ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Να δυναμώσουμε την πραγματική εργατική – λαϊκή αντιπολίτευση στην κυρίαρχη πολιτική, σε συμπόρευση με το ΚΚΕ
Η ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα
Η σημερινή μας σύσκεψη είναι ιδιαίτερα χρήσιμη, όπως και οι παρεμβάσεις που ακούστηκαν, τα συμπεράσματα που βγαίνουν για τη συνέχεια και τις πρωτοβουλίες που χρειάζεται να πάρουμε, ακριβώς γιατί βρισκόμαστε σε μια περίοδο που εμπεριέχει σοβαρές εξελίξεις. Εξελίξεις οι οποίες επιβάλλουν οι εργαζόμενοι, οι βιοπαλαιστές της πόλης και της υπαίθρου, η νεολαία, οι γυναίκες, συνολικά το εργατικό – λαϊκό κίνημα να βάλει τη σφραγίδα του.
Εμείς, ξέρετε, εδώ βλέπουμε την ελπίδα και τη διέξοδο από τα σημερινά αδιέξοδα και τους κινδύνους που ορθώνονται μπροστά μας: Στην παρέμβαση του ίδιου του ελληνικού λαού, σε κοινή δράση με τους άλλους λαούς της γειτονιάς μας. Τι στάση θα κρατήσουμε απέναντι στο μεγάλο ζήτημα της εποχής, την κλιμάκωση του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία ανάμεσα στο ΝΑΤΟ και στη Ρωσία;
Θα είδατε τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών, με την άδεια που έδωσαν οι ΗΠΑ και άλλες ΝΑΤΟικές χώρες για χρήση δικών τους όπλων μεγάλου βεληνεκούς από το καθεστώς της Ουκρανίας σε ρωσικό έδαφος, και την απάντηση της Ρωσίας με αλλαγή του πυρηνικού της δόγματος και χρήση προηγμένων καταστροφικών πυραύλων, τις ανοιχτές απειλές ότι ο πόλεμος έχει πλέον αποκτήσει παγκόσμια χαρακτηριστικά.
Καταλαβαίνετε ότι εδώ δεν μιλάμε απλά για τις προειδοποιήσεις του ΚΚΕ, τις οποίες εμείς όντως κάνουμε εδώ και χρόνια, γιατί γνωρίζουμε ότι τα οξυμένα προβλήματα και αδιέξοδα που αντιμετωπίζει στην εποχή μας διεθνώς το καπιταλιστικό σύστημα οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε πολεμική εμπλοκή, στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.
Θα καθόμαστε να παρακολουθούμε παθητικά και μουδιασμένοι ή θα βγούμε μπροστά;
Μιλάμε για εξαιρετικά επικίνδυνη κλιμάκωση που είναι μπροστά μας, εξελίσσεται μέρα με τη μέρα και αφορά άμεσα τη χώρα μας, ως κράτος – μέλος του ΝΑΤΟ που είναι, αφού έτσι έχουν αποφασίσει όλες οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις και σε αυτό ομονοούν όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα, πλην του ΚΚΕ.
Το ερώτημα, λοιπόν, είναι: Θα καθόμαστε να παρακολουθούμε από τις οθόνες μας, παθητικά και μουδιασμένοι, τη συζήτηση για το αν θα γίνει ή δεν θα γίνει Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος, αν θα γίνει τελικά ένας πυρηνικός πόλεμος;
Θα περιμένουμε, με την αυταπάτη και τη φρούδα ελπίδα ότι θα δώσουν λύση και θα φέρουν την ειρήνη οι μακελάρηδες της μίας ή της άλλης πλευράς, που νοιάζονται μονάχα για τα συμφέροντα των δικών τους μονοπωλιακών ομίλων και γι’ αυτά τα συμφέροντα ακριβώς οδηγούν λαούς στη σφαγή;
Θα παρακολουθούμε τη χώρα μας να εμπλέκεται στο μακελειό και να ρίχνει και το δικό της «λάδι στη φωτιά», στέλνοντας όπλα στο καθεστώς Ζελένσκι; Παραχωρώντας στις ΗΠΑ και στο ΝΑΤΟ υποδομές σε όλη την επικράτεια για να γίνονται ορμητήρια πολέμου; Εκπαιδεύοντας Ουκρανούς πιλότους και πάει λέγοντας, την ώρα μάλιστα που η άλλη πλευρά έχει στοχοποιήσει ευθέως με αντίποινα όσες χώρες παρέχουν βοήθεια στην Ουκρανία; Θα επιτρέπουμε να δίνονται δισεκατομμύρια από τον ιδρώτα του ελληνικού λαού για ΝΑΤΟικούς εξοπλισμούς;
Την ώρα που για τις δικές μας ανάγκες – όπως π.χ. για τα νοσοκομεία της Δυτικής Ελλάδας, για τα Ογκολογικά Τμήματα του Πανεπιστημιακού και του Γενικού Νοσοκομείου Πατρών, για την Παθολογική κλινική του Πανεπιστημιακού, που λειτουργεί το τελευταίο διάστημα σε συνθήκες κατάρρευσης, ή για να ξανανοίξουν το 409 και το Νοσημάτων Θώρακος, που έκλεισαν επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – μας λένε πάντα ότι δεν υπάρχουν «λεφτόδεντρα»;
‘Η θα βγούμε μπροστά, μαζικά στους δρόμους σε κάθε πόλη, θα συζητήσουμε ο καθένας και η καθεμία στον μαζικό φορέα του το πώς και ποιες πολύμορφες πρωτοβουλίες θα οργανώσουμε, βάζοντας στο επίκεντρο το κρίσιμο ζήτημα που μας αφορά όλους και όλες;
Να σταματήσει εδώ και τώρα η επικίνδυνη εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο στο πλευρό του ΝΑΤΟ, για την οποία ευθύνεται απόλυτα η κυβέρνηση της ΝΔ, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τα υπόλοιπα κόμματα του ευρωατλαντικού τόξου, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, είναι άμοιροι ευθυνών… Το αντίθετο, στο «κάδρο» βρίσκονται όλοι τους.
Η κυβέρνηση της ΝΔ δεν έχει καμία εξουσιοδότηση να σέρνει τον λαό μας στο σφαγείο του πολέμου
Στοιχείο αυτής της επικίνδυνης εμπλοκής στον πόλεμο ήταν και η γιγαντιαία ΝΑΤΟική άσκηση – πρόβα πολέμου «Ramstein Flag 24», που πραγματοποιήθηκε εδώ στη Δυτική Ελλάδα, στην Ανδραβίδα, πριν από λίγες βδομάδες. Η Ανδραβίδα, μάλιστα, σχεδιάζεται να αποτελέσει τη βάση των F-35 που θα αγοραστούν από τις ΗΠΑ και θα χρυσοπληρωθούν από τον ελληνικό λαό, για να αξιοποιηθούν, όπως μόνοι τους οι κυβερνώντες πλέον ομολογούν, στο πλαίσιο των ανταγωνισμών των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα και όχι για τις ανάγκες της άμυνας της δικής μας χώρας. Φτάνει να σκεφτεί κανείς ότι ελληνικές φρεγάτες βρίσκονται στην Ερυθρά Θάλασσα και οι «Patriot» στη Σαουδική Αραβία… Δηλαδή χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τα σύνορα της χώρας.
Την ίδια ώρα ο Αραξος παραμένει πάντα σε ετοιμότητα για να φιλοξενήσει πυρηνικά, σε μια περίοδο που η χρήση τέτοιων όπλων έχει μπει για τα καλά στη συζήτηση μετά από δεκαετίες.
Είναι βαθιά γελασμένοι, φίλες και φίλοι, αν νομίζουν ότι ο λαός θα σιωπά. Η κυβέρνηση της ΝΔ δεν έχει καμία εξουσιοδότηση να σέρνει τον λαό μας στο σφαγείο του πολέμου. Δεν θα τους αφήσουμε σε χλωρό κλαρί. Απόδειξη η χτεσινή (σ.σ. 26/11) μαζική κινητοποίηση του λαού της Αθήνας, μετά από κάλεσμα του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, ενάντια στην επίσκεψη του γενικού γραμματέα του ΝΑΤΟ, ο οποίος ήρθε να συζητήσει – τι άλλο; – τα επόμενα βήματα της πολεμικής εμπλοκής της χώρας μας.
Και είναι πραγματικά πρόκληση ο Μητσοτάκης να περηφανεύεται που η χώρα δαπανά πάνω από το 3% του ΑΕΠ, όλα χρήματα του ελληνικού λαού, για τις πολεμικές ανάγκες του ΝΑΤΟ. Είναι ακόμα πιο προκλητική η εικόνα του Μητσοτάκη να κορδώνεται ακούγοντας τους επαίνους του γγ του ΝΑΤΟ… Κορδώνεται για τη στήριξη στο καθεστώς Ζελένσκι, για τις υπέρογκες στρατιωτικές δαπάνες και τον ρόλο της Ελλάδας στη νοτιοανατολική πτέρυγα της Συμμαχίας εν μέσω δύο πολέμων, που για τον λαό και τη χώρα σημαίνουν ανασφάλεια, στερήσεις και μεγάλους κινδύνους.
Είναι βαθιά γελασμένοι αν νομίζουν ότι αυτός ο λαός δεν θα υπερασπιστεί τα στρατευμένα παιδιά του. Γιατί ξέρει βαθιά πόσο δίκαιες είναι οι αντιδράσεις των στρατευμένων μας, φαντάρων, δόκιμων αλλά και μόνιμων αξιωματικών, που θα είναι και τα πρώτα θύματα αυτής της επικίνδυνης πολιτικής. Τους χειροκροτούμε και τους θαυμάζουμε για τη στάση τους, για το γεγονός ότι ορθώνουν τη φωνή τους απέναντι στην εμπλοκή της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, ενάντια στη στήριξη του κράτους – δολοφόνου Ισραήλ, που μακελεύει τους λαούς της Παλαιστίνης και του Λιβάνου και βάζει μπουρλότο σε όλη τη Μέση Ανατολή.
Και από δω, από την Πάτρα, απαιτούμε να πάψει τώρα κάθε δίωξη εναντίον τους, να γίνει σεβαστό το δικαίωμα, η υποχρέωσή τους να έχουν άποψη και να την εκφράζουν, να παίρνουν μέρος στις αντιπολεμικές εκδηλώσεις του λαού μας.
Στηρίζουμε τις κινητοποιήσεις του λαού της περιοχής
Το ίδιο ισχύει και για όλα τα υπόλοιπα ζητήματα που απασχολούν τον λαό και με τις παρεμβάσεις σας αναδείξατε. Τι στάση θα κρατήσουμε απέναντι στα προβλήματα της ακρίβειας που κατατρώει το εισόδημα; Στους χαμηλούς μισθούς και την έλλειψη Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας; Στις νέες αυξήσεις στο ηλεκτρικό ρεύμα, στην εμπορευματοποίηση της Παιδείας και της Υγείας;
Θα περιμένουμε να δούμε αν θα επαληθευτούν οι υποσχέσεις του κυρίου Μητσοτάκη για τις ελαφρύνσεις που φέρνει δήθεν ο κρατικός προϋπολογισμός του 2025; Οταν η ωμή πραγματικότητα είναι ότι αυτός προβλέπει 7 δισεκατομμύρια υπερπλεονάσματα πάνω από τα πλεονάσματα για την επόμενη τετραετία! Και για να το πετύχει αυτό, εκτοξεύει σχεδόν στα 70 δισ. ευρώ τους φόρους, που κατά 95% πληρώνονται από τον λαό.
Την ώρα μάλιστα που εφοπλιστές και τράπεζες φοροαπαλλάσσονται, ενώ για τις δαπάνες που αφορούν τις ανάγκες του λαού προβλέπει μόνο «κόφτες».
«Κόφτες» υπάρχουν, για παράδειγμα, όταν πρόκειται για τα ζητήματα της Πολιτικής Προστασίας, δηλαδή της προστασίας του λαού από πυρκαγιές, πλημμύρες και άλλες καταστροφές, που και εδώ στη Δυτική Ελλάδα επαναλαμβάνονται κάθε χρόνο. Είναι όντως χαρακτηριστικό το παράδειγμα των πυρκαγιών στον Ερύμανθο, με τις μεγάλες καταστροφές σε σπίτια, καλλιέργειες, κτηνοτροφικές υποδομές. Και, βέβαια, η μεγάλη αντίφαση: Μια περιοχή να καίγεται, οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι να μετρούν στάλα – στάλα το νερό, όπως είπε η εκπρόσωπός τους, και όλα αυτά δίπλα στο φράγμα.
Παραπέρα: Θα περιμένουμε παθητικά να δούμε πότε επιτέλους και αν θα έρθει το φτηνό ρεύμα που υπόσχονταν οι θιασώτες της «πράσινης μετάβασης» και των χρηματιστηρίων Ενέργειας, όταν κάθε μήνα αυτοί διαψεύδονται και επιβεβαιώνονται πάλι οι προειδοποιήσεις του ΚΚΕ;
Θα συνεχίσει ο λαός να πληρώνει ξανά και ξανά μέσω των επιδοτήσεων για επενδύσεις που καταστρέφουν βουνά, παραλίες, το φυσικό περιβάλλον, μόνο και μόνο για να βγάζουν τρελά κέρδη τα «κοράκια» των ενεργειακών ομίλων ενώ το ρεύμα γίνεται όλο και πιο ακριβό;
Και, με την ευκαιρία, να πω ότι στηρίζουμε τις κινητοποιήσεις του λαού της περιοχής, των πάνω από 200 φορέων από όλη τη Δυτική Ελλάδα που συνυπογράφουν το κάλεσμα της δημοτικής αρχής Πάτρας και των Εργατικών Κέντρων ενάντια στην εγκατάσταση γιγαντιαίου αιολικού πάρκου μέσα στον Πατραϊκό Κόλπο, ζήτημα το οποίο αναδείξαμε και σε πρόσφατη συζήτηση στη Βουλή.
Μήπως θα περιμένουμε πότε οι «πειραγμένοι» αλγόριθμοι της κας Κεραμέως θα δεήσουν να δώσουν κάποια αύξηση στον κατώτατο μισθό, που θα την έχει φάει ήδη – πριν δοθεί καν – ο πληθωρισμός;
Θα περιμένουμε πότε δήθεν θα επανέλθουν οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, μέσα από τις Οδηγίες της ΕΕ που ενσωματώνει στο ελληνικό Δίκαιο η ΝΔ και που επικαλούνται μέρα – νύχτα το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτοί δηλαδή που μαζί με τη ΝΔ κατάργησαν τις Συλλογικές Συμβάσεις, εφαρμόζοντας ακριβώς τις αντεργατικές Οδηγίες της ΕΕ και της τρόικας τότε;
Οχι, δεν έχει κανένα νόημα να καθόμαστε και να περιμένουμε πότε θα γίνουν αυτά, γιατί δεν θα γίνουν ποτέ, ούτε στη Δευτέρα Παρουσία. Αντίθετα, η κατάσταση όλο και θα χειροτερεύει.
Νέες δυνατότητες για την οργάνωση της αντεπίθεσης των εργαζομένων
Τον δρόμο τον δείχνουν οι απεργιακές κινητοποιήσεις όλου του προηγούμενου διαστήματος σε μια σειρά από κλάδους και βέβαια η μεγάλη γενική πανεργατική απεργία της περασμένης Τετάρτης. Μια απεργία που για την οργάνωσή της δούλεψαν τα σωματεία εδώ και πάνω από δύο μήνες και ανέδειξε νέες δυνατότητες για την ένταση της ταξικής πάλης στην Ελλάδα, για την οργάνωση της αντεπίθεσης των εργαζομένων. Μια απεργία που, κατά τη γνώμη μας, πρέπει να αποτελέσει σταθμό κλιμάκωσης του αγώνα και όχι κορύφωσή του.
Ιδιαίτερα ελπιδοφόρο είναι το γεγονός ότι το τελευταίο διάστημα, μαζί με όλους αυτούς τους αγώνες, είχαμε και τη δημιουργία νέων σωματείων, και εδώ στη Δυτική Ελλάδα, για παράδειγμα στα Τρόφιμα – Ποτά, που δίνουν ήδη τους πρώτους συλλογικούς αγώνες τους και έχουν και επιτυχίες.
Ελπιδοφόρο είναι ότι σημειώνονται νέα βήματα βελτίωσης του συσχετισμού στα όργανα του συνδικαλιστικού κινήματος, όπως με την αύξηση σε ψήφους και έδρες που είχαν οι δυνάμεις της ΔΑΣ, της παράταξης στην οποία συμμετέχουν και οι κομμουνιστές συνδικαλιστές, στο νέο ΔΣ του Εργατικού Κέντρου Πάτρας, αλλά και η ιστορική πρωτιά στη μεγαλύτερη εργατική ομοσπονδία του ιδιωτικού τομέα, την Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας. Επιτέλους, οι εργάτες πετούν από την πλειοψηφία των σωματείων τους τις γλίτσες του κυβερνητικού – εργοδοτικού συνδικαλισμού…
Και είναι βαθιά γελασμένοι αν νομίζουν ότι με διώξεις και καταδικαστικές αποφάσεις θα καταφέρουν να βάλουν εμπόδια στη δράση των πρωτοπόρων συνδικαλιστών, στελεχών του ΚΚΕ και εδώ στην Πάτρα. Και αναφέρομαι στην κατάπτυστη απόφαση του δικαστηρίου που επέβαλε έναν χρόνο ποινή φυλάκισης με αναστολή σε δύο συνδικαλιστές και εφτά μήνες σε άλλον, ενώ άλλος εργοδότης απέλυσε εργαζόμενο γιατί διεκδικούσε το δίκιο του.
Ο μόνος ελπιδοφόρος δρόμος αυτός της μεγάλης συμμαχίας της πλειοψηφίας του λαού που έχει κοινά προβλήματα
Ελπιδοφόρες διεργασίες υπάρχουν και στα υπόλοιπα κινήματα, όπως αυτό των βιοπαλαιστών αγροτών, όπου, για παράδειγμα, εδώ στην περιοχή, είχαμε τη δημιουργία της Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Αχαΐας.
Αυτός είναι ο μόνος ελπιδοφόρος δρόμος. Ο δρόμος της οργάνωσης και της μεγάλης συμμαχίας, της πιο πλατιάς συμμαχίας που μπορεί να υπάρξει, μεταξύ των εργαζομένων του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, των βιοπαλαιστών αγροτών, των αυτοαπασχολούμενων επαγγελματιών, εμπόρων, επιστημόνων, της φοιτητικής και μαθητικής νεολαίας, των συνταξιούχων και των γυναικών των λαϊκών οικογενειών.
Ολοι αυτοί, η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, αντιμετωπίζουν λίγο – πολύ κοινά προβλήματα και κυρίως έχουν κοινό αντίπαλο: Τους εφοπλιστές, τους βιομηχάνους, τους τραπεζίτες, τους ενεργειακούς ομίλους, τους τεχνολογικούς κολοσσούς, τους μεγαλεμπόρους, με μια λέξη τους καπιταλιστές – και γράψτε τους καπιταλιστές με «η» οι δημοσιογράφοι. Εχουν απέναντί τους τις εισηγμένες στο Χρηματιστήριο εταιρείες που είχαν 10,5 δισ. ευρώ κέρδη το 2023 και φέτος αναμένεται να τα ξεπεράσουν.
Στόχος της αναπαλαίωσης του συστήματος είναι να εγκλωβιστεί ξανά η λαϊκή δυσαρέσκεια
Απέναντι σε όλους αυτούς, στο κράτος τους και στην εξουσία τους, στις κυβερνήσεις και στα κόμματα που τους υπηρετούν, πρέπει να στραφεί σήμερα η πάλη για να έχει αποτελέσματα και κυρίως για να έχει προοπτική. Αυτή, αν θέλετε, φίλες και φίλοι, είναι η ειδοποιός διαφορά του ΚΚΕ με όλα τα άλλα κόμματα, τόσο την κυβέρνηση της ΝΔ, όσο και τη δήθεν αντιπολίτευση που τώρα έχουν ανακαλύψει διάφοροι στο ΠΑΣΟΚ και κάποια άλλα κόμματα.
Ολοι τους, με διαφορετικούς τρόπους, θέλουν τον λαό στο περιθώριο των εξελίξεων, παθητικό θεατή, ή, ακόμα καλύτερα, χειροκροτητή, είτε των αντιλαϊκών πολιτικών που υλοποιεί η εκάστοτε κυβέρνηση είτε των διεργασιών για την αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος…
Μοναδικός στόχος αυτής της αναμόρφωσης, αυτής της αναπαλαίωσης του συστήματος, είναι να εγκλωβιστεί ξανά η λαϊκή δυσαρέσκεια που δυναμώνει. Είναι η διαμόρφωση των απαραίτητων εφεδρειών, ώστε να συνεχίσει, σε κάθε περίπτωση, να υλοποιείται η ίδια πολιτική. Θέλουν ο λαός να σηκώνεται από τον καναπέ του μονάχα μια φορά στα 4 χρόνια – ή όποτε γίνονται οι εκλογές, τέλος πάντων – να τους καταθέτει την ψήφο του και μετά να τους αδειάζει τη γωνιά για να συνεχίζουν απερίσπαστοι τη δουλειά τους.
Να μη χαθεί άλλος πολύτιμος χρόνος με τους εκπροσώπους της αμαρτωλής σοσιαλδημοκρατίας
Γι’ αυτό και παρακολουθούμε μέρα – νύχτα στις τηλεοράσεις, από τη μία, το λιβάνισμα της κυβέρνησης Μητσοτάκη και, από την άλλη, την ατελείωτη πασαρέλα των εκπροσώπων της αμαρτωλής σοσιαλδημοκρατίας, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ.
Μη μας παρεξηγήσουν ορισμένοι για το «αμαρτωλή»… Κατά βάθος ξέρουν πως αν δεν ήταν αμαρτωλή η σοσιαλδημοκρατία, δεν θα την εγκατέλειπαν. Αναφέρομαι σε όλους εκείνους τους τίμιους αγωνιστές, που τα προηγούμενα χρόνια ακολούθησαν το ΠΑΣΟΚ ή τον ΣΥΡΙΖΑ και εδώ στην Πάτρα, και σήμερα καταλαβαίνουν πως δεν μπορούμε να χάσουμε άλλον πολύτιμο χρόνο.
«Τέρμα πια στις αυταπάτες, ή με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες», λέει ένα γνωστό σύνθημα, το οποίο πιστεύω μας εκφράζει όλους.
Από τη μια, λοιπόν, το λιβάνισμα της κυβέρνησης και, από την άλλη, οι αναλύσεις για τα «προνόμια της αξιωματικής αντιπολίτευσης» που κέρδισε το ΠΑΣΟΚ, το οποίο πριν ακόμα κερδίσει αυτόν τον τίτλο, εξαιτίας των αποχωρήσεων των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, τον είχε αποδώσει στον κ. Ανδρουλάκη ο ίδιος ο Μητσοτάκης…
Γιατί άραγε…; Την απάντηση τη δίνουν ήδη τα πρώτα επεισόδια της δήθεν «σκληρής κόντρας» από τα παλιά, ανάμεσα σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ που, όπως ακούμε καθημερινά, έχει ξεκινήσει πάλι.
Για να δούμε πόσο σκληρή είναι αυτή η κόντρα. Ας μας απαντήσει, αλήθεια, τι ακριβώς λέει το ΠΑΣΟΚ απέναντι στην επίθεση της ΝΔ επειδή ψήφισε «παρών» στην τροπολογία για τα απογευματινά χειρουργεία; Είναι, λέει, «επικοινωνιακό κόλπο» το συγκεκριμένο μέτρο κυβέρνησης – ΕΕ και δεν είναι και πολύ …σίγουρο ότι θα λειτουργήσει.
Σιγά τα αίματα, ρε λεβέντες, τους απαντάμε εμείς!!! Οχι τόσο σκληρή αντιπολίτευση…
Τι, ακριβώς, δεν μας λέει το ΠΑΣΟΚ; Οτι τα απογευματινά χειρουργεία είναι επί πληρωμή, ότι η ΕΕ χρηματοδοτεί ένα πρώτο πακέτο, προκειμένου να νομιμοποιήσει αυτό το αισχρό μέτρο των απευθείας πληρωμών από τους ασθενείς στα δημόσια νοσοκομεία, ότι ένα κομμάτι από το «πακέτο» του Ταμείου Ανάκαμψης θα πάει, με τη μορφή vouchers, σε ιδιώτες κλινικάρχες, που θα αναλάβουν κάποιες χιλιάδες χειρουργείων για λογαριασμό του Δημοσίου. Τρία στα τρία, δηλαδή, για την κυβέρνηση της ΝΔ και τον Γεωργιάδη… Και το ΠΑΣΟΚ κατάφερε να τα «κουκουλώσει» και τα τρία. Τέτοιους χορηγούς η κυβέρνηση, αν δεν τους είχε, θα έπρεπε να τους εφεύρει!
Αποκαλυπτική είναι και η αντιπαράθεση ανάμεσα στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ για το αν οι προτάσεις του είναι «κοστολογημένες», με το ίδιο, φυσικά, να ορκίζεται ότι είναι.
Τι σημαίνει, όμως, κοστολογημένες προτάσεις; Σημαίνει ότι δεν ακουμπούν ούτε μια τρίχα από τα τεράστια κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, από τους ΝΑΤΟικούς εξοπλισμούς, από τα υπερπλεονάσματα με τα οποία η κυβέρνηση προπληρώνει 10 χρόνια νωρίτερα τις δόσεις στους δανειστές – «κοράκια», ενώ μπορούσε να το κάνει σε βάθος χρόνου.
Μόνο που αν δεν θίξεις τίποτα από όλα αυτά, αν δεν τα αμφισβητήσεις – και το ΠΑΣΟΚ, φυσικά, ούτε θέλει ούτε μπορεί να το κάνει αυτό – κάνεις μια τρύπα στο νερό… Το πολύ πολύ να ανακυκλώνεις τη φτώχεια και απλώς κοροϊδεύεις τον κόσμο αισχρά.
Και βέβαια έχουμε και τις άλλες αναλύσεις για τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ: Για τη «στάση αναμονής» που κρατούν, λέει, οι βουλευτές του, για το ποιος βουλευτής θα είναι ο επόμενος που θα αποχωρήσει, για το ποιος υπάρχει περίπτωση να γυρίσει πίσω, τι θα κάνει τελικά η Νέα Αριστερά (άλλη αγωνία κι αυτή…), ποιος συζητάει με ποιον, ποια κοινοβουλευτική ομάδα θα φτιαχτεί και ποια θα διαλυθεί… Και λοιπά και λοιπά…
Μόνιμο στασίδι έχουν πιάσει, βέβαια, όλοι αυτοί οι βουλευτές, διάφοροι καριερίστες χωρίς αξίες και αρχές, να πούμε καλύτερα, που δείχνουν να νοιάζονται μόνο για την επανεκλογή τους, έτσι που να φτάνεις στο σημείο να νομίζεις ότι παρακολουθείς μεταγραφικό παζάρι ανάμεσα σε ποδοσφαιρικές ομάδες…
Με τον λαό στο προσκήνιο με το ΚΚΕ στην πρώτη γραμμή
Δεν θα αποφύγουμε τον πειρασμό να σας καλέσουμε να κάνετε σύγκριση ανάμεσα σε όλους αυτούς και στην ανιδιοτέλεια, στη γενικότερη στάση και τις θέσεις που εκφράζουν οι βουλευτές του ΚΚΕ, οι εκλεγμένοι με το ΚΚΕ δήμαρχοι, όπως εδώ στην Πάτρα, οι εκλεγμένοι του σε Περιφέρειες και δήμους. Η μέρα με τη νύχτα…
Αυτές οι θέσεις, αυτή η δράση, όμως, όπως και οι αγώνες των εργαζομένων, του λαού, οι ζωντανές διεργασίες που υπάρχουν στο κίνημα, δεν χωράνε στα δελτία και στις εκπομπές των καναλιών τους. Πρόκειται για μια εξόφθαλμη επιχείρηση υπνωτισμού του λαού! Την ώρα που κυριολεκτικά ο κόσμος καίγεται…
Σας καλούμε να αναλογιστείτε ότι πίσω από κάθε μεγάλο και μικρό πρόβλημα που έχουμε απέναντί μας σήμερα, από τον πόλεμο, μέχρι το τεράστιο κόστος της φοιτητικής στέγης και από το πανάκριβο ρεύμα μέχρι τη διάλυση του ΕΣΥ, τελικά, βρίσκεται το κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους, αυτό δηλαδή που κινεί τα πάντα στο σημερινό σάπιο και διεφθαρμένο σύστημα.
Αυτός είναι και ο κύριος λόγος που η κυβέρνηση της ΝΔ και τα άλλα κόμματα του συστήματος ούτε θέλουν ούτε μπορούν να δώσουν ουσιαστικές λύσεις στα λαϊκά προβλήματα. Γι’ αυτό το ΚΚΕ ποτέ δεν κορόιδεψε τον λαό ότι υπάρχουν σωτήρες, ότι υπάρχουν εύκολες λύσεις «από τα πάνω», με τον ίδιο τον λαό στο περιθώριο.
Με όλες μας τις δυνάμεις στηρίζουμε τους αγώνες που αναπτύσσονται, κάνουμε τα πάντα για να δυναμώσουν και να μαζικοποιηθούν περισσότερο, να δυναμώσει ο προσανατολισμός τους.
Η κυβέρνηση και η άρχουσα τάξη έχουν αντίπαλο. Είναι το εργατικό – λαϊκό κίνημα, οι αγώνες του λαού και το ΚΚΕ. Μόνο με τον δρόμο ανάπτυξης που προτείνει το ΚΚΕ θα εκλείψει το μεγάλο χάσμα – που σήμερα συνεχώς διευρύνεται και βαθαίνει – ανάμεσα στα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας, στις δυνατότητες που παρέχουν για τη συνολική βελτίωση της ζωής των ανθρώπων τον 21ο αιώνα, και στην πραγματικότητα που βιώνουν οι λαοί.
Το ΚΚΕ παλεύει για να μπαίνει όλο και πιο αποφασιστικά στο στόχαστρο ο πραγματικός αντίπαλος, η αστική τάξη και η εξουσία της, να αμφισβητούνται σήμερα η στρατηγική της και οι στόχοι της στους οποίους ομονοούν όλοι οι άλλοι. Γιατί ξέρουμε πολύ καλά ότι σήμερα, έστω και για την πιο μικρή κατάκτηση, πρέπει να αμφισβητηθεί στην πράξη αυτή η στρατηγική. Για να κερδίσει το παραμικρό ο λαός, πρέπει να το χάσει το κεφάλαιο.
Το ΚΚΕ έχει εμπιστοσύνη στην αστείρευτη δύναμη του εργατικού – λαϊκού αγώνα, στη δύναμη που έχει ο οργανωμένος λαός να φέρει τα πάνω κάτω. Γι’ αυτό τα μέλη και οι φίλοι του ΚΚΕ είναι μπροστάρηδες σε κάθε αγώνα του λαού μας, ενώ όλα τα άλλα κόμματα τον θέλουν στο περιθώριο των εξελίξεων.
Με τον λαό στο προσκήνιο, με το ΚΚΕ στην πρώτη γραμμή, με ακόμα καλύτερη συνεργασία και επικοινωνία μεταξύ μας, με περισσότερες συντονισμένες πρωτοβουλίες μέσα στη Βουλή και στην Ευρωβουλή, στα Δημοτικά και Περιφερειακά Συμβούλια, αλλά και έξω, στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, στα μαγαζιά, στα σχολεία και τις σχολές, στο χωράφι…
Σας καλούμε να δυναμώσουμε την πραγματική εργατική – λαϊκή αντιπολίτευση στην κυρίαρχη πολιτική, τη συνολική αμφισβήτησή της, σε συμπόρευση με το ΚΚΕ. Εδώ βρίσκεται η πραγματική ελπίδα για τον λαό!
Πηγή : Ριζοσπάστης 28 – 11 – 2024
Πέμπτη 28 Νοέμβρη 2024
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΟΙ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΤΗ ΣΥΣΚΕΨΗ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΚΑΙ ΦΟΡΕΩΝ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ
Το ΚΚΕ μπαίνει μπροστά, οργανώνει, εμψυχώνει αυτούς που τα δημιουργούν όλα
Κώστας Πελετίδης, δήμαρχος Πατρέων
Σε μια περίοδο που οι δυνάμεις του πλούτου με όλα τα μέσα που διαθέτουν κάνουν τα πάντα για να κυριαρχήσουν, συντρίβοντας τη ζωή, την ψυχή, το μυαλό αυτών που παράγουν τον πλούτο, το ΚΚΕ μπαίνει μπροστά, οργανώνει, εμψυχώνει όλους όσοι δημιουργούν όλα. «Εμείς οι εργάτες είμαστε που με τον ιδρώτα μας ζυμώνουμε του κόσμου το ψωμί, πιο δυνατά κι απ’ τα σπαθιά τα χέρια τα δικά μας και μ’ όλο το αλυσόδεμα σκάφτουν κι η γη πλουτεί», όπως έλεγε και ο Κωστής Παλαμάς.
Στην πόλη μας, ό,τι έχουμε καταφέρει έχει γίνει χάρη στον αγώνα των κομμουνιστών και των αγωνιστών της ζωής, που μπορεί να μη συμφωνούμε σε όλα, συμφωνούμε όμως να πολεμήσουμε για το δίκιο, για την προκοπή των ανθρώπων της πόλης μας, για τις λειτουργίες που θα βάλουν μπροστά την ανακούφιση των λαϊκών στρωμάτων και βγήκαν συμπεράσματα, κρίσιμα για τον κοινό μας αγώνα.
Είμαι μέλος του ΚΚΕ, αλλά δεν «βλογάω τα γένια μας». Οποια πέτρα κι αν σηκώσεις στο χτίσιμο της πόλης μας, βγαίνει μπροστά η κυρίαρχη αντίθεση της κοινωνίας, του κεφαλαίου και της εργασίας.
Θέλουμε να χτίσουμε σχολεία ανθρώπινα, σύγχρονα, όπως επιτάσσει η εποχή μας, καθώς η πρόοδος της επιστήμης και της τεχνικής είναι στο απόγειό της και δεν μπορούμε. Δεν μπορούμε να ‘χουμε καθαρίστριες, όσες είναι αναγκαίες, δεν έχουμε έναν επιστάτη, δεν μπορούμε σε μια αστική πόλη να ανοίξουμε τις αυλές των σχολείων, να γίνουν αυλές του κάθε σπιτιού, του κάθε παιδιού, γιατί δεν μπορούμε να προσλάβουμε έναν γυμναστή, έναν που θα βοηθήσει στη δημιουργική απασχόληση, γιατί δεν επιτρέπονται οι προσλήψεις, γιατί δεν δίνουν χρήματα. Γιατί τα παίρνει το αδηφάγο κεφάλαιο για την ατομική του ευτυχία. 25 εκατομμύρια το πολυκατάστημά τους, 6 εκατομμύρια το ξενοδοχείο τους, 25 εκατομμύρια περιμένουν το αυτοκινητοδρόμιό τους και ο κατάλογος τεράστιος. Για τα σχολεία μας, λόγια και αρμοδιότητες. Το ίδιο ισχύει για το σύνολο των λειτουργιών του δήμου.
Το κεφάλαιο θέλει να λειτουργεί και να κερδίζει από την ικανοποίηση των βασικών αναγκών της πόλης μας, των ανθρώπων της, όπως το νερό, η καθαριότητα, η διαχείριση των απορριμμάτων, ο ηλεκτροφωτισμός, το πράσινο, η οδοποιία, τα πάντα, γι’ αυτό δεν μας επιτρέπουν να ‘χουμε μόνιμους εργαζόμενους και μας δίνουν χρηματοδότηση «με το σταγονόμετρο».
Αντί για δουλειά για όλους, μόνιμη, με δικαιώματα, το κεφάλαιο «σαρώνει» με τις εργολαβικές σχέσεις, κρατά τους εργαζόμενους ομήρους και καλεί τους δήμους να τους κρατούν στη ζωή με συσσίτια και τρόφιμα. Αυτό είναι το κεφάλαιο, αυτές είναι οι κυβερνήσεις που γνωρίσαμε, αυτά είναι τα πολιτικά στηρίγματα του συστήματος, που περιμένουν πότε θα βγάλουν απ’ τα δύσκολα τις δυνάμεις του πλούτου.
Για όλα αυτά, η πλειοψηφία του πατραϊκού λαού μάχεται. Μαζί και η δημοτική αρχή. Αποκούμπι έχουμε το ΚΚΕ, που σαλπίζει «εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά!» και με τη συγκεντρωμένη εμπειρία μας λέμε ναι, αυτός που παράγει τα πάντα, αυτός πρέπει να κάνει και το κουμάντο. Μόνο έτσι θα χτίζουμε την πόλη μας. Μόνο έτσι οι γειτονιές μας θα μοσχοβολούν. Μόνο έτσι θα ξημερώσει όμορφη μέρα. Δεν αξίζει, σύντροφοι, η ζωή να τραβάει τον δρόμο της κι εμείς να λείπουμε.
Οσο κι αν καρτεράνε, ετούτο το κυπαρίσσι που λέγεται ΚΚΕ δεν θα λυγίσει. Εμείς είμαστε που ερχόμαστε να πάρουμε τον κόσμο, για να υπάρχει φως, για να χουμε σπίτι, ζεστασιά, να μην κρυώνουμε. Για να ‘χει το παιδί ζωή.
Για να κερδίσουμε οι εργαζόμενοι, πρέπει να χάσει το κεφάλαιο
Χριστίνα Παναγογιαννοπούλου, γενική γραμματέας του Εργατικού Κέντρου Πάτρας και πρόεδρος του Συνδικάτου Εργαζομένων Εμπορικών Επιχειρήσεων
Είμαστε εδώ έναν μήνα περίπου μετά τις εκλογές του Εργατικού Κέντρου Πάτρας, που με τη σαρωτική νίκη του ψηφοδελτίου της ΔΑΣ παίρνει νέα «ανάσα» το συνδικαλιστικό κίνημα της πόλης μας, αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά πως οι εργαζόμενοι τα τελευταία αυτά χρόνια έχουν στο πλευρό τους το Εργατικό Κέντρο, αναγνωρίζουν τη δράση του, μακριά από νόθους και εργατοπατέρες που παλεύουν με λύσσα κόντρα στους εργάτες, στηρίζοντας τις εκάστοτε κυβερνητικές επιλογές, τις κατευθύνσεις της ΕΕ και την κερδοφορία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.
Αυτήν τη λύσσα τους και το μίσος τους ενάντια στους εργάτες φανερώνουν κάθε μέρα. Την απέδειξαν και προχθές οι τρεις καταδίκες συνδικαλιστών, μελών και στελεχών του ΚΚΕ, που σέρνονται στα δικαστήρια από ξεπουλημένους συνδικαλιστές σαν τον Καραγεωργόπουλο, γνωστό τσιράκι της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ και του ΠΑΣΟΚ, που εδώ και χρόνια σκάβει τον λάκκο των εργατών με τις ευχές της ΓΣΕΕ και της εργοδοσίας.
Τέτοιοι ξεπουλημένοι συνδικαλιστές κάνουν πλάτες σε κυβερνήσεις και εργοδοσία, που μετατρέπουν τους χώρους δουλειάς σε αρένες θανάτου για το ασταμάτητο κυνήγι του κέρδους. Εντατικοποίηση, ατέλειωτες ώρες δουλειάς, διαρκείς πιέσεις για την αύξηση της παραγωγικότητας, μέτρα υγείας και ασφάλειας που θεωρούνται «κόστος», είναι η πραγματικότητα που ζουν χιλιάδες εργατοϋπάλληλοι.
Η περιοχή δεν αποτελεί εξαίρεση από αυτόν τον κανόνα, που μας κάνει να μετράμε καθημερινά νεκρούς και σακατεμένους. Πρόσφατα από τύχη γλίτωσε εργαζόμενος στον «Σκλαβενίτη», όταν μια ολόκληρη παλέτα υποχώρησε την ώρα που μετακινούνταν με ανυψωτικό. Λίγους μήνες πριν, εργαζόμενη στο σούπερ μάρκετ «Ανδρικόπουλος» ακρωτηριάστηκε εν ώρα εργασίας. Λιποθυμίες, μυοσκελετικά θερίζουν στους εμποροϋπαλλήλους, αλλά και στον Επισιτισμό – Τουρισμό, και κυρίως τις γυναίκες.
Ομως, μέρα με τη μέρα περισσότεροι εργαζόμενοι κάνουν το βήμα, οργανώνονται στα σωματεία τους, κοντράρονται με την εργοδοσία. Οι εργαζόμενοι παίρνουν θάρρος, έχοντας στο πλευρό τους ταξικά συνδικάτα, και δημιουργούν νέα, όπως το επιχειρησιακό στη «MedFrigo» αλλά και το κλαδικό των Τροφίμων – Ποτών στη Δυτική Αχαΐα, στο οποίο γράφονται και τα ταξικά μας αδέρφια, οι μετανάστες εργάτες γης, που μετράνε κι αυτοί τους νεκρούς τους, όπως πρόσφατα στον Απιδεώνα.
Οι εργαζόμενοι έχουν κατακτήσεις όταν μπαίνουν στον αγώνα αποφασιστικά, όπως έγινε στο σούπερ μάρκετ «Ρουμελιώτης», όπου πληρώθηκαν άδειες χρόνων, στο «Praktiker», όπου πάρθηκαν πίσω εκδικητικές απολύσεις. Σε πολλούς χώρους δουλειάς διεκδικήθηκαν και κερδήθηκαν τριετίες και απλήρωτα μεροκάματα, και συνεχίζουμε για υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων.
Σε όλες αυτές τις συζητήσεις και τις παρεμβάσεις δεν κρύβουμε την αλήθεια από τους εργαζόμενους. Κάνουμε καθαρό ότι σήμερα την εξουσία, το πάνω χέρι το έχει το μεγάλο κεφάλαιο. Αυτοί παίρνουν όλο τον πλούτο που εμείς παράγουμε, και θέλουν να τον κρατήσουν και να τον αυξήσουν με νύχια και με δόντια. Οι μεταξύ τους ανταγωνισμοί, ο ανελέητος αυτός πόλεμος, θέτουν ως βασική προϋπόθεση τη χειροτέρευση των δικαιωμάτων μας.
Μία είναι η λύση: Για να κερδίσουμε εμείς πρέπει να χάσουν αυτοί!
Και πια έχουμε πείρα, ξέρουμε καλά πως μόνο κερδισμένοι έχουν βγει οι εργαζόμενοι, ο λαός, δίνοντας κάθε μάχη στο πλάι των κομμουνιστών, μέσα από κάθε μετερίζι. Εχει επιβεβαιωθεί όλα αυτά τα χρόνια ξανά και ξανά, πολύ περισσότερο σήμερα, ότι τίποτα δεν γίνεται, τίποτα δεν κερδίζεται αν οι εργαζόμενοι, ο λαός μας δεν οργανωθεί και δεν στοχεύσει τον πραγματικό αντίπαλο, το αστικό κράτος, τις κυβερνήσεις του και τους επιχειρηματικούς ομίλους κάθε κλάδου.
Κανένας Ελληνας στρατιωτικός έξω από τα σύνορα!
Παναγιώτης Καρπίτης, έφεδρος αξιωματικός του Πυροβολικού
Είμαι δόκιμος έφεδρος αξιωματικός και υπηρετώ τη θητεία μου. Με σεβασμό στον όρκο που έχω δώσει ως στρατευμένος, υπηρετώ την πατρίδα, υπερασπίζομαι τα σύνορα και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.
Οι ρίζες μου είναι βαθιά μέσα στον λαό. Απ’ αυτόν προέρχομαι, και γι’ αυτού τα συμφέροντα παλεύω. Ζω τις αγωνίες του, τα προβλήματά του, ανησυχώ για όλα όσα γίνονται γύρω μας.
Στην Ουκρανία καθημερινά η κατάσταση γίνεται όλο και πιο επικίνδυνη. Οι ιμπεριαλιστές σπρώχνουν τους λαούς στην καταστροφή. Παρακολουθούμε τη σφαγή του Παλαιστινιακού λαού από το κράτος του Ισραήλ. Εχουν την αμέριστη στήριξη των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ. Υψώνουμε τη φωνή μας για λευτεριά στην Παλαιστίνη.
Σ’ αυτούς τους πολέμους είναι εκατοντάδες χιλιάδες οι νεκροί, οι τραυματίες, τα τσακισμένα κορμιά, οι ξεριζωμένοι. Πρώτα θύματα τα παιδιά και οι γυναίκες.
Οχι, κανείς δεν μπορεί να μείνει αδιάφορος.
Σε αυτούς τους πολέμους συμμετέχει και η χώρα μας. Στέλνει φρεγάτες, στρατιωτικό εξοπλισμό, έμψυχο δυναμικό, δίνει βάσεις απαραίτητες γι’ αυτές τις επιχειρήσεις, τροφοδοτεί το μακελειό.
Κανένας στρατιώτης, υπαξιωματικός ή αξιωματικός δεν πρέπει να πάει εκτός συνόρων με τους ιμπεριαλιστές.
Οποιος αισθάνεται άνθρωπος, δεν μπορεί να μείνει αδιάφορος. Κάθε στρατιώτης που υπηρετεί τη θητεία του, κάθε στέλεχος υπαξιωματικός ή αξιωματικός, πρέπει να είναι ενάντια στις καταστροφικές συνέπειες αυτών των πολέμων.
Βρίσκομαι σήμερα μαζί σας, γιατί ως στρατευμένος και γεννημένος εδώ στην περιοχή, στη Ζαχάρω, υψώνω μαζί σας τη φωνή μου! Αυτό δεν θα μου το στερήσει κανείς. Τα δικαιώματα στρατιωτών και αξιωματικών δεν σταματάνε στις πύλες των στρατοπέδων. Αυτό είναι κατακτημένο με αγώνες.
Ιδιαίτερα εδώ στον τόπο μας, δεν πρόκειται να ανεχτούμε η Ανδραβίδα να γίνει ορμητήριο πολέμου και ο Αραξος «φωλιά» πυρηνικών.
Δηλώνω ότι εναντιώνομαι στα σχέδια αυτής της κυβέρνησης, αλλά και των προηγούμενων, του ΠΑΣΟΚ και των κομμάτων του ΣΥΡΙΖΑ, που στηρίζουν το ΝΑΤΟ και τους πολέμους του, που μετατρέπει και την πατρίδα μας σε στόχο αντιποίνων.
Η σιωπή είναι συνενοχή. Αν η κυβέρνηση ψάχνει για συνενόχους, δεν θα τους βρει στους νέους στρατευμένους ούτε στους υπαξιωματικούς και αξιωματικούς των Ενόπλων Δυνάμεων. Ολοι αυτοί αντιδρούν όλο και πιο έντονα στους αντιλαϊκούς σχεδιασμούς. Η μοιρολατρία απέναντι στις εξελίξεις είναι ο μόνος σίγουρος δρόμος για να διαιωνίζεται αυτή η κατάσταση.
Είναι σωστή η διαμαρτυρία πολλών εν ενεργεία φαντάρων και αξιωματικών απέναντι σε αυτήν την κατάσταση. Να σταματήσει τώρα κάθε προσπάθεια επιβολής ποινής σ’ όλους αυτούς, επειδή είχαν το θάρρος να εκφράσουν την εναντίωσή τους στη συμμετοχή της χώρας σε πολέμους.
Καμιά συμμετοχή της Ελλάδας στις φωτιές των πολέμων που καίνε γύρω μας. Οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις δεν έχουν καμία δουλειά εκτός συνόρων. Να επιστρέψει τώρα η ελληνική φρεγάτα από την Ερυθρά Θάλασσα. Να σταματήσουν η γενοκτονία του λαού της Παλαιστίνης και η παράνομη κατοχή των εδαφών της από το κράτος – δολοφόνο Ισραήλ. Ούτε γη ούτε νερό στους φονιάδες των λαών.
Παλεύουμε για να μείνουμε στη γη μας και στον τόπο μας
Αθηνά Ηλιοπούλου, αγρότισσα – κτηνοτρόφος, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Αχαΐας και του Αγροτικού Συλλόγου Ερυμάνθου
Κανείς άλλος ποτέ δεν κάλεσε τους εκπροσώπους των αγροτών να πουν για όλα όσα βιώνουν. Ασχολούμαι με την κτηνοτροφία στον δήμο Ερυμάνθου, όπου χιλιάδες στρέμματα έγιναν στάχτη από την πυρκαγιά στις 21 Ιουνίου, καθώς μεγάλο μέρος της περιοχής παραδόθηκε στις φλόγες, καταστράφηκαν ή υπέστησαν τεράστιες ζημιές σπίτια, περιουσίες, στάνες, σταυλικές εγκαταστάσεις, αποθήκες με σανό και τριφύλλια, αρμεκτήρια, ελιές.
Βέβαια, μετά τη φωτιά ήρθαν οι κάμερες, πέρασαν υπουργοί, περιφερειάρχες, τοπικοί παράγοντες, και όλοι μάς χτύπαγαν το χέρι στην πλάτη. Ομως, όταν έκλεισαν οι κάμερες, τα προβλήματα παρέμειναν.
Το αποτέλεσμα είναι σήμερα, μισό χρόνο μετά την πυρκαγιά, οι κτηνοτρόφοι, που με πολλές δυσκολίες προσπαθούμε να αντεπεξέλθουμε στις μεγάλες αυξήσεις των ζωοτροφών και γενικά σε όλα τα προϊόντα, να μην έχουμε βοηθηθεί καθόλου από το κράτος και τις τοπικές αρχές. Οι καταγραφές των ζημιών δεν έχουν ολοκληρωθεί ακόμα, ώστε να αποζημιωθούν στο 100% όσοι κτηνοτρόφοι έχασαν τις περιουσίες τους και το ζωικό κεφάλαιο, αίτημα που από την πρώτη στιγμή διεκδίκησε ο Αγροτικός Σύλλογος Ερυμάνθου.
Να γνωρίζετε ότι ακόμα δεν έχει αποκατασταθεί το δίκτυο ύδρευσης των στάβλων. Για να καταλάβετε το μέγεθος του προβλήματος, εκτιμάται ότι μόνο σε ένα χωριό το 80% των παραγωγών έχουν πάθει ζημιές που μπορεί με βάση τον κανονισμό του ΕΛΓΑ να μην αποζημιωθούν ποτέ, επειδή αφορά το σύνολο των εκτάσεών τους, ή, αν ποτέ αποζημιωθούν, να περιμένουν χρόνια για να πάρουν τελικά ψίχουλα.
Δεν μπορεί να είμαστε στο 2024, με τέτοια τεχνολογία και πρόοδο της επιστήμης, να είμαστε δίπλα σε ποτάμια και σε βουνά με νερό, και να μην έχουμε να ποτίσουμε τα χωράφια μας και τα ζώα μας.
Δεν μπορεί να είμαστε ολόκληρος ο δήμος Ερυμάνθου δίπλα στο φράγμα Πείρου – Παραπείρου και την ίδια στιγμή εμείς να μετράμε το νερό σταγόνα – σταγόνα, ολόκληρα χωριά, και δεκάδες στάνες μόλις ένα χιλιόμετρο από το φράγμα να μένουν χωρίς νερό για ώρες κάθε μέρα.
Επίσης, ένα πρόβλημα που έχει προκύψει τελευταία, με τις αρρώστιες των ζώων που αντιμετωπίζουμε, είναι η σφαγή των ζώων, αφού σε ολόκληρο τον δήμο υπάρχει ένας και μόνο κτηνίατρος, και ο Σύλλογός μας επανειλημμένα είχε ζητήσει και δεύτερο, τουλάχιστον σε μια περίοδο που όλοι τον χρειάζονται.
Το λέμε και από αυτό το βήμα: Οι κτηνοτρόφοι και οι αγρότες δεν αντέχουμε άλλο με το τεράστιο κόστος παραγωγής, με τα λιπάσματα και τις ζωοτροφές να έχουν τριπλασιαστεί τα τελευταία χρόνια, με τις χαμηλές τιμές σε προϊόντα μας, ορισμένες φορές και κάτω του κόστους.
Θέλουμε να μείνουμε στα χωριά μας, στον τόπο μας. Γι’ αυτό παλεύουμε μέσα από τους Συλλόγους μας και την Ομοσπονδία μας για κατώτατες εγγυημένες τιμές στο γάλα και σε όλα τα προϊόντα, οι οποίες θα καθορίζονται ετησίως, ανάλογα και με το κόστος παραγωγής, και θα επιτρέπουν την επιβίωσή μας.
Σε αυτόν τον αγώνα θα συνεχίσουμε, και ξέρουμε καλά ότι θα είστε στο πλευρό μας.
Τέχνη και Πολιτισμός να υπηρετούν τον μεγάλο δημιουργό τους, τον λαό
Παύλος Σκούρας, δημοτικός σύμβουλος Πατρέων, πρόεδρος του Καρναβαλικού Οργανισμού του δήμου Πατρέων
Το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής μου ασχολούμαι με τα παιδιά και με τον πολιτισμό. Σήμερα περισσότερο από ποτέ, η ζωή των παιδιών μας, η μόρφωσή τους, οι ανάγκες τους είναι τόσο ασφυκτικά δεμένες και υποταγμένες στις ανάγκες μιας χούφτας ανθρώπων που είναι δική μας υποχρέωση να οργανώσουμε την αντεπίθεσή μας για την προστασία τους, για τις δικές τους σύγχρονες ανάγκες.
Αυτές οι ανάγκες τους είναι άρρηκτα δεμένες και με τον ελεύθερο χρόνο τους και πώς αυτός αξιοποιείται, με το πώς τους δίνουμε τη δυνατότητα να δημιουργούν, να εκφράζονται και φυσικά να εκτονώνονται.
Με το πώς η κοινωνία δίνει τη δυνατότητα στα παιδιά, χωρίς κοινωνικούς και οικονομικούς αποκλεισμούς, να ανακαλύπτουν τις κλίσεις τους, να έρχονται σε επαφή με την Τέχνη, τον πολιτισμό, τον αθλητισμό.
Αυτό το κομμάτι του πολιτισμού για όλους, με πρώτο μέλημα το παιδί, καλούμαστε να το υπηρετήσουμε και μέσα από το Καρναβάλι του δήμου Πατρέων, που πρέπει να αφήνει χώρο για τις ανάγκες των παιδιών, για τις καλλιτεχνικές τους δημιουργίες και τη δική τους διασκέδαση. Ομως η συμμετοχή των παιδιών στις πολιτιστικές δράσεις, η επαφή τους με τις Τέχνες πρέπει να αποτελεί καθημερινό μέλημα της κοινωνίας.
Η δημοτική αρχή της Πάτρας όλα αυτά τα χρόνια μαζί με τους εργαζόμενους του δήμου καταβάλλει μια τεράστια προσπάθεια στον τομέα του Πολιτισμού και επιδιώκει η τέχνη και ο πολιτισμός να υπηρετούν τον μεγάλο δημιουργό τους, που είναι ο λαός και τα παιδιά του.
Η πραγματικότητα όμως είναι ότι όλοι εμείς στη δημοτική αρχή δίνουμε τη μάχη σε συνθήκες που ο πολιτισμός διαχρονικά προσδένεται όλο και περισσότερο στο άρμα της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων. Η πολιτιστική δραστηριότητα αποτελεί «πολυτέλεια» για τις εργατικές – λαϊκές οικογένειες και με ευθύνη όσων κυβέρνησαν, αλλά και τους σχεδιασμούς της ΕΕ, η πλειοψηφία του λαού απομακρύνεται όχι μόνο από την παρακολούθηση παραστάσεων, συναυλιών, εκθέσεων, αλλά και από την ουσιαστική εμπλοκή στη δημιουργία.
Παλεύουμε κόντρα στην προσπάθεια που θέλει τους εργαζόμενους και τη νεολαία να απομακρύνονται απ’ όλα όσα μας δίνουν τη δυνατότητα να εκφραζόμαστε ελεύθερα, να δημιουργούμε, να εμπνεόμαστε και να εμπνέουμε. Δίνουμε τη μάχη κόντρα στην προσπάθεια που θέλει τη νεολαία μας ναρκωμένη και αποκομμένη από την πολιτιστική δράση, περνάμε στην αντεπίθεση για τις σύγχρονες ανάγκες μας.
Στο πλάι λοιπόν των κομμουνιστών, του ΚΚΕ, στον αγώνα για το δικαίωμα των παιδιών μας να γνωρίζουν τον κόσμο που ζουν, με σκοπό να τον αλλάξουν, να τον κάνουν καλύτερο, με όλα τα εφόδια και τις δυνατότητες της εποχής που πρέπει να εξυπηρετούν τις δικές τους ανάγκες, στο δικαίωμά τους για ολόπλευρη γνώση, για ελεύθερη πρόσβαση στον πολιτισμό και την καλλιτεχνική δημιουργία, που δεν θα μπαίνει στο ζύγι, όπως καμία από τις ανάγκες μας.
Το λέω πια με σιγουριά, με τους κομμουνιστές και τις καθαρές και ξάστερες θέσεις τους, που δείχνουν τον δρόμο για το πώς οι λαοί μπορούν να ζήσουν καλύτερα χωρίς πολέμους, φτώχεια και εκμετάλλευση.
Σχολεία χωρίς θέρμανση, αλλά δισ. ευρώ για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ
Αναστασία Ντερέκη, μαθήτρια Γ’ Λυκείου στο 2ο ΓΕΛ Αιγίου
Εμείς οι μαθητές στο Αίγιο ερχόμαστε κάθε μέρα αντιμέτωποι με συνθήκες μεσαίωνα μέσα στα σχολεία μας, που στην καλύτερη περίπτωση μας απογοητεύουν και στη χειρότερη μας τρομάζουν όσον αφορά την ασφάλειά μας. Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα για το τι βιώνουμε είναι ότι κάθε φορά που βρέχει, σχεδόν όλα τα σχολεία του Αιγίου πλημμυρίζουν.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση σχεδόν κανένα σχολείο δεν έχει θέρμανση. Και το μόνο που ακούμε είναι ότι δεν υπάρχουν λεφτά! Ομως, και εγώ και οι συμμαθητές μου αναρωτιόμαστε πώς γίνεται να λένε κάτι τέτοιο αφού κάθε μέρα ακούμε ότι δίνουμε εκατομμύρια στο ΝΑΤΟ, ότι αγοράσαμε φρεγάτες και αεροπλάνα.
Αναρωτιόμαστε πώς γίνεται να ζούμε σε μια από τις μεγαλύτερες πόλεις της Πελοποννήσου, με τεράστιες ελλείψεις σε υποδομές, ελεύθερους χώρους και αθλητικές εγκαταστάσεις, να μορφωνόμαστε σε επικίνδυνα σχολεία, και από την άλλη να δίνουν δεκάδες εκατομμύρια σε επενδύσεις στο χιονοδρομικό κέντρο Καλαβρύτων και επιδοτήσεις για μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες 5-6 αστέρων, και ταυτόχρονα εμείς και οι γονείς μας να μην μπορούμε να τα απολαύσουμε.
Τελικά λεφτά δεν υπάρχουν για τις δικές μας ανάγκες και για το δικό μας σχολείο, για κάποιους λίγους υπάρχουν. Εμείς όμως δεν απογοητευόμαστε, δεν το βάζουμε κάτω. Συζητήσαμε, οργανώσαμε τον αγώνα μας για να καλυτερέψουν οι συνθήκες μέσα και έξω από το σχολείο μας.
Πήραμε δύναμη από τους συμμαθητές μας στην Πάτρα που συγκρότησαν Συντονιστικό Αγώνα Σχολείων, που διαδήλωσαν μαζικά στις 4 Νοέμβρη, που παλεύουν μέσα από 5μελή και 15μελή ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά που μας θέλουν κοιμισμένους για να μην καταλαβαίνουμε τι μας γίνεται. Μέσα σε όλα αυτά, το καλύτερο μάθημα που κάναμε τη χρονιά που πέρασε ήταν όταν εμείς τα παιδιά βιοπαλαιστών αγροτών συμμετείχαμε στα αγροτικά μπλόκα, πλάι στους γονείς μας, που για πάνω από έναν μήνα έδιναν έναν όμορφο αγώνα για να μείνουν στα χωριά τους, για να μπορούν να μας μεγαλώσουν με αξιοπρέπεια.
Εγώ είμαι από ένα χωριό της Αιγιαλείας, όπου οι περισσότερες οικογένειες ζούμε από την καλλιέργεια της μαύρης κορινθιακής σταφίδας. Ομως οι πολιτικές όσων κυβέρνησαν αναγκάζουν τους γονείς μας να δουλεύουν όλη μέρα και τελικά να πουλάνε τη σταφίδα κάτω από το κόστος παραγωγής, με αποτέλεσμα το μεροκάματο να μη φτάνει στο σπίτι.
Να ξέρετε ότι δεν θα το βάλουμε κάτω, γιατί γνωρίζουμε καλά ότι και εμείς και οι γονείς μας έχουμε δίκιο. Γνωρίζουμε καλά ότι σήμερα μπορούμε να ζούμε καλύτερα. Και αυτό που χρειάζεται είναι οργάνωση και αγώνας μέσα από τα μαθητικά μας συμβούλια, μαζί με τους αγωνιστές γονείς μας, μαζί με τους αγρότες και τους εργάτες της περιοχής μας.
Και σε αυτόν τον αγώνα ξέρουμε καλά ότι θα σας έχουμε δίπλα μας, όπως άλλωστε κάνετε μέχρι τώρα με σταθερότητα. Οπως κάνουν τα μέλη και οι φίλοι του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στα σχολεία.
Υποτάσσουν στα κέρδη τους βουνά, χωράφια και θάλασσα
Γιάννης Καρναβιάς, αγρότης, αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Αιτωλοακαρνανίας, πρόεδρος του Αγροτικού Συλλόγου Καινούργιου
Ζούμε σε εποχή μεγάλων αντιφάσεων. Αυτό εκφράζεται και στην αγροτική παραγωγή, και στην περιοχή μας. Είναι χαρακτηριστικά όσα γίνονται στην ελαιοπαραγωγή. Η μια πλευρά είναι ότι ως χώρα σπάμε το ένα ρεκόρ πίσω από το άλλο στην εξαγωγή ελαιόλαδου και επιτραπέζιας ελιάς.
Η άλλη όψη του νομίσματος είναι οι εικόνες ντροπής που είδαμε πέρυσι στη χώρα μας και αλλού από ράφια σούπερ μάρκετ με λουκέτα και αλυσίδες στο ελαιόλαδο, να αποτυπώνουν την πολύ δύσκολη κατάσταση που βιώνουν λαϊκές οικογένειες. Την ίδια στιγμή, ένα κομμάτι αγροτών τα τελευταία χρόνια εκριζώνει άλλες καλλιέργειες με χαμηλές τιμές πώλησης των προϊόντων τους, αναμένοντας να δουν «άσπρη μέρα» από τις πιο υψηλές τιμές πώλησης του ελαιόλαδου.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, βάλθηκαν όλοι να μας πείσουν ότι η φετινή ξηρασία, η περσινή ακαρπία είναι αποτελέσματα της κλιματικής αλλαγής που δεν μπορεί να τα βάλει κανείς μαζί της. Οσα ψέματα και να επιστρατεύσουν η κυβέρνηση και τα αστικά κόμματα, όσα συμβαίνουν σήμερα δεν είναι αποτέλεσμα ούτε κακοδαιμονίας του καιρού ούτε δήθεν «παγκόσμιων συγκυριών» που κανείς δεν περίμενε.
Θέλουν να κρύψουν την εγκατάλειψη της ελαιοπαραγωγής από τεχνικά μέσα και έργα, που φέρουν μάλιστα τη δικιά της «υπογραφή». Οι περισσότεροι ΤΟΕΒ και ΓΟΕΒ έχουν απαρχαιωμένα δίκτυα, χάνουν τεράστιες ποσότητες νερού ακόμη και την περίοδο των βροχοπτώσεων. Θέλουν να κρύψουν το γεγονός ότι είμαστε μια περιοχή με δεκάδες ποτάμια, λίμνες, φράγματα και υπόγειους υδροφόρους ορίζοντες, αλλά μένουν αναξιοποίητα γιατί δεν είναι προτεραιότητα σήμερα σύγχρονα έργα ύδρευσης και άρδευσης.
Και όταν ζητάμε από κυβέρνηση και Περιφέρεια αποζημιώσεις για καταστροφές που παθαίνουμε χωρίς δικιά μας ευθύνη, για μείωση του αγροτικού ρεύματος και για άμεσα έργα ύδρευσης – άρδευσης, όλοι μας λένε δεν υπάρχει «σάλιο». Ως διά μαγείας την ίδια στιγμή επιδοτούνται επιχειρηματίες της «πράσινης ανάπτυξης» για να έχουν εγγυημένα κέρδη, κατασκευάζοντας και στην περιοχή μας φωτοβολταϊκά και αιολικά πάρκα.
Πριν από μερικούς μήνες ανακοίνωσαν την πρόθεσή τους να τοποθετήσουν πλωτά αλλά και χερσαία φωτοβολταϊκά στη λίμνη Κρεμαστών που καταστρέφει το τοπίο της κοιλάδας του Αχελώου, εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους για τη χλωρίδα, την πανίδα αλλά και το κλίμα της περιοχής. Αυτές είναι οι βλέψεις τους και για τα πλωτά αιολικά στον Πατραϊκό. Δεν τους έφταναν τα βουνά και τα χωράφια, τώρα θέλουν και τη θάλασσα.
Την ώρα που πρωταθλητές στα κέρδη έχουν αναδειχθεί μεγάλοι μονοπωλιακοί όμιλοι, εμείς έχουμε γίνει πρωταθλητές στη φτώχεια. Αυτή είναι η «κανονικότητα» της «απελευθερωμένης» αγοράς Ενέργειας και της «πράσινης μετάβασης» που μαζί έχουν συνδιαμορφώσει ΕΕ και όλες διαδοχικά οι κυβερνήσεις, που «καίει» τον λαό και τον βυθίζει στην ενεργειακή φτώχεια.
Είμαστε αποφασισμένοι να μην επιτρέψουμε την εγκατάσταση του τεράστιου αιολικού πάρκου, όπως κάναμε με κινητοποιήσεις πριν από λίγες βδομάδες όπου συμμετείχαν πάνω από 200 φορείς. Δεν θα θυσιάσουμε τα βουνά, τα νερά, τα δάση και τη γεωργική – κτηνοτροφική γη στον βωμό του κέρδους των επιχειρηματικών ομίλων. Θα αγωνιστούμε προς αυτήν την κατεύθυνση με όλα τα μέσα που διαθέτουμε.
Γιατί σήμερα υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις να ζούμε εμείς οι αγρότες καλύτερα, να μείνουμε περήφανοι στα χωριά μας και να έχουμε φτηνό ρεύμα.
Πηγή : Ριζοσπάστης 28 – 11 – 2024