ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΝΣΤΟΛΟΥΣ
ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΖΕΙ
Εξω η Ελλάδα από τον πόλεμο και το ΝΑΤΟ – Να κλείσουν οι βάσεις του θανάτου
Δημοσιεύουμε σήμερα στο «Δισέλιδο για τους ένστολους» ζωντανές μαρτυρίες από την αντιδικτατορική πάλη του λαού και την καθοριστική συμβολή του ΚΚΕ με κορύφωση τον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου πριν από 51 χρόνια.
Οι φαντάροι που υπηρετούν αυτήν την περίοδο τη θητεία τους μπορούν να αξιοποιήσουν ως έναυσμα για να συζητήσουν μέσα στα στρατόπεδα τα συμπεράσματα και τα διδάγματα από τη γεμάτη αυτοθυσία και ηρωισμό δράση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ μαζί με τον εργαζόμενο λαό και τους φοιτητές ενάντια στην αστική δικτατορία. Να αξιοποιήσουν τον ελεύθερο χρόνο τους μέσα στα στρατόπεδα για να οργανώσουν τον εορτασμό με όμορφες εκδηλώσεις. Σε αυτήν την κατεύθυνση μπορούν να αξιοποιήσουν το Ντοκιμαντέρ «Ενας ζεστός Νοέμβρης» που δημιούργησε η ΚΝΕ με αφορμή τη συμπλήρωση 50 χρόνων από τον ηρωικό ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου (https://youtu.be/hjc0Mu_g_Ig?si=PvKniqgUeCG5JnwR).
Τα κείμενα που ακολουθούν αποτυπώνουν τον πλούτο και την πολυμορφία με τα οποία έδρασαν γεμάτα αυτοθυσία και ηρωισμό τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, στη χώρα μας εκδίδοντας παράνομα υλικά σε συνθήκες απαγορεύσεων και διώξεων από το αστικό κράτος, όσο και στις χώρες του εξωτερικού όπου ζούσαν Ελληνες μετανάστες και φοιτητές. Το ΚΚΕ εξασφάλιζε σε εκείνες τις συνθήκες μέσα από τον συνδυασμό νόμιμης και παράνομης δουλειάς, τόσο στη χώρα μας όσο και στο εξωτερικό την τροφοδότηση του αγώνα με στελέχη του και με υλικά απαραίτητα για τη διεξαγωγή του. Από τις χώρες της Δυτικής Ευρώπης περνούσαν παράνομα στη χώρα μας στελέχη του για να ενισχύσουν τη διεξαγωγή της ταξικής πάλης, του αντιδικτατορικού αγώνα στο εσωτερικό της χώρας.
Αντιδικτατορική πάλη στη Δυτική Ευρώπη, τη Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία (DDR) και τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες
Οι Ελληνες μετανάστες και μετανάστριες στη Δυτική Γερμανία και το Δυτικό Βερολίνο οργάνωσαν από την πρώτη στιγμή την αντιδικτατορική πάλη, με πρωτοπόρους τους κομμουνιστές, στο πνεύμα του Καλέσματος του Κόμματος που συνοψιζόταν στο σύνθημα «Ας οργανώσουμε παντού την αντίσταση κατά του πραξικοπήματος». Η οργάνωση της πάλης αυτής έγινε κυρίως μέσα από τις ελληνικές κοινότητες στη Δυτική Γερμανία και το ντόπιο εργατικό – συνδικαλιστικό κίνημα. Σε πολλές χώρες στήθηκαν επιτροπές αντιδικτατορικού αγώνα, σε Βέλγιο, Γαλλία, Ιταλία, Αγγλία, Δ. Γερμανία, Σουηδία, Αυστρία, που συντόνιζαν την ενημέρωση του λαού και διοργάνωναν κινητοποιήσεις, έκαναν εξορμήσεις για την υλική βοήθεια των αγωνιστών και των οικογενειών τους και στήριζαν με πολύμορφους τρόπους την οργάνωση της παράνομης αντιδικτατορικής πάλης στην Ελλάδα.
Ελληνες μετανάστες, που ήταν ήδη αναγνωρισμένοι πλατιά ως πρωτοπόρα μέλη των γερμανικών συνδικάτων για την αγωνιστικότητα και τη συνεπή ταξική τους στάση, πρωτοστατούσαν στην κινητοποίηση των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς ενάντια στη χούντα και τους μηχανισμούς της, μέσα και έξω από την Ελλάδα. Σε όλα τα κράτη της Δυτικής Ευρώπης και τα λιμάνια δρούσαν η Ενιαία Συνδικαλιστική Αντιδικτατορική Κίνηση – ΕΣΑΚ και η Ενιαία Αντιδικτατορική Συνδικαλιστική Κίνηση Ελλήνων Ναυτεργατών – ΕΑΣΚΕΝ.
Στο Λονδίνο τυπωνόταν η αντιδικτατορική εβδομαδιαία εφημερίδα «Ελεύθερη Πατρίδα», που διαδιδόταν σε όλη την καπιταλιστική Ευρώπη. Στην Ιταλία το αντιδικτατορικό περιοδικό «Ανταίος» των φοιτητών. Σε όλες τις χώρες διαδίδονταν παράνομα φύλλα της «Πανσπουδαστικής», του «Οδηγητή» και του «Ριζοσπάστη».
Οι αντιδικτατορικές επιτροπές ξεσκέπαζαν τους χαφιέδες στους μαζικούς φορείς, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια και αλλού, και ενώ το καθεστώς τους άλλαζε συνεχώς πόστα, οι αγωνιστές μετανάστες δεν τους άφηναν σε «χλωρό κλαρί».
Εξω από τη στρατιωτική αποστολή της Ελλάδας στο Δυτικό Βερολίνο, στα προξενεία και τις πρεσβείες της δικτατορίας, στην Ευρώπη διοργανώνονταν επανειλημμένα δυναμικές διαδηλώσεις ενάντια στη χούντα. Αυτές οι κινητοποιήσεις συναντούσαν σχεδόν πάντα τη βίαιη καταστολή των αστυνομικών δυνάμεων, που προστάτευαν το κτίριο με συρματοπλέγματα και αύρες.
Η στάση των αρχών της Δυτικής Ευρώπης υπαγορευόταν συνολικά από τη στάση της αστικής τάξης τους απέναντι στη χούντα. Οχι μόνο δεν την καταδίκασαν αλλά και τη στήριξαν ενεργά. Σημειωτέον ότι την περίοδο της επιβολής της χούντας, για παράδειγμα στη Δυτική Γερμανία, κυβερνούσαν οι Χριστιανοδημοκράτες μαζί με τους Σοσιαλδημοκράτες σε αγαστή συνεργασία, για πρώτη – και όχι για τελευταία – φορά μεταπολεμικά.
Στον αντίποδα, στη Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία (ΓΛΔ), το κύμα αλληλεγγύης στον ελληνικό λαό ξεκίνησε με τη στήριξη του κράτους και του Ενιαίου Σοσιαλιστικού Κόμματος Γερμανίας (SED), των μαζικών οργανώσεων και των συνδικάτων αμέσως μετά την επιβολή της δικτατορίας στην Ελλάδα. Από την πρώτη μέρα κιόλας, τα ΜΜΕ της χώρας ενημέρωναν τον λαό για τις εξελίξεις, έδιναν βήμα σε στελέχη του ΚΚΕ για να δίνουν από πρώτο χέρι πληροφορίες για την κατάσταση στην Ελλάδα.
Κινητήρια δύναμη αυτού του κινήματος αλληλεγγύης αποτέλεσαν οι πολιτικοί πρόσφυγες στις διάφορες πόλεις της ΓΛΔ. Σε εργοστάσια, συνοικίες, πανεπιστήμια και επαγγελματικές σχολές οι Ελληνες πολιτικοί πρόσφυγες, με την αμέριστη συμπαράσταση του σοσιαλιστικού κράτους, πρωτοστάτησαν στην οργάνωση της διεθνιστικής αλληλεγγύης.
Αμεση ήταν η αντίδραση των συνδικάτων της ΓΛΔ, της FDGB, τα οποία σαν πρώτο δείγμα αλληλεγγύης διέθεσαν 100.000 μάρκα για τη στήριξη των κρατουμένων και των οικογενειών τους. H Εργατική Πρωτομαγιά του 1967 γιορτάστηκε απ’ άκρη σ’ άκρη της χώρας κάτω από το σύνθημα «Η δύναμη της αλληλεγγύης σπάει όλες τις αλυσίδες». 800 εργάτες ενός εργοστασίου μηχανοκατασκευών του Βερολίνου κατήγγειλαν τη δικτατορία στην Ελλάδα και απαίτησαν την απελευθέρωση όλων των κρατουμένων. Πάνω από 2.500 κάτοικοι της Δρέσδης μαζί με Ελληνες πολιτικούς πρόσφυγες διαδήλωσαν σε μια δυναμική συγκέντρωση διαμαρτυρίας και κατήγγειλαν τη βοήθεια που πρόσφερε η κυβέρνηση της Δυτικής Γερμανίας στη χούντα.
Σε μια δυναμική συγκέντρωση συνδικάτου σε βιομηχανία κατασκευής γεννητριών, ο γραμματέας του τόνισε μπροστά σε 800 εργάτες: «Η συμπάθεια της Βόννης για τη χούντα της Αθήνας είναι κατανοητή. Η χούντα της Αθήνας δείχνει παραστατικά πώς μια άρχουσα τάξη επιλέγει τη στρατιωτική δικτατορία, όταν ο λαός δεν θέλει να γίνει έρμαιό της». Τον λόγο σε πολλά εργοστάσια έπαιρναν Ελληνες πολιτικοί πρόσφυγες και εξέφραζαν με συγκίνηση την ευγνωμοσύνη του αγωνιζόμενου ελληνικού λαού για την προλεταριακή αλληλεγγύη των εργαζομένων της Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας.
Στο Βερολίνο ιδρύθηκε η «Επιτροπή Αλληλεγγύης με τους Ελληνες πατριώτες». Ανάμεσα στα μέλη της ήταν κομματικά και κρατικά στελέχη καθώς και προσωπικότητες της πνευματικής ζωής της χώρας, όπως η ηθοποιός και χήρα του Μπέρτολτ Μπρεχτ Χελένε Βάιγκελ, ο συγγραφέας Αρνολντ Τσβάιγκ κ.ά. Στην ιδρυτική της συνέλευση ο πρόεδρός της Γκέρχαρντ Αϊσλερ, μέλος της ΚΕ του Ενιαίου Σοσιαλιστικού Κόμματος Γερμανίας, κατήγγειλε τη δικτατορία στην Ελλάδα και τους Αμερικανούς και Δυτικογερμανούς συνεργάτες της. Μπροστά σε εκπροσώπους οργανώσεων των πολιτικών προσφύγων τόνισε: «Νιώθουμε την υπόθεσή σας και δική μας υπόθεση, ο φασισμός πρέπει να τσακίζεται όπου κινείται!».
Συγκλονιστική ήταν η ανταπόκριση των εργαζομένων στα καλέσματα αλληλεγγύης μέσα από ραδιοφωνικές συναυλίες που διοργάνωνε η Ραδιοφωνία της ΓΛΔ, στις οποίες συγκεντρώθηκαν προσφορές ύψους άνω του 1 εκατομμυρίoυ μάρκων. Οσο μεταδίδονταν οι συναυλίες αυτές, εργοστασιακές κολεκτίβες, σχολεία, συνελεύσεις πολυκατοικιών, οργανώσεις, μεμονωμένοι πολίτες πλημμύριζαν με τηλεγραφήματα και μηνύματα τους ραδιοφωνικούς σταθμούς, εκφράζοντας την αλληλεγγύη τους στον ελληνικό λαό και στους αγωνιζόμενους λαούς της Ισπανίας και του Βιετνάμ.
Παράλληλα, οι οργανώσεις των πολιτικών προσφύγων σε όλες τις σοσιαλιστικές χώρες, στην Ουγγαρία, στην Τσεχοσλοβακία, στην Πολωνία, στη Βουλγαρία, στην ΕΣΣΔ, στην Τασκένδη, στη Μόσχα και τη Ρουμανία, με την καθοδήγηση του ΚΚΕ πρωτοστάτησαν στη διοργάνωση εξορμήσεων και κόκκινων μεροκάματων για την αγορά τροφίμων, ρουχισμού κ.ά. που έφταναν σε δέματα μέσα από διάφορους ευρηματικούς τρόπους στην Ελλάδα και τελικά στους κρατούμενους και τις οικογένειές τους. Ιδιαίτερη συμβολή είχαν οι οργανώσεις και στην πολύμορφη στήριξη της παράνομης αντιδικτατορικής πάλης στην ίδια τη χώρα.
Η διεθνιστική αλληλεγγύη των χωρών του σοσιαλισμού δεν ήταν κάτι το πρωτόγνωρο. Ηταν συστατικό στοιχείο της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. ΄Ηταν μια στάση που ξεκίνησε όταν το 1948-49 στήριξαν τον ελληνικό λαό και τους αγωνιστές του, δείχνοντας την αμέριστη φροντίδα τους στα παιδιά που πήραν τον δρόμο της πολιτικής προσφυγιάς, και συνεχίστηκε αργότερα με τους αγωνιζόμενους λαούς και τα απελευθερωτικά κινήματα σε όλο τον κόσμο. Η διεθνιστική αλληλεγγύη και ο προλεταριακός διεθνισμός είναι δύναμη και όπλο στα χέρια των λαών ΓΙΑ τη ΝΙΚΗ.
Παραθέτουμε υλικά του ΚΚΕ και της ΚΝΕ που συνέβαλαν στον αντιδικτατορικό αγώνα.
Για το Πολυτεχνείο
Τον Νοέμβρη του 1973 έζησα τον ξεσηκωμό μέσα από το Πολυτεχνείο.
Οταν μιλάς για το Πολυτεχνείο δεν μπορείς να αγνοείς τον ρόλο του στρατού.
Οι ξεσηκωμένοι φοιτητές, νεολαία, λαός, εργάτες ήθελαν τον στρατό να είναι δίπλα τους, σαν παιδιά του λαού. Ο σταθμός του Πολυτεχνείου φώναζε «αδέλφια μας στρατιώτες».
Αλλα όμως ήθελε η άρχουσα τάξη, που είναι αδίστακτη. Ηθελε και έφτιαξε έναν στρατό, μηχανισμό στα μέτρα της, φύλακα της αρπακτικότητας των συμφερόντων του κεφαλαίου, που βλέπει σαν αντίπαλο τον λαό.
Το τανκ του στρατού, που χτύπησε το Πολυτεχνείο για να διαλύσει τον λαϊκό ξεσηκωμό, είχε προϊστορία. Προηγούμενα, το 1967, μια συμμορία φασίστες αξιωματικοί – δήθεν πατριώτες, που τους είχαν διορίσει σε θέσεις κλειδιά του στρατού – η χούντα, είχε επιβάλει στρατιωτική δικτατορία, με την ανοχή ή τη στήριξη άλλων κέντρων εξουσίας. Εβαλε στο «γύψο» τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες του λαού, για να τον σώσει – όπως έλεγε – από τον «κομμουνιστικό κίνδυνο».
Για να έχει τον απόλυτο έλεγχο αυτού του στρατού, η άρχουσα τάξη προσπάθησε πολλά χρόνια. Στον εμφύλιο και μετά, εκατοντάδες δημοκράτες αξιωματικοί και φαντάροι διώχτηκαν με πολλούς τρόπους, ή εκτοπίστηκαν στη Μακρόνησο.
Στο κολαστήριο, που αποκάλεσε «Νέο Παρθενώνα» ο ίδιος υπουργός που – χωρίς ντροπή – καλωσόρισε το 1945 τον εκπρόσωπο του Αμερικανού Προέδρου Τρούμαν με το «Στρατηγέ, ιδού ο στρατός σας» δείχνοντάς του τις Ενοπλες Δυνάμεις της χώρας μας.
Είχε πολύ ανησυχήσει η άρχουσα τάξη από τον μεγάλο αριθμό αξιωματικών που πολέμησαν μέσα από τις τάξεις του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ τον Γερμανό καταχτητή, παρά τις διώξεις και της προηγούμενης περιόδου μέσα στον στρατό, από το «Ιδιώνυμο» του Βενιζέλου και τη δικτατορία Μεταξά του 1936.
Ο ξεσηκωμός στο Πολυτεχνείο εκτός από το «Κάτω η χούντα» και «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία», σημαδεύτηκε από το σύνθημα «Εξω το ΝΑΤΟ – έξω οι Αμερικάνοι – Εξω οι βάσεις».
Λίγους μήνες μετά το Πολυτεχνείο, η χούντα επιβεβαίωσε με τραγικό τρόπο τον κάλπικο «πατριωτισμό» της με την προδοσία της Κύπρου, διευκολύνοντας την εισβολή της Τουρκίας και τα σχέδια του ΝΑΤΟ για διχοτόμηση.
Το Πολυτεχνείο και η λαϊκή κατακραυγή για την 7χρονη δικτατορία και την κυπριακή τραγωδία οδήγησαν σε κατάρρευση τη χούντα το 1974 και ο στρατός περιορίστηκε στα στρατιωτικά του καθήκοντα.
Δεν είχε όμως τόσο μεγάλη δύναμη ο λαϊκός ξεσηκωμός, ώστε να πετύχει μια πιο μεγάλη νίκη ενάντια στην κυριαρχία της άρχουσας τάξης.
Μετά το 1974, έως σήμερα, με κοινοβουλευτικό πολίτευμα, με κυβερνήσεις πότε «συντηρητικές», πότε «κεντροαριστερές», το κεφάλαιο δυναμώνει, ο λαός είναι στη γωνία και ο στρατός είναι πλήρως ενταγμένος στα σχέδια ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ.
Πολλοί αγωνιστές που κατάφεραν να σταθούν όρθιοι στη χούντα, ενσωματώθηκαν στη συνέχεια. Ομως το μήνυμα του ξεσηκωμού του Πολυτεχνείου δεν ξεθωριάζει, είναι πάντα ζωντανό.
Μάταια προσπαθούν να κερδίσουν με το μέρος τους τον λαό και τα παιδιά του που υπηρετούν στον στρατό, οι κυβερνήσεις που μετέτρεψαν όλη τη χώρα σε βάση ΗΠΑ – ΝΑΤΟ, που μετέχουν σε δύο ιμπεριαλιστικούς πολέμους, σε στρατιωτικές επιχειρήσεις πολύ μακριά από τα σύνορα, που χαρακτηρίζουν το ΝΑΤΟ «ιερή αμυντική συμμαχία».
`Η που αντιμετωπίζουν με «εντέλλεσθε» και ποινές τους στρατευμένους που ασκούν το αδιαπραγμάτευτο δικαίωμά τους να εκφράζουν δημόσια την απαίτησή τους για απεμπλοκή της χώρας μας από πολεμικά σχέδια του ΝΑΤΟ και αρνούνται τη συμμετοχή τους σε αυτά.
Οπως μέσα στον λαό, έτσι και στον στρατό δυναμώνει το ρεύμα αμφισβήτησης της πολιτικής που ακολουθεί η σημερινή κυβέρνηση και η πρόθυμη δήθεν «αντιπολίτευση». Πολιτική επικίνδυνη για τον λαό, την πατρίδα, τα πραγματικά λαϊκά συμφέροντα – και όχι εκείνα των καπιταλιστών.
Το Πολυτεχνείο συνεχίζει να εμπνέει.
Νέα, πιο μεγάλα Πολυτεχνεία είναι μπροστά μας.
Στέλιος ΟΡΦΑΝΟΣ
Φοιτητής στο Πολυτεχνείο Αθήνας το 1973 ως μέλος της ΚΝΕ μέσα στην κατάληψη.Συνελήφθη και κρατήθηκε από τον Μάρτη έως τον Ιούλη 1974
Μονιμοποίηση εδώ και τώρα όλων των εποχικών πυροσβεστών
Για άλλη μια φορά, το εποχικό προσωπικό του Πυροσβεστικού Σώματος χτυπιέται από τα ΜΑΤ. Μετά από μία ακόμα αντιπυρική περίοδο, η χώρα μας μέτρησε απώλειες ανθρώπινων ζωών, μεγάλες καταστροφές στις περιουσίες του λαού, στο περιβάλλον, στις καλλιέργειες κ.α. Ενώ δεν εφαρμόστηκε για μήνες κανένα ωράριο και ρεπό στους πυροσβέστες που έφτασαν και φέτος στο σημείο να εργάζονται 24ωρα στα πύρινα μέτωπα, 32 ώρες βάρδια στην υπηρεσία, ξεπερνώντας τα ανθρώπινα όριά τους, η κυβέρνηση τους χτυπάει με τα ΜΑΤ, σε μια απρόκλητη επίθεση με πυροσβέστες, αλλά και τον δημοσιογράφο του «Ριζοσπάστη», Γ. Ανδρούτσο να καταλήγουν στα κρατητήρια.
Το ΚΚΕ ήταν δίπλα και μαζί τους σε όλη την αντιπυρική περίοδο, με τα μέλη του να πέφτουν στη μάχη για την κατάσβεση των πύρινων μετώπων, στη συζήτηση στους πυροσβεστικούς σταθμούς και τις υπηρεσίες, την ανάδειξη των προβλημάτων τους στη Βουλή, τη διεκδίκηση μονιμοποίησης όλων των εποχικών πυροσβεστών, ταυτόχρονα με τον αγώνα για την υπεράσπιση των σπιτιών του λαού από κάθε φυσικό φαινόμενο και την περιφρούρηση πνευμόνων πρασίνου.
Παρά τις 4.000 ελλείψεις και κενά που υπάρχουν, η κυβέρνηση αρνείται να μονιμοποιήσει τους 2.500 εποχικούς πυροσβέστες απολύοντάς τους διά του ροπάλου των ΜΑΤ μάλιστα. Οι άθλιες εικόνες από το χτύπημα των ΜΑΤ δικαιολογημένα δημιούργησαν οργή και αγανάκτηση. Οι εποχικοί πυροσβέστες θα έπρεπε να έχουν μονιμοποιηθεί από χτες, είναι συνυπεύθυνες όλες οι κυβερνήσεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ από το 1998 μέχρι σήμερα, που ψήφισαν και υλοποίησαν τον θεσμό των εποχικών πυροσβεστών. Στην πράξη αυτοί οι νόμοι ποτέ δεν νομιμοποιήθηκαν στη συνείδηση των πυροσβεστών, αλλά ούτε και του λαού, που βλέπει καθημερινά τη ζωή του να μπαίνει στο ζύγι κόστους – οφέλους, παραμένοντας απροστάτευτος σε καταστροφές από φυσικά φαινόμενα ή βιομηχανικά ατυχήματα.
Εξίσου χρήσιμη για την εξαγωγή συμπερασμάτων είναι και η στάση της λεγόμενης αντιπολίτευσης. Στις ανακοινώσεις που έβγαλαν μετά την επίθεση των ΜΑΤ τα κόμματα της «αντιπολίτευσης», δεν τόλμησαν να πουν το αυτονόητο που υπάρχει στο στόμα κάθε λογικά σκεπτόμενου πυροσβέστη και εκφράζεται από το ΚΚΕ σταθερά: «Μονιμοποίηση όλων των εποχικών πυροσβεστών εδώ και τώρα». Αντίθετα, συνέχισαν το ξέπλυμα της βαθιά αντιδραστικής και επικίνδυνης πολιτικής που μας έχει φτάσει σήμερα έως εδώ, αναμασώντας τα περί άνισης μάχης που δίνουν οι πυροσβέστες με την «ακραία κλιματική κρίση» που οδηγεί στο να γίνονται προσλήψεις εποχικών. Κι έτσι να ήταν τα πράγματα, υποθετικά, θα έπρεπε να παρθούν έκτακτα μέτρα, προσλαμβάνοντας ακόμα περισσότερο μόνιμο προσωπικό και όχι εποχικό, αναβαθμίζοντας επίσης τα τεχνικά μέσα που χρειάζονται. Αντί αυτού όμως, το μπλοκ των κομμάτων που, ως κυβέρνηση τα προηγούμενα χρόνια, συνεχίζουν σήμερα ως αντιπολίτευση να στηρίζουν την εχθρική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της πολεμικής συμμαχίας του ΝΑΤΟ, για τον λαό και τους πυροσβέστες. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα αξιοποίησης των τραγικών συνεπειών που βιώνουν οι λαοί άλλων καπιταλιστικών κρατών, όπως στην Ισπανία, από την κυβέρνηση και το εχθρικό κράτος, για να αποδείξουν τάχα πως δεν φταίει η ελληνική κυβέρνηση αφού συμβαίνουν κι αλλού.
Σήμερα μπορεί από καλύτερες θέσεις και από την ίδια του την εμπειρία και το προσωπικό του Πυροσβεστικού Σώματος, μόνιμοι, πενταετείς, επταετείς και εποχικοί, να στηριχθούν στις θέσεις του ΚΚΕ για δράση και οργάνωση του αγώνα για μονιμοποίηση όλων των εποχικών πυροσβεστών και την κατάργηση της εποχικότητας, ώστε να γίνονται οι προσλήψεις μόνο με μόνιμες θέσεις, πλήρη εργασία και δικαιώματα.
ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΜΑΣ:
- Μονιμοποίηση άμεσα όλων των εποχικών πυροσβεστών. Κατάργηση με νόμο της εποχικότητας, ώστε από εδώ και πέρα, εφόσον μονιμοποιηθούν οι εποχικοί, να γίνονται προσλήψεις μόνο σε μόνιμες θέσεις με πλήρη επιχειρησιακή αξιοποίηση και πλήρη εργασιακά δικαιώματα.
- Ολοι οι πυροσβέστες, και οι μόνιμοι, να καταδικάσουν την τρομοκρατία της κυβέρνησης και των ΜΑΤ. Οι εργαζόμενοι, οι νέοι και οι γυναίκες να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους στους εποχικούς πυροσβέστες και μέσα από τους μαζικούς τους φορείς.
- Ολοι οι ένστολοι, όλων των Σωμάτων, όχι μόνο οι πυροσβέστες, να δημιουργούμε αγωνιστικούς δεσμούς με τους εποχικούς πυροσβέστες.
- Οι κομμουνιστές και οι Οργανώσεις του ΚΚΕ καθημερινά να εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας σε όλους τους εποχικούς πυροσβέστες.
Πηγή : Ριζοσπάστης 2 – 11 – 2024
Σάββατο 2 Νοέμβρη 2024 – Κυριακή 3 Νοέμβρη 2024
Αντίστροφη μέτρηση για τον μεγάλο αγωνιστικό – ταξικό σταθμό του συνδικαλιστικού κινήματος
Αντίστροφα μετράει ο χρόνος για τις 9 και 10 Νοέμβρη, μέρες που πραγματοποιείται στην Αθήνα η Πανελλαδική Σύσκεψη του ΠΑΜΕ. Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες, κλαδικά και επιχειρησιακά σωματεία, συνδικαλιστές και εργαζόμενοι από κάθε κλάδο θα συναντηθούν για δύο μέρες στην Αθήνα, στο κλειστό γήπεδο Γαλατσίου, συζητώντας με επίκεντρο το σύνθημα «Τα κέρδη τους ή οι ζωές μας. Διεκδικούμε τη ζωή που μας αξίζει, στον δρόμο της ανατροπής».
Η σύσκεψη αποκτά και ιδιαίτερο συμβολισμό, αφού πραγματοποιείται σε μια χρονιά που το ΠΑΜΕ κλείνει 25 χρόνια από την ίδρυσή του, από τον Απρίλη του 1999 όταν εκατοντάδες συνδικαλιστές έπαιρναν εκείνη την ιστορική απόφαση. «Επίσημη πρώτη» κινητοποίησή του μάλιστα τότε ήταν ενάντια στους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς στη Γιουγκοσλαβία. Ενώ υπενθυμίζεται ότι φέτος το ΠΑΜΕ βρέθηκε ξανά στο Βελιγράδι, με μια μεγάλη κινητοποίηση σωματείων στα 25 χρόνια από εκείνο το μακελειό (βλ. δίπλα).
Δύο χρόνια λοιπόν μετά την προηγούμενη Σύσκεψη με πανελλαδικό χαρακτήρα, τη συζήτηση τροφοδοτεί η σημαντική πείρα από τους αγώνες που μεσολάβησαν. Απεργιακές κινητοποιήσεις ενάντια σε αντεργατικούς νόμους, αγώνες σε κλάδους για τις Συλλογικές Συμβάσεις, μαζικοί αγώνες που ξέσπασαν σε χώρους δουλειάς και έγιναν σημείο αναφοράς για όλους τους εργαζόμενους, κινητοποιήσεις που έβαλαν τη «σφραγίδα» τους στις εξελίξεις: Ολα αυτά δίνουν τον τόνο στην προσπάθεια συντονισμού και οργάνωσης της αντεπίθεσης του συνδικαλιστικού κινήματος. Στο έδαφος αυτό, η Πανελλαδική Σύσκεψη εξελίσσεται σε σταθμό της οργάνωσης της αντεπίθεσης, με εκατοντάδες σωματεία να διαμορφώνουν πλαίσιο αιτημάτων και πρόγραμμα δράσης, συζητώντας για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος.
Τον Ιούνη του 2022 είχε πραγματοποιηθεί η προηγούμενη μεγάλη Πανελλαδική Σύσκεψη του ΠΑΜΕ. Σε αυτή συμμετείχαν 2.000 συνδικαλιστές, που εκπροσωπούσαν 510 συνδικαλιστικές οργανώσεις και εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους. Ακόμα συμμετείχαν 31 ξένες αντιπροσωπείες από 19 χώρες και ο ίδιος ο γενικός γραμματέας της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας. Σε μια ολοζώντανη διαδικασία πήραν τον λόγο πάνω από 100 συνδικαλιστές, μεταφέροντας πείρα από τη δράση για την οργάνωση της πάλης στους χώρους δουλειάς.
Και στις σελίδες δίπλα, ο «Ριζοσπάστης» θυμάται μερικές από τις πιο σημαντικές αγωνιστικές στιγμές αυτών των δύο χρόνων γεμάτων από δράση σε όλα τα μέτωπα.
Δύο χρόνια μεγάλων απεργιακών σταθμών για όσα «καίνε» την εργατική τάξη
Ρεκόρ απεργιακών αποφάσεων από Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες, Σωματεία: Ακυρώνουν την απεργοσπαστική στάση των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ
| Σεπτέμβρης 2023: Δεκάδες σωματεία συντονίζονται στην απεργία ενάντια στο αντεργατικό τερατούργημα |
Λίγο καιρό μετά τη Σύσκεψη του 2022 το ΠΑΜΕ δίνει την καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου στη ΔΕΘ και καλεί σε απεργιακό ξεσηκωμό για μισθούς και συντάξεις, για κοινωνικές παροχές, για τις ΣΣΕ. Παρουσιάζει μάλιστα πλαίσιο πάλης που υιοθετήθηκε από 510 εργατικές συνδικαλιστικές οργανώσεις, οι οποίες συμμετείχαν στην Πανελλαδική Σύσκεψη, διεκδικήσεις που αφορούν το σύνολο των αναγκών της εργατικής – λαϊκής οικογένειας.
Στις 9 Νοέμβρη του 2022 πραγματοποιούνται μαζικές απεργιακές συγκεντρώσεις σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα και σε πάνω από 75 πόλεις πανελλαδικά, θέτοντας στο επίκεντρο της πάλης την προστασία του εισοδήματος απέναντι στην ακρίβεια.
Η κυβέρνηση ήδη ανοίγει τη συζήτηση για νέα αντεργατικά μέτρα κατά παραγγελία του ΣΕΒ και των επιχειρηματικών ομίλων. Μέσα στο κατακαλόκαιρο φέρνει το νομοσχέδιο Γεωργιάδη για δουλειά μέχρι και 16 ώρες τη μέρα, για τις «συμβάσεις μηδενικών/ελαχίστων ωρών» κ.ά., με το ΠΑΜΕ να καλεί άμεσα σε ξεσηκωμό. Οργανώνει κινητοποίηση ακόμα και στις 8 Αυγούστου του 2023 διαλύοντας κάθε ελπίδα κυβέρνησης και εργοδοσίας που υπολόγιζαν σε μειωμένες αντιδράσεις λόγω καλοκαιριού. Το σύνθημα «Οχι στο 16ωρο, 7ωρο – 5ήμερο – 35ωρο» στόλισε τον τοίχο δίπλα στην είσοδο του υπουργείου, ενώ ακολουθούν κι άλλες κινητοποιήσεις ενάντια στο αντεργατικό τερατούργημα, η δε ΓΣΕΕ επιχειρεί για λογαριασμό της κυβέρνησης να καθησυχάσει τους εργαζόμενους.
| 28 Φλεβάρη 2023: Παρά την υπονόμευση της ΓΣΕΕ οργανώνεται μεγαλειώδης απεργία με ρεκόρ απεργιακών αποφάσεων από τα σωματεία |
Στις 21 Σεπτέμβρη 2023 πραγματοποιείται πανελλαδική πανεργατική απεργία. Η ηγεσία της ΓΣΕΕ όχι μόνο αρνήθηκε, και πάλι, να την προκηρύξει αλλά «άνοιξε διάλογο» με την κυβέρνηση κάνοντας παρατηρήσεις για το νέο αντεργατικό έκτρωμα! Την ασπίδα προστασίας που προσπάθησε να προσφέρει η ΓΣΕΕ με τη στάση της στην κυβέρνηση «έσπασαν» οι αποφάσεις προκήρυξης απεργίας δεκάδων Εργατικών Κέντρων και Ομοσπονδιών, εκατοντάδων κλαδικών και επιχειρησιακών σωματείων. Ενα πλατύ απεργιακό μέτωπο από όλους τους κλάδους, σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, δίνει ελπίδα και κουράγιο σε ακόμα περισσότερα σωματεία για να αναπτύξουν την πάλη «από τα κάτω».
Στις 11 Γενάρη οι συνδικαλιστές που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ και είναι εκλεγμένοι με τη ΔΑΣ στη διοίκηση της ΓΣΕΕ πρότειναν την προκήρυξη απεργίας στις 28 Φλεβάρη για τα οξυμένα προβλήματα των εργαζομένων, εστιάζοντας στο εισόδημα και στους μισθούς, αλλά και στο ότι είναι η μέρα που συμπληρώνεται ένας χρόνος από το έγκλημα στα Τέμπη. Στις 13 Γενάρη συνεδριάζει η Γραμματεία του ΠΑΜΕ, δίνοντας το εναρκτήριο λάκτισμα για την οργάνωση της πάλης των συνδικάτων και την κλιμάκωσή της με πανεργατική πανελλαδική απεργία στις 28 Φλεβάρη.
Στις 27 Γενάρη η ηγεσία της ΓΣΕΕ απορρίπτει ξανά την πρόταση για απεργία. Και πάλι η απεργία γίνεται με αριθμό – ρεκόρ αποφάσεων 37 Εργατικών Κέντρων, 22 Ομοσπονδιών και εκατοντάδων σωματείων του ιδιωτικού τομέα.
Στις 28 Φλεβάρη πραγματοποιούνται μαζικές απεργιακές συγκεντρώσεις σε 76 πόλεις της χώρας. Χιλιάδες απεργοί διαδήλωσαν ενάντια στην εγκληματική πολιτική του κέρδους, στην προσπάθεια «κουκουλώματος» του εγκλήματος στα Τέμπη. Ακόμα πρόβαλαν αιτήματα ενάντια στην ακρίβεια και στους πλειστηριασμούς, διεκδίκησαν αυξήσεις στους μισθούς και μέτρα προστασίας της ζωής και της υγείας. Το ΠΑΜΕ σε ανακοίνωσή του σημείωνε: «Η μεγαλύτερη απεργία των τελευταίων ετών, με τα ποτάμια εργαζομένων και νεολαίας να κατακλύζουν την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, τη Λάρισα, το Ηράκλειο, την Πάτρα, τα Γιάννενα και δεκάδες πόλεις όλης της χώρας, έστειλε μήνυμα ανυπακοής και σύγκρουσης βάζοντας μπροστά το σύνθημα “Τα κέρδη τους ή οι ζωές μας”».
Στις 14 Μάρτη σε κοινή ανακοίνωσή τους Ομοσπονδίες και συνδικάτα της Αττικής καλούσαν στη νέα 24ωρη απεργία που είχε προκηρυχθεί για τις 17 Απρίλη, διεκδικώντας αυξήσεις στους μισθούς, Συλλογικές Συμβάσεις και μέτρα ενάντια στην ακρίβεια. «Προσπερνάμε», τόνιζαν, «τις ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, τις συνδικαλιστικές δυνάμεις που είναι σταθερά στρατευμένες στη λογική της ανταγωνιστικότητας, των κοινωνικών διαλόγων και της κοινωνικής ειρήνης, που είναι προσκολλημένες στα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων».
Στις 17 Απρίλη η απεργία γίνεται αυτήν τη φορά χωρίς να πάρει απόφαση η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ, ισοφαρίζοντας στον …διαγωνισμό ξεφτίλας την ηγεσία της ΓΣΕΕ, με το σκορ απεργοσπασίας να γράφει 1-1. Το ΠΑΜΕ τη μέρα της απεργίας, αναφερόμενο στην επιτυχία της, επισήμανε: «Η απεργία πέτυχε κόντρα στην καταψήφισή της από τις συνδικαλιστικές παρατάξεις των ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, Νέας Αριστεράς στην ΑΔΕΔΥ, όπως ακριβώς την καταψήφισαν οι ίδιες παρατάξεις στη ΓΣΕΕ στην προηγουμένη απεργία, στις 28 Φλεβάρη, διασπώντας το απεργιακό μέτωπο. Επιβεβαιώνουν τον ρόλο τους ως σταθερής συμπολίτευσης της κυβέρνησης Μητσοτάκη».
Μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις για το έγκλημα στα Τέμπη
«`Η τα κέρδη τους ή οι ζωές μας» το σύνθημα που κυριαρχεί σε απεργίες και διαδηλώσεις
Στις 28 Φλεβάρη 2023 γίνεται το πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα, το προδιαγεγραμμένο έγκλημα στα Τέμπη. Ακολουθεί ένα πανελλαδικό ξέσπασμα του λαού και της νεολαίας, δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι πυκνώνουν τις γραμμές των σωματείων, συμμετέχουν μαζικά σε ογκώδη συλλαλητήρια και απεργίες.
Το ΠΑΜΕ βάζει τη σφραγίδα του, και το κίνημα με σύνθημα «`Η τα κέρδη τους ή οι ζωές μας» σημαδεύει τον πραγματικό αντίπαλο ακυρώνοντας τις προσπάθειες «κουκουλώματος» και συγκάλυψης, εξουδετέρωσης της δίκαιης λαϊκής οργής.
Μόλις λίγες μέρες πριν, άλλωστε, στις 7 Φλεβάρη, οι συνδικαλιστές στον Σιδηρόδρομο που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ (ΔΕΣΚ) είχαν προειδοποιήσει: «Οσο δεν παίρνονται μέτρα προστασίας για την ασφαλή λειτουργία και κυκλοφορία των τρένων, τα ατυχήματα δεν έχουν τελειωμό. Είναι πλέον εξοργιστικό αυτά να αποτελούν σχεδόν καθημερινό φαινόμενο και να μην παίρνεται κανένα ουσιαστικό μέτρο (…) Δεν θα περιμένουμε το δυστύχημα που έρχεται, για να τους δούμε να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα κάνοντας διαπιστώσεις».
Στις 2 Μάρτη ξεκινούν απεργία οι σιδηροδρομικοί, ενώ το Εργατικό Κέντρο Πειραιά αναλαμβάνει την πρωτοβουλία και καλεί σε κινητοποίηση την ίδια μέρα έξω από τα γραφεία της «Hellenic Train». Στο κάλεσμα ανταποκρίνονται πλήθος συνδικαλιστικών οργανώσεων, ενώ ξετυλίγονται κινητοποιήσεις σε όλη την Ελλάδα.
Το ΠΑΜΕ, καλώντας στις κινητοποιήσεις, ξεκαθαρίζει: «Ούτε δυστύχημα ούτε ατύχημα. Προδιαγεγραμμένο και διαρκές έγκλημα…».
Στις 8 Μάρτη πραγματοποιείται πανελλαδική πανεργατική απεργία παρά την άρνηση της θλιβερής ηγεσίας της ΓΣΕΕ να την προκηρύξει για τον ιδιωτικό τομέα. Η δικαιολογία που χρησιμοποίησε για να αρνηθεί ήταν γιατί μία μέρα μετά ξεκινούσε το 38ο Συνέδριό της, κάτι που, όπως ισχυρίζονται, «αφενός δεν βοηθά στην ενεργή εμπλοκή της, αφετέρου οι “καλοθελητές” κάθε απόφαση θα την ενέτασσαν σε εκλογικές σκοπιμότητες ή σε συνδικαλιστική υποκρισία»!
Η απεργία πραγματοποιείται με αποφάσεις άνω των 30 Εργατικών Κέντρων και 20 Ομοσπονδιών του ιδιωτικού τομέα, εκατοντάδες αποφάσεις συνδικάτων, και με απόφαση που πήρε η ΑΔΕΔΥ κάτω από την πίεση των Ομοσπονδιών και των σωματείων του δημόσιου τομέα, παρά το γεγονός ότι η ηγεσία της στην αρχή αρνιόταν.
«Τετάρτη 8 Μάρτη, ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ! Για να μην περάσει η συγκάλυψη του εγκλήματος των Τεμπών. Για σύγχρονες – ασφαλείς – φτηνές μαζικές μεταφορές για τον λαό, κόντρα στην εγκληματική πολιτική του κέρδους. Τα κέρδη τους – οι νεκροί μας», είναι το κάλεσμα του ΠΑΜΕ.
Οι απεργιακές συγκεντρώσεις σε όλη την Ελλάδα μετατρέπονται σε μια λαοθάλασσα οργής και αγώνα.
Στις 16 Μάρτη πραγματοποιείται η επόμενη μεγάλη πανελλαδική απεργιακή κινητοποίηση. Το ΠΑΜΕ βγαίνει και πάλι μπροστά, καλώντας όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις να την προετοιμάσουν αξιοποιώντας «κάθε δευτερόλεπτο, να κάνουν τη νύχτα μέρα για να φτάσουν σε κάθε χώρο δουλειάς, στα εργοστάσια, στα γιαπιά, στα λιμάνια, στα εμπορομάγαζα, στα ξενοδοχεία». Και η απεργία γίνεται ένα «παλλαϊκό ηφαίστειο αγώνα» που «η φωνή των νεκρών της δολοφονίας στα τρένα να ακουστεί σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της χώρας!».
Εξω η Ελλάδα από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο!
Αλληλεγγύη στους λαούς της Παλαιστίνης και του Λιβάνου
Στις αρχές Οκτώβρη 2023 ξεδιπλώνεται το δολοφονικό σχέδιο του Ισραήλ, που συνεχίζεται μέχρι και σήμερα σε βάρος των λαών της Μέσης Ανατολής.
Ο παλαιστινιακός λαός σφαγιάζεται καθημερινά από το κράτος – τρομοκράτη, η κυβέρνηση της ΝΔ και τα άλλα κόμματα του ευρωΝΑΤΟικού τόξου στηρίζουν το μακελειό, αλλά τα σωματεία και το ΠΑΜΕ κάνουν πράξη την αλληλεγγύη.
Κεντρική διεκδίκηση η απεμπλοκή της χώρας από τον πόλεμο, να πάψει η κυβέρνηση να στηρίζει το κράτος του Ισραήλ, να γυρίσουν πίσω οι φρεγάτες από την Ερυθρά που βάζουν τη χώρα στο «μάτι του κυκλώνα».
Κινητοποιήσεις στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις, «μπλόκο» στη μεταφορά πολεμικού υλικού από εργατικά σωματεία, οργάνωση εκδηλώσεων, υποδοχή Παλαιστινίων εργατών και άλλα πολλά περιλαμβάνονται στην καθημερινή πλούσια δράση των σωματείων.
Ταυτόχρονα, τον Απρίλη του 2024 το ΠΑΜΕ ταξιδεύει στο Βελιγράδι και διαδηλώνει στα 25 χρόνια από τους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς. 25 χρόνια από την ίδρυση του ΠΑΜΕ, όταν από την πρώτη μέρα είχε βρεθεί στους δρόμους ενάντια στο έγκλημα, και παραμένει στην πρώτη γραμμή της αντιιμπεριαλιστικής αντιπολεμικής πάλης.
| Απρίλης 2024: Το ΠΑΜΕ ταξιδεύει στο Βελιγράδι, 25 χρόνια από τη ΝΑΤΟική σφαγή στη Γιουγκοσλαβία |
| Το σωματείο στο λιμάνι του Πειραιά μπλοκάρει τη μεταφορά πολεμοφοδίων στο Ισραήλ |
Εκεί που χτυπά η καρδιά της εργατικής τάξης σε όλο τον κόσμο
| Αντιπροσωπεία του ΠΑΜΕ στις εργατικές κινητοποιήσεις στη Μασσαλία |
Παράλληλα με τη δράση στην Ελλάδα το ΠΑΜΕ και τα συνδικάτα αναπτύσσουν συνεχώς δράσεις αλληλεγγύης σε εργατικούς αγώνες άλλων χωρών, αλλά και στους λαούς που γίνονται στόχος των δολοφονικών ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών. Αυτά τα δύο χρόνια άλλωστε σημαδεύτηκαν από μεγάλους εργατικούς αγώνες, από πρωτόγνωρες κινητοποιήσεις σε μια σειρά χώρες, σε ισχυρά καπιταλιστικά κράτη, που γέμισαν ελπίδα και αισιοδοξία τους λαούς όλου του κόσμου.
Στις 17 Οκτώβρη 2022 αντιπροσωπεία του ΠΑΜΕ βρίσκεται στο πλευρό των απεργών στα διυλιστήρια της Γαλλίας, που οι κινητοποιήσεις τους συγκλονίζουν όλη την Ευρώπη. «Η απεργία των εργατών στα διυλιστήρια πρέπει να έχει τη μεγαλύτερη δυνατή στήριξη γιατί αναδεικνύει την τεράστια δύναμη του αγώνα, της οργάνωσης, της συλλογικής πάλης και αλληλεγγύης των εργατών κόντρα στα αφεντικά, στις κυβερνήσεις και τους μηχανισμούς που τους υπηρετούν», ανέφερε χαρακτηριστικά το ΠΑΜΕ.
Στις 23 Μάρτη 2023 και ενώ οι απεργιακές κινητοποιήσεις συνεχίζονται και φουντώνουν στη Γαλλία, αντιπροσωπεία του ΠΑΜΕ παίρνει μέρος στην απεργιακή συγκέντρωση που οργάνωσε το Εργατικό Κέντρο Μασσαλίας, στο πλαίσιο της έμπρακτης διεθνιστικής αλληλεγγύης. Την ίδια μέρα στην Ελλάδα το ΠΑΜΕ, σωματεία και φορείς οργανώνουν συγκέντρωση έξω από τη γαλλική πρεσβεία.
| Γάλλοι συνδικαλιστές συμμετέχουν στην απεργιακή Πρωτομαγιά στην Αθήνα |
Στις 29 Απρίλη 2023 το ΠΑΜΕ οργανώνει εκδήλωση διεθνιστικής αλληλεγγύης, στην αίθουσα του Εργατικού Κέντρου Πειραιά, στον πολύμηνο αγώνα των εργαζομένων της Γαλλίας. Στην εκδήλωση συμμετείχε πολυμελής αντιπροσωπεία Γάλλων συνδικαλιστών.
Στις 14 Ιούνη 2023 το ΠΑΜΕ οργανώνει νέα ανάλογη εκδήλωση με τη συμμετοχή αντιπροσωπείας του Συνδικάτου της «Amazon» από τις ΗΠΑ, του ιδρυτή του Chris Smalls, τότε προέδρου και του Derrick Palmer, τότε αντιπρόεδρου του Amazon Labor Union. Στις ομιλίες τους αναφέρθηκαν στον αγώνα που έδωσαν για να φτιάξουν το Συνδικάτο, παρά την επίθεση που δέχθηκαν από την εργοδοσία.
| Οι ιδρυτές του Σωματείου της «Amazon» σε εκδήλωση του ΠΑΜΕ στην Αθήνα |
Συγκλονιστική η έκφραση αλληλεγγύης στον δοκιμαζόμενο τουρκικό λαό
400 τόνοι υλικού βοήθειας συγκεντρώθηκαν και μεταφέρθηκαν στους σεισμόπληκτους
Φλεβάρης 2023: Ο τεράστιος σεισμός ισοπεδώνει τη ΝΑ Τουρκία, με τον λαό της να μετράει τα θύματα και τις πληγές του. Αυτομάτως σε όλη την Ελλάδα απλώνεται μια τεράστια «αλυσίδα αλληλεγγύης» στον δοκιμαζόμενο τουρκικό λαό. Κάθε συνδικάτο συγκεντρώνει υλικά πρώτης ανάγκης ανταποκρινόμενο στο κάλεσμα που απευθύνει το ΠΑΜΕ.
Γραφεία σωματείων σε όλη τη χώρα γεμίζουν με κούτες και συγκινητικά μηνύματα ταξιδεύουν από χώρους δουλειάς, σχολεία και σχολές προς την Τουρκία μαζί με όλα τα είδη αλληλεγγύης.
Τελικά το ΠΑΜΕ καταφέρνει να συγκεντρώσει 400 τόνους υλικής βοήθειας και στις αρχές Μάη οργανώνεται ένα ανεπανάληπτο κομβόι αλληλεγγύης που ξεκινά οδικώς από την Αθήνα για να φτάσει στην Τουρκία, ενώ συνολικά γίνονται 6 αποστολές αλληλεγγύης.
Στον δρόμο γίνονται συναντήσεις με τουρκικά συνδικάτα, όπου παραδίδεται η βοήθεια, κάνοντας για άλλη μια φορά πράξη το «μόνο ο λαός σώζει τον λαό».
«Η ανταπόκριση είναι τεράστια και συγκινητική», σημειώνει το ΠΑΜΕ. Και αναδεικνύει ότι ο όγκος της υλικής βοήθειας είναι «πολύ μεγαλύτερος από αυτόν που συγκεντρώθηκε από κυβερνητικές υπηρεσίες, ΜΚΟ και άλλους φορείς που κάνουν τη φιλανθρωπία επάγγελμα και φοροαπαλλαγή ή υπηρετούν άλλους σχεδιασμούς».
Κάνοντας πράξη το «μόνο ο λαός σώζει τον λαό»
| Αποστολή σωματείων στη Θεσσαλία για να ξελασπώσει ο λαός τα σπίτια του |
Τον Σεπτέμβρη του 2023 ο λαός της Θεσσαλίας γίνεται θύμα της ανύπαρκτης πολιτικής αντιπλημμυρικής προστασίας, θύμα φονικών και καταστροφικών πλημμυρών. Το ΠΑΜΕ και τα συνδικάτα κάνουν πράξη το «μόνο ο λαός σώζει τον λαό». Αναλαμβάνουν τη συγκέντρωση υλικής βοήθειας στους πλημμυροπαθείς, ενώ συνεργεία από μέλη Συνδικάτων επισκέπτονται την περιοχή συμμετέχοντας στις εργασίες καθαρισμού σπιτιών, απομάκρυνσης φερτών υλικών και αποκατάστασης.
Στην πρώτη γραμμή για την προστασία του λαού και την ανακούφιση των πληγέντων βρίσκονται το ΠΑΜΕ και τα σωματεία σε κάθε καταστροφή, όπως στις πυρκαγιές της Αττικής, της Αλεξανδρούπολης, της Εύβοιας κ.α.
| Σωματεία μεταφέρουν είδη αλληλεγγύης στους πληγέντες της Θεσσαλίας |
Πηγή :Ριζοσπάστης 2 – 11 – 2024