Στις 27 Φλεβάρη του 1943 πεθαίνει ο μεγάλος μας ποιητής Κωστής Παλαμάς.
Εμείς οι εργάτες…
Εμείς οι εργάτες είμαστε που με τον ίδρωτά μας ποτίζουμε τη γη για να γεννά καρπούς, λουλούδια, τ’ αγαθά του κόσμου ολόγυρά μας· φτωχή, αλουλούδιαστη, άκαρπη, μονάχα η αργατιά.
Εμείς οι εργάτες είμαστε που με τον ίδρωτά μας ζυμώνουμε του κόσμου το ψωμί· πιο δυνατά κι απ’ τα σπαθιά τα χέρια τα δικά μας, και μόλο το αλυσόδεμα, σκάφτουν, και η γη πλουτεί.
Στου κόσμου τούς θησαυριστές το βιος σου, εργάτη, νόμοι σ’ το τρώνε αδικητές χωρίς ντροπή. Αγκαλιαστείτε, αδέρφια, ορθοί! Με μια καρδιά, μια γνώμη, Δικαιοσύνη, βρόντηξε, και λάμψε, Προκοπή!
(Γράφτηκε το 1913, τέσσερα χρόνια πριν την Οχτωβριανή Επανάσταση)
Η κηδεία του, που έλαβε χώρα την επόμενη μέρα, μετατρέπεται σε διαδήλωση κατά της Γερμανικής Κατοχής.
Χιλιάδες άνθρωποι ξεχύνονται στους δρόμους της Αθήνας. Μία ομάδα διασπά τον αστυνομικό κλοιό και καταστρέφει το γραφείο του κατοχικού πρωθυπουργού στη Βουλή. Μια άλλη, αφού υπερφαλαγγίζει τους Ιταλούς καραμπινιέρους, πυρπολεί το υπουργείο Εργασίας, όπου είχε γίνει ο προπαρασκευαστικός σχεδιασμός για την επιστράτευση. Κατά τις συγκρούσεις, τρεις διαδηλωτές σκοτώνονται και τριάντα τραυματίζονται σοβαρά.