιλικά αισθήματα για τις ηγεσίες, για τον Πούτιν, αυτούς που δημιουργούν τους πολέμους. Να μην τρέφει φιλικά αισθήματα για τον Ζελένσκι, που ήρθε εδώ στη Βουλή και είχε το θράσος να φέρει και το ναζιστικό τάγμα Αζόφ, που σκοτώνει Ουκρανούς επίσης, ή διώκει κομμουνιστές ή άλλους προοδευτικούς ανθρώπους στην Ουκρανία. Να μην έχει εμπιστοσύνη στις ΗΠΑ και την ηγεσία τους.
— Είστε χειμαρρώδης, αλλά προσπαθώ να σας θέσω τα θέματα.
— Ναι, αλλά πρέπει να βλέπουμε όλο το δάσος, δεν πρέπει να χανόμαστε, γιατί μετά γίνεται το μπέρδεμα και μετά πάμε και στέλνουμε οπλικά συστήματα ως Ελλάδα, η ελληνική αστική τάξη, στην Ουκρανία, για να έχει όπλα ο Ζελένσκι, να αμύνεται υποτίθεται απέναντι στους Ρώσους.
— Πάντως αμύνονται οι Ουκρανοί, έτσι δεν είναι; Αμύνονται όταν οι Ρώσοι είναι πάνω στην επικράτειά τους.
— Η αστική τάξη της Ουκρανίας επίθεση κάνει.
— Δηλαδή με συγχωρείτε, αν αύριο μπει μια χώρα στην επικράτειά μας δεν πρέπει να αμυνθούμε;
— Θέλετε να σας πω ειλικρινέστατα ποιο θα ήταν το ιδανικό αυτήν τη στιγμή;
— Ποιο θα ήταν;
— Ο ρωσικός λαός να ανέτρεπε τον Πούτιν, να έπαιρνε ο ίδιος την εξουσία και να σταματούσε τους πολέμους. Το ιδανικό θα ήταν ο ουκρανικός λαός να ανέτρεπε τον Ζελένσκι, να έπαιρνε ο ίδιος την εξουσία και να έφτιαχνε μια νέα κοινωνία.
— Πάντως δεν μπούκαρε ο Ζελένσκι στη Ρωσία, μπούκαρε ο Πούτιν στην Ουκρανία.
— Ναι, ο Ζελένσκι δεν μπούκαρε στη Ρωσία, όμως μπούκαρε και σκότωνε με τα τάγματα Αζόφ χιλιάδες ανθρώπους οι οποίοι ήταν στη ρωσική μειονότητα μέσα στην Ουκρανία… Ο Ζελένσκι όντως σκότωνε, στις περιοχές του Ντονιέτσκ, στις περιοχές του Λουγκάνσκ, ανθρώπους όλα αυτά τα χρόνια, γινόταν κανονικός πόλεμος, η μειονότητα εκεί η ρωσική δεν είχε δικαιώματα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δικαιολογείται ο Πούτιν, η Ρωσία να κάνει επέμβαση και πόλεμο για να τους απελευθερώσει δήθεν, διότι ο Πούτιν χρησιμοποίησε τα ίδια επιχειρήματα που είχε χρησιμοποιήσει το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ στη Γιουγκοσλαβία. Θυμόσαστε, λέγανε τότε: «Ο Μιλόσεβιτς καταπιέζει μειονότητες στη Γιουγκοσλαβία, μπουκάρουμε μέσα, κάνουμε πόλεμο, σκοτώνουμε τους Σέρβους και διώχνουμε τον Μιλόσεβιτς, τον πάμε φυλακή, για να απελευθερώσουμε τη Σερβία». Σαν δε ντρεπόμαστε, λέω εγώ, τον 21ο αιώνα. Είναι άλλο οι διαπραγματεύσεις, οι συζητήσεις που πρέπει να επιλύουν τέτοια ζητήματα.
Οσο υπάρχουν φτώχεια και πόλεμοι, θα υπάρχουν μετανάστες
— Να μιλήσουμε για το Μεταναστευτικό, που είναι ζήτημα τεράστιο που θα το βρίσκουμε μπροστά μας, και λόγω της κλιματικής αλλαγής και λόγω των πολέμων. Αλλά, πάντως, ας συμφωνήσουμε ότι δεν πρόκειται να σταματήσει, όπως λένε κάποιοι. Πώς το αντιμετωπίζετε;
— Οσο υπάρχουν κρίσεις, όσο υπάρχει φτώχεια, όσο υπάρχουν πόλεμοι, θα αναγκάζονται να φεύγουν οι άνθρωποι, να αναζητούν μια καλύτερη ζωή.
— Δεν έχουμε κανένα ρεαλιστικό λόγο να πιστέψουμε ότι θα σταματήσουν οι πόλεμοι, ότι θα αναστραφεί η κλιματική αλλαγή, ότι κάποιος που ζει στο Μπαγκλαντές και δεν έχει να φάει δεν θα προσπαθεί για κάτι καλύτερο. Πώς ακούτε όλη αυτήν τη συζήτηση, για τον φράχτη για παράδειγμα, και πώς λέει το ΚΚΕ ότι πρέπει να διαχειριστούμε το Μεταναστευτικό;
— Το πρόβλημα είναι ότι δεν έπρεπε να μιλάμε ούτε για φράχτες, ούτε για pushbacks, ούτε για θανάτους και πνιγμούς παιδιών, γυναικόπαιδων στα νερά του Αιγαίου. Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα για μας. Διότι όταν δεν υλοποιούνται προτάσεις που έκανε το ΚΚΕ, όταν δεν συμφωνεί η ΕΕ, δεν συμφωνούν άλλες χώρες, η αναζήτηση του ασύλου, η καταγραφή για όσους ζητάνε άσυλο, για όσους ζητάνε χαρτιά να πάνε να επανασυνδεθούν ή να μεταναστεύσουν σε άλλες χώρες της Ευρώπης, έπρεπε να γίνεται στο έδαφος της Τουρκίας – γιατί με την Τουρκία έχουμε παράλια εμείς και σύνορα στον Εβρο και γι’ αυτό έρχονται από κει – έπρεπε να γίνονται εκεί, με ευθύνη της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ, με ευθύνη της ΕΕ. Βεβαίως, εδώ είναι η Κοινή Δήλωση ΕΕ – Τουρκίας, που χαϊδεύουν την Τουρκία, δεν επιλύουν το ζήτημα και γι’ αυτό δημιουργείται αυτό το τεράστιο πρόβλημα.
— Η Ελλάδα τι να κάνει τώρα που δημιουργείται αυτό το πρόβλημα;
— Η Ελλάδα, επίσης, ψήφισε τη Συνθήκη του Δουβλίνου, που λέει ότι στο πρώτο μέρος όπου φτάνουν οι πρόσφυγες, εκεί θα γίνεται η καταγραφή, και αυτή η χώρα θα τους φιλοξενεί και δεν επιτρέπεται να φεύγουν για άλλες χώρες της Ευρώπης, και διάφορα τέτοια.
— Εσείς τι λέτε, μ’ αυτήν την πραγματικότητα όπως είναι; Γιατί δεν μπορούμε να φανταστούμε ότι θα αλλάξει.
— Ναι, αλλά την πραγματικότητα κάποιος τη δημιούργησε, κυβερνήσεις τη δημιούργησαν. Και επειδή μιλάμε προεκλογικά.
— Δεν αντιλέγω, απλώς είναι άλλο το ερώτημα.
— Οχι, αυτό είναι το ερώτημα για τον ελληνικό λαό. Πρέπει να ξέρει ο ελληνικός λαός τι πρέπει να ψηφίζει, διότι αυτοί τα δημιούργησαν αυτά εδώ. Αρα, λοιπόν, η πρόταση του ΚΚΕ εξακολουθεί να ισχύει. Με αποφασιστικό τρόπο, στην Τουρκία να φτιαχτούν τα κέντρα, όπου θα γίνεται με ευθύνη της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ και της ΕΕ η καταγραφή των προσφύγων, γιατί εκεί σε στρατόπεδα είναι τώρα. Εκεί να στήσουν τους μηχανισμούς τους, να τους καταγράψουν, να δουν ποιοι αιτούνται άσυλο και ποιοι το δικαιούνται, ποιοι δικαιούνται να προωθηθούν προς τις χώρες της ΕΕ, Γερμανία ή όπου αλλού θέλουν, γιατί έχουν οικογένειες να επανασυνδεθούν. Και να τελειώνει εκεί το ζήτημα και να σταματήσει η ιστορία τού να πνίγονται άνθρωποι στο Αιγαίο, ή να πέφτουν στα ναρκοπέδια του Εβρου πηδώντας τον φράχτη.