ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

Κόκκινο ποτάμι ενάντια στην εμπλοκή στους πολέμους – Μήνυμα λαϊκής αντεπίθεσης

Χιλιάδες λαού και νεολαίας στα μπλοκ του ΚΚΕ και της ΚΝΕ διαδήλωσαν μέχρι την αμερικάνικη και στη συνέχεια την ισραηλινή πρεσβεία

Με μια τεράστια διαδήλωση που γέμισε το κέντρο της Αθήνας, ένωσε στα μπλοκ της αγωνιστές από διαφορετικές γενιές και «ζωντάνεψε» τα συνθήματα και τα αιτήματα του ξεσηκωμού, κορυφώθηκε το απόγευμα της Κυριακής ο τριήμερος εορτασμός για το Πολυτεχνείο.

Χιλιάδες λαού και νεολαίας στα μπλοκ του ΚΚΕ και της ΚΝΕ διαδήλωσαν μέχρι την αμερικάνικη και στη συνέχεια την ισραηλινή πρεσβεία.

Το «παρών» έδωσε πολυμελής αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ με επικεφαλής τον ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, Δημήτρη Κουτσούμπα.

Πενήντα ένα χρόνια από τον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου επιβεβαίωσαν ότι τα αιτήματα για «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία» παραμένουν επίκαιρα, αποτελούν έμπνευση για τις σημερινές διεκδικήσεις του λαού για δουλειά και ζωή με δικαιώματα, με μεγάλο σταθμό κλιμάκωσης της πάλης την πανελλαδική πανεργατική απεργία αύριο, Τετάρτη 20 Νοέμβρη.

Το ίδιο και ο αγώνας ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια που πάντα γράφονται με το αίμα των λαών. Ετσι, η πάλη των αγωνιστών του Πολυτεχνείου ενάντια στις ΗΠΑ και στο ΝΑΤΟ δίνει σήμερα τη σκυτάλη στην πάλη για την απεμπλοκή της χώρας από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους, στην αντιπαράθεση με την πολιτική που μετατρέπει την Ελλάδα σε ΝΑΤΟικό ορμητήριο και οπλοστάσιο.

«Το Πολυτεχνείο ζει. Εξω η Ελλάδα από τον πόλεμο», απαίτησαν με το πανό τους οι νέοι στρατευμένοι, που πήραν εν μέσω θερμών χειροκροτημάτων τη θέση τους ανάμεσα στα μπλοκ.

«Οι φαντάροι είναι του λαού παιδιά, έξω από τα σύνορα δεν έχουνε δουλειά» ακούστηκε ξανά και ξανά όσο η πορεία βάδιζε προς τον προορισμό της, με τους διαδηλωτές να εκφράζουν την αλληλεγγύη του λαού στους φαντάρους που υψώνουν κι αυτοί με θάρρος τη φωνή τους ενάντια στη σφαγή των λαών και αρνούνται να γίνουν μέρος της δολοφονικής δράσης για τα συμφέροντα των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ.

Ξεχωριστό βάρος είχε στη φετινή διαδήλωση και η αλληλεγγύη στον λαό της Παλαιστίνης που σφαγιάζεται από το κράτος – δολοφόνο Ισραήλ και τους συμμάχους του. Ετσι, οι παλαιστινιακές σημαίες ανέμισαν δίπλα στις κόκκινες, ενώ εργαζόμενοι, φοιτητές, συνταξιούχοι καταδίκασαν την οικονομική, πολιτική και στρατιωτική στήριξη που προσφέρει η ελληνική κυβέρνηση στο Ισραήλ. «Του κόσμου οι λαοί φωνάζουν δυνατά, με την Παλαιστίνη ως τη λευτεριά», διαμήνυσαν.

Τα συνθήματα δυνάμωσαν έξω από τις πρεσβείες των ΗΠΑ και του Ισραήλ, με χιλιάδες να διαδηλώνουν ενάντια στους «φονιάδες των λαών» και να απαιτούν: «Καμιά συμμετοχή, καμία εμπλοκή, έξω η Ελλάδα από τη σφαγή».

«Το Πολυτεχνείο ζει στην πάλη για την ανατροπή του συστήματος της εκμετάλλευσης, της φτώχειας και των πολέμων!»: Το πανό της Κομματικής Οργάνωσης Αττικής στην κεφαλή της πορείας των μπλοκ του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, συνόψισε το μήνυμα του αγωνιστικού εορτασμού. «Ο λαός δεν ξεχνά, τους αγωνιστές τιμά», διαβεβαίωσαν τα μπλοκ των Οργανώσεων, Κλαδικών και Εδαφικών, καλώντας σε «νέους ξεσηκωμούς» που θα προσθέσουν νέες σελίδες στην Ιστορία που έχουν γράψει μέχρι σήμερα οι αγώνες του λαού.

Με τον τρόπο αυτό τίμησαν παράλληλα τα 106 χρόνια ζωής και δράσης του ΚΚΕ, καθώς η 17η Νοέμβρη αποτελεί την επέτειο της ίδρυσης του Κόμματος. «Αγώνας – ρήξη – ανατροπή, στη δικτατορία του κεφαλαίου καμία υποταγή», έγραψαν στα πανό τους μια σειρά από Οργανώσεις, αναδεικνύοντας ότι των καπιταλιστών η δημοκρατία «είναι για τον λαό καταστολή και βία». Ενώ με το βλέμμα στραμμένο στους αγώνες της επόμενης μέρας δεν παρέλειψαν να απευθύνουν κάλεσμα για την πανεργατική απεργία που έχει προκηρυχθεί για αύριο, Τετάρτη 20 Νοέμβρη.

Στην αμερικάνικη πρεσβεία

Στην ισραηλινή πρεσβεία

    

ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΑΘΗΝΑΣ

«Στον δρόμο του αγώνα γράφεται Ιστορία»

«Το Πολυτεχνείο ζει! Στον δρόμο του αγώνα γράφεται Ιστορία. Εξω η Ελλάδα απ’ του πολέμου τα σφαγεία» ήταν το σύνθημα στο πανό με την υπογραφή των Φοιτητικών Συλλόγων της Αθήνας που συγκεντρώθηκαν στα Προπύλαια.

Αυτόν τον δρόμο, για τις σύγχρονες διεκδικήσεις, στον οποίο βαδίζουν πλάι στο εργατικό κίνημα, έδειχναν και τα πανό, τα συνθήματα των Συλλόγων από σχολές και πανεπιστημιακά ιδρύματα της Αθήνας. Στη διάρκεια της πορείας τα συνθήματα όπως «Δώστε λεφτά για την Παιδεία, όχι για του ΝΑΤΟ τα σφαγεία» και «Στο Πολυτεχνείο μίλησε ο λαός, ανίκητος δεν είναι ο ιμπεριαλισμός» εναλλάσσονταν στα μαχητικά, μαζικά μπλοκ, με τραγούδια του αγώνα. Σημαίες της Παλαιστίνης κυμάτιζαν, δείχνοντας την αλληλεγγύη τους στον ηρωικό λαό της. Φώναξαν επίσης για τους φαντάρους συμφοιτητές τους που σήκωσαν κεφάλι και καταδίκασαν τον πόλεμο, λέγοντας ότι δεν θα γίνουν κρέας για τα κανόνια των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ.

Τα μπλοκ των Φοιτητικών Συλλόγων ακολουθούσαν με τα πανό τους η Προοδευτική Κίνηση Κυπρίων Φοιτητών, σωματεία εκπαιδευτικών και εργαζόμενοι στα πανεπιστήμια.

    

Η φωνή θα δυναμώσει…

Χιλιάδες λαού βρέθηκαν την Κυριακή στον δρόμο του αγώνα. Χιλιάδες άνθρωποι όλων των ηλικιών, εργαζόμενοι, φοιτητές, μαθητές, γονείς με μικρά παιδιά, συγκεντρώθηκαν στους δρόμους που έχουν τη «δική τους ιστορία», που είναι γραμμένη από τους αγώνες του λαού μας.

Στο ερώτημα «γιατί είσαι σήμερα εδώ» οι απαντήσεις πολλές, αλλά κοινός τόπος η αγωνιστική αισιοδοξία. «Για να τιμήσουμε τους αγώνες που έγιναν»… «Είμαι εδώ για τα παιδιά του Πολυτεχνείου»… «Γιατί είναι το χρέος μας σε όλους αυτούς που πάλεψαν»… «Για να συμμετάσχω στην πιο μεγαλειώδη συγκέντρωση που γίνεται από πολιτικό κόμμα… Γιατί βαδίζοντας πίσω από τα πανό του ΚΚΕ και της ΚΝΕ είσαι σίγουρος ότι μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα»… «Είμαι εδώ γιατί ένιωσα πως ακόμα κι ένας άνθρωπος αν προστεθεί στην πορεία ετούτη, η φωνή θα δυναμώσει. Η επέτειος αυτή είναι βαμμένη με το πιο βαθύ κόκκινο και με συγκινεί βαθιά»…

Λόγια καρδιάς, και μοιράζονται μαζί μας τις αναμνήσεις τους. «Εχω συμμετάσχει σε όλες τις πορείες του Πολυτεχνείου. 51 χρόνια… Τότε στους ώμους του πατέρα μου, τώρα μαζί με τα παιδιά μου»… «Τον Νοέμβρη του ’73 ήμουν 20 ετών. Πάντα δίνω το “παρών” και χαίρομαι που κάθε χρόνο βλέπω νέα πρόσωπα, αλλά και παλιούς φίλους, συναγωνιστές. Είναι το καθιερωμένο μας ραντεβού»… «Οπως έχω συμμετάσχει τόσες φορές στην πορεία μέχρι την αμερικάνικη πρεσβεία, έτσι θέλω να μάθει και το παιδί μου»… «Είναι η πρώτη μου φορά που έρχομαι στην πορεία του Πολυτεχνείου. Ανταποκρίθηκα στο κάλεσμα των συμφοιτητών μου, γιατί τα αιτήματα για τα οποία πάλεψαν οι φοιτητές και ο λαός πριν 50 χρόνια είναι ακόμα αδικαίωτα»…

«Μα η καλύτερη τιμή που μπορούμε να κάνουμε σε όσους αγωνίστηκαν είναι να συνεχίσουμε στον ίδιο δρόμο του αγώνα»… Αυτή είναι η παρακαταθήκη των αγώνων τού χθες με τους αγώνες τού σήμερα και του αύριο. «Εμπνεόμαστε από τα διδάγματα του ξεσηκωμού του Πολυτεχνείου. Επιβεβαιώνουν τη μεγάλη δύναμη που κρύβει μέσα του ο λαός μας»… «Οπως είμαστε σήμερα στον δρόμο, θα είμαστε και την Τετάρτη στην απεργία μαζί με το ΠΑΜΕ. Γιατί ο λαός και η νεολαία μπορούν και πρέπει να μπουν μπροστά στον αγώνα για σύγχρονα δικαιώματα, ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο». Και, όπως μας λέει και ένας μικρός διαδηλωτής που περπατά στο πλευρό της μητέρας του, «σήμερα είμαστε εδώ και για τα παιδιά της Παλαιστίνης!».

    

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣ

Επίκαιρα τα συνθήματα του Πολυτεχνείου, βρίσκονται σήμερα στους αγώνες του λαού και της νεολαίας

Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας έκανε την ακόλουθη δήλωση στην πορεία για τα 51 χρόνια από τον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου:

«Τα συνθήματα του Πολυτεχνείου για “Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία”, “Εξω οι ΗΠΑ, έξω το ΝΑΤΟ”, είναι επίκαιρα. Σήμερα μεταφράζονται στους καθημερινούς δρόμους του αγώνα του ελληνικού λαού, της ελληνικής νεολαίας, για αυξήσεις σε μισθούς, για Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, ενάντια στη μεγάλη ακρίβεια. Ενάντια στην κρατική καταστολή και στη βία της κυβέρνησης και των μηχανισμών της. Βρίσκονται στον αγώνα ενάντια στην αντιεκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης, για κατάργηση όλων των αντεργατικών – αντιλαϊκών νόμων. Μεταφράζονται στα μηνύματα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, στη συμμαχία ΗΠΑ – ΕΕ – ΝΑΤΟ, για λευτεριά στην Παλαιστίνη. 51 χρόνια μετά, είμαστε εδώ και συνεχίζουμε!»

Πηγή : Ριζοσπάστης 19 – 11 – 2024

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΣΠΟΥΔΑΖΟΥΣΑΣ ΑΘΗΝΑΣ ΤΗΣ ΚΝΕ

Τα παιδιά του λαού μπορούν όχι μόνο να οραματιστούν, αλλά και να ανοίξουν τον δρόμο για την ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίας

Στο Πολυτεχνείο μίλησε το απόγευμα του Σαββάτου η Ελένη Μπέλλου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ

«Στη σύγκρουση με τη δικτατορία του κεφαλαίου γινόμαστε πιο δυνατοί», ήταν το μήνυμα που εμπεδώθηκε στη μεγάλη εκδήλωση που διοργάνωσε το απόγευμα του Σαββάτου η Οργάνωση Σπουδάζουσας Αθήνας της ΚΝΕ, μέσα στο Πολυτεχνείο, όπου ξεδιπλώθηκε ο τριήμερος αγωνιστικός εορτασμός της επετείου του 1973. Και όπως χαρακτηριστικά καλούσε ένα από τα πανό που είχαν στολίσει το εμβληματικό αίθριο του κτιρίου Αβέρωφ, που γέμισε από νεολαία: «Το ’73 γράφτηκε ιστορία – Με το ΚΚΕ για νέους λαϊκούς ξεσηκωμούς, για την ανατροπή!».

Στην εκδήλωση μίλησε η Ελένη Μπέλλου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Παραβρέθηκαν τα μέλη του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Νίκος Σοφιανός, Θέμης Γκιώνης και Θοδωρής Χιώνης, ο Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ Θοδωρής Κωτσαντής, καθώς και πολλοί αγωνιστές του αντιδικτατορικού αγώνα.

Την ομιλία ακολούθησε μουσικό αφιέρωμα, με τίτλο «Εχει σαν στάμπα τη ζωή μας σημαδέψει…», από την Ορχήστρα της ΚΝΕ σε επιμέλεια Τεό Λαζάρου.

Στην ομιλία της η Ελένη Μπέλλου, απαντώντας και σε ιδεολογήματα που ακούγονται από την καθ’ έδρας διδασκαλία, στάθηκε σε συμπεράσματα που αξίζει να κρατήσουμε αναφορικά με το Πολυτεχνείο, ξεκινώντας από το εξής:

«Ο ταξικός εχθρός της εργατικής τάξης, των μαθητών – σπουδαστών – φοιτητών παιδιών της, καθώς και των λαϊκών μεσαίων στρωμάτων της πόλης και της υπαίθρου, είναι η τάξη των καπιταλιστών, είναι οι τραπεζίτες, οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, εισαγωγείς – εξαγωγείς μεγαλέμποροι, οι καπιταλιστές σε οποιονδήποτε τομέα κι αν δραστηριοποιούνται, από τη Βιομηχανία – το Εμπόριο – τον Τουρισμό – Επισιτισμό κ.λπ., έως τους εμπορευματοποιημένους τομείς Υγείας – Πρόνοιας, Εκπαίδευσης. (…)

Ο τρόπος διακυβέρνησης δεν αλλάζει τον καπιταλιστικό χαρακτήρα της εξουσίας

RIZOSPASTIS

Αυτός ο ταξικός αντίπαλος επιβάλλεται με το κράτος του, με όλους τους μηχανισμούς που διαθέτει, καταστολής και διοίκησης, επιβάλλεται με την ιδεολογία του που μαζικά διοχετεύεται πρώτα απ’ όλα με την εκπαίδευση και τα μέσα μαζικής πολιτισμικής παρέμβασης, μέσα σ’ αυτά και το διαδίκτυο.

Η εκάστοτε κυβέρνηση είναι ένα από τα όργανα, κεντρικό βέβαια, στην άσκηση της εξουσίας των καπιταλιστών. Ο τρόπος που διαμορφώνεται αυτή η κυβέρνηση, δηλαδή με βουλευτικές εκλογές ή με πολιτικό ή με στρατιωτικό πραξικόπημα, δεν αλλάζει τον καπιταλιστικό χαρακτήρα της εξουσίας. (…)

Η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία δεν πρέπει να μας ξεγελά, δεν παύει ουσιαστικά να είναι δικτατορία του κεφαλαίου. Φυσικά, προτιμάμε την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία από τη στρατιωτική δικτατορία ή το πολιτικό πραξικόπημα, γιατί τότε γίνεται πιο ανοιχτή η βία και καταστολή ενάντια στο εργατικό – λαϊκό κίνημα, στο κομμουνιστικό.

Η αναστολή της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας επιλέγεται από την ίδια την τάξη των καπιταλιστών, όταν κρίνουν ότι έτσι εξασφαλίζεται καλύτερα η εξουσία τους.

Κι όπως ήδη έχουμε αποκαλύψει, για το 1967, το στρατιωτικό και πολιτικό πραξικόπημα είχε επιλεγεί από όλες τις μεριές της αστικής τάξης στην Ελλάδα. Δηλαδή όχι μόνο από τη μερίδα των συνταγματαρχών που τελικά ηγήθηκε, αλλά και απ’ αυτές που άμεσα καθοδηγούνταν από τον βασιλιά, ανεξάρτητα αν καθυστέρησαν ή απέτυχαν μετέπειτα στο βασιλικό πραξικόπημα. (…)

Και βέβαια, η αναστολή της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας το 1967 δεν έγινε γιατί κινδύνευε από μια εργατική επανάσταση, αλλά γιατί είχε σοβαρές δυσλειτουργίες το αστικό πολιτικό σύστημα λόγω του ενισχυμένου ρόλου της Βασιλείας στη διαμόρφωση κυβέρνησης και στη διοίκηση των ενόπλων δυνάμεων. Είχε προβλήματα λόγω όξυνσης και φθοράς αστικών κυβερνητικών κομμάτων στη διαχείριση του Κυπριακού ζητήματος. Αυτά τα ζητήματα στρίμωξαν και τη χουντική διακυβέρνηση, που σε τελευταία ανάλυση, για το μεν πρώτο, τη Βασιλεία, δρομολόγησε την επίλυσή του, την κατάργησή της, για το δε δεύτερο, το Κυπριακό, το χειροτέρευσε σε βάρος και του κυπριακού και του ελληνικού λαού, υπονόμευσε την προοπτική ενιαίας και ανεξάρτητης κρατικής συγκρότησης της Κύπρου.

Ετσι, το Κυπριακό ζήτημα έγινε ένας απ’ τους παράγοντες που επέσπευσε τον συμβιβασμό της χούντας για τη μετάβαση στην αστική δημοκρατία, σε συνεννόηση με τις εγχώριες αστικές πολιτικές δυνάμεις και τους συμμάχους ΝΑΤΟ – ΗΠΑ – ΕΟΚ».

Ακολούθως η Ελ. Μπέλλου επισήμανε μεταξύ άλλων: «Το δεύτερο συμπέρασμα διαχρονικής σημασίας σχετίζεται με το δέος, τον φόβο ή την αμηχανία που προκαλεί το αστικό κράτος και οι διεθνικές συμμαχίες του. Ενα δέος που καλλιεργείται από την εξουσία του κεφαλαίου με σκοπό να κάμψει κάθε εργατική – λαϊκή – νεανική αντίσταση και πάλη. (…)

Νέοι και νέες συχνά αναρωτιούνται: Το ΝΑΤΟ είναι υπερδύναμη, διαθέτει σύγχρονα υπερόπλα. Πώς γίνεται να σταθεί μια χώρα έξω απ’ αυτό, αν δεν έχει πού να ακουμπήσει και μάλιστα τώρα που δεν υπάρχει κάποιο πολιτικο-στρατιωτικό σχήμα συμμαχίας σοσιαλιστικών κρατών, όπως ήταν για 40 περίπου χρόνια το Σύμφωνο της Βαρσοβίας;

Αν και έχει μια λογική το ερώτημα, είναι εγκλωβισμένο βλέποντας τα πράγματα στατικά και συνεκτικά, δεν μπορεί να δει τη δυναμική των καταστάσεων λόγω των εσωτερικών τους αντιφάσεων.

Να το πω με παραδείγματα: Σκεφτείτε ότι αστικές επαναστάσεις, όπως στην Ελλάδα το 1821, αντιαποικιακά – απελευθερωτικά κινήματα, όπως στο Βιετνάμ, αντικατοχικός – απελευθερωτικός αγώνας, όπως του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ σε συνθήκες τριπλής κατοχής της Ελλάδας, ο αντιδικτατορικός αγώνας στα πρώτα χρόνια της χούντας, στον οποίο μόνο το ΚΚΕ από την αρχή καλούσε… Σκεφτείτε ότι όλα αυτά στο ξεκίνημά τους φάνταζαν ως ουτοπικοί στόχοι, γιατί ενώ εξέφραζαν μια αναγκαιότητα, ο αρνητικός συσχετισμός τη συγκάλυπτε.

Κανένας, μα κανένας πραγματικός αγώνας δεν πήγε χαμένος

Ιστορικοί, ακαδημαϊκοί που μιλούν για λογαριασμό της αέναης καπιταλιστικής κοινωνίας, ανάγουν τη δύναμή της στη λεγόμενη “εθνική ομοψυχία”, την υπέρβαση του “εθνικού διχασμού”, όπως λένε. Δύο πραγματικότητες θέλουν να συσκοτίσουν: Τον ταξικό χωρισμό της κοινωνίας, τον ταξικό διαχωρισμό των συμφερόντων κι ας έχουν αφετηρία την ίδια πατρίδα, την ίδια γλώσσα. Ομως από τη μια μεριά οι καπιταλιστές κι ανώτερα μεσαία στρώματα κι από την άλλη μεριά η εργατική τάξη και τα λαϊκά μεσαία στρώματα δεν έχουν ούτε τα ίδια οφέλη από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους ούτε τις ίδιες απώλειες. Αυτό θέλουν να κρύψουν. Γι’ αυτό αντιδρούν όταν και σήμερα φαντάροι, αξιωματικοί, παιδιά του λαού, βγαίνουν και λένε δεν θα πάμε σε μέτωπα για ξένα συμφέροντα.

Και το δεύτερο που θέλουν να κρύψουν είναι ότι έρχονται στιγμές που και η ίδια η αστική τάξη διασπάται, χάνει τη συνοχή της, γίνεται ευάλωτη, αδυνατίζει η εξουσιαστική της δύναμη, δίνει αντικειμενικά το προβάδισμα στην αντίπαλή της αλλά πρωτοπόρα στην παραγωγική διαδικασία εργατική τάξη και στους κοινωνικούς συμμάχους της, αγρότες και αυτοαπασχολούμενους.

Είναι μύθος, λοιπόν, η ανημποριά της εργατικής – λαϊκής θέλησης και πάλης.

Είναι μύθος ότι τα παιδιά του λαού που στέλνονται στα πεδία των μαχών για ξένα συμφέροντα δεν μπορούν να αντισταθούν, να κλιμακώσουν μικρότερους και μεγαλύτερους Νοέμβρηδες για έξω από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, έξω από το ΝΑΤΟ, την ΕΕ και οποιαδήποτε ιμπεριαλιστική λυκοσυμμαχία, για μάχη απέναντι στην εγχώρια εκμεταλλεύτρια τάξη που ευθύνεται για τον πόλεμο. Τα παιδιά του λαού μπορούν όχι μόνο να οραματιστούν, αλλά και ν’ ανοίξουν τον δρόμο για την ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίας.

Κανένας μα κανένας πραγματικός αγώνας, μικρότερος ή μεγαλύτερος, με θύματα ή όχι, με κάποιες κατακτήσεις ή που πνίγηκε από τις δυνάμεις καταστολής, κανένας δεν πήγε χαμένος. Ανοιξε δρόμο, έδωσε πείρα οργάνωσης και πάλης, συνέβαλε στην ωρίμανση των επαναστατικών δυνάμεων, έβαλε θεμέλια για κατακτήσεις σ’ επόμενη χρονική περίοδο».

Με γνώση ιστορική και σθένος αγωνιστικό, επαναστατικό, ετοιμαζόμαστε για την επόμενη μέρα

Και κλείνοντας, μεταξύ άλλων η Ελ. Μπέλλου τόνισε: «Και το Πολυτεχνείο έδειξε πως μέσα στον αγώνα φουντώνει η αυτενέργεια, η ευθύνη, η εφευρετικότητα, η ικανότητα και τα μέσα για την οργάνωση της ζωής χωρίς αφεντικά.

Το ΚΚΕ, η Νεολαία του, το εργατικό – λαϊκό κίνημα στην Ελλάδα, έχουμε γερή κληρονομιά, κατακτημένη κυρίως στην οργάνωση του αντικατοχικού αγώνα, στην οργάνωση της κοινωνικής ζωής στις απελευθερωμένες περιοχές από τον ΕΛΑΣ.

Το ΚΚΕ, η ΚΝΕ, ως πραγματική πρωτοπορία, δεν παρακολουθούμε παθητικά τις εξελίξεις, τις ανησυχίες ακόμα και αστών για νέα βαθιά καπιταλιστική οικονομική κρίση στη Γερμανία, στην Ευρώπη. Δεν βλέπουμε παθητικά τους ανταγωνισμούς ΗΠΑ/ΕΕ – Κίνας/Ρωσίας για το ποιος θα εκμεταλλευτεί την πιο φθηνή εργατική δύναμη, ποιος θα αφαιρέσει κοινωνικό πλούτο από άλλους λαούς, ποιος θα έχει την πρωτοκαθεδρία στην Τεχνητή Νοημοσύνη, όχι με στόχο την κοινωνική ευημερία αλλά για χειραγώγηση – εκμετάλλευση των εργαζόμενων μαζών.

Δεν παρακολουθούμε παθητικά τα πεδία των ιμπεριαλιστικών μαχών, τις συζητήσεις για το ενδεχόμενο Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Με γνώση ιστορική και σθένος αγωνιστικό, επαναστατικό, ετοιμαζόμαστε για την επόμενη μέρα, όχι για να καούμε από τα πυρά των ιμπεριαλιστών, ντόπιων και ξένων, αλλά για να σιγήσουν με τον δικό μας αγώνα, για να γίνουν ικανοί οι εργαζόμενοι λαοί να συντρίψουν τους υπαίτιους, τις εκμεταλλεύτριες τάξεις, να ανοίξει ο δρόμος των εργατικών κρατών, της πραγματικής εργατικής – λαϊκής συναδέλφωσης, συνεργασίας από τους λαούς για τους λαούς».

    

Εξαιρετικό μουσικό αφιέρωμα

Το εξαιρετικό μουσικό αφιέρωμα «Εχει σαν στάμπα τη ζωή μας σημαδέψει…», που παρουσιάστηκε στην εκδήλωση από την Ορχήστρα της ΚΝΕ σε επιμέλεια Τεό Λαζάρου, γέμισε το Πολυτεχνείο με τραγούδια της φωτιάς του αγώνα, αρχίζοντας με τον «Οδηγητή» του Κώστα Βάρναλη και του Χρήστου Λεοντή. Πέρασε σε εμβληματικές μελοποιήσεις και συνθέσεις του Μίκη Θεοδωράκη και του Θάνου Μικρούτσικου, αφιέρωσε τον «Στρατιώτη» του Μάνου Λοΐζου στους φαντάρους που αντιστέκονται στην εμπλοκή της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, και ο χώρος σείστηκε από το σύνθημα «Οι φαντάροι είναι του λαού παιδιά, έξω από τα σύνορα δεν έχουνε δουλειά!».

Ακολούθησε ο ύμνος της Παλαιστίνης σε στίχους Τάσου Λειβαδίτη και μουσική Μίκη Θεοδωράκη, επιλογές από εμβληματικά τραγούδια του Μάνου Λοΐζου, αλλά και οι «Ηρωες», που ξεσήκωσαν το κοινό να φωνάξει «ΕΑΜ – ΕΛΑΣ – ΕΠΟΝ – ΟΠΛΑ – ΔΣΕ, δόξα και τιμή στο ΚΚΕ», για να οδηγηθούμε μελωδικά στο φινάλε με το «Πότε θα κάνει ξαστεριά», να θυμίζει ακριβώς τις μέρες του Πολυτεχνείου του 1973 και τη φωνή του Ξυλούρη μέσα στο κατειλημμένο Πολυτεχνείο, και σαν υπόσχεση, στο κλείσιμο, το συγκρότημα να τραγουδά μαζί με όλο τον κόσμο το «Θα σημάνουν οι καμπάνες».

Πηγή : Ριζοσπάστης 19 – 11 – 2024

Τρίτη 19 Νοέμβρη 2024

  

ΝΕΟΛΑΙΑ

51 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΞΕΣΗΚΩΜΟ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΤΟΜΕΑΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΕΥΒΟΙΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ

Τα πράγματα δεν μένουν στάσιμα, οι λαοί αφυπνίζονται και θα δείξουν τη δύναμή τους

Στην εκδήλωση στη Χαλκίδα μίλησε ο Δημήτρης Γόντικας, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ

Τις αντοχές, τη δύναμη, τη μαχητικότητα, την αυτοθυσία και τη σωστή διαπαιδαγώγηση μέσα από την κομματική ζωή και δράση που απαιτούν σήμερα για τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες οι αυξημένες δυσκολίες της ταξικής πάλης, ανέδειξε ο Δημήτρης Γόντικας, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, μιλώντας σε εκδήλωση της ΤΕ Εύβοιας του ΚΚΕ για την επέτειο του ξεσηκωμού του Πολυτεχνείου, την Παρασκευή 15 Νοέμβρη στη Χαλκίδα και παρουσιάζοντας το βιβλίο «Από το παράνομο τυπογραφείο της “Πανσπουδαστικής” στην Ασφάλεια Μεσογείων – Αναμνήσεις από τον αντιδικτατορικό αγώνα», της Αγγελικής Σωτήρη, έκδοση της «Σύγχρονης Εποχής».

Στην εκδήλωση, που πραγματοποιήθηκε στην κατάμεστη αίθουσα του Εργατικού Κέντρου Εύβοιας, παρευρέθηκαν ο Κώστας Παρασκευάς, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, και ο Κώστας Μπάτσικας, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕ και Γραμματέας της ΕΠ Ανατ. Στερεάς και Εύβοιας.

Επίσης παραβρέθηκαν εργαζόμενοι, νέοι, παλιοί αγωνιστές, κάποιοι από τους οποίους για πρώτη φορά συμμετείχαν σε εκδήλωση του ΚΚΕ, παρακολουθώντας με μεγάλο ενδιαφέρον, με συγκίνηση, αλλά και με έντονο αίσθημα αγωνιστικής ανάτασης τις αναφορές του ομιλητή στις μεγάλες στιγμές ηρωισμού και μεγαλείου που γεννά η ακατανίκητη δύναμη των κομμουνιστικών ιδεών, στα διδάγματα και την πολύτιμη παρακαταθήκη τους για τους αγώνες που έχουμε μπροστά μας, ανανεώνοντας το αγωνιστικό ραντεβού για την πανεργατική απεργία αύριο, Τετάρτη 20 Νοέμβρη.

Στον χώρο υπήρχε έκθεση βιβλίου με την έκδοση που παρουσιάστηκε, η οποία έγινε ανάρπαστη και εξαντλήθηκε, καθώς και άλλες εκδόσεις της «Σύγχρονης Εποχής», ενώ η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με αφιέρωμα στο αντιδικτατορικό τραγούδι από το συγκρότημα «ΜέΝΙΑΝ».

Δ. Γόντικας: «Τα ιστορικά γεγονότα μάς εξοπλίζουν με πείρα και γνώση, μας εμπνέουν και μας καθοδηγούν στους σημερινούς ταξικούς αγώνες»

«Ο μήνας Νοέμβρης είναι φορτωμένος με μεγάλα ιστορικά γεγονότα. Γεγονότα που τιμάμε και πάντα θα τιμάμε με ιδιαίτερη κάθε φορά λαμπρότητα, γιατί είναι αφετηρία μεγάλων ιστορικών εξελίξεων με πρωταγωνιστές την εργατική τάξη, τον εργαζόμενο λαό και τα παιδιά του», τόνισε ο Δημήτρης Γόντικας στην ομιλία του.

Συγκεκριμένα, αναφέρθηκε στη Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση τον Νοέμβρη του 1917, «όπου η εργατική τάξη με τη φτωχή αγροτιά και τα στρατευμένα παιδιά τους, με την καθοδήγηση του Κόμματος των μπολσεβίκων, συνέτριψαν την εξουσία των καπιταλιστών και των τσιφλικάδων και εγκαινίασαν μια νέα εποχή. Την εποχή του περάσματος από τον καπιταλισμό στον σοσιαλισμό. Την εποχή των σοσιαλιστικών επαναστάσεων. Το προσωρινό πισωγύρισμα δεν μειώνει και δεν αναιρεί σε τίποτα αυτήν την αλήθεια. Το καπιταλιστικό σύστημα είναι σε παρακμή, γεμάτο αντιθέσεις και οξύτατους ανταγωνισμούς, προκαλεί όλο και μεγαλύτερες καταστροφές στην ανθρωπότητα, στον πολιτισμό. Ο σοσιαλισμός είναι πλέον επιτακτική ανάγκη».

Επίσης, στην ίδρυση του ΚΚΕ, τον Νοέμβρη του 1918, που «η εργατική τάξη της Ελλάδας έκανε το μεγάλο βήμα, το άλμα. Μπήκε στο προσκήνιο της πολιτικής πάλης με τις δικές της επιδιώξεις και το δικό της πολιτικό πρόγραμμα», καθώς και στον λαϊκό ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου, τον Νοέμβρη του 1973, «που αποτέλεσε και την αρχή του τέλους της 7χρονης τυραννίας της χούντας και έναν μεγάλο σταθμό στον αγώνα για την οριστική απαλλαγή της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ, τις βάσεις και την κυριαρχία του μονοπωλιακού κεφαλαίου».

Στη συνέχεια τόνισε:

«Είναι ιστορικά γεγονότα που μας εξοπλίζουν με μοναδική και αξεπέραστη ιστορική πείρα και γνώση, μας εμπνέουν και μας καθοδηγούν στους σημερινούς ταξικούς αγώνες για αλλαγές και ανατροπές στους συσχετισμούς δυνάμεων και με στόχο την επαναστατική ανατροπή του εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού συστήματος, για τον σοσιαλισμό – κομμουνισμό. Τα πράγματα δεν μένουν στάσιμα, οι λαοί αφυπνίζονται, και θα δείξουν τη δύναμή τους (…)

Το ΚΚΕ έχει απόλυτη συνείδηση ότι η δύναμή του βρίσκεται στη θεωρία του επιστημονικού σοσιαλισμού, βρίσκεται στην οργάνωσή του, βρίσκεται στα μέλη του. Γι’ αυτό και είναι αδιάκοπη η φροντίδα του να εξοπλίζονται διαρκώς τα μέλη του με τις απαραίτητες θεωρητικές και ιστορικές γνώσεις, για να μπορούν να εκπληρώνουν όλο και πιο ολοκληρωμένα τον πρωτοπόρο ρόλο τους, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, να αναδείχνονται σε λαϊκούς ηγέτες, μπροστάρηδες στους εργατικούς και λαϊκούς αγώνες, να συμμετέχουν δραστήρια στην κομματική ζωή και να ατσαλώνονται στους καθημερινούς αγώνες, κατακτώντας υψηλές αξίες κι αρετές».

Ο οργανωμένος και συλλογικός αγώνας αναπτύσσει θαρραλέους και ατρόμητους αγωνιστές και αγωνίστριες

Αναφερόμενος στην έκδοση «Από το παράνομο τυπογραφείο της “Πανσπουδαστικής” στην Ασφάλεια Μεσογείων – Αναμνήσεις από τον αντιδικτατορικό αγώνα», ο Δημήτρης Γόντικας επισήμανε ότι πρέπει να διαβαστεί και να συζητηθεί από όλους και τόνισε ότι «δείχνει πολύ ζωντανά πώς οι αγωνιστικές παραδόσεις του Κόμματος ενέπνευσαν και εμπνέουν νεότερες γενιές, αλλά και πώς ο οργανωμένος και συλλογικός αγώνας αναπτύσσει θαρραλέους και ατρόμητους αγωνιστές και αγωνίστριες. Είναι ένα μάθημα αγώνα, συνέπειας, αγωνιστικού ήθους και λεβεντιάς, πρωτοπόρας προσφοράς και αυτοθυσίας».

Σημείωσε ότι μέσα από τις προσωπικές εμπειρίες και αναμνήσεις της συντρόφισσας Αγγελικής Σωτήρη, αναδεικνύονται «σημαντικές, κρίσιμες στιγμές του αντιδικτατορικού αγώνα του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, σε συνθήκες παρανομίας και μεγάλων δυσκολιών και αποκαλύπτει τη δύναμη που έχει ο κομμουνιστής να ξεπερνάει αφάνταστες δυσκολίες και να βγαίνει νικητής» και πρόσθεσε:

«Η ιστορική αυτή, λοιπόν, πείρα είναι πολύ χρήσιμη και για σήμερα. Μας βοηθάει να στοχαστούμε πάνω σε διάφορα ζητήματα του αγώνα μας και κυρίως φωτίζει πολύ ζωντανά τη σημασία που έχει η προσωπική ευθύνη και στάση του μέλους του Κόμματος και της ΚΝΕ μπροστά στις εξελίξεις, απέναντι στο ΚΚΕ, στους συντρόφους του, στους συναδέλφους του, ευρύτερα στην κοινωνία. Οι κομμουνιστές ποτέ και πουθενά δεν λουφάζουν. Είναι παντού μπροστά, πρώτοι, να διαφωτίζουν, να οργανώνουν, να ενώνουν και να ξεσηκώνουν. Τι να κάνουμε, έτσι βλέπει και ο κόσμος τους κομμουνιστές (…)

Να τι πρέπει να ξεχωρίσουμε ως ιδιαίτερο ζήτημα με γενικότερη ισχύ: Τη δύναμη της οργάνωσης. Τη δύναμη και τον ρόλο της πρωτοπορίας στον αγώνα. Τον ρόλο και την προσωπική ευθύνη του κομμουνιστή σε κάθε στιγμή.

Βλέπετε πώς έχουν τα πράγματα. Είμαστε μέλη και οπαδοί ενός Κόμματος κι ενός κινήματος που παλεύουμε στρατευμένοι εθελοντικά για υψηλά ιδανικά και σκοπούς. Ιδανικά και σκοποί που υλοποιούνται μόνο με τη δράση των μαζών, σε διαρκή ρήξη και σύγκρουση με την αστική τάξη και την εξουσία της. Αυτός ο αγώνας απαιτεί να είμαστε σε διαρκή ετοιμότητα για όσο γίνεται μεγαλύτερη προσφορά στον αγώνα. Ετοιμότητα δεν σημαίνει κάθομαι στο σπίτι μου, κάνω όλες μου τις οικογενειακές και προσωπικές δουλειές και περιμένω να μου δοθεί κάποια αποστολή.

Η ετοιμότητα αφορά καταρχάς κάθε μέλος του Κόμματος και της ΚΝΕ και κάθε αφοσιωμένο φίλο του ΚΚΕ και σημαίνει διαρκή, ακούραστη, όλο και μεγαλύτερη προσφορά για την εκπλήρωση των σκοπών του ΚΚΕ σε κάθε φάση του αγώνα. Δουλεύουν με σχέδιο, συλλογικά. Είναι μαχητές στον χώρο τους και, για να είμαστε ακριβείς, με τον “Ριζοσπάστη” καθοδηγητή. Φροντίζει διαρκώς να αναπτύσσει και να διατηρεί ζωντανούς δεσμούς με τον περίγυρό του. Δεσμούς φιλικούς, αγωνιστικούς, συντροφικούς. Και βέβαια προσπαθεί να βάζει σε κίνηση και άλλους».

Αναφέρθηκε στις διαφορετικές απαιτήσεις και ανάγκες κάθε περιόδου, υπογραμμίζοντας:

«Τότε ο σκοπός ήταν ο ξεσηκωμός του κόσμου για την ανατροπή της δικτατορίας. Σήμερα δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις για την ισχυροποίηση του ρεύματος αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής και τη δημιουργία προϋποθέσεων ανατροπής της εξουσίας των καπιταλιστών, της δικτατορίας του κεφαλαίου.

Σε κάθε περίπτωση, όμως, υπάρχει ένα γενικό, καθολικό, υποχρεωτικό, ενιαίο στοιχείο. Η ετοιμότητα, η ικανότητα, η θέληση και η γεμάτη αυτοθυσία δουλειά του κομμουνιστή και της κομμουνίστριας, όπου κι αν βρίσκεται και κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Να αναδείχνεται σε ηγέτη στον χώρο του, στο περιβάλλον του, να αφήνει το αποτύπωμά του παντού, όπου περνάει, έτοιμος να αντιμετωπίσει κάθε δυσκολία, παλικαρίσια, μαχητικά, κομμουνιστικά.

Δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Αυτή είναι η αποστολή μας από τη στιγμή που αποφασίσαμε να γίνουμε μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ. Τέτοιες είναι οι απαιτήσεις της ταξικής πάλης. Αλλιώς δεν αναχαιτίζεται η επιθετικότητα του κεφαλαίου, δεν προστατεύεται ο λαός (…)

Η συλλογικότητα, η συντροφικότητα, η αλληλεγγύη και η αλληλοβοήθεια, η φροντίδα για νοικοκυρεμένη και πειθαρχημένη οργάνωση της δουλειάς σε κάθε Κομματική Οργάνωση, η αυτομόρφωση, η κριτική και η αυτοκριτική, είναι μερικά από τα ισχυρά μας όπλα που μας κάνουν ικανούς να ανοίγουμε καινούργιους δρόμους, να ξεπερνάμε γρήγορα και αποτελεσματικά κάθε εμπόδιο και δυσκολίες και να ανεβάζουμε διαρκώς την ετοιμότητά μας για όλο και μεγαλύτερη προσφορά και για έναν πιο αρμονικό συνδυασμό των κομματικών, προσωπικών, επαγγελματικών και οικογενειακών υποχρεώσεων, έχοντας πάντα ως προτεραιότητα τις ανάγκες της κομματικής δουλειάς».

Κυριαρχεί η ομορφιά του αγώνα, η δύναμη της πίστης στον αγώνα

Συνεχίζοντας την αναφορά στην έκδοση για το παράνομο τυπογραφείο της «Πανσπουδαστικής», ο Δημήτρης Γόντικας τόνισε ότι μέσα από το βιβλίο, αυτό που αναδεικνύεται και προβάλλει ως κυρίαρχο συναίσθημα δεν είναι οι δυσκολίες, αλλά σε πρώτο πλάνο προβάλλει «ένα αισιόδοξο, μαχητικό πνεύμα, μια περηφάνια. Δεν υπάρχει ούτε ίχνος μεμψιμοιρίας και βαρυγκομιάς, στενοχώριας, απογοήτευσης», και συμπλήρωσε:

«Κυριαρχεί η ομορφιά του αγώνα. Η δύναμη της πίστης στον αγώνα. Η θέληση του αγωνιστή που ξέρει τι θέλει και τα δίνει όλα για να βγει νικητής. Η αγωνία και η φροντίδα για το Κόμμα, την Οργάνωση και τους συντρόφους.

Η αισιοδοξία είναι διακριτικό γνώρισμα των κομμουνιστών. Η μαχητική αισιοδοξία, ιδιαίτερα σε δύσκολες καταστάσεις, είναι μεγάλη δύναμη. Αισιοδοξία που στηρίζεται σε στέρεη και βαθιά γνώση για τους νόμους εξέλιξης της κοινωνίας, αισιοδοξία που απορρέει από την ασυμβίβαστη στάση απέναντι στην κοινωνική αδικία και την καπιταλιστική βαρβαρότητα, που τροφοδοτείται από την εμπιστοσύνη στη δύναμη και τη δυναμική της ταξικής πάλης.

Μια αισιοδοξία που δίνει κουράγιο στον λαό που υποφέρει και πιέζεται από όλες τις μεριές, να σταθεί όρθιος, να στηριχτεί στις δυνάμεις του, να μπει στη μάχη για το δίκιο του.

Ετσι πορεύεται το Κόμμα μας, χωρίς να παραγνωρίζει ή να υποτιμά τους αρνητικούς συσχετισμούς δυνάμεων και την πραγματικότητα που ζούμε.

Ολοι και όλες στο πόστο μας, έτοιμοι να φέρουμε πιο κοντά στον αγώνα νέες δυνάμεις και να κάνουμε πιο ισχυρές τις θέσεις του αγώνα σε κάθε μέτωπο. Να κάνουμε το ΚΚΕ ακόμα πιο δυνατό σε κάθε χώρο και την ΚΝΕ ποτάμι βουερό».

Πηγή : Ριζοσπάστης 19 – 11 – 2024